Złamania, skręcenia,

zwichnięcia.

Złamanie

Jest to przerwanie ciągłości kości po

zadziałaniu urazu przekraczającego granice

elastyczności tkanki kostnej. Do

najczęstszych przyczyn złamań należą

uderzenia, zmiażdżenia, upadki,

przygniecenia i postrzały. Na miejscu

wypadku należy przede wszystkim ustalić,

czy mamy do czynienia ze złamaniem

otwartym, czy tez zamkniętym. Przy złamaniu

zamkniętym nie stwierdza się widocznej

rany w okolicy miejsca złamania, odmiennie

niż w przypadku złamania otwartego.

ZŁAMANIA DZIELI SIĘ

NA:

OTWARTE

PROSTE

WIELOODŁAMOWE
(ZŁOŻONE)

ZAMKNIĘT

TYPU „ZIELONEJ GAŁĄZKI”

ZŁAMANIE ZAMKNIĘTE PROSTE

czyste złamanie lub pęknięcie

kości

ZŁAMANIE ZAMKNIĘTE

WIELOODŁAMOWE –

złamanie kości w

wielu miejscach na raz i na wiele

części.

ZŁAMANIE ZAMKNIĘTE TYPU „ZIELONEJ

GAŁĄZKI” -

występuje w młodych

kościach, przeważnie u dzieci.

ZŁAMANIA OTWARTE

- rany są

spowodowane siłą uszkodzenia lub

fragmentami kości przebijającymi

skórę.

Cechy złamania

• Nieprawidłowe ustawienie,
• Patologiczna ruchomość, której

oczywiście nie wolno prowokować,

• Bolesność,
• Obrzęk,
• Ograniczenie ruchomości,
• Zniesienie.

ocena stanu poszkodowanego (oddech, krążenie,

przytomność)
rozpoczęcie tlenoterapii
zatamowanie krwotoku i zabezpieczenie przed infekcją w

przypadku złamań otwartych
ustawienie kończyny w pozycji fizjologicznej (z

naciągiem)
unieruchomienie złamanej kończyny
w celu zmniejszenia obrzęku kończynę obłożyć zimnymi

okładami
zabezpieczyć poszkodowanego przed utratą ciepła i

przegrzaniem
powiadomić pogotowie ratunkowe
zakaz przyjmowania posiłków i płynów
niezbędne jest wsparcie psychiczne (nie pozostawiać

poszkodowanego bez opieki)
zachować szczególną ostrożność podczas transportu

Postępowanie:

Unieruchomienie zakłada się w

pozycji leżącej lub siedzącej zgodnie

z zasadą Potta – w złamaniu kości

długich unieruchamia się dwa

sąsiadujące ze złamaniem stawy;

przy złamaniu w stawie

unieruchamia się względem siebie

kości tworzące staw.

Unieruchamianie przy
złamaniu

Zwichnięcie

Jest to uszkodzenie, w którym dochodzi do

chwilowej bądź trwałej utraty kontaktu
powierzchni stawowych, przemieszczenie
kości w torebce stawowej lub całkowite
wyciągnięcie z niej kości. Zwichnięciu może
towarzyszyć uszkodzenie struktur
wewnątrzstawowych (więzadeł, chrząstki,
łąkotek) oraz naciągnięcie bądź rozerwanie
torebki stawowej. Staw jest niestabilny, a
dodatkowo może dojść do uciskania tętnic lub
nerwów.

USZKODZENIE TKANKI MIĘKKIEJ - może

towarzyszyć zwichnięciu. Jest to uszkodzenie

wiązadeł w okolicy stawu spowodowane szarpnięciem,
nagłym i gwałtownym ruchem w stawie, który rozrywa

otaczające staw tkanki.

Dodatkowe
obrażenia:

Objawy zwichnięcia:

- tępy ból w okolicy stawu;

- ogromny obrzęk;
- obszerny krwiak;
- ograniczenie ruchomości;
- deformacja stawu.

Rodzaje zwichnięć:

- całkowite- przemieszczone powierzchnie w ogóle się ze sobą nie

stykają;

- podwichnięcie - powierzchnie stawowe stykają się częściowo z

powierzchniami, które nie odpowiadają sobie anatomicznie;

- przednie - przemieszczenie ku przodowi;

- powikłane - występuje uszkodzenie naczyń oraz sąsiednich

nerwów - występuje podczas równoczesnego złamania zwichniętej

kości;

- chorobowe - torebka stawowa ulega rozciągnięciu na skutek

wysięku gromadzącego się w stawie;

- wrodzone - powstaje na skutek rozwojowych wad powierzchni

stawowych;

- niedoprowadzalne - w wyniku uszkodzenia torebki stawowej -

pomiędzy powierzchnie stawowe wkleszczają się części miękkie;

- zastarzałe - zostaje utrwalone nieprawidłowe ułożenie nasad i

torebek stawowych. Są to miejsca zmniejszonej wydolności;

- otwarte - uszkodzeniu ulegają wszystkie części miękkie wraz ze

skórą.

Dysplazja stawu

biodrowego:

Dysplazja to niepełne

ukształtowanie się
stawu w okresie życia
płodowego, który to
stan w przypadku
niewłaściwej
pielęgnacji i braku
odpowiedniego
postępowania może
przejść w pełne
zwichnięcie stawu.

Uprząż Pawlika

Poduszka
Frejki

Leczenie dysplazji u niemowląt.

Skręcenie

Jest to uszkodzenie, które powstaje wskutek

stłuczenia lub zmiażdżenia okołostawowych
tkanek miękkich (więzadeł, torebek stawowych,
ścięgien), utrzymujących staw w prawidłowej
pozycji. Najczęściej skręceniu ulega staw
skokowy, po stąpnięciu na nierówną
powierzchnię, w wyniku nagłego przywiedzenia
oraz odwrócenia stopy. Zwykle uraz ten powoduje
krwawy wylew w miejscu naderwanych włókien
oraz wysięk śródstawowy, czego następstwem
jest ból w okolicy stawu, rozległy obrzęk i
ograniczenie jego ruchomości.