Metody stymulacji rozwoju
i uczenia się poprzez
zmysły
Poranny krąg
Metoda ruchu rozwijającego W.
Sherbone
PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz
Metody stymulacji rozwoju
i uczenia się poprzez
zmysły
Poranny krąg
Metoda ruchu rozwijającego W.
Sherbone
PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz
Metoda polisensoryczna
Silnie związana z naturą i porami roku
Praca grupowa
Główny cel: stwarzanie warunków do
rozwijania aktywności własnej dzieci;
budowanie poczucie radości,
bezpieczeństwa, zaufania
Cele podrzędne: stymulacja percepcji
wzrokowej, słuchowej, dotykowej,
węchowej i smakowej
>
Sala doświadczania świata
<
PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz
Poranny Krąg
Kolor: zielony
Żywioł: ziemia
Zapach: cytrynowy
Smak: cytryna z cukrem
Instrument: bęben
Rekwizyty: zielone wstążki, chusty
Głoska: O
PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka Budowicz
WIOSNA
Kolor: czerwień, pomarańcz
Żywioł: ogień
Zapach: różany
Smak: wiśniowa konfitura
Instrument: gong
Rekwizyty: czerwone wstążki, chustki
Głoska: I
PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz
LATO
Kolor: żółty, brązowy
Żywioł: powietrze
Zapach: lawendowy
Smak: krem orzechowy, miód
Instrument: dzwony rurowe
Rekwizyty: suche liście, brązowe i żółte
wstążki i chustki
Głoska: E
PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka Budowicz
JESIEŃ
Kolor: biel, błękit
Żywioł: woda
Zapach: miętowy
Smak: miętowe talarki w czekoladzie
Instrument: trójkąt, dzwoneczki
Rekwizyty: błękitne i białe chusty,
papierowy śnieg
Głoska: A
PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz
ZIMA
1.
Zapalenie lampki/świeczki zapachowej
2.
Śpiewanie powitalnej piosenki
3.
Krótkie opowiadanie o danej porze roku
4.
Spotkanie z żywiołem
5.
Demonstracja instrumentu muzycznego
6.
Zakładanie na głowy dzieci kolorowych chust
7.
Zaciemnienie Sali
8.
Zapalenie lampy naftowej
9.
Zastosowanie bodźców smakowych
10.
Gaszenie lampki zapachowej
PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz
Etapy zajęć metodą
Porannego Kręgu
Podstawowym celem Porannego Kręgu nie jest
stymulacja a KOMUNIKACJA
Podstawowe znaczenie ma rytualizacja czynności,
stymulowanie bez rytualizacji wprowadzi chaos, co
pociągnie za sobą zamknięcie się dzieci na kontakt
Konieczne jest uświadomienie sobie przez
nauczyciela własnej ekspresji mimicznej,
ruchowej, głosowej oraz kształtowanie
pozytywnego nastawienia do dzieci i motywacji do
działania
PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz
Bardzo ważne!
Biografia Weroniki
Sherborne
PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz
ur. 28.07.1992 r. -
Zmarła 18.09.1990 r.
z wykształcenia była
nauczycielką wychowania
fizycznego i fizjoterapeutką
.
Studiowała w latach 1940-
1943 w Kolegium
Wychowania Fizycznego w
Bedford a także rok (1943-
1944) spędziła w Studium
Sztuki Ruchu w
Manchester, noszącym
obecnie nazwę Centrum
Ruchu i Tańca im. Labana.
Przełomowym momentem w jej działalności profesjonalnej był udział w kursie
zorganizowanym w Bristolu (w latach 50-tych) przez Krajowe Towarzystwo
Higieny Psychicznej dla osób, które chciały pracować z dziećmi upośledzonymi
umysłowo .Zetknięcie się z problematyką upośledzenia umysłowego
spowodowało, że W. Sherborne zaczęła rozwijać własną metodę oddziaływania
na dzieci upośledzone umysłowo oraz kształcić nauczycieli w tym zakresie.
Wypracowała ona w latach 60-tych XX w. własny system ćwiczeń, który
powstał na podstawie ”filozofii ruchu” Labana. Autorka rozwinęła ją w
kierunku humanistycznym, zwracając uwagę na potrzebę tworzenia i
pielęgnowania bliskich związków między ludźmi, istotną dla rozwoju
osobowości dziecka.
Od lat 70-tych aż do momentu przejścia na emeryturę w 1985 r. wykładała na
Politechnice w Bristolu, w kolegiach przygotowujących nauczycieli pracujących
z osobami upośledzonymi umysłowo (zarówno z dziećmi, jak i z dorosłymi).
PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz
c.d.biografii
System ćwiczeń wypracowany w latach 60.
Wywodzą się ze szkoły Rudolfa Labana i
doświadczeń własnych Weroniki Sherbone
Główną ideą jest posługiwanie się ruchem
jako narzędziem wspomagającym rozwój
psychoruchowy dziecka oraz terapii tego
rozwoju
Ćwiczenia są PROSTE I NATURALNE
PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz
Metoda Ruchu Rozwijającego
Weroniki Sherbone
Rozwijanie przez ruch:
- zaufania do samego siebie
- świadomości własnego ciała i
usprawniania ruchowego
- świadomości przestrzeni i
funkcjonowania w
niej
- dzielenia przestrzeni z innymi
ludźmi i
nawiązywania z nimi bliskiego
kontaktu
PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz,
Agnieszka Budowicz
Podstawowe założenia metody
Ruchu Rozwijającego
Metoda jest wykorzystywana w Polsce w placówkach
oświatowych i służby zdrowia dla dzieci zdrowych i z
różnymi zaburzeniami rozwoju:
dzieci upośledzonych w rozwoju
dzieci autystycznych
dzieci z wczesnym mózgowym porażeniem dziecięcym
dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi i zaburzeniami
zachowania
dzieci głuchych i niewidomych
Z niekorzystnych środowisk wychowawczych np. dzieci z
domów dziecka, rodzin dysfunkcyjnych
PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz
Zastosowanie metody Ruchu
Rozwijającego
Małe grupy: 6-14 osób
Grupa może być różnorodna pod względem
wieku (zazwyczaj zajęcia przeprowadzane
są w grupach przedszkolnych i szkolnych)
Partnerem dzieci może być rodzic bądź
starszy kolega czy inny dorosły
Czas trwania powinien być elastyczny (w
zależności od samopoczucia uczestników),
najczęściej 30-60 min
Ważna jest systematyczność (min raz w
tygodniu)
PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz
Organizacja zajęć z
zastosowaniem metody Ruchu
Rozwijającego
Oto kilka konkretnych przykładów:
Strzepywanie z siebie śniegu – kolejno z ramion, pleców,
głowy, brzucha, nóg, stóp itd. (nazywanie tych części ciała)
Skała – jedno dziecko siedzi mocno podparte o podłoże,
drugie próbuje je przesunąć, pchając w różnych kierunkach.
Następnie role się zmieniają.
Tunel – wszystkie dzieci w klęku podpartym jedno obok
drugiego, jedno dziecko w utworzonym tunelu czołga się i
staje na końcu tunelu, potem czołga się następne dziecko itd.
Ślepiec – rodzic jest ślepcem, dziecko opiekunem. Jego
zadaniem jest przeprowadzenie rodzica z punktu A do punktu
B, tak żeby nic mu się nie stało. Następnie role się
zmieniają.
PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz
Jak mogą wyglądać takie
ćwiczenia?
Violet F. Maas, Uczenie się przez zmysły:
wprowadzenie to teorii integracji sensorycznej, wyd.
WSIP, Warszawa 1998
Kielin J.: „Rozwój daje radość” GWP 1999.
Chodkowska M. Pedagogika specjalna wobec
potrzeb teraźniejszości i wyzwań przyszłości, Lublin,
1998 Wydawnictwo UMCS
Sherborne W. Ruch rozwijający dla dzieci. Warszawa
2003, Wyd. Naukowe PWN
Bogdanowicz M., Kisiel B., Przasnyska M. Metoda
Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu
rozwoju dziecka, Warszawa 1996, WSiP
PWSZ Suwałki Natalia Andryszczyk, Dorota Anuszkiewicz, Agnieszka
Budowicz
Bibliografia