CHOROBA WRZODOWA ŻOŁĄDKA I DWUNASTNICY



Choroba wrzodowa jest schorzeniem

ogólnoustrojowym, które w krajach cywilizowanych

dotyczy aż 5-10% całej populacji. Anatomicznym

wyrazem tej choroby jest ubytek błony śluzowej,

umiejscowiony najczęściej na krzywiźnie mniejszej

żołądka lub w opuszce dwunastnicy. Kształt tego

ubytku, zwanego niszą wrzodową, jest okrągły lub

owalny, a jego średnica waha się od kilku do

kilkunastu milimetrów. Choroba występuje w każdym

wieku i u obu płci, ale szczyt zapadalności przypada

na okres między 20 a 50 rokiem życia, zaś wśród osób

z wrzodem dwunastnicy zdecydowanie dominują

mężczyźni.

PRZYCZYNY



zaburzenia równowagi między trawiącą siłą soku

żołądkowego i możliwościami obronnymi błony

śluzowej



genetyczne



palenie papierosów



leki zawierające kwas acetylosalicylowy



choroby układu oddechowego



marskość wątroby



reumatoidalne zapalenie stawów



czynniki psychologiczne (stres, napięcia emocjonalne)



Helicobacter pylori (HP)

OBJAWY



Okresowe bóle w nadbrzuszu



Bóle głodowe



Nudności



Brak łaknienia



Chudnięcie



Obfite wymioty (wymioty fusowate)



Smoliste stolce

LECZENIE



Leczenie choroby wrzodowej jest zachowawcze i chirurgiczne. Celem

leczenia zachowawczego jest jak najszybsze opanowanie objawów (głównie

bólu) i doprowadzenie do zagojenia niszy wrzodowej. Skuteczne sposoby

zapobiegania nawrotom choroby nie są dotychczas znane. Chorzy z

niepowikłaną chorobą wrzodową dwunastnicy mogą być leczeni

ambulatoryjnie. U chorych z wrzodem żołądka przed przystąpieniem do

leczenia należy wykluczyć nowotworowy charakter owrzodzenia. Potrzeba

taka nie dotyczy chorych z wrzodem dwunastnicy, który praktycznie zawsze

ma naturę nienowotworową. Poza ta różnicą w postępowaniu z chorymi na

wrzód żołądka i dwunastnicy pozostałe zasady są podobne. Obejmują one

bezwzględny zakaz palenia papierosów, unikanie kawy, alkoholu i ostrych

przypraw oraz stosowanie leków alkalizujących, zmniejszających

wydzielanie kwasu solnego i przyspieszających gojenie niszy wrzodowej.

Przestrzeganie specjalnej diety jest na ogół zbędne. Ważne znaczenie ma

natomiast regularne spożywanie posiłków i normalny skład pożywienia.

Prawidłowo prowadzone leczenie zachowawcze przy dobrej współpracy ze

strony chorego prowadzi w większości przypadków do zagojenia niszy

wrzodowej w przeciągu miesiąca. Po upływie tego czasu osoby z wrzodem

żołądka powinny być poddane kontrolnemu badaniu radiologicznemu lub

gastroskopii.

LECZENIE CHIRURGICZNE



Leczenie chirurgiczne prowadzone jest w

przypadkach wrzodów żołądka opornych na

działanie środków farmakologicznych lub

owrzodzeń często nawracających. Operacja

polega przeważnie na usunięciu części

żołądka lub przecięciu nerwów błędnych

(wagotonia), co powoduje zmniejszenie

wydzielania kwasu solnego.

Przedziurawienie wrzodu i trwałe zwężenie

odźwiernika jest leczone wyłącznie

chirurgicznie. Część owrzodzeń żołądka lub

dwunastnicy powikłanych krwotokiem jest

także leczonych operacyjnie.

Document Outline