Złamania, zwichnięcia, skręcenia

Do objawów złamania w

momencie urazu lub

wkrótce po nim należą:



- zniekształcenie kończyny,



- ograniczenie ruchów kończyny,



- obrzęk w miejscu złamania,



- ból i bolesność dotykowa w miejscu

złamania,



- ruchomość w miejscu złamania,



- trzeszczenie odłamków kości podczas

ruchów.

Okres unieruchomienia -

Masaż

Celem stosowanego w tym okresie masażu jest

największy wpływ na poprawę krążenia w

kończynie unieruchomionej. Wykonujemy

intensywny masaż kończyny symetrycznej

(zdrowej) stosując: głaskania, rozcierania,

ugniatania poprzeczne i podłużne, oklepywania,

wibrację podłużną i poprzeczną oraz

roztrząsanie. W ten sposób wywieramy wpływ

konsensualny na kończynę unieruchomioną.

Stosuje się również masaż klasyczny

odsłoniętych części kończyny unieruchomionej, z

zastosowaniem przede wszystkim rozcierania i

ugniatania podłużnego.

Okres po usunięciu

unieruchomienia - Masaż

Warunkiem przystąpienia do masażu

jest pełny zrost kostny. Przy

utrudnionym kostninowaniu masaż

mógłby uszkodzić powstałą kostninę,

a nawet zburzyć procesy odkładania

się wapnia i - w konsekwencji -

doprowadzić do powstania stawu

rzekomego.

W pierwszym etapie, po złamaniach

otwartych, zwracamy uwagę na opracowanie

blizny. W dalszej kolejności zwracamy uwagę

na lepsze odżywienie i uelastycznienie skóry.

Skóra staje się cienka, blada, nieelastyczna i

łuszcząca się, zwłaszcza jeżeli opatrunkiem

unieruchamiającym był gips. W czasie

pierwszych czterech do sześciu zabiegów

masaż polega na wykonywaniu głaskań i

rozcierań powierzchownych (całymi dłońmi) z

zastosowaniem środka natłuszczającego,

wzbogaconego w witaminy. Kiedy skóra

odzyska swoje pierwotne cechy,

przystępujemy do etapu drugiego.



W etapie drugim zajmujemy się likwidowaniem

przykurczów w stawach, które objęte były

unieruchomieniem. Podczas kilku do kilkunastu

zabiegów omijamy miejsce złamania, aby poprzez

nieodpowiednie postępowanie nie uszkodzić jeszcze

słabego zrostu. Przy masażu istotne jest, aby

kończyna leżała na poduszkach i wałkach na całej

swojej długości. Wykonujemy początkowo lekki

masaż, a przy kolejnych zabiegach stopniowo

zwiększamy siłę. Stosujemy techniki typowo

rozluźniające: głaskania, rozcierania, ugniatania

podłużne, uciski jednoczesne i wibrację poprzeczną.

Techniki o działaniu powierzchownym (wykonywane

całymi dłońmi) stopniowo zamieniamy na techniki

działające głębiej, obejmując masażem taki obszar,

na jakim było założone unieruchomienie. Na

stawach, w miejscach dostępnych, stosujemy

rozcierania poprzeczne torebek stawowych. W miarę

poprawy stanu zdrowia wprowadzamy postępowanie

w przykurczach. Po uzyskaniu pełnego zakresu

ruchów przechodzimy do etapu trzeciego.

W etapie trzecim przystępujemy do

wzmocnienia siły mięśniowej.

Najskuteczniejszą metodą

przywrócenia masy siły mięśniowej

będzie masaż izometryczny lub

energiczny masaż klasyczny z

zastosowaniem głaskań, rozcierań,

ugniatań poprzecznych i podłużnych,

szczypania, delikatnych oklepywań,

wibracji podłużnej, roztrząsania i

wałkowania.

Złamanie w obrębie miednicy

Masaż



W postępowaniu klasycznym, podczas pozostawania

pacjenta w łóżku należy stosować masaż podudzi oraz

grzbietu, ale tylko wtedy, kiedy można go wykonać bez

zmiany koniecznego w danym przypadku ułożenia

pacjenta. Zawsze wskazany jest masaż (o ile można go

wykonać) klatki piersiowej celem usprawnienia procesu

oddychania. Kiedy pacjent rozpoczyna chodzenie,

dołączamy opracowanie ud i obręczy biodrowej.



Celem stosowanego masażu jest usprawnienie układu

krążenia, lepsze odżywienie tkanek, likwidowanie

zaników mięśniowych z nieczynności oraz zapobieganie

deformacjom kręgosłupa, które mogą powstać wskutek

nawykowego nierównomiernego obciążania kończyn

dolnych.

Przypadki bez

unieruchomienia

Masaż

Podczas pierwszych zabiegów masaż

ogranicza się do wykonywania lekkiego

głaskania i delikatnych rozcierań. W

miarę tolerowania masażu przez

pacjenta dołączamy ugniatanie podłużne.

Przy dalszych zabiegach zwiększamy siłę

masażu oraz dołączamy z technik

segmentarnych - chwyt przyśrubowania

prawostronnego i lewostronnego oraz

chwyt piłowania.

Okres unieruchomienia

Masaż

W celu stymulacji układu nerwowego

oraz pobudzenia układu krążenia

masaż kończyn można wykonywać

na zmianę: jednego dnia - kończyny

górne, następnego - kończyny dolne.



Jeżeli nie ma przeciwwskazań,

wykorzystuje się wszystkie techniki

masażu klasycznego.

Okres po zdjęciu

unieruchomienia

Masaż



Postępowanie klasyczne, podobnie

jak w zwichnięciach, dzieli się na

trzy etapy.

W pierwszym etapie zwracamy uwagę

na lepsze odżywienie i uelastycznienie

skóry. Skóra staje się cienka, blada,

nieelastyczna i łuszcząca się. W czasie

pierwszych dwóch - czterech zabiegów

masaż polega na wykonywaniu

głaskań i rozcierań powierzchownych

(całymi dłońmi) z zastosowaniem

środka natłuszczającego,

wzbogaconego w witaminy. Kiedy

skóra odzyska swoje pierwotne cechy,

przystępujemy do etapu drugiego.



W etapie drugim zajmujemy się

likwidowaniem przykurczów. W czasie

kolejnych zabiegów wykonujemy masaż

klasyczny całego kręgosłupa i grzbietu.

Masaż ma charakter rozluźniający.

Stosujemy głaskania, rozcierania,

ugniatanie podłużne, uciski jednostajne

po bokach kręgosłupa i wibrację

poprzeczną. W miarę postępów w

leczeniu zwiększamy intensywność

masażu. Dużo uwagi należy poświęcić

uruchomieniu łopatek.

W etapie trzecim przystępujemy do

wzmocnienia siły mięśniowej.

Najskuteczniejszą metodą

przywrócenia masy i siły mięśniowej

będzie masaż izometryczny lub

energiczny masaż klasyczny z

zastosowaniem: głaskań, rozcierań,

ugniatań poprzecznych i podłużnych,

szczypania, delikatnych oklepywań,

wibracji podłużnej i poprzecznej oraz

roztrząsania.

Zwichnięcia



Zwichnięcie jest stanem, w którym -

na skutek urazu - powierzchnie

stawowe kości tworzących staw

ulegają całkowitemu

przemieszczeniu i pozostają w tej

pozycji.

Uraz obejmuje najczęściej stawy położone

powierzchownie. W momencie urazu

odczuwa się silny, przeszywający ból,

silniejszy niż w przypadku złamania. Później

ból jest mniej intensywny, chyba że

przemieszczona kość uciska na nerw.

Stwierdza się:



- unieruchomienie stawu,



- sprężysty opór,



- zniekształcenie kończyny,



- zniesienie czynności kończyny.

W okresie późniejszym występują:



- tępy, niezbyt intensywny ból,

narastający przy ruchach,



- znaczne obrzmienie kończyny,



- różnej wielkości zasinienia (po

kilku dniach).

Okres unieruchomienia

Masaż

Celem masażu, stosowanego w tym okresie,

jest jak największy wpływ na poprawę

krążenia w kończynie unieruchomionej.

Wykorzystując wszystkie techniki masażu

klasycznego, wykonujemy masaż kończyny

symetrycznej (zdrowej) i w ten sposób

wywieramy wpływ konsensualny na kończynę

chorą. Stosuje się również masaż klasyczny

odsłoniętych części kończyny

unieruchomionej, wykorzystując głównie

techniki: rozcierania i ugniatanie podłużne.

W pierwszym etapie zwracamy uwagę na

lepsze odżywienie i uelastycznienie

skóry. Skóra staje się cienka, blada,

nieelastyczna i łuszcząca się, zwłaszcza

jeżeli opatrunkiem unieruchamiającym

był gips. W czasie pierwszych dwóch do

czterech zabiegów masaż polega na

wykonywaniu głaskań i rozcierań

powierzchownych (całymi dłońmi) z

zastosowaniem środka natłuszczającego,

wzbogaconego w witaminy. Kiedy skóra

odzyska swoje pierwotne cechy,

przystępujemy do drugiego etapu.

W drugim etapie zajmujemy się

likwidowaniem przykurczów. Podczas

kolejnych zabiegów stosujemy opracowanie

klasyczne zwichniętego stawu, obejmując

masażem taki obszar, na jakim było założone

unieruchomienie. Masaż ma charakter

rozluźniający. Stosujemy głaskania,

rozcierania, ugniatanie podłużne, uciski

jednostajne (na przyczepy mięśni, zarówno

prostowników, jak i zginaczy), i wibracje. W

miejscach dostępnych stosujemy rozcierania

poprzeczne torebki stawowej. W miarę

postępów w leczeniu zwiększamy

intensywność masażu i wprowadzamy

postępowanie w przykurczach. Po uzyskaniu

pełnego zakresu ruchów w zwichniętym

stawie przechodzimy do trzeciego etapu.

W trzecim etapie przystępujemy do

wzmocnienia siły mięśniowej.

Najskuteczniejszą metodą

przywrócenia masy i siły mięśniowej

będzie masaż izometryczny lub

energiczny masaż klasyczny z

zastosowaniem: głaskań, rozcierań,

ugniatań poprzecznych i podłużnych,

szczypania, delikatnych oklepywań,

wibracji podłużnej i roztrząsania.

Skręcenia

Skręcenie (distorsio) stawu jest urazem, w którym dochodzi

do uszkodzenia tkanek miękkich i struktur okołostawowych

bez naruszenia kości. Wyróżniamy skrecenia pierwszego i

drugiego stopnia, w zależności od rodzaju uszkodzeń.



- W skreceniu pierwszego stopnia występuje nieznaczny

obrzęk i bolesność okołostawowa.



- W skreceniu drugiego stopnia mamy do czynienia z

naderwaniem więzadła i torebki stawowej oraz błony

maziowej. Ponadto występuje ból w okolicy stawu, rozległy

obrzęk i wylew krwawy w okolicy naderwanych włókien oraz

wysięk śródstawowy. Ruchomość stawu jest ograniczona.

Ponieważ wokół stawu rozwija się ostry odczyn zapalny,

niezbędne jest odpowiednie unieruchomienie, umożliwiające

zlikwidowanie tego odczynu. Rzadko dochodzi do

poważniejszego uszkodzenia, dlatego unieruchomienie nie

musi być rozległe i długotrwałe. Z reguły wystarczy

utrzymanie go około 1 tygodnia.

Najczęstszymi urazami tego

typu są:



- skręcenie nadgarstka,



- skręcenie kostki,



- naciągnięcie mięśni i więzadeł

kręgosłupa.

Skręcenie nadgarstka

Uszkodzenie to można spowodować urazowym skręceniem

nadgarstka w jakimkolwiek kierunku, zazwyczaj jednak do

pozycji nadmiernego wyprostu lub nadmiernego zgięcia.

Skręcenie do pozycji nadmiernego wyprostu powoduje

naciągnięcie więzadła promieniowo-nadgarstkowego

przedniego oraz mm. zginaczy i wywołuje stan zapalny ich

pochewek. Urazowe zgięcie powoduje podobne zmiany po

stronie przeciwnej. Czasami ulegają uszkodzeniu więzadła

poboczne nadgarstka, a nawet niektóre z małych więzadeł

łączących kości nadgarstka, szczególnie kości: księżycowatą i

główkowatą. Ponad uszkodzonym więzadłem stwierdza się

bolesność uciskową. W cięższych przypadkach może powstać

obrzęk nadgarstka, rozprzestrzeniający się na dolną część

przedramienia. Zazwyczaj wystarczającym wzmocnieniem jest

obandażowanie nadgarstka lub opatrunek plastrowy. W

cięższych stanach stosuje się usztywnienie przy użyciu szyny.

W przypadkach nie wymagających rehabilitacji zaleca się

choremu stosowanie w domu zimnych kompresów, ogrzewania

lub ochładzania nadgarstka (zależnie od tego, co przynosi mu

ulgę) czy też kąpieli na przemian w ciepłej i zimnej wodzie. W

przypadkach cięższych stosujemy takie same zabiegi, jak przy

skręceniu kostki.

Skręcenie kostki



Przy skręceniu kostki w rzeczywistości oprócz stawu

skokowego skręceniu ulegają również stawy:

skokowo-piętowy i skokowo-piętowo-łódkowy. Jest to

spowodowane supinacją stopy wskutek działania siły

urazowej takiej samej jak ta, która niekiedy powoduje

złamanie kostki wewnętrznej. W konsekwencji

dochodzi do całkowitego lub częściowego przerwania

więzadła pobocznego. Mogą być uszkodzone nieduże

więzadła po stronie wewnętrznej stopy. Naderwaniu

ulegają również mięśnie strzałkowe i mięsień

prostownik krótki palców. Stwierdza się obrzmienie

stopy i okolicy stawu skokowego górnego. Obrzęk

może rozciągać się na podudzie. Duża ilość wysięku

powoduje łatwe tworzenie się zrostów, co - przy

nieodpowiednim leczeniu - może prowadzić do

usztywnienia stopy i utrzymującej się przez długi czas

bolesności.

Masaż

Zabiegi rozpoczynamy jak najwcześniej. Jeżeli jest to

możliwe to nawet bezpośrednio po urazie.



W pierwszym etapie stosujemy drenaż limfatyczny do

najbliższego zdrowego stawu (przy skręceniu stawu

skokowego drenażem obejmujemy: staw kolanowy,

podudzie, staw skokowy i stopę) lub całej kończyny. Zabieg

można wykonywać nawet dwa lub trzy razy dziennie. Takie

postępowanie ma na celu zapobieganie powstaniu zrostów

poprzez niedopuszczenie do organizacji wysięku zapalnego

bogatego we włóknik.



W drugim etapie (po usunięciu obrzęku) wybieramy jeden z

dwóch sposobów postępowania: klasyczny lub segmentarny.

W postępowaniu klasycznym opracowujemy skręcony staw

stosując: głaskania, rozcierania i ugniatanie podłużne. W

miarę postępów w leczeniu zwiększamy ilość rozcierań i

dołączamy rozcierania poprzeczne uszkodzonych ścięgien -

jeżeli jest to możliwe - przy ich niewielkim napięciu.

Naciągnięcie mięśni i więzadeł

kręgosłupa

Jest to uszkodzenie polegające przeważnie na

naciągnięciu lub przerwaniu niektórych części mięśnia

prostownika grzbietu. Często jest to zupełnie

nieznaczny uraz, może on jednak sprawić wiele kłopotu,

jeżeli nie zwróci się na niego odpowiedniej uwagi.



Leczenie można prowadzić w pozycji leżącej na brzuchu

lub w pozycji siedzącej w pochyleniu. Takie pozycje są

wygodne dla pacjenta, a ponadto dają możliwość

rozluźnienia mięśni. Zabiegi fizykalne należy rozpocząć

możliwie jak najwcześniej po powstaniu urazu. Jeżeli

bowiem dojdzie do organizacji wysięku, powstaną

zrosty, które mogą powodować bóle i częściowe

ograniczenie ruchomości przez wiele miesięcy.

Masaż



W postępowaniu klasycznym

stosujemy głaskania, rozcierania

podłużne (powierzchowne i

głębokie), rozcierania poprzeczne

oraz powolne, lecz głębokie

ugniatanie podłużne.

Document Outline