Zespół wątrobowo-
nerkowy

Dorota Dybowska

Katedra i Klinika 

Chorób Zakaźnych i Hepatologii 

CM UMK

 

 

Definicja zespołu 
wątrobowo-nerkowego

Czynnościowa niewydolność nerek 

występująca u osoby z ciężką, 
poważną chorobą wątroby.

 

 

Czynnościowy charakter 
zespołu wątrobowo-
nerkowego



Osad moczu skąpy, bez cech patologicznych



Obserwowano samoistne przypadki powrotu 

do stanu prawidłowego



Nerki pobrane od osób zmarłych po 

transplantacji podejmowały prawidłową 

czynność u biorcy przeszczepu



Po transplantacji wątroby u chorych z 

zespołem wątrobowo-nerkowym następowało 

całkowite ustąpienie niewydolności nerek

 

 

Główne cechy zespołu 
wątrobowo-nerkowego



Samoistna i postępująca azotemia



Skąpomocz



Hiponatremia (<130mmol/l)



Wydalanie sodu z moczem jest małe 

(<1mmol/l)



Osad moczu bez składników 

patologicznych



Bez białkomoczu i leukocyturii

 

 

Leczenie zespołu 
wątrobowo-nerkowego



Należy dążyć do poprawy funkcji wątroby



Nie podawać diuretyków



Ograniczyć podawanie wody i sodu



Wyrównywanie zaburzeń elektrolitowych



Leczenie infekcji i krwawień



Przy antybiotykoterapii wykluczyć nefrotoksyczne



Zaleca się preparaty zwiększające objętość 
osocza (albuminy, dekstran)



Transplantacja wątroby