Struktura treningu sportowego

Struktura treningu

sportowego



Struktura treningu - układ i

rozmieszczenie elementów

składowych procesu, sposoby ich

wzajemnego podporządkowania i

relacje między nimi oraz zasady

sprzężenia w jeden system

funkcjonujący jako całość.

Zasady cykliczności



przemienność pracy i wypoczynku;



zapewnienie możliwości udziału zawodnika

w treningu i zawodach;



falowość obciążeń;



wzajemny, ograniczony związek

przygotowania wszechstronnego,

ukierunkowanego

i specjalnego;



proporcje czasowe i ilościowe w

wykorzystaniu przygotowania fizycznego,

technicznego, taktycznego i teoretycznego.

Forma sportowa

jest stan optymalnej

gotowości do

uzyskiwania wysokich

wyników.

W funkcji czasu wydzielić można trzy fazy formy

sportowej:



budowania (przypada na okres

przygotowawczy),



utrzymania - wstępnej stabilizacji (przypada

na okres startowy),



okresowej utraty formy (w okresie

przejściowym-względnego odpoczynku)

Okresy treningowe



Okres przygotowawczy

‑ ma na celu

budowanie formy ‑ dzieli się na trzy

zasadnicze podokresy:

- przygotowania wszechstronnego

(ogólnego),

- przygotowania ukierunkowanego,

- przygotowania specjalnego.

OKRES PRZYGOTOWAWCZY

[

podokres przygotowania wszechstronnego

(ogólnego)]



Głównym zadaniem podokresu

przygotowania wszechstronnego jest

budowanie, rozszerzanie i doskonalenie

funkcjonalnych podstaw formy

sportowej;



Dąży się tu przede wszystkim do

wszechstronnego rozwoju sprawności

oraz poszerzania zasobu nawyków

ruchowych i umiejętności.

OKRES PRZYGOTOWAWCZY

(

podokres przygotowania ukierunkowanego)



Należy traktować go jako pośrednie

ogniwo między fazami przygotowania

wszechstronnego i specjalnego;



W uproszczeniu można przyjąć, że w

tym czasie około 40% stanowią

obciążenia i środki ukierunkowane, a

po około 30% wszechstronne i

specjalne.

OKRES PRZYGOTOWAWCZY

(

podokres przygotowania specjalnego)



Dąży się do osiągnięcia wysokiego tempa

przyrostu sprawności specjalnej,

umiejętności techniczno‑taktycznych oraz

innych dyspozycji potrzebnych dla

skutecznego rozwiązywania zadań w okresie

startowym;



Udział pracy o charakterze wszechstronnym

maleje, wzrasta natomiast zakres treningu

ukierunkowanego i specjalnego (około

60‑70% treningu).

Okres startowy



Składa się z podokresów: stabilizacji formy i

zawodów;



Najważniejszym zadaniem jest stworzenie

warunków dla uzyskania najlepszych wyników.

Doskonali się sprawność specjalną oraz technikę

i taktykę oraz podtrzymuje przygotowanie

wszechstronne;



Częstotliwość i ogólna liczba startów zależy

przede wszystkim od zaawansowania zawodnika.

W większości konkurencji szybkościowo‑siłowych i

gier sportowych starty mogą się odbywać co 7‑10

dni, natomiast w dyscyplinach

wytrzymałościowych, sportach walki oraz

wielobojach przerwy między kolejnymi startami

powinny być dłuższe. W grach zespołowych

kalendarz imprez okresowo zwiększa

częstotliwość startów;



Większość startów młodzieży winna mieć

charakter szkoleniowy, bez specjalnych

przygotowań.

Okres przejściowy



Jest koniecznym następstwem okresu startów.



Stwarza warunki do aktywnego wypoczynku,

odnowy biologicznej, zapobiegając negatywnym

skutkom stosowanych obciążeń treningowych i

startowych. Podtrzymuje poziom wytrenowania;



Zasadniczą treść pracy stanowi

przygotowanie wszechstronne, realizowane w

różnorakich ćwiczeniach w formie aktywnego

wypoczynku, wykonywanych w zmiennych

warunkach; wywołujących duże pobudzenie

emocjonalne.



Stanowi jakby wejście w okres przygotowawczy

kolejnego dużego cyklu.

Document Outline