POBIERANIE MATERIAŁÓW DO
POBIERANIE MATERIAŁÓW DO
BADAŃ MIKROBIOLOGICZNYCH
BADAŃ MIKROBIOLOGICZNYCH
Bożena Łazińska
Bożena Łazińska
Katedra i Zakład
Katedra i Zakład
Mikrobiologii
Mikrobiologii
OGÓLNE ZASADY POBIERANIA MATERIAŁU DO
BADAŃ MIKROBIOLOGICZNYCH.
( z wyłączeniem badań wirusowych ).
Materiał do badania bakteriologicznego należy
pobrać przed podaniem choremu antybiotyku.
Materiał kliniczny powinien być pobrany z miejsca
toczącego się zakażenia w sposób aseptyczny.
Podczas pobierania materiału należy unikać
zanieczyszczenia florą kolonizującą sąsiadujące
tkanki.
Rodzaj materiału określają pierwszoplanowe objawy
obrazu klinicznego.
Materiał, w zależności od rodzaju może być pobierany przez
pielęgniarkę lub samego lekarza a czasami przez specjalistę ( np.
wymaz z drzewa oskrzelowego ).
Technika pobierania materiału powinna gwarantować otrzymanie
dostatecznej ilości materiału do przeprowadzenia pełnego badania
Czas pobrania materiału musi uwzględniać największe
prawdopodobieństwo wyhodowania czynnika etiologicznego
zakażenia.
Ilość pobranej próbki powinna umożliwić wykonanie pełnego
badania mikrobiologicznego.
Pobierany materiał powinien być przesyłany w odpowiedni sposób
tzn. zabezpieczony przed uszkodzeniem naczynia, wysuszeniem
materiału, dodatkowym zainfekowaniem, czasami ochłodzeniem
czy wylaniem materiału zakaźnego. Jeżeli taki wypadek zaistniał
należy koniecznie zainfekowana powierzchnie zdezynfekować.
Materiał należy jak najszybciej dostarczyć do Zakładu Mikrobiologii.
Jeżeli jest to niemożliwe należy:
a) większość pobranych materiałów jak: ropa, wymazy, mocz
przechowywać do czasu przesłania do laboratorium w temp. 2 – 8
o
C.
b) krew pobraną do specjalnych podłoży należy umieścić w cieplarce o
temperaturze 37
o
C.
c) materiały, które mogą zawierać drobnoustroje wrażliwe na zmianę
temperatury jak np. rodzaj Neisseria – powinny być przetrzymywane
w temperaturze pokojowej ( 18 – 22 C).
.
W pewnych przypadkach bezpośrednio po pobraniu materiału robione są
preparaty mikroskopowe. Zrobione preparaty w formie odpowiednich
rozmazów na szkiełku przedmiotowym, powinny być wysuszone , utrwalone
w miejscu pobierania i dopiero przesłane do pracowni mikrobiologicznej.
Nie należy przesyłać materiału między szkiełkami w formie nieutrwalonej,
gdyż jest to niebezpieczne ze względu na możliwość szerzenia się zakażenia.
Do czytelnie opisanej próbki ( imię, nazwisko pacjenta, rodzaj materiału, oddział
zlecający) powinno być dołączone skierowanie zawierające następujące dane:
1. imię i nazwisko chorego,
2. numer historii choroby
3. oddział kierujący
4. datę i godzinę pobrania
5. rodzaj materiału
6. przypuszczalne rozpoznanie
7. rodzaj badania
8. informację jakie leki, zwłaszcza antybiotyki lub chemioterapeutyki pacjent
obecnie przyjmuje.
9. specjalne życzenia dotyczące badania ( posiew, oznaczenie toksyny )
10. pieczątka i podpis lekarza kierującego.
POBIERANIE KRWI
Zalecenia ogólne:
1. Krew na posiew należy pobrać przed rozpoczęciem leczenia, a jeśli nie jest to
możliwe, przed podaniem kolejnej dawki leków.
2. W sytuacji gdy można przewidzieć czas wystąpienia gorączki, najlepiej pobrać
krew ok. 30 min. Przed spodziewanym jej skokiem ( największa liczba
drobnoustrojów krążących we krwi ).
W innych sytuacjach materiał należy pobrać jak najszybciej po stwierdzeniu
faktu narastania gorączki. Nie zaleca się pobrania krwi „na szczycie gorączki”.
3. Zaleca się pobranie co najmniej 2 – 3 próbek krwi w ciągu doby z niezależnych
wkłuć ( odstęp czasowy, oddzielone anatomicznie miejsca pobrania ).
Pojedyncze pobranie krwi na posiew nie jest wystarczające do potwierdzenia bądź
wykluczenia posocznicy.
4. Krew pobrać bezpośrednio z żyły, a nie z cewników i dojść założonych
na stałe ( wyjątek – diagnostyka zakażeń linii naczyniowych ).
5. Należy zastosować odpowiedni rodzaj podłóż do posiewu krwi w
zależności od stanu pacjenta.
KREW NA POSIEW W ZALEŻNOŚCI OD
STANU KLINICZNEGO PACJENTA
1. Posocznica, ostre choroby gorączkowe – zapalenie opon mózgowo – rdzeniowych, zapalenia
płuc:
2 – 3 próbki pobrane bezpośrednio po sobie lecz z różnych, anatomicznie oddzielonych miejsc
wkłucia ( prawa ręka, lewa ręka ), przed podaniem antybiotyku.
2. Zapalenie wsierdzia:
a. Ostre: 2- 3 próbki z 2 – 3 różnych wkłuć w ciągu 1 – 2 h, przed podaniem
antybiotyku
b. Podostre: 3 próbki z 3 różnych wkłuc w ciągu doby przed podaniem
antybiotyku. W przypadku braku wzrostu drobnoustrojów – powtórzyc po 24 h
c. Kontrola; 2 próbki w ciągu doby z różnych wkłuć przez 3 kolejne dni.
3. Gorączka o nieustalonej etiologii:
2 próbki z 2 różnych wkłuć w ciągu 1 h. W przypadku braku wzrostu drobnoustrojów –
powtórzyć po 24 h i 48 h.
SPOSÓB POSTĘPOWANIA:
1. Butelki z podłożem do posiewu krwi ogrzać do temp. 35 – 37
o
C.
Czytelnie opisać podać – imię i nazwisko pacjenta, oddział, datę i godzinę
pobrania.
Korki zdezynfekować 70 % alkoholem izopropylowym, odczekać 1 min.
2. Przygotowanie skóry pacjenta:
Skórę umyć wodą z mydłem.
Zdezynfekować 2 % roztworem jodyny lub innego środka dezynfekcyjnego
podanego wg producenta.
Zdezynfekować 70 % roztworem alkoholu etylowego – odczekać aż alkohol
odparuje, nie dotykać miejsca odkażonego palcem.
Pobrać 10 – 20 ml krwi, zmienić igłę i natychmiast umieścić w butelkach z
podłożami ( po 5 – 10 ml krwi do każdej butelki ). Zawartość butelek
dokładnie wymieszać.
Pobrany materiał jak najszybciej dostarczyć do laboratorium. Podczas
transportu należy chronić próbki zapewniając utrzymanie temp. Zbliżonej
do temp. ciała ( owinięte w watę lub ligninę ).
Oziębienie próbek krwi uniemożliwia wyhodowanie drobnoustrojów
wrażliwych na wahania temperatury.
Do każdego materiału należy dołączyć prawidłowo wypełnione skierowanie.
POBIERANIE PŁYNU MÓZGOWO – RDZENIOWEGO
1. Płyn mózgowo – rdzeniowy pobiera lekarz przez nakłucie lędźwiowe w warunkach
zachowania zasad aseptyki – skórę dezynfekujemy tak jak przy pobraniu krwi.
2. Materiał pobrać do jałowej probówki z korkiem w ilości 1 – 2 ml oraz do butelki ze
specjalnym podłożem w optymalnej ilości 2,5 ml.
3. Jeżeli jest to możliwe należy również pobrać krew na posiew.
Pobrany materiał jak najszybciej dostarczyć do laboratorium, zapewniając
utrzymanie temp. zbliżonej do temp. ciała ( owinięte w watę lub ligninę ).
Oziębienie próbek krwi uniemożliwia wyhodowanie drobnoustrojów
wrażliwych na wahania temperatury.
Płyn mózgowo – rdzeniowy przechowywany w lodówce nie nadaje się do
badania bakteriologicznego.
4. Butelki i probówki należy czytelnie opisać, podać imię, nazwisko i oddział
oraz datę pobrania materiału.
5. Do każdego materiału należy dołączyć prawidłowo wypełnione skierowanie.
POBIERANIE MATERIAŁU Z GÓRNYCH DRÓG
ODDECHOWYCH
1. Zapalenie gardła lub migdałków
Pobranie wymazu z tylnej ściany gardła i umieszczenie wymazówki w podłożu transportowym. W czasie
pobierania wymazu należy uważać, aby nie dotykać języka i błony śluzowej jamy ustnej.
2. Zapalenie ucha zewnętrznego
Pobranie materiału z zewnętrznego kanału ucha i umieszczenie w podłożu transportowym.
3. Ostre/ przewlekłe zapalenie ucha środkowego.
Pobranie płynu wysiękowego uzyskanego podczas pęknięcia błony bębenkowej. Materiał należy pobrać
po uprzednim oczyszczeniu kanału zewnętrznego ucha.
Do badania mikrobiologicznego nie jest przydatny wymaz pobrany z ucha zewnętrznego.
4. Zapalenie zatok
Materiałem odpowiednim do badania mikrobiologicznego jest wyłącznie punktat z zatok
umieszczony w podłożu transportowym, nie należy pobierać wymazu z nosa. Wymaz z nosa jest
celowy, pobiera się jedynie przy określaniu nosicielstwa szczepów epidemicznych – pobiera się
wówczas wymaz z przedsionka nosa wacikiem zwilżonym jałowym roztworem soli fizjologicznej.
Wymazówkę należy wprowadzić do nozdrza na głębokość 2 cm, okręcić i natychmiast wyjąć.
5. Pojemniki z materiałem należy czytelnie opisać, podać imię, nazwisko i
oddział oraz datę pobrania materiału.
6. Do każdego materiału należy dołączyć prawidłowo wypełnione skierowanie.
POBIERANIE MATERIAŁU Z DOLNYCH DRÓG
ODDECHOWYCH
1. Pobieranie plwociny.
Plwocinę należy pobrać do jałowego pojemnika na czczo w ilości co najmniej 2
ml, po umyciu zębów i dokładnym wypłukaniu jamy ustnej przegotowaną
wodą. Aby ułatwić odksztuszenie głęboko zalegającej plwociny można podać
lek mukolityczny ułatwiający odksztuszanie głęboko zalegającej wydzieliny.
2. Pojemnik z materiałem należy czytelnie opisać, podać imię, nazwisko i oddział
oraz datę
pobrania materiału.
3. Do każdego materiału należy dołączyć prawidłowo wypełnione skierowanie.
POBIERANIE MOCZU
1. Mocz na posiew powinien być pobrany z zachowaniem zasad aseptyki.
2. Mocz pobrać ze środkowego strumienia, to znaczy oddać około połowę
zawartości pęcherza do sedesu anastępnie nie przerywając strumienia pobrać około 5ml
moczu bezpośrednio do pojemnika Uromedium lub innego jałowego pojemnika.
3. Pobrane próbki moczu pobrać przed podaniem choremu antybiotyku.
3. W przypadku cewnika założonego na stałe materiał pobiera się z zachowaniem zasad
aseptyki, bezpośrednio po założeniu nowego cewnika jałową strzykawką 5-10ml moczu do
jałowego pojemnika lub probówki
5. Pobieranie moczu w kierunku drobnoustrojów beztlenowych-drogą nakłucia
pęcherza nad spojeniem łonowym.
pęcherz musi być wypełniony
znieczulenie i dezynfekcja skóry w miejscu wkłucia.
przy użyciu długiej cienkiej igły aspiruje się do strzykawki około 20ml.
moczu.
po opisaniu próbki i wypełnieniu skierowania przesłać jak najszybciej (w
pojemniku chroniącym przed dostępem tlenu) do laboratorium
bakteriologicznego.
POBIERANIE MATERIAŁÓW Z DRÓG
RODNYCH
1. Pobierać za pomocą jałowych wacików i umieścić materiał w podłożu
transportowym.
2. Zmiany ropno-zapalne w obrębie narządu rodnego (np. jajniki, jajowody).
- w zależności od warunków dostepności materiał kliniczny pobiera się:
jałowymi wacikami do podłoża transportowego
drogą nakłucia i aspiracji do strzykawki do specjalnego podłoża
transportowego.
3.pojemnik z materiałem należy czytelnie opisać i dołączyć skierowanie.
POBIERANIE MATERIAŁÓW DO BADAŃ W
KIERUNKU GRZYBÓW
1.materiał pobiera się do jałowych pojemników, które należy otwierać w ostatnim momencie i
zamykać natychmiast po umieszczeniu w nich materiału. Materiał należy pobrać szybko aby
do minimum ograniczyć czas styczności z otaczającym powietrzem.
2.materiały takie jak np. plwocina, wydzielina z przetok, punktaty z opłucnej i krew powinny
być badane trzykrotnie (trzy kolejne dni, bądź w niewielkim odstępie czasu ).
3.pojemnik z materiałem czytelnie podpisać, dołączyć skierowanie z rozpoznaniem, nazwą
podejrzewanego rodzaju grzybicy i nazwą leków przeciwgrzybiczych, jeżeli takie leczenie
zostało zastosowane.
Jama ustna, owrzodzenie, przetoki skórne :
Wacik do wymazów zwilżyć jałowym roztworem fizjologicznym ( 0,85% NaCl ) lub wda do
iniekcji. Nadmiar płynu usunąć z wacika przyciskając go do wewnętrznej ściany probówki.
Należy pobrać co najmniej 2 wymazy z tego samego miejsca.
Płyn z opłucnej, płyn mózgowo – rdzeniowy, wydzielina oskrzelowa podczas bronchoskopii itp.
Punktaty pobrane w sposób typowy dla danego zabiegu objętości ok. 2 – 3 ml do jałowego
pojemnika i jak najszybciej dostarczyć do laboratorium.
POBIERANIE KAŁU W KIERUNKU CLOSTRIDIUM
DIFFICILE
1. Badanie bakteriologiczne - posiew
przy użyciu jałowego wacika pobiera się wymaz z oddanego kału i umieszcza
się w podłożu transportowym.
pojemnik z materiałem należy czytelnie opisać i dołączyć skierowanie.
2. Poszukiwanie toksyn
Do badania pobiera się próbkę z oddanego kału do pojemniczka kałowego w
ilości 2 gr lub 2 ml.
Pojemnik z materiałem czytelnie opisać i dołączyć skierowanie.
OGÓLNE ZASADY POBIERANIA I
TRANSPORTOWANIA MATERIAŁÓW DO BADAŃ
WIRUSOLOGICZNYCH.
Zalecenia ogólne
1. Materiał powinien być pobrany z miejsca toczącego się zakażenia lub jak najbliżej ogniska
zakażenia.
2. Materiał powinien być pobrany w sposób aseptyczny.
3. Przy pobieraniu materiału należy unikać zanieczyszczenia florą fizjologiczną.
4. Do każdego materiału należy dołączyć prawidłowo wypełnione skierowanie.
5. Materiał powinien być przechowywany i transportowany w niskiej temp. (+4
o
C lub
zamrożony) z wyjątkiem krwi. Nie należy zamrażać materiałów których izolowany będzie
cytomegalowirus.
Pobieranie materiałów w kierunku izolacji wirusów w hodowlach komórkowych
Plwocina, popłuczyny pęcherzykowo – oskrzelowe – materiał pobrać jak najszybciej
po wystąpieniu objawów w ilości 2 – 5 ml jałowego, szczelnie zakręconego pojemnika
lub jałowej szczelnie zamykanej probówki. Materiał przesłać w temp. 4
o
C.
Zeskrobiny/wymazy - pobrać za pomocą jałowej wymazówki i zamknąć wewnątrz
probówki z płynem transportowym. Materiał przesłać w temp. 4
o
C
lub zamrożony.
Płyn mózgowo – rdzeniowy – przygotowanie pacjenta i pobranie płynu jak do badania
bakteriologicznego, ale przesłać w temp. 4
o
C i ograniczyć czas przechowywania i
transportu do minimum.
Mocz w ilości 5- 10 ml pobrać do jałowego szczelnie zamkniętego pojemnika tak jak
wcześniej do badań bakteriologicznych. Materiał przesłać w temp. 4
o
C.
K O N I E C
Dziękuje za uwagę
Dziękuje za uwagę