UZALEŻNIENIA CZYNNOŚCIOWE

Wyróżniamy kilka

uzależnień:



-alkoholizm



-siecioholizm (uzależnienie od Internetu)



-hazard



-pracoholizm



-nikotynizm (uzależnienie od papierosów)



-narkomania



-lekomania (uzależnienie od leków)



-seksoholizm



- uzależnienie od robienia zakupów ( natręctwo

kupowania)

ALKOHOLIZM

- jest to okresowe picie

alkoholu w celu

doznawania jego

działania psychicznego,

a czasem także dla

uniknięcia złego

samopoczucia,

wynikające z jego

odstawienia. Istotą tej

choroby jest więc

psychiczne i fizyczne

uzależnienie od środka

narkotycznego jakim

jest alkohol.

OBJAWY

- Silna natrętna potrzeba spożywania alkoholu (głód alkoholu).



- Upośledzona zdolność kontrolowania picia alkoholu (trudności w

unikaniu rozpoczęcia picia, trudności w zakończeniu picia albo problemy

z kontrolowaniem picia do wcześniej założonego poziomu).



- Picie alkoholu w celu złagodzenia albo zapobieżenia alkoholowemu

zespołowi abstynencyjnemu oraz subiektywne poczucie skuteczności

takiego postępowania.



- Objawy abstynencyjne (drżenia mięśniowe, nadciśnienie tętnicze,

nudności, wymioty, biegunki, bezsenność, rozszerzenie źrenic,

wysuszenie śluzówek, wzmożona potliwość, zaburzenia snu, nastrój

drażliwy lub obniżony, lęk).



- Zmieniona (najczęściej zwiększona) tolerancja alkoholu (ta sama dawka

alkoholu nie przynosi oczekiwanego efektu, potrzeba spożywania

większych dawek alkoholu dla wywołania oczekiwanego efektu).



- Zawężenie repertuaru zachowań związanych z piciem alkoholu do 1-2

wzorców.



- Postępujące zaniedbywanie alternatywnych do picia przyjemności,

zachowań i zainteresowań.



- Picie alkoholu mimo oczywistej wiedzy o jego szczególnej szkodliwości

dla zdrowia pijącego.

OBJAWY OSTRZEGAWCZE

Niebezpieczeństwo uzależnienia od alkoholu pojawia się w chwili, kiedy

człowiek zauważa, że działanie alkoholu odpręża i daje ulgę, redukuje

napięcie i niepokój, osłabia poczucie winy, ośmiela, ułatwia zaśnięcie czy

pobudza do działania.

- Stopniowo, osoba zagrożona uzależnieniem zaczyna poszukiwać,

inicjować i organizować okazje do wypicia, pije z chciwością, wyprzedza

kolejki, powtarzają się przypadki upicia, a także pije alkohol pomimo

zaleceń lekarskich, sugerujących konieczność powstrzymywania się od

picia.

- Wkrótce zaczyna być dumna z tego, że może wypić większą niż uprzednio

ilość alkoholu (tzw. mocna głowa świadcząca o wzroście tolerancji na

alkohol), ale jednocześnie pojawia się niepokój spowodowany trudnościami

w odtworzeniu wydarzeń, które miały miejsce podczas picia (tzw.

palimpsesty alkoholowe, "urwane filmy", "przerwy w życiorysie").

- Osoby, które uprzednio piły wyłącznie w sytuacjach towarzyskich

zaczynają pić samotnie i do tego w ukryciu. Coraz częściej powtarzają się

przypadki prowadzenie samochodu po niewielkiej nawet ilości alkoholu.

- Osoba "wchodząca" w uzależnienie stara się unikać rozmów na temat

swojego picia, a później reaguje gniewem bądź agresją na sygnały

sugerujące potrzebę ograniczenia picia oraz w sytuacjach utrudniających

dostęp do alkoholu.

- Kiedy zaczyna sobie zdawać sprawę z tego, że jej picie różni się od picia

innych osób podejmuje "ciche" próby ograniczania picia po to, aby

udowodnić sobie, że jeszcze posiada kontrolę nad piciem alkoholu.

SKUTKI



Alkohol działa szkodliwie na układ nerwowy (obniżenie

sprawności układu nerwowego),



powodują zaburzenia reakcji wzrokowej, słuchowej,

pogarszają też precyzję ruchów,



Zaburzone jest więc precyzyjne myślenie, logiczne

rozumowanie, prawidłowy osąd,



Zaburzone zostają, a nawet całkowicie zanikają instynkty i

popędy. Zniszczona zostaje możliwość wykonywania

celowych i dowolnych czynności ruchowych. Występuje

otępienie i senność. Człowiek traci przytomność.



Alkohol ma również duży wpływ na układ krążenia ,

zaburzenia akcji serca, gwałtowne rozszerzenie czy

zwężenie naczyń krwionośnych,



-alkohol ma również wpływ na układ pokarmowy,

nieprzestrzeganie higieny osobistej, źle utrzymane

próchnicze zęby, palenie papierosów. Istniejące w

przewlekłym alkoholizmie niedobory białkowe,

mineralne i witaminowe, będące skutkiem

niepełnowartościowego odżywiania, pogłębiają ten

stan i doprowadzają do pękania i zapalenia kącików

ust, do nadżerek na śluzówce jamy ustnej



-wpływ na wątrobę i trzustkę- może całkowicie

uszkodzić wątrobę, może spowodować nieżyt żołądka



- wypływ ma również na układ oddechowy



-zaburzenia psychiczne – pamięci , myślenia, oporna

koncentracja uwagi

Instytucje i programy –

profilaktyka uzależnienia od

alkoholu :



Największe sukcesy w rozwiązywaniu problemów

alkoholowych zarówno osób pijących, jak również ich rodzin,

ma ruch samopomocowy. Obecnie działa kilka odmian

samopomocy skierowanych do różnych grup osób: AA



Od 3 lat pod adresem

www.akcjasos.pl

działa serwis

przeznaczony dla osób borykających się z nałogiem, jak

również dla ich rodzin.



Wiele jest instytucji uzależnień alkoholowych , niemalże w

każdym większym mieście istniej instytucja ,która zajmuje

się problemem alkoholowym- są to np. Narodowy Program

Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych

Siecioholizm –

uzależnienie od Internetu



Uzależnienie od

Internetu to nowa

pułapka, w którą

wpadamy, gdy

zaczynamy wierzyć,

że coś lub ktoś

poza nami samymi

wypełni pustkę i

lęk, które są w nas

- że zrobi to – tym

razem – Internet.

OBJAWY



Ludzie, którzy korzystają dużo z Internetu czują dyskomfort, gdy próbują

ograniczyć swój czas spędzony w sieci, a odebranie im – choćby na

chwilę – dostępu do poczty elektronicznej byłoby prawdziwą katastrofą.

Osoby mające dostęp do Internetu na uczelni lub w pracy zostają przy

swoich komputerach wieczorami i w czasie weekendów. Trzeba ich wręcz

odrywać od ekranu, wpadają wtedy w rozdrażnienie, niczym alkoholik,

któremu odebrano kieliszek. Osoby uzależnione od Internetu większość

swojego czasu spędzają przed komputerem, co powoduje, że po prostu

zaczyna go brakować na inne sprawy – na pracę, naukę, odpoczynek,

życie rodzinne czy kontakty towarzyskie.

Uzależnienie się od Internetu przejawia się w coraz częstszym łączeniu się z

siecią, w spędzaniu przed Internetem coraz więcej czasu. Przejawia się

również w obsesyjnym myśleniu, a nawet w snach o tym, co może

zdarzyć się w Internecie. Inne dziedziny aktywności – praca na przykład –

mogą być przez to poszkodowane. Osoba uzależniona pragnie czasem

ograniczyć korzystanie z Internetu, ale nie ma do tego wystarczająco

silnej woli. Towarzyszy temu zainteresowanie wszelkimi informacjami o

Internecie – w prasie, książkach, chęć wypróbowania każdego adresu

internetowego, który tylko udało się zdobyć.

TYPY SIECIOHOLIZMU

(wg. Kimberly Young)



erotomania internetowa

nałogowe poszukiwanie

materiałów o treści pornograficznej i rozmowy o tematyce

seksualnej na chat-roomach



socjomania internetowa

uzależnienie od kontaktów z

ludźmi przez Internet (zerwanie kontaktów bezpośrednich)



uzależnienie od sieci obsesja śledzenia, co się dzieje w

sieci



przeciążenie informacyjne gorączkowe przerzucanie

informacji, udział w kilku listach dyskusyjnych

jednocześnie (obniżenie sprawności psychicznej)



uzależnienie od komputera przymus spędzania czasu przy

włączonym komputerze

SKUTKI



Wszystko w twoim życiu staje się podporządkowane tej jednej

czynności – byciu w sieci.



Kiedy rodzina zaczyna protestować lub próbuje odciągnąć cię od

komputera zaczynasz kłamać, że robisz coś ważnego.

Wielogodzinne przebywanie w Internecie wywołuje w tobie coraz

większa niechęć do życia w rzeczywistości. Świat wirtualny jest

prostszy, przyjemniejszy i bez stresu. Kiedy coś w nim jest

niewygodne wyłączasz komputer lub po prostu zmieniasz

okienko. W sieci nie istnieją twoje wady, niedoskonałości czy

słabości – chyba, ze sam o tym napiszesz.



Zbyt długie przesiadywanie przed komputerem ma niekorzystny

wpływ na układ nerwowy. Może pojawiać się rozdrażnienie,

zwiększona pobudliwość, kłopoty z koncentracja uwagi, brak

łaknienia. W sytuacji, kiedy zabraknie komputera lub sieci,

zaburzenia te mogą zostać wzmocnione lub pojawiają się inne

przykre stany emocjonalne takie jak złość, poczucie bezsensu,

nudy, depresja, poczucie winy czy obsesyjna potrzeba bycia w

sieci.

Instytucje i programy –

profilaktyka uzależnienia od

Internetu



Leczenie-terapia, to próba doprowadzenia pacjenta do takiego

opanowania umiejętności radzenia sobie z problemami, aby

sprzyjało to zerwaniu z uzależnieniem. Ponieważ podstawowe

mechanizmy wszystkich uzależnień są podobne, ułatwia to proces

leczenia. Często problem uzależnienia dotyka osób, które już

wcześniej cierpiały z powodu różnych zaburzeń emocjonalnych, a

nałóg jest odzwierciedleniem tego, co w nich się dzieje. W terapii

posługujemy się różnymi metodami leczenia. Metody leczenia

dobieramy do osobowości i potrzeb indywidualnych pacjenta.

Trzeba skoncentrować się nie tylko na samym uzależnieniu, ale

przede wszystkim na najważniejszych problemach pacjenta. Warto

zacząć od znalezienia wewnętrznej potrzeby zmiany i wzmocnienia

motywacji do leczenia. Nacisk można położyć na poprawę

funkcjonowania w sytuacji stresu, frustracji, konfliktów. Można

zastosować klasyczne technik radzenia sobie z problemami, ze

złością czy agresją.



W Polsce nie ma jeszcze grup samopomocowych dla osób

uzależnionych od Internetu (typu AA), ale istnieje pewna odmiana

takich grup w Internecie.



W 1995 roku powstało w Nowym Jorku

Centrum Uzależnienia

od Internetu (COLA - The Center for On-Line Addiction)

założone przez wspomnianą już wcześniej dr Kimberly Young, a

Ivan K. Goldberg, psychiatra z Uniwersytetu Columbia założył w

tym samym roku internetową Grupę Wsparcia dla Osób

Uzależnionych od Internetu.

Dzieki inicjatywie Richarda A. Scott'a, który na swojej stronie

internetowej opisał własną historię zmagania się z internetem,

powstała grupa

Anonimowych Internetoholików (Net-

aholics Anonymous)

Opracowano, opartą na doświadczeniach

Anonimowych

Alkoholików

, wersję

Dwunastu Kroków

dla uzależnionych od

internetu.

Rozmowy przez internet (IRC - Internet Relay Chat)

zapoczątkował Fin Jarkko Oikarinen, a osoby które nie potrafią

obyć się bez nich można nazwać

IRCoholikami

Istnieją także grupy

Chataholics Anonymous

czyli osób

uzależnionych od rozmów poprzez internet (ang. chat =

rozmowa, pogawędka).

Warto też wiedzieć, że funkcjonuje, oparta na

Programie

Dwunastu Kroków

, grupa Appleholics Anonymous

(anonimowych osób uzależnionych od komputerów osobistych

Mc Intosh firmy Apple)

OBJAWY

CZTERY FAZY ROZWOJU UZALEŻNIENIA OD HAZARDU



faza zwycięstw - granie okazjonalne, fantazjowanie na temat wielkich wygranych,

duże wygrane powodujące coraz silniejsze pobudzenie, coraz częstsze zakłady coraz

wyższe stawki; człowiek zaczyna wierzyć w to, że będzie zawsze wygrywać a w

przypadku osiągnięcia "wielkiej wygranej" dąży do jej powtórzenia (nieuzasadniony

optymizm) coraz częściej ryzykując coraz to większe kwoty;



faza strat - stawiając na wysokie zakłady naraża się na wysokie straty; wysokie

pożyczki i próby odgrywania się, a w przypadkach powodzenia wygrane idą na spłaty

długów; hazardzista gra kosztem pracy domu, kłamie zaczyna ukrywać swoje

uzależnienie; unika wierzycieli i cały czas wierzy, że wkrótce nastąpi kolejna "wielka

wygrana";



faza desperacji - separacja od rodziny przyjaciół; utrata pracy narastające długi

powodują panikę; presja wierzycieli popycha często ku przestępstwom; te obciążenia

prowadzą z kolei do psychicznego wyczerpania, pojawiają się wyrzuty sumienia,

poczucie winy, bezradność i depresja;



faza utraty nadziei - rozwód; poczucie beznadziejności, myśli i/lub próby samobójcze;

zostają wówczas 4 wyjścia: ucieczka w uzależnienie od alkoholu lub leków, więzienie,

śmierć (samobójstwo lub z ręki wierzycieli) albo zwrócenie się po pomoc.

SKUTKI



U osób uzależnionych od hazardu , zaobserwowano, że u tych osób pojawiają

się fizyczne, emocjonalne, duchowe i intelektualne zmiany, które prowadzą

do stanu przypominającego uzależnienie. Życie z osobą uzależnioną to życie

w stanie ciągłego pogotowia emocjonalnego, czegoś w rodzaju "wysokiego

napięcia". To powoduje poważne konsekwencje dla zdrowia psychicznego,

m.in.:

- dojmujące cierpienie i gwałtowne zmiany nastroju (huśtawka emocjonalna),

czarnowidztwo, nastroje depresyjne, zamęt uczuciowy,

- poczucie niskiej wartości,

- zaburzenia psychosomatyczne: bóle głowy, mięśni, serca, brzucha, wrzody

żołądka, i inne z nerwicą włącznie,

- depresja, myśli samobójcze,

- zażywanie leków uspokajających, nasennych, alkoholu dla uśmierzenia bólu,

napięcia i niepokoju, niekiedy prowadzi to do uzależnienia,

- nałogowe zachowania, jak np. zakupoholizm, obsesyjne jedzenie,

- zaburzenia sfery seksualnej,

- pustka duchowa - nerwowa koncentracja na szczegółach życia codziennego,

bez niezbędnego dystansu do spraw drobnych i wypływające stąd: rozpacz,

desperacja i brak nadziei,

- brak zaufania do wszystkiego i wszystkich,

- bardzo silny lęk przed wszelkimi nowościami i zmianami;

Instytucje i programy –

profilaktyka hazardu



Kiedy mamy do czynienia z osobą uzależnioną niewątpliwie

jednym z najtrudniejszych zadań jest zmotywowanie jej do

podjęcia leczenia. Zaprzeczanie istnieniu problemu wynika z

samych mechanizmów choroby, jaką jest uzależnienie od hazardu.

Chodzi tu głównie o mechanizm iluzji i zaprzeczeń. Mechanizm ten

sprawia, że osoba uzależniona, w miarę jak problem narasta

zaczyna izolować się od negatywnych sygnałów płynących od osób

z otoczenia i z samych sytuacji życiowych a także z własnego

organizmu w taki sposób, aby bronić po pierwsze dobrego

mniemania o sobie, po drugie aby bronić możliwości grania. Jest to

wynikiem faktu, że gra przynosi oprócz szeregu strat także

fundamentalne korzyści w postaci tego, że osoba uzależniona bez

gry przestaje radzić sobie z negatywnymi emocjami, w tym także z

nudą a często również z pozytywnymi emocjami i doznaje stanu

cierpienia, które z czasem może redukować jedynie hazard.

OBJAWY



Jest ich bardzo wiele. Dni wolne od pracy wyzwalają u pracoholików

poczucie dyskomfortu, a nawet cierpienia. Pobyt poza pracą jest tylko

fizyczny, bowiem przez cały czas nurtują ich natrętne myśli,

dotyczące obowiązków zawodowych. Myśli te obecne są podczas

rozmów z bliskimi, oglądania telewizji czy wykonywania różnych

czynności domowych. Dzwonią często do pracy, żeby sprawdzić czy

wszystko jest w porządku. Pilnują też, aby zawsze być w zasięgu

telefonu, bo może nagle okazać się, że są natychmiast potrzebni w

pracy.

W dzisiejszych czasach, mówiąc kolokwialnie, bardzo łatwo wpuścić

człowieka "w kanał". Przy tak ogromnej konkurencji, i to nie tylko na

rynku pracy, jest coraz mniej przestrzeni w różnych dziedzinach.

W tej sytuacji nie dziwi mnie, że ludzie mnożą zachowania, które w

ich przekonaniu pozwalają obronić pozycję zawodową, zachować swój

przyczółek. Dla niektórych będzie to pójście w stronę nielegalnych

interesów, a dla innych będzie to coraz więcej pracy. Motywacje

mogą być najrozmaitsze - "bo bez tego zdwojonego wysiłku nie

awansuję, nie dostanę podwyżki, nie osiągnę stawianych przede mną

celów", itd

Instytucje i programy –

profilaktyka

pracoholizmu



Pracoholizm można i należy leczyć. Najważniejsze jest uświadomienie sobie

występowania problemu i przerwanie tego błędnego koła. Człowiek dotknięty tym

nałogiem musi sam sobie uświadomić tę smutną prawdę i zastanowić się do czego

go to doprowadzi. Potrzeba przede wszystkim wytężonej pracy nad sobą,

wprowadzenia we własne życie zdrowych proporcji między czasem przeznaczonym

na pracę a tym pozostałym przynależnym do innych równie ważnych sfer życia

jak: rodzina, przyjaciele, hobby, odpoczynek, rozrywka.

Ważne jest by zacząć wyjeżdżać na urlopy, człowiek potrzebuje oderwania od

codziennych spraw zawodowych dlatego na takie wyjazdy lepiej nie zabierać

laptopa. Jeśli czujesz, że nie poradzisz sobie sam z tym problemem warto

skorzystać z psychoterapii. Czasami trzeba posunąć się do bardziej radykalnych

rozwiązań i o ile jest to możliwe rozważyć zmianę miejsca pracy. Warto

nawiązywać i rozwijać znajomości poza miejscem pracy. Zastanów się także czy

jesteś wystarczająco asertywny, czy przyjmowanie nadmiaru pracy nie wynika

przypadkiem z tego, że nie potrafisz odmawiać przełożonym.

Jak widać, nie warto poświęcać całego swego czasu tylko pracy. Każdy człowiek

może realizować się na wielu płaszczyznach, życie przynosi tak wiele ciekawych

wrażeń, możliwości, zdarzeń że szkoda byłoby je przegapić tkwiąc ciągle w pracy.

Ważne jest także to, byśmy nie uzależniali swojego poczucia wartości tylko i

wyłącznie od sukcesów zawodowych, zwłaszcza tych przypłaconych wielogodzinną

pracą



Nie ma instytucji i programów zapobiegających pracoholizmowi.

OBJAWY



Uzależnienie od nikotyny rozpoznaje się, jeżeli występują

przynajmniej trzy z poniższych cech: silne pragnienie lub

poczucie przymusu jej przyjmowania, tolerancja, zespół

abstynencyjny, czas trwania nałogu dłuższy niż palacz

przewidywał, wiele nieudanych prób zerwania z nałogiem,

ograniczenie lub zaniechanie jakichś działań z powodu nałogu,

trwanie w nałogu mimo jego szkodliwego wpływu na zdrowie i

życie osobiste. Palenie tytoniu jest uzależnieniem psychicznym

(polega na przymusie zapalenia papierosa, aby osiągnąć uczucie

odprężenia) i najprawdopodobniej fizycznym. Kryteriami

zależności fizycznej są tolerancja i zespół fizycznych objawów

odstawienia. Tolerancja to stan obniżonej wrażliwości organizmu

na skutki działania używki: polega na konieczności podawania

coraz większych dawek dla otrzymania takiego samego efektu.

W ciągu dnia wzrasta tolerancja na działanie nikotyny: palący

twierdzą, że pierwszy papieros w ciągu dnia sprawia im

największą przyjemność.

SKUTKI



Nikotyna ma wiele skutków ubocznych

ale przede wszystkim ma ona wpływ

na organizm człowieka: zmiany w

błonie śluzowej oskrzeli, na układ

limfatyczny, często również prowadzi

to do raka, niewydolność krążenia,

miażdżyca, dym papierosowy również

szkodzi kobiecie w ciąży.



Nikotyna jest najszybszą i najbardziej

działającą trucizną

Instytucje i programy –

profilaktyka nikotynizmu



W Polsce 70-80 proc. osób palących pragnie rzucić palenie. Leczenie uzależnienia do

nikotyny powinno być kompleksowe i obejmować psychoterapię, leczenie behawioralne

(nauka nowych zachowań) i ewentualnie farmakologiczne. Najważniejszym czynnikiem,

bez którego nie uda się rzucić palenia, jest motywacja. Najczęściej wzmacniają ją względy

zdrowotne, finansowe i estetyczne, troska o dobro rodziny. Wiadomo też, że palacze, którzy

natychmiast całkowicie zaprzestali palenia, mają większe szanse na trwałe zerwanie z

nałogiem, niż ci, którzy stopniowo ograniczają ilość wypalanych papierosów. Wiele osób nie

potrafi jednak rzucić palenia samodzielnie i potrzebuje wsparcia ze strony osób

kompetentnych. Największą zachętę dla osób palących powinien stanowić fakt, że rzucenie

palenia przynosi korzyści zdrowotne i nie tylko, bez względu na wiek. Zaprzestanie palenia

nawet po 60. roku życia jest korzystne, bo przedłuża życie i poprawia jego jakość. Jednak

najlepiej oczywiście zrobić to jak najwcześniej - ci, którzy rzucili palenie do trzydziestki żyją

prawie tak długo, jak ci, którzy nigdy nie palili. Po zaprzestaniu palenia organizm już od

pierwszego dnia zaczyna naprawiać szkody wyrządzone przez dym tytoniowy: poprawia się

stan układu krążenia i czynność płuc, ustępują stopniowo duszność i kaszel. Z czasem

zmniejsza się zagrożenie chorobami układu krążenia, układu oddechowego i rakiem płuc,

poprawia się kondycja fizyczna, oddech staje się świeższy, wyostrzają się osłabione przez

dym tytoniowy zmysły smaku i węchu, poprawia samoocena. Po rzuceniu palenia już w

ciągu 20 min. ciśnienie tętnicze krwi powraca do normy; w ciągu 24 godz. zmniejsza się

ryzyko ostrego zawału mięśnia sercowego; po kilku miesiącach poprawia się stan układu

krążenia i czynność układu oddechowego; po roku ryzyko zachorowania na chorobę

niedokrwienną serca, zmniejsza się o połowę; po 5 latach podobnie zmniejsza się ryzyko

zachorowania na raka płuca, krtani i przełyku; natomiast po 10 latach ryzyko rozwoju chns,

a po 15 raka płuca jest podobne jak u osoby nigdy nie palącej.

PROGRAM

ANYTYNIKOTYNOWY



Co roku dnia 31 maja organizowany jest Światowy Dzień Bez

Papierosa. Jest on częścią programu organizowanego od 1988

roku przez Światową Organizację Zdrowia (WHO). Polska od

samego początku aktywnie uczestniczy w realizacji zadań

związanych z jego obchodami.

Światowy Dzień Bez Tytoniu, to dzień kiedy palacz może skorzystać

z wielu bezpłatnych badań, takich jak pomiar ciśnienia

tętniczego, tlenku węgla w wydychanym powietrzu, pomiar

poziomu cukru, cholesterolu, trójglicerydów we krwi, , badanie

pojemności płuc, pomiaru masy ciała i wzrostu.

85% palaczy wypalających ponad 26 papierosów dziennie sądzi, że

jest uzależniona. 70% palących osób z chęcią rzuciłoby palenie.

Jednak nie jest to takie proste i palacz, który podejmuje

zdecydowane kroki, aby rzucić palenie ma małe szanse (ok. 5%)

na to, że rok później nie będzie palił. Szacuje się, że w wyniku

dotychczasowych kampanii, palenie rzuciło ponad 3 mln.

Polaków.

OBAJWY

Wyróżnia się 4 fazy używania narkotyków:

I faza- poznawanie stanu odurzenia.

Jest to okres pierwszych kontaktów z narkotykami Zwykle dzieje się to na imprezach, przyjęciach,

najczęściej pod presją otoczenia. Dzięki niskiej tolerancji łatwo osiąga się stan odurzenia. Zachowanie

człowieka generalnie nie odbiega od dotychczasowego, ale mogą zdarzać się już „drobne” kłamstwa.

Narkotyki otrzymuje się zwykle gratisowo.

II faza- stan odurzenia dla przyjemności.

Pojawiają się tu nowe środki, silniej działające, jak np. haszysz, amfetamina, barbiturany, za które trzeba

już zapłacić. Zwiększa się tolerancja organizmu dla środków odurzających, stąd większa częstotliwość ich

zażywania- staje się to przymusem, a nie wolnym wyborem. Można zauważyć już wyraźne zmiany w

zachowaniu- początki podwójnego życia- następuje zmiana środowiska kolegów. Człowiek zamyka się w

sobie, ma coraz częściej zły nastrój, jest agresywny. Pogarszają się wyniki w nauce, są „pierwsze przerwy

w życiorysie”, początki kłamstwa, pożyczania pieniędzy i kradzieży.

III faza- stan odurzenia celem nadrzędnym.

W okresie tym najczęściej zażywane są: kokaina, LSD, grzyby halucynogenne i opium, co pociąga za sobą

coraz większe nakłady finansowe. Nadal wzrasta tolerancja na środki odurzające- narkotyki przyjmowane

są codziennie, coraz częściej w samotności. Stan odurzenia utrzymuje się praktycznie w sposób ciągły.

Zaczynają się stany przedawkowania i „nawroty doznań”. Zachowanie staje się coraz trudniejsze- ciągłe

kłamstwa, kradzieże, handel narkotykami, wagarowanie lub porzucenie szkoły, incydenty z policją, kłótnie i

bijatyki z domownikami. Ogólnie pogarsza się stan zdrowia, nastrój bez narkotyku staje się bardzo przykry.

Obniża się samoocena, pojawia się bolesne poczucie winy i wstydu.

IV faza- stan odurzenia staje się normą.

W tym okresie narkotyk staje się już niezbędny, stąd obserwuje się stałe branie, a bardzo wysoka

tolerancja wymusza coraz wyższe dawki. Występują częste przedawkowania. Człowiek nie potrafi już

odróżnić stanu normalnego od stanu odurzenia. Dochodzi do całkowitego wyniszczenia fizycznego,

ciągłych wybuchów wściekłości i agresji wobec najbliższych. Pojawia się depresja, wymuszająca przyjęcie

środka oraz myśli samobójcze. Człowiek staje się „wrakiem” niezdolnym do normalnego życia- bez pomocy

innych czeka go nieuchronnie śmierć.

Instytucje i programy –

profilaktyka narkomanii



Monar –zintegrowany system przeciwdziałania

narkomanii



Wspólnota Cenacolo (wspaniała!):



76-024 Świeszyno, Giezkowo 16a ( koło Koszalina) tel.

0-94 318-39-38



44-268 Jastrzębie Zdrój, ul. Generała Bema 110, tel. 0-

32 472-36-64



Edukacyjna Klinika. Poradnia Profilaktyki Uzależnień



81- 313 Gdynia, ul. Tatrzańska 35, tel.0-58-620-66-90,

fax 0-58-661-65-82,



tel. całodobowy 600-016-059.



Ośrodek KARAN- Warszawa, tel. 0-22 618-65-97, 0-800-

120-289.

OBJAWY



-Uporczywy brak apetytu, chudnięcie.

-Zmiany w wyglądzie, np. przekrwione oczy, niewyraźna

mowa, niezręczne ruchy.

-Zmiany zachowania, np. nagłe zmiany nastroju, długie

nieobecności w domu, niewytłumaczona potrzeba

samotności, unikanie przyjaciół i członków rodziny.

-Słabe wyniki w szkole, np. gorsze stopnie, słaba

koncentracja, brak zainteresowania nauką,

dotychczasowym hobby lub pracą.

-Specyficzny zapach ubrań.

-Podejrzane tabletki lub kapsułki znajdowane w rzeczach

osobistych.

-Znikanie leków przepisywanych na recepty z domowej

apteczki.

SEKSOHOLIZM



obsesyjny stosunek do

seksu, nie jest on grą,

formą relacji, komunikacji

czy wymiany

przyjemności ani też

uprzywilejowanym

momentem bliskości.

Powszechnie tego rodzaju

zaburzenia nazywa się

„uzależnieniem od seksu”

ale również

hiperseksualnością.

OBJAWY



Uzależnieni od seksu nie potrafią cieszyć się nim w naturalny

sposób i traktować go jako relacji intymnej i wymiany

przyjemności. Seks jest ich obsesją i uprawiają go z różnych

powodów, np. na pocieszenie, dla relaksu po stresie, dla zdrowia.

Zachowania jakie praktykują, to obsesyjna masturbacja, stosunki

seksualne z przypadkowymi osobami lub prostytutkami,

ekshibicjonizm, sadomasochizm, snucie obsesyjnych fantazji

seksualnych, nabywanie materiałów pornograficznych,

korzystanie z usług erotycznych przez telefon i inne. Seks staje

się dla nich pierwszą potrzebą, dla której są gotowi poświęcić

wszystko inne, ze zdrowiem, rodziną i praca włącznie.

Uzależnieni od seksu to osoby, które nie potrafią powiedzieć „nie” i

zatraciły umiejętność dokonywania wyborów. Nie potrafią

kontrolować zachowań seksualnych, które są częścią cyklu

myśli, uczuć i działań. Osoby uzależnione od seksu poszukują w

nim pocieszenia i przyjemności. W ten sposób powstaje błędne

koło postępującej choroby, która w końcu pozbawia ich życie

steru.

SKUTKI



Człowiek cierpiący na uzależnienie od seksu może ponosić wynikające z

tego konsekwencje na poziomie zdrowotnym, finansowym,

emocjonalnym, poznawczym i społecznym.

Uzależnienie od seksu jest bardzo kosztowne. Bezpośrednie koszty z nim

związane to: opłacenie prostytutek, pornografii, przyrządów seksualnych.

Uzależnieni od seksu wydają również duże sumy na ekstrawaganckie i

kosztowne podarunki dla kochanków, na paliwo zużyte na poszukiwania

partnerów, koszty prawne na rzecz osób trzecich czy te związane z

rozwodem.

Problemy rodzące się w obszarze społecznym dotyczą rodziny, przyjaciół,

znajomych i kolegów z pracy. Osoby uzależnione od seksu absorbują

uwagę, tracą pieniądze i czas swoich rodzin, często starają się przekonać

same siebie, że kochają swoich rodziców, małżonków i dzieci, ignorując

jednocześnie ich potrzeby, wskutek skoncentrowanie się na samych sobie

i nieumiejętności pokochania kogoś naprawdę.

Inną poważną konsekwencją jest fizyczne uzależnienie podobne do

występującego przy nadużywaniu kokainy. Uzależnieni odczuwają

niezwykle silną potrzebę przyjmowania narkotyków, wykonywania jakiejś

czynności czy kontaktu z osobą, po to by poczuć, że są normalni i dobrze

funkcjonują. Jeśli potrzeby tej nie można zaspokoić, cierpią.

OBJAWY



Kupnoholizm sam w sobie nie ma objawów ,jednak w

dzisiejszych czasach wiele osób aby spędzić dzień wolny

dobrze i godnie to zazwyczaj wybiera się do marketu na

zakupy. Ciągłe kupowanie czegokolwiek , aby tylko było

nowe i na topie. Zazwyczaj dosięga ta choroba kobiet

,ponieważ kobiety kochają zakupy , nowe ciuchy , nowe

buty i inne błyskotki dlatego ,niemalże każda kobieta jest

na to chora, choć nie można powiedzieć , że tylko kobiety

na to chorują. Objawy mogą być różne:

np.- chęć posiadania czegoś nowego

-poprawienie sobie humoru ,kupno jakiegoś drobiazgu

-ciągłe myślenie i zastanawianie się co jest nowego w sklepie

co trzeba mieć

Instytucje i programy –

profilaktyka

kupnoholizmu



Nie ma niestety żadnego

programu ,który wyleczyłby daną

osobę z tego uzależnienia,

ponieważ jedyną rzeczą która

pomogłaby na chwilę to byłby

właśnie pusty portfel ,jednak to

tylko na chwilę.

Bibliografia



Zoja Najda „Co psuje się od alkoholu - Alkohol to trucizna, dlaczego ?” wyd.

Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych,

1997



Ewa Woydyłło - Aby wybaczyć - Poradnik dla rodzin alkoholików. Praca

anonimowa - 12 kroków dla dorosłych dzieci , wyd. Fundacja im. Stefana

Batorego. Komisja Edukacji w Dziedzinie Alkoholizmu i Innych Uzależnień ,

1998



Merlene Miller Terence T.Gorski „ Rodzina uzdrowiona- zdrowienie

uzależnienia” wyd. Akuracik,1996



www.sicieholizm.eu

. ,dzień dostępu 09.11.2009 godzina 9:00



www.hazardziści.pl

,dzień dostępu 11.11.2009 godzina 12.31



Cesare Guerreschi "Nowe uzależnienia"-wyd. SALWATOR, kraków 2005



Anna Dodziuk, Leszek Kapler "Nałogowy człowiek" Instytut Psychologii

Zdrowia 2007



Janusz Krzyżowski "Natręctwa, obsesje i kompulsje ", wydanie I, Warszawa

2002



www.narkotyki.pl

dzień dostępu, 09.11.2009 godzina 10:00

Document Outline