JĘZYK BIBLII

Cechy stylu biblijnego

SKŁADNIA, czyli budowa zdań



1.Paralelizm składniowy

/

Paralelizm kopozycyjny

–

powtarzanie w ciągu jednej wypowiedzi zdań i ich składników:

Błogosławieni

ubodzy w duchu,

albowiem

do nich należy Królestwo

niebieskie.

Błogosławieni,

którzy się smucą,

albowiem

oni będą pocieszeni.

Błogosławieni

cisi,

albowiem

oni na własność posiądą ziemię.

Błogosławieni,

którzy łakną i pragną sprawiedliwości,

albowiem

oni

będą nasyceni.

Błogosławieni

miłosierni,

albowiem

oni miłosierdzia dostąpią.

Błogosławieni

czystego serca,

albowiem

oni Boga oglądać będą.

Błogosławieni,

którzy wprowadzają pokój,

albowiem

oni będą

nazwani synami Bożymi.

Błogosławieni,

którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości,

albowiem

do nich należy Królestwo niebieskie.

Błogosławieni

jesteście, gdy /ludzie/ wam urągają i prześladują

was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was.
Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w
niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed
wami.

DOMINACJA ZDAŃ WSPÓŁRZĘDNYCH



 

2.Wprowadzanie i łączenie zdań spójnikami a, i

(wielospójnikowość)

I

rzekł Bóg: Niech się stanie światłość.

I

stała się

światłość.

I

ujrzał Bóg światłość, że była

dobra,

i

przedzielił światłość od ciemności.[Rdz1,3-4]

Ten, który sieje dobre nasienie, jest syn człowieczy.

A

rola jest świat.

A

dobre nasienie – ci są synowie

królestwa.

A

kąkol są synowie złego.

A

nieprzyjaciel,

który go nasiał, jest dyjabeł.

A

żniwo jest

dokonanie świata.

A

żeńcy są aniołowie. [MT13,38-39]

IMIESŁOWY

3.Występowanie imiesłowowych

równoważników zdań, zwłaszcza z
imiesłowem zakończonym na -łszy, -wszy
(im. przysłówkowy uprzedni):
Wstał tedy Abraham rano i

wziąwszy

chleb i

bukłak wody, włożył na plecy jej i oddał jej
dziecię i odprawił ją, która

poszedłszy,

błądziła w puszczy Bersabee[Rdz21,14]

INWERSJA, czyli szyk przestawny

4.Umieszczenie przydawki wyrażonej

zaimkiem dzierżawczym typu mój, twój,
jego po wyrazie określanym:
Otworzyli na mię

gębę swą.

Wyschła jako

skorupa siła moja, a język mój
przysechł do

podniebienia mego.

MOWA NIEZALEŻNA

7.Stosowanie mowy niezależnej w celu

przytaczania czyichś wypowiedzi:

I przystąpiwszy kusiciel

rzekł mu:

Jeśliś jest

Syn Boży, rzecz, aby te kamienie stały się
chlebem. [Mt4,3]

LEKSYKA, czyli SŁOWNICTWO

8.Stosowanie przestarzałych form

językowych

(archaizmy), np.:

niewiasta

, zamiast

kobieta

9. Judaizmy, np.:

rabbi, szabat

10.Liczne powtórzenia słów
11. Obecność symboli, (np. baranek),

archetypów.

STYLIZACJA BIBLIJNA

Stylizacja biblijna – naśladowanie w ukształtowaniu warstwy
językowej wypowiedzi cech i stylu Biblii. Jest to wpływ Biblii na język
literatury pięknej.
Zjawisko to polega na:
Zapożyczaniu biblijnych schematów ideowych (np. Starotestamentowej
wizji Boga, mesjanizmu, wizji eschatologicznej), na układaniu opisanych
zdarzeń na wzór wydarzeń biblijnych (np. stworzenie świata, historia
Kaina i Abla, Dawida i Goliata czy męka Pańska), na przejmowaniu
gotowych metafor, alegorii, porównań biblijnych.

Druga postać stylizacji to przyjmowanie biblijnej formy językowej (np.
"Jeruzalem Jeruzalem, ty zabijasz proroków..."), wyrażeń ("onego czasu")

lub

zwrotów ("nie wiedzieć dnia ani godziny"). O wyraźnej stylizacji biblijnej
świadczy właściwe Biblii słownictwo (Arka Przymierza, prorok, Mesjasz,
Faryzeusz, lewita) lub imiona osobowe.

Piotr Skarga, Kazania sejmowe

Jeruzalem nasze. Ojczyzna - czoło wszytkich pociech.
Toć są głosy i wołania ich do was: zmiłujcież się nad nimi! Miłujcie
ojczyznę tę swoje i to Hieruzalem swoje, to jest Koronę tę i
Rzeczposp[olitą], a mówcie tak z serca z Dawidem: Psal. 136 [5
6]. ,,Jeśli cię zapomnię, ojczyzno miła moja i Hieruzalem moje,
niech zapomnię prawice ręki swojej. Niech język mój przyschnie
do ust moich, jeśli pomnieć na cię nie będę a jeśli cię na czele
wszytkich pociech moich nie położę". O, jakie zaklinanie, którym
się wiązać macie, abyście nic sobie tak miłego, tak wesołego nie
mieli, jako dobro Hierozolimy swojej, to jest Rzeczyposp[olitej] i
ojczyzny swojej, życząc sobie onego w Psalmie błogosławieństwa:
Psal. 127 [5]. "Błogosław-ci. Bóg, abyś patrzył na dobre
Jerozolimy po wszytkie dni wieku twego".