Seminarium 9
Immunologia
nowotworów
Zdrowi ludzie...
1 mln mutacji na 1 dzień życia!!!
Jak powstaje
nowotwór?
Nabyty czy wrodzony?
Predyspozycje?
Choroba nowotworowa jest
chorobą genów somatycznych
polegającą na zaburzeniu
homeostazy wzrostu i
różnicowania komórek !!!
Fakty przemawiające za
genetycznym podłożem
nowotworzenia
Transformacja nowotworowa wiąże się ze
zmianami genetycznymi, chromosomalnymi
i epigenetycznymi
W jej przebiegu zachodzi proliferacja i
produkcja komórek o tym samym, różnym
od prawidłowego, genotypie i fenotypie
Istnieją wrodzone i dziedziczne
predyspozycje do rozwoju choroby
nowotworowej
Substancje mutagenne są najczęściej
karcynogenami
Wszystkie komórki
nowotworu są
prawdopodobnie klonami
jednej komórki
Zmiany genetyczne
zwiększające
skłonność komórki
do podziałów
Przyjmuje się, że
krytyczną liczbą
mutacji jest 5
Komórki nie różnią
się fenotypowo od
komórek
prawidłowych
Geny warunkujące rozwój
nowotworu
Protoonkogeny
Geny supresorowe /antyonkogeny/
Geny kodujące enzymy naprawcze
Protoonkogen
kontrola prawidłowego wzrostu,
rozwoju i różnicowania komórek
mutacja „gain of function” onkogen
funkcje produktów protoonkogenów:
czynniki wzrostu oraz receptory dla nich / EGFR/
rodzina białek G /białka ras/
kinazy białkowe /src, abl/
czynniki transkrypcyjne /fos, jun, myc/
białka zaangażowane w regulację cyklu /cykliny
D/
Onkogeny i
protoonkogeny
Prawidłowe o zaburzonej ekspresji
Zmutowane
Onkogeny mogą być genami
komórki (
c onc
) lub zostać
wniesione przez genom wirusa (
v
onc
)
protoonkoge
n
onkogen
mutacja
zmiana
epigenetycz
na
Geny supresorowe
Hamujące nowotworzenie
Mutacja typu „loss of function”
RB
p53
APC
cytoplazma
jądro komórkowe
przestrzeń
zewnątrzkomórkowa
białka
przekazujące
sygnał
czynniki
transkrypcyjn
e
PODZIAŁY
KOMÓRKOWE
ligand
receptor
cytoplazma
jądro komórkowe
przestrzeń
zewnątrzkomórkowa
Ras
Abl
cMyc
NIEKONTROLOWANE
PODZIAŁY
KOMÓRKOWE
INT1
INT2
Her2
cFMS
cKIT
Molekularn
e
mechanizm
y
nowotworz
enia
Właściwości komórek
nowotworowych
1) uniezależnienie się od sygnałów z
zewnątrz potrzebnych do wzrostu
- wydzielanie autokrynne /PDGF,
TGFα/
- nadekspresja receptorów /EGF-R,
HER2/neu/
2) uniewrażliwienie na inhibitory
wzrostu
3) nieograniczony potencjał
replikacyjny
4) unikanie apoptozy
5) angiogeneza
6) naciekanie tkanek i tworzenie
przerzutów
Mechanizmy aktywacji
protoonkogenów
PIERWOTNE
(samoistne)
Powolna
transformacja
przyspieszona np.
przez upośledzenie
naprawy DNA w
Xeroderma
pigmentosum
WTÓRNE
Czynniki fizyczne
Czynniki
chemiczne
Czynniki
biologiczne
Podatność na
kanceroganezę
Wiek
Dieta
Stan endokrynologiczny
Stan immunologiczny
Czynniki egzogenne (kokancerogeny
i promotory kancerogenezy)
Wirusy uczestniczą w
karcynogenezie
Wirus
Nowotwór
Wirus zapalenia wątroby typu B i
typu C (HBV, HCV)
rak wątroby
Wirus Epsteina-Barr (EBV)
chłoniak Burkitta
chłoniaki z limfocytów B u osób z
niedoborami odporności:
-
u chorych z AIDS
-
u biorców przeszczepów
rak nosogardzieli
Ludzkie wirusy brodawczaka
(human papilloma virus – HPV)
głównie
HPV-16,
HPV-18,
rzadziej inne
rak szyjki macicy, sromu, prącia,
odbytu
Ludzki retrowirus T-
limfocytotropowy (human T-
lymphotropic virus 1 i 2 HTLV-1
i HTLV-2)
białaczka ludzi dorosłych
wywodząca się z limfocytów T
Ludzki wirus opryszczki 8 (human
herpes virus 8 – HHV-8)
mięsak Kaposiego
Kancerogeneza
chemiczna
Narażenie zawodowe
„Styl życia”
Leki
Kancerogeny związane ze
„stylem życia”
Alkohol – rak przełyku,
nosogardzieli, żołądka
Tytoń – raki głowy i szyi płuc
pęcherza moczowego
(substancje aktywne to
policykliczne węglowodory i
substancje smoliste,
nikotyna
prawdopodobnie nie ma
właściwości rakotwórczych
)
Dieta (tłuszcze, brak błonnika,
nitrozoaminy)
Leki o działaniu
kancerogennym
środki alkilujące – białaczki
estrogeny – gruczolakorak wątroby
oksymetolon – gruczolakorak wątroby
thorotrast – angiosarkoma
tamoksyfen – rak endometrium
LEKI STOSOWANE W TERAPII
NOWOTWORÓW MOGĄ SPOWODOWAĆ
POWSTANIE NOWOTWORÓW WTÓRNYCH
Promieniowanie
Promieniowanie gamma
– Ostre i przewlekłe białaczki
– Ziarnica złośliwa
– Szpiczak mnogi
– Czerniak
– Nowotwory tarczycy
Promieniowanie X (radioterapia,
diagnostyka uszkodzeń kości)
Zaburzenia odporności
promują rozwój
nowotworu
Zespół ataksja-teleangiektezjia
ostra białaczka limfoblastyczna, guzy
mózgu, rak żołądka
Zakażenia HIV chłoniak
wielkokomórkowy, mięsak Kaposi’ego
inne
Czynniki
antykancerogenne
witaminy C i E
glutation
katalaza
dysmutaza ponadtlenkowa
mechanizmy naprawy DNA
Działanie układu
immunologicznego – nadzór
immunologiczny
U ludzi poddanych przewlekłej
immunosupresji, np. u biorców
przeszczepów allogenicznych,
obserwuje się wzrost
zapadalności na wiele różnych
nowotworów.
Antygeny nowotworowe
- cel dla immunoterapii
czyli jak to się dzieje, że
organizm potrafi
walczyć z samym sobą?
Antygeny nowotworowe -
podział
antygeny powszechnie występujące –
obecne na komórkach nowotworowych i
różnych komórkach prawidłowych,
antygeny różnicowania – obecne na
komórkach nowotworowych i prawidłowych
komórkach, z których wywodzi się nowotwór,
antygeny rakowo-jądrowe, zwane tak gdyż
oprócz komórek nowotworowych występują
również na spermatocytach i
spermatogoniach,
antygeny swoiste dla nowotworu -
obecne tylko na komórkach nowotworowych
Antygeny swoiste dla
nowotworu
nowotwory człowieka w większości
nie zawierają swoistych antygenów
nowotworowych
wyjątkami są np.:
-
Zmutowane
Ras,
-Bcr/Abl
-Zmutowana
β-katenina
Nawet jeżeli dany antygen związany z
nowotworem nie jest do końca swoisty, nie
przekreśla to możliwości wykorzystania go
do wykrywania, monitorowania, czy nawet
leczenia nowotworu
.
przeciwciała przeciw komórkom nowotworowym mogą np. indukować
w pewnych wypadkach zniszczenie komórek nowotworowych mających
duże stężenie danych antygenów, a "oszczędzić" komórki prawidłowe
mające znacznie mniej danych antygenów
często dany antygen związany z nowotworem występuje poza
nowotworem tylko na nielicznych komórkach prawidłowych, których
uszkodzenie lub zniszczenie w trakcie terapii może nie pociągać za
sobą objawów ubocznych
Antygeny różnicowania
wykorzystywane w
medycynie
CEA (antygen karcynoembrionalny)
PSA (prostate specific antigen)
antygeny czerniaka: gp100, MART-
1 i tyrozynaza.
Odpowiedź immunologiczna
na antygeny nowotworowe
Antygeny nowotworowe
rozpoznawane są albo przez
limfocyty T albo przez
przeciwciała, a rzadziej zarówno
przez limfocyty T i przez
przeciwciała (np. antygeny: CEA,
MAGE, NY-ESO-1a, gp100 i MART-1)
CEA
antygen rakowo-płodowy - ang.
carcino-embryonic antigen
powierzchniowa glikoproteina, należąca
do nadrodziny cząsteczek Ig-podobnych
i funkcjonująca jako cząsteczka
adhezyjna w nabłonkach przewodu
pokarmowego, a także dróg
oddechowych i moczowo-płciowych
CEA – zastosowanie
kliniczne
norma <5 μg/l
umiarkowany wzrost (5-40 μg/l)
może towarzyszyć chorobom
zapalnym jelit i wątroby
znaczny wzrost (>40 μg/l) –
nowotwory wątroby, jelita grubego,
trzustki, prostaty, oskrzela
CEA – zastosowanie
kliniczne
oznaczania CEA w surowicy nie
stosuje się do wykrywania
wczesnych etapów rozwoju raka,
poziom CEA jest wykorzystywany
do monitorowania efektów
terapii (seryjne pomiary stężenia
CEA w surowicy dokonywane
przed zastosowaniem terapii i po
niej pozwalają stwierdzić, czy
nowotwór został usunięty
całkowicie i czy nie dochodzi do
wznowy)
PSA – antygen gruczołu
krokowego
ang. Prostate Specific Antigen - antygen gruczołu
krokowego
glikoproteina wytwarzana w prostacie, występuje
prawie wyłącznie w komórkach wydzielniczych
przewodów stercza
Jedynymi opisanymi dotąd komórkami spoza
stercza, wykazującymi dodatnią reakcję na
obecność PSA, są komórki nabłonkowe gruczołów
okołocewkowych u kobiet
wartość prawidłowa <4ng/mL.
stężęnie PSA wzrasta w przypadku:
– łagodnego przerostu prostaty
– raka prostaty
Markery nowotworowe-
podsumowanie
PSA,
fosfataza kwaśna
rak prostaty
CEA
rak jelita grubego
α-fetoproteina
rak wątroby
bcr/abl – chr.
Philadelphia
Przewlekła białaczka
szpikowa
HER2/neu
rak sutka i jajnika
CA 125
rak jajnika
HCG
rak jądra
TdT
białaczki
Tyrozynaza
czerniak
Mechanizmy immunologiczne
uczestniczące w
obronie
przeciwnowotworowej
aktywność
komórek NK
,
cytotoksyczność limfocytów Tc,
aktywność cytokin należących do wielu
grup, np. interleukin, interferonów,
chemokin, nadrodziny TNF,
cytotoksyczność pobudzonych
makrofagów i neutrofilów,
ADCC,
cytotoksyczność przeciwciał zależna od
dopełniacza.
Mechanizmy
ułatwiające rozwój
nowotworu
Tabela 28.5 !
Selekcja immunologiczna
wynik poddawania komórek nowotworowych presji
efektorowych mechanizmów immunologicznych, które
nie prowadzą do całkowitego zniszczenia nowotworu
w wyniku „presji” dochodzi do selektywnego przeżycia
takich klonów komórek nowotworowych, których
wrażliwość na cytotoksyczne mechanizmy efektorowe
jest osłabiona
za udziałem immunoselekcji w rozprzestrzenianiu się
nowotworu przemawiają pośrednio wyniki badań
wskazujące na różnice antygenowe między nowotworem
pierwotnym i jego przerzutami.
Wolne antygeny
nowotworowe
antygeny związane z nowotworem i
fragmenty błon komórkowych są uwalniane
do środowiska
rola wolnych antygenów nowotworowych i
fragmentów błon komórek nowotworowych
może polegać na blokowaniu limfocytów
efektorowych odpowiedzi immunologicznej
Wykazano, że swoiste cytotoksyczne limfocyty T tracą zdolność zabijania
komórek nowotworowych, gdy w środowisku obecne są wolne antygeny
nowotworowe, albo fragmenty błon komórek nowotworowych.
Wolne antygeny nowotworowe podane myszom z rozwijającym się
nowotworem przyspieszały wzrost guza i ułatwiały tworzenie się
przerzutów.
Co robi komórka
nowotworowa?
obniża ekspresję MHC I
wytwarza rozpuszczalne formy antygenów
nowotworowych np. sMIC
Immunosupresja – wytwarzanie
TGF
(
działanie antyangiogenne i cytostatyczne
),
PGE
2
,
IL10
(
immunosupresyjnie
)
ekspresja FASL
ekspresja MHC II bez cząsteczek
kostymulujących (B7)
utrata wrażliwości na TNF, FASL, TRAIL
Unikanie apoptozy przez
komórki nowotworowe
zmutowany gen p53
wzrost ekspresji
antyapoptotycznego białka Bcl-2
ekspresja inhibitorów kaspaz
– FLIP – inhibitor kaspazy 8
– IAP – inhibitor kaspazy 3
spadek ekspresji receptorów dla
białek grupy TNF
Rozwój tolerancji na
nowotwór
Brak efektywnej odpowiedzi na antygeny
nowotworowe może wiązać się z tym, że
układ odpornościowy pacjenta styka się ze
stopniowo wzrastającymi ich stężeniami, od
bardzo małych, w początkowym okresie
rozwoju nowotworu, do dużych. Sytuację tę
można porównać do odczulania przez
podawanie małych, a następnie stopniowo
wzrastających dawek antygenu
Metody leczenia chorób
nowotworowych
Główne grupy metod leczenia
chorób nowotworowych
Chirurgia
Radioterapia
Chemioterapia
Immunoterapia
Terapia fotodynamiczna
inne
Główne grupy metod leczenia
chorób nowotworowych
WSPÓŁCZEŚNIE UZNAJE SIĘ, ŻE W
LECZENIU NOWOTWORÓW
NAJLEPSZE EFEKTY PRZYNOSI
TERAPIA SKOJARZONA
Immunoterapia
nowotworów
Immunoterapia czynna
– swoista
– nieswoista
Immunoterapia bierna
Immunoterapia adoptywna
Immunoterapia czynna
nieswoista
– LPS
– BCG – rak pęcherza moczowego
– Lewamizol – rak jelita grubego (w terapii
łączonej z 5-fluorouracylem)
– INF – białaczka szpikowa, białaczka
włochatokomórkowa, mięsak Kaposi’ego,
czerniak i rak nerki
– TNF – duża toksyczność
Immunoterapia czynna
swoista
– atenuowane, autologiczne komórki
nowotworowe
– komórki nowotworowe transfekowane
genami cytokin lub cząsteczkami
kostymulującymi
– szczepionki oparte o izolowane antygeny
nowotworu
Immunoterapia
bierna
Opiera się głównie na stosowaniu
przeciwciał
skierowanym przeciw TAA
i TSA
Główne ograniczenie to słaba
penetracja przeciwciał do guza
Immunoterapia
adoptywna
LAK
TIL- limfocyty naciekające
guz i namnażane z IL2
aktywowane makrofagi
szczepionki z komórek
dendrytycznych