DEFINICJA STRESU

Jest zjawiskiem 

biologicznym,stanowiącym 

reakcję organizmu na 

jakiekolwiek stawiane mu 

wymagania;fizyczne lub 

psychiczne.Stresem określa się 

wszystkie bodźce,które zmieniają 

stopień gotowości człowieka do 

działania.

 

 

Stres w ujęciu Lazarusa i 

Folkman

 

Stres - dynamiczna relacja pomiędzy 

człowiekiem a otoczeniem, która 

wymaga wysiłku adaptacyjnego lub 

przekraczająca możliwości sprostania 

jej. Jednostka i człowiek wpływają na 

siebie nawzajem, a więc relacja ta 

polega ciągłemu przeobrażaniu. Jeśli 

relacja jednostki z otoczeniem , 

oszacowana jest w kategoriach 

stresowych to zostaje uruchomiony 

proces radzenia sobie. Radzenie sobie 

ze stresem określają jako poznawcze i 

behawioralne wysiłki skierowane na 

opanowanie, zredukowanie lub 

tolerowanie zew. lub wew. żądań.

 

 

I jeszcze kilka innych 

definicji

• nieswoista reakcja organizmu na 

wszelkie stawiane mu zadania 

• stan ogólnej mobilizacji sił organizmu 

jako odpowiedź na silny bodziec 
fizyczny lub psychiczny (stresor) 

• stan wzmożonej gotowości i 

nadmiernego pobudzenia organizmu, by 
lepiej i skutecznie zadziałać. 

 

 

• reakcja na docierające bodźce. Bodźce te 

pobudzają podwzgórze i przysadkę 
mózgową, by tak stymulowały nadnercza, 
by one z kolei poprzez hormony kory 
nadnerczy przyspieszały akcję serca, 
częstość oddechu, wzmożenie lepkości 
krwi i podwyższały poziom glukozy. To 
wszystko w organizmie dzieje się po to, by 
organizm umiał przygotować się do walki 
w sytuacjach stresowych. 

 

 

Stres może przybierać różną 

postać, w zależności od wielu 

czynników:

•ustrees- jest to stres krótkotrwały - podnosi 

motywację do działania. Odczuwany jako np.: 

podniecenie, trema przed egzaminem, wystąpienie 

publiczne, często stanowi dodatkowy bodziec 

mobilizujący. Stres krótkotrwały nie jest 

chorobotwórczy. 

•distres - występuje w okolicznościach przykrych, 

beznadziejnych, powoduje cierpienie, rozpacz 

ucieczkę od życia. 

•stres adaptacyjny - zewnętrzny czynnik 

uszkadzający, wywołuje w organizmie reakcje 

obronną w ochronie własnego życia. Organizm ma w 

sobie potencjał stresu adaptacyjnego, by bez własnej 

woli i wiedzy adaptować się do zew. warunków: 

zmiana temp., wilgotność. 

 

 

•stres interpretacyjny - stresorem jest subiektywna 

reakcja człowieka, jego sposób interpretacji, 

zrozumienia sytuacji. Jest to jego wybór i w 

zależności od podejścia do problemu on sam staje się 

stresorem. Percepcja człowieka i to jak on odbiera i 

interpretuje informacje docierające do niego, jest 

przyczyna stanu zagrożenia. Człowiek sam dla siebie 

jest stresorem 

•Stres wtórny - zagrażający, w którym nie następuje 

faza wygaszenia i rozładowania. Skutki tego stresu 

kumulują się przez dłuższy czas. Czasami mamy 

poczucie, że cały czas chodzimy pobudzeni i w 

związku a tym nie wie jak sobie z tym stresorem 

poradzić, np.: stresującym szefem, który prowokuje 

do reakcji ucieczki albo ataku. Drugą przyczyną jest 

to, że nie potrafimy sobie poradzić z rozładowaniem 

tych sił, które się w nas kumulują 

 

 

Stresory” można podzielić na trzy 

zasadnicze grupy, a mianowicie na:

• a)         drażniące  sytuacje 

deprywacji

• b)      sytuacje frustrujące
• c)      sytuacje bolesne

 

 

DEPRYWACJA

-         zachodzi  wówczas, gdy 
osobnik  pozostaje  w  stanie 
jakiejś 

silnej 

potrzeby 

biologicznej,  kulturowej  czy 
socjalnej, ale w danej sytuacji 
nic  nie  może  zrobić,  aby  tę 
potrzebę  zaspokoić,  człowiek 
jest  pozbawiony  możliwości 
działania 

zaspokajającego 

potrzebę.

 

 

FRUSTRACJA

-         o frustracji mówimy 
wtedy, gdy w toku działania 
styka się on z przeszkodą 
uniemożliwiającą realizację 
celu. Przeszkoda może być 
zewnętrzna np. trudności 
wynikające przy 
rozwiązywaniu zadania, 
sprzeciw ze strony innego 
człowieka, albo wewnętrzna 
np. zmęczenie czy ból głowy.

 

 

SYTUACJE BOLESNE

-          jest  to  coś,  co  zadaje 
nam  ból  fizyczny,  albo  to,  co 
powoduje  przykrość  natury 
czysto 

„moralnej” 

np. 

obelżywe 

zachowanie 

się 

kogoś 

drugiego, 

doznana 

krzywda (posądzenie o coś).

 

 

czwarty rodzaj

 

sytuacje 

zagrożenia, 

zagrożenia,  ani  nie  frustrują, 
ani  nie  zadają  bólu,  ale 
sygnalizują,  że  coś  takiego 
może  wystąpić,  a  przez  to 
wywołują lęk lub gniew.

 

 

DZIĘKUJEMY ZA UWAGĘ

GRUPA 6A

EWA PYRTEK

JOANNA SÓJKA

URSZULA TALAŚKA