DEFINICJA STRESU

Jest zjawiskiem

biologicznym,stanowiącym

reakcję organizmu na

jakiekolwiek stawiane mu

wymagania;fizyczne lub

psychiczne.Stresem określa się

wszystkie bodźce,które zmieniają

stopień gotowości człowieka do

działania.

Stres w ujęciu Lazarusa i

Folkman

Stres - dynamiczna relacja pomiędzy

człowiekiem a otoczeniem, która

wymaga wysiłku adaptacyjnego lub

przekraczająca możliwości sprostania

jej. Jednostka i człowiek wpływają na

siebie nawzajem, a więc relacja ta

polega ciągłemu przeobrażaniu. Jeśli

relacja jednostki z otoczeniem ,

oszacowana jest w kategoriach

stresowych to zostaje uruchomiony

proces radzenia sobie. Radzenie sobie

ze stresem określają jako poznawcze i

behawioralne wysiłki skierowane na

opanowanie, zredukowanie lub

tolerowanie zew. lub wew. żądań.

I jeszcze kilka innych

definicji

• nieswoista reakcja organizmu na

wszelkie stawiane mu zadania

• stan ogólnej mobilizacji sił organizmu

jako odpowiedź na silny bodziec
fizyczny lub psychiczny (stresor)

• stan wzmożonej gotowości i

nadmiernego pobudzenia organizmu, by
lepiej i skutecznie zadziałać.

• reakcja na docierające bodźce. Bodźce te

pobudzają podwzgórze i przysadkę
mózgową, by tak stymulowały nadnercza,
by one z kolei poprzez hormony kory
nadnerczy przyspieszały akcję serca,
częstość oddechu, wzmożenie lepkości
krwi i podwyższały poziom glukozy. To
wszystko w organizmie dzieje się po to, by
organizm umiał przygotować się do walki
w sytuacjach stresowych.

Stres może przybierać różną

postać, w zależności od wielu

czynników:

•ustrees- jest to stres krótkotrwały - podnosi

motywację do działania. Odczuwany jako np.:

podniecenie, trema przed egzaminem, wystąpienie

publiczne, często stanowi dodatkowy bodziec

mobilizujący. Stres krótkotrwały nie jest

chorobotwórczy.

•distres - występuje w okolicznościach przykrych,

beznadziejnych, powoduje cierpienie, rozpacz

ucieczkę od życia.

•stres adaptacyjny - zewnętrzny czynnik

uszkadzający, wywołuje w organizmie reakcje

obronną w ochronie własnego życia. Organizm ma w

sobie potencjał stresu adaptacyjnego, by bez własnej

woli i wiedzy adaptować się do zew. warunków:

zmiana temp., wilgotność.

•stres interpretacyjny - stresorem jest subiektywna

reakcja człowieka, jego sposób interpretacji,

zrozumienia sytuacji. Jest to jego wybór i w

zależności od podejścia do problemu on sam staje się

stresorem. Percepcja człowieka i to jak on odbiera i

interpretuje informacje docierające do niego, jest

przyczyna stanu zagrożenia. Człowiek sam dla siebie

jest stresorem

•Stres wtórny - zagrażający, w którym nie następuje

faza wygaszenia i rozładowania. Skutki tego stresu

kumulują się przez dłuższy czas. Czasami mamy

poczucie, że cały czas chodzimy pobudzeni i w

związku a tym nie wie jak sobie z tym stresorem

poradzić, np.: stresującym szefem, który prowokuje

do reakcji ucieczki albo ataku. Drugą przyczyną jest

to, że nie potrafimy sobie poradzić z rozładowaniem

tych sił, które się w nas kumulują

Stresory” można podzielić na trzy

zasadnicze grupy, a mianowicie na:

• a) drażniące sytuacje

deprywacji

• b) sytuacje frustrujące
• c) sytuacje bolesne

DEPRYWACJA

- zachodzi wówczas, gdy
osobnik pozostaje w stanie
jakiejś

silnej

potrzeby

biologicznej, kulturowej czy
socjalnej, ale w danej sytuacji
nic nie może zrobić, aby tę
potrzebę zaspokoić, człowiek
jest pozbawiony możliwości
działania

zaspokajającego

potrzebę.

FRUSTRACJA

- o frustracji mówimy
wtedy, gdy w toku działania
styka się on z przeszkodą
uniemożliwiającą realizację
celu. Przeszkoda może być
zewnętrzna np. trudności
wynikające przy
rozwiązywaniu zadania,
sprzeciw ze strony innego
człowieka, albo wewnętrzna
np. zmęczenie czy ból głowy.