Zespół wątrobowo-
nerkowy

Dorota Dybowska

Katedra i Klinika

Chorób Zakaźnych i Hepatologii

CM UMK

Definicja zespołu
wątrobowo-nerkowego

Czynnościowa niewydolność nerek

występująca u osoby z ciężką,
poważną chorobą wątroby.

Czynnościowy charakter
zespołu wątrobowo-
nerkowego



Osad moczu skąpy, bez cech patologicznych



Obserwowano samoistne przypadki powrotu

do stanu prawidłowego



Nerki pobrane od osób zmarłych po

transplantacji podejmowały prawidłową

czynność u biorcy przeszczepu



Po transplantacji wątroby u chorych z

zespołem wątrobowo-nerkowym następowało

całkowite ustąpienie niewydolności nerek

Główne cechy zespołu
wątrobowo-nerkowego



Samoistna i postępująca azotemia



Skąpomocz



Hiponatremia (<130mmol/l)



Wydalanie sodu z moczem jest małe

(<1mmol/l)



Osad moczu bez składników

patologicznych



Bez białkomoczu i leukocyturii

Leczenie zespołu
wątrobowo-nerkowego



Należy dążyć do poprawy funkcji wątroby



Nie podawać diuretyków



Ograniczyć podawanie wody i sodu



Wyrównywanie zaburzeń elektrolitowych



Leczenie infekcji i krwawień



Przy antybiotykoterapii wykluczyć nefrotoksyczne



Zaleca się preparaty zwiększające objętość
osocza (albuminy, dekstran)



Transplantacja wątroby