POLIMERY W
MEDYCYNIE
A. Polimery Biostabilne
I. Wprowadzenie.
Zgodność biomateriałów polimerowych z
komponentami żywego organizmu od ponad 50
lat wykorzystywana jest do produkcji:
implantów podtrzymujących funkcje ustroju
sztucznych organów wewnętrznych,
implantowanych struktur trójwymiarowych
dla inżynierii tkankowej
substancji farmakologicznie czynnych
Znaczenie polimerów biomedycznych
w medycynie stale wzrasta ze względu na:
elastyczne warunki syntezy
szeroki wybór monomerów o dużej biozgodności
wysoka odporność na działanie środowiska
biologicznego- wyrób implantów zastępujących
lub wspomagających funkcje tkanek lub
narządów wewnętrznych
polimery bioresorbowalne stosowane do wyrobu
implantów do mocowania złamań kostnych-
uniknięcie powtórnej operacji jak przy
usuwaniu protez metalowych
II. Wymogi dla polimerów do celów
medycznych.
–
Musi być
biokompatybilny
(nie może wywoływać reakcji obronnej tkanek);
– Może być
przy tym neutralny dla organizmu
(nie oddziałuje);
– Może być
bioaktywny
(następuje integracja materiału z tkanką).
– Może być
biodegradowalny
(rozkłada się w organizmie);
– Musi mieć
odpowiednie właściwości.
(np. implant kości musi mieć podobną wytrzymałość
do kości.)
Nie mogą prowadzić do:
reakcji alergicznych, toksycznych,
wywoływać stanu zapalnego, odczynu na ciało
obce u biorcy;
zmian nowotworowych, mutagennych,
teratogennych;
w kontakcie z krwią- zmian w składnikach krwi,
wywoływać trombozy,
nieprawidłowego tworzenia się błony wewnętrznej
i mechanizmu zakrzepiania;
zmiany konfiguracji, morfologii
i trwałości komórek,
Od spełnienia wymogów zależy działanie
wyrobu i zdrowie pacjenta.
Cechy implantów:
1.w ortopedii i chirurgii urazowej
- wysoka wytrzymałość na rozciąganie, odporność
zmęczeniowa, odporność na zużycie i ścieranie.
2.w materiałach dentystycznych
-niski współczynnik rozszerzalności cieplnej,
wysoka odporność na ścieranie, wytrzymałość na
zginanie i ścinanie.
3.w chirurgii sercowo-naczyniowej
-odporność zmęczeniowa,
odporność na rozdzieranie, pękanie
Syntetyczne
➲
Niedegradowaln
e (biostabilne)
➲
Degradowalne
biodegradowalne
bioresorbowalne
Kompozyty
polimerowe
Systemy
-polimer-
ceramika
-polimer-węgiel
-ceramika-
wegiel
POLIMERY
Naturalne
➲
Proteiny
-kolagen
-soja
-fibrynogen
➲
Polisacharydy
-celuloza
-hityna
-kwas
hialurynowy
III. Podział
Polimerów
IV. Polimery niedegradowalne
(biostabilne)
Jednak żaden istniejący polimer nie jest
całkowicie odporny na działanie środowiska
biologicznie czynnego.
Implanty, więc zawsze w mniejszym
lub większym stopniu ulegają degradacji
w kontakcie z tkankami.
Podatność implantu na degradację
zależy od:
- rodzaju polimeru z jakiego go wykonano,
-miejsca implantacji,
-obciążeń mechanicznych jakim jest on poddawany.
Polimery te wykazują dużą odporność na
działanie środowiska biologicznie czynnego
.
Najpowszechniej stosowanymi
niedegradowalnymi polimerami
biomedycznymi są:
-polietylen
-polipropylen
-politetrafluoroetylen
-fluorowane polietylen i
polipropylen
-poliamidy
-poliuretany
-
elastomery silikonowe
-poliwęglany
-polieteroketony i
polieteroeteroketony
-
politereftalan etylenowy
-politereftalan butylenowy
-żywice akrylowe
-polichlorek winylu
Polietylen
częściowo rozgałęziony, o niskiej gęstości i
niskich masach cząsteczkowych,
otrzymuje się w procesie polimeryzacji
wysokociśnieniowej w temp. 30-80°C,
monomerem jest etylen otrzymywany w
procesie przetwarzania ropy naftowej,
parametry wytwarzanego polimeru kontroluje
się zmieniając temperaturę, ciśnienie i rodzaj
inicjatora.
-
HDPE
(high density PE, PEHD)-
niskociśnieniowy PE.
Nierozgałęzione łańcuchy zapewniają wysoką gęstość (0,94-
0,97 g/cm3) i duże siły oddziaływania międzycząsteczkowego.
-
MDPE
(medium density PE)-
o średniej gęstości (0,926-
0,940 g/cm3), otrzymywany w postaci proszku
-
LDPE
(low density PE)-
wysokociśnieniowy PE o niskiej
gęstości (0,915-0,935 g/cm3). Rozgałęzione łańcuchy
polietylenu "nie pasują" do siebie, co powoduje ich mniejszą
gęstość.
-
LLDPE
(linear low density PE)-
wysokociśnieniowy
liniowy PE o niskiej gęstości (0,915-0,935 g/cm3).
Wyróżniamy 4 rodzaje
polietylenu:
- giętki,
-woskowaty,
-przezroczysty,
- termoplastyczny
-traci elastyczność pod wpływem światła słonecznego
i wilgoci
-folie z PE charakteryzują się małą przenikalnością dla
pary wodnej,
-łatwo przepuszczają pary substancji organicznych,
W podwyższonych temperaturach bliskich temperatury
topnienia (110-136st.) , rozpuszcza się między innymi w
takich rozpuszczalnikach jak benzen, toluen, ksylen. To
umożliwia jego przetwarzanie z roztworu.
Właściwości
polietylenu.
Używany do wyrobu:
- protez ubytków chrząstki i kości
-w rekonstrukcji twarzy,
-protezy stawów,
-cewniki,
-siatki stosowane w dużych przepuklinach
Polipropylen (PP)
termoplast,
struktura częściowo krystaliczna,
wytrzymalszy, sztywniejszy i o wyższej
temperaturze topnienia z podobnym do niego
polietylenem.
Grupy CH
3
mogą być przestrzennie różnie
uporządkowane, co powoduje zróżnicowanie
właściwości.
Właściwości polietylenu.
obok polietylenów jest najczęściej
stosowanym tworzywem sztucznym.
największe zastosowanie ma polipropylen
izotaktyczny
duża odporność na działanie czynników
chemicznych
odporny na wilgoć.
mniej odporny na działanie światła, tlenu
i podwyższonych temperatur od polipropylenu
-
nici chirurgicznych
- siatek
-opakowań sterylnych
-ubrań ochronnych
Używany do wyrobu:
Politetrafluoroetylen (PTFE)
polimeryzacja zachodzi w roztworach wodnych
soli metali ziem alkalicznych,
przy pH powyżej 9,
w temperaturze 80-90°C,
w temperaturach bliskich temp. topnienia
(327°C), polimer rozpuszcza się we fluorowanej
nafcie.
jeden z najbardziej stabilnych termicznie
tworzyw sztucznych (temperaturowy zakres
pracy: od -200 do +260st. C).
odporność na niemal wszystkie znane
pierwiastków, związków chemicznych oraz
rozpuszczalników.
doskonała izolacyjność elektryczna .
wysoka gęstość(około 2,2 g/cm3).
wysoka odporność mechaniczna i na
ścieranie.
wysoka BIOZGODNOŚĆ.
Właściwości PTFE
-protez naczyniowych
-nici chirurgicznych
-do rekonstrukcji kości czaszki i szkieletu
twarzy
(jako kompozyt z innymi włóknami)
Filtry strzykawkowe
Używany do wyrobu:
Protezy naczyniowe
Poliamidy (nylony)
wiązania amidowe-C(O)-NH- w głównych
łańcuchach.
dzielimy na alifatyczne, cykloalifatyczne i
aromatyczne.
polimeryzacja przemysłowa właściwie tylko
w stopie, w temp. 220-280ºC, w atmosferze
gazu obojętnego lub pod próżnią.
włókna są produkowane pod różnymi nazwami
handlowymi: perlon, kapron, stilon, nylon,
ortalion,
z polimerów aromatycznych –kevlari nomex
polimeryzacja z otwarciem pierścienia cyklicznych laktamów:
polikondensacja kwasów dwukarboksylowych z diaminami:
Reakcja między chlorkami kwasowymi i diaminami:
-w znacznym stopniu krystaliczne,
-bezbarwne lub kremowe, dają się
łatwo barwić.
-trudno ścieralne,
-wytrzymałe mechanicznie, niełamliwe.
-wydłużają się o 50% zanim ulegną
zerwaniu.
-przetwarzane na wyroby gotowe
właściwie wyłącznie ze stopu.
Właściwości Poliamidów
-przede wszystkim włókien zwanych nylonami i
aramidami,
- tworzyw sztucznych o podwyższonej
odporności,
-w konstrukcji sztucznych kości i ścięgien
- włókien, nici chirurgicznych i siatek
Używany do
wyrobu:
wiązanie -NH-CO-O w łańcuchu głównym,
w zależności od monomerów i warunków syntezy
otrzymuje się materiały:
- liniowe lub usieciowane i rozgałęzione
- elastomeryczne lub sztywne
Otrzymywanie:
-w stopie lub roztworze,
-procesie dwustopniowym lub jednostopniowym
(podgrzewa się mieszaninę do odpowiedniej temp. i
prowadzi reakcję, aż do uzyskania polimeru o wymaganej
masie cząsteczkowej)
Poliuretany
Synteza liniowych poliuretanów
-topliwe, dzięki czemu łatwiej się je
przetwarza, ale mają mniejszą odporność
mechaniczną.
-niska trwałość-wynikająca z
wrażliwości wiązań uretanowych
środowisko (światło słoneczne,
środowisko kwaśne)
-poliuretany segmentowe są
bezpostaciowe,
-przetwarzanie na wyroby gotowe
głównie z masy stopionej, czasem z
roztworu.
Właściwości
Poliuretanów
Używany w medycynie:
-części sztucznego serca,
-protezy naczyń krwionośnych o małym przekroju,
- prześcieradła,
- podkłady ochronne na materace,
-linery poliuretanowe ochronne do leja
protezowego
Silikony (polimery
krzemoorganiczne)
wiązanie siloksanowe -Si-O-Si- w łańcuchu
głównym, w którym do atomów krzemu
dołączone są podstawniki organiczne takie jak
grupy metylowe czy fenolowe.
otrzymywanie: reakcja chlorosilanów z wodą,
prowadząca do silanoli i dalszej kondensacji.
użycie różnej funkcyjności pozwala na uzyskanie
materiałów o pożądanej budowie chemicznej i
właściwościach
(oleje, elastomery)
Właściwości Silikonów
-
polimery bezpostaciowe
-właściwie niezmienne w przedziale
temperaturowym od -50°C do +250°C
-wysoka zdolność przepuszczania powietrza
(10-20 razy większa niż innych elastomerów
organicznych)
-niepalne
-odporne termicznie i chemicznie
-dobre właściwości elektroizolacyjne i smarne
Zastosowanie silikonów
-protezy, np. sutka, małych
stawów,implantów piersi, implantów brody,
łydki,
-produkcja soczewek kontaktowych
(soczewki silikonowowo-hydrożelowe),
-folie organiczne do pokrywania oparzeń
skóry,
-produkcji opatrunków
Implant ust
Poliwęglany
wiązanie -OCOO- w łańcuchu głównym
Otrzymywanie:
a) reakcja bisfenolu A z fosgenem
b) wymiana estrowa między bisfenolem A i estrem
kwasu węglowego (węglanem fenylu)
c) reakcja bisfenoli z chloromrówczanami bisfenoli.
Przetwarzanie na wyroby końcowe odbywa się
metodą wtrysku, a także roztworu.
Synteza poliwęglanów z bisfenolu A i fosgenu
-mała absorpcja wody
-odporność na promieniowanie
jonizujące
-dobre właściwości mechaniczne
-łatwo rozpuszczalne w
chlorowanych rozpuszczalnikach
-odporne na działanie kwasów
rozcieńczonych
-względnie odporne na działanie
płynów ustrojowych
-obojętność fizjologiczna
Właściwości
Zastosowania poliwęglanów
-elementy aparatów do dializy i natleniania krwi
-do wyrobu szkieł optycznych,
-okularów przeciwsłonecznych,
-szkieł kontaktowych
-osłon twarzy.
Pompa krwi
Politereftalan etylenu
Otrzymywanie: reakcja dwu stopniowej
wymiany estrowej między tereftalanem metylu i
1,2-etanodiolem (glikolem etylenowym).
Reakcja w temp. 280-290°C, w atmosferze
azotu.
Katalizatory: metale i ich sole (octan ołowiu,
cynku).
Szczególnie użyteczne w syntezie polimerów
dla celów medycznych są nietoksyczne sole
cynku
Politereftalan etylenu
-
polimer krystaliczny
-dobre właściwości mechaniczne i
wytrzymałościowe
-doskonałe właściwości dielektryczne
-niewielka absorpcja wody
-odporność na starzenie i działanie światła
-odporność na działanie niskich i podwyższonych
temperatur (nawet do temperatury bliskiej
temperaturze topnienia),
-szczególne właściwości optyczne,
-możliwy jest recycling
Zastosowania Politereftalanu etylenu
-Z amorficznego politereftalanu etylenu
wężyki do pobierania i
przechowywania różnych płynów,
-Duże elementy urządzeń medycznych
(tomografy komputerowe, aparaty
rentgenowskie),
-Folie i pojemniki dla ochrony
sterylizowanych urządzeń i artykułów
medycznych.
C
H
2
O
N
H
2
metakrylan metylu
akryloamid
akrylonitryl
C
H
2
CH
COOH
C
H
2
C
COOH
CH
3
kwas
akrylowy
kwas
metakrylowy
C
H
2
N
C
H
2
CH
3
O
O
C
H
3
Pochodne kwasu akrylowego.
Otrzymuje się w masie lub zawiesinie w temperaturach
nie przekraczających 100°C.
Wykorzystuje się dwie metody:
1. do produkcji polimerów w postaci płyt
2. otrzymywanie materiału w postaci proszku
przerabianego na wyroby końcowe metodą wtrysku lub
wytłaczania.
Polimeryzacje te to głównie reakcje rodnikowej
polimeryzacji kwasu
akrylowego, metakrylowego oraz ich pochodnych estrów,
nitryli i amidów:
Polimery akrylowe
Właściwości
-wysoka estetyka
-tworzywo o dużej przezroczystości średnio 92%,
-odporne na działanie ultrafioletu, co zapobiega
zżółknięciu,
-plastyczne powyżej temperatury 80°C, pozwala
się prosto formować w zakresie temperatur 130-
190°C,
-posiada dużą odporność na warunki
atmosferyczne oraz na wiele związków
chemicznych,
-może być łatwo barwione,
-dobra izolacyjność cieplna,
-niewielka odporność na ścieranie,
Zastosowanie w medycynie
-
cementy w ortopedii (metakrylan metylu);
-końcówki cewników, elementy filtrów infuzyjnych
(polimetakrylan metylu),
-miękkie soczewki kontaktowe ( polimetakrylan 2-
hydroksyetylu- polyHEMA),
-części protez dużych stawów,
-uzupełnienia ubytków kości czaszki,
-w stomatologii główny składnik wypełnień,
-soczewki wewnątrzgałkowe (oka),
Trendy badań w dziedzinie polimerów
biomedycznych:
-synteza polimerów biostabilnych o podwyższonej
odporności na działanie środowiska biologicznego;
-syntezę polimerów bioresorbowalnych o podwyższonej
biozgodności i optymalnych czasach degradacji;
-otrzymywanie struktur polimerowych o własnościach
zbliżonych do własności tkanek biologicznych
(biomimetic materials);
-produkcję trójwymiarowych porowatych struktur
nośnych dla uwalniania leków, inżynierii tkankowej i
terapii genowej;
-uzyskiwanie elementów strukturalnych o rozmiarach
od kilku do kilkudziesięciu nanometrów, które mogą
być wykorzystywane jako nośniki komórek oraz
materiały o unikalnych własnościach biologicznych i
mechanicznych.