1.
Filozofia klasyczna (przedmiotu)
2.
Filozofia podmiotu
3.
Filozofia podmiotowości
Tomizm
Egzystencjalizm
Fenomenologia
Marksizm
Hermeneutyka
Pozytywizm
Postmodernizm
Kantyzm 
-Neokantyzm
Modernizm
Personalizm
Filozofia dialogu
Filozofia analityczna
Pragmatyzm
Filozofia życia
Materializm
Strukturalizm
Kognitywizm
Poststrukturalizm …
Filozofia klasyczna może być rozumiana:
1. w sensie czasowym – jako filozofia greckiego i
rzymskiego antyku;
2. w sensie przedmiotowym – jako filozofia
zdeterminowana, zarówno przedmiotem jak i 
metodą; 
3. w sensie formułowanych zasadniczych pytań-
problemów, stawianych pod adresem otaczającej 
rzeczywistości, wymuszającej od człowieka 
odpowiedzi.
Znaczenie pozytywne
Znaczenie negatywne
1.
Przedmiotowość
2.
Konieczność, ogólność
3.
Intersubiektywność twierdzeń
Metafizyka to dział filozofii w którym 
przedmiotem jest wszystko to co realnie 
istnieje z racji tego, że istnieje. W tej 
nauce odszukuje się takich własności 
bytu, które są konieczne, żeby byt 
istniał. Zaprzeczenie tym własnościom 
równałoby się zaprzeczeniu w ogóle 
istnienia bytów realnych. 
Jakie własności należy posiadać, 
żeby być bytem?
Odpowiedź na to pytanie znajduje się 
na drodze separacji metafizykalnej.
X istnieje
Y istnieje
Z istnieje
P istnieje
T istnieje
Czy być bytem znaczy być X, Y, Z, P,
T?
Żeby być bytem trzeba być treścią o 
proporcjonalnym istnieniu
Własności transcendentalne!
To takie własności, które przysługują bytowi 
jako takiemu, to jest bez względu na to, do 
jakiej kategorii bytowej kwalifikuje się. 
Odnoszą się do wszystkiego, co istnieje z 
racji, że istnieje. Te własności przeciwstawia 
się własnościom indywidualnym, 
gatunkowym, kategorialnym 
przysługującym bytom ze względu na to, że 
są tymi bytami a nie innymi.
1. Własności indywidualne
2. Własności gatunkowe
3. Własności kategorialne
-
Wyrażane w pojęciach ogólnych
4. Własności transcendentalne 
(ponadkategorialne) – wyrażane w 
pojęciach transcendentalnych
Nazwa transcendentalny – wywodzi się
od łacińskiego słowa trans – poza, 
ponad i scandere – wstąpić. 
PIERWSZYM POJĘCIEM
TRANSCENDENTALNYM JEST POJĘCIE
BYTU JAKO BYTU
W metafizyce wersji egzystencjalnej do tego
pojęcia dochodzi się na drodze separacji.
Poprzez separację szuka się odpowiedzi na
pytanie, co znaczy być bytem? Być bytem
znaczy być konkretną zdeterminowaną w
sobie treścią o proporcjonalnym istnieniu.
Następnym pytaniem, które prowadzi do
dookreślenia tego, co to jest byt jako byt jest
pytanie: Jakie własności przysługują bytowi z
racji, że jest treścią o proporcjonalnym
istnieniu?
Jest to pytanie o cechy tego, co istnieje z racji,
że istnieje, że jest bytem, że jest treścią o
proporcjonalnym istnieniu.
Szukając na to pytanie odpowiedzi odkrywa
się „coś”, co ujęte poznawczo określa się
nazwą pojęcie transcendentalne.
W bycie wyróżnia się dwa rodzaje 
własności transcendentalnych:
- absolutne 
- relatywne
Pojęcia określające własności
absolutne, to:
- pojęcie bytu jako bytu
- pojęcie rzeczy
- pojęcie jedności
- pojęcie odrębności
Pojęcia określające własności
relatywne, to:
- pojęcie prawdy
- pojęcie dobra
- pojęcie piękna
 
 
Słowo rzecz, używa się w języku potocznym.
Słowo to używane jest potocznie na
oznaczenie konkretnych przedmiotów
przeważnie materialnych.
W metafizyce słowo to posiada swoiste
znaczenie. Nie ogranicza się ono do
konkretnych przedmiotów takich lub innych
kategorii.
Pojęcie rzeczy opisuje każdy przedmiot
wskazując na jego organizację, na jego bycie
czymś, i bycie czymś konkretnym.
Pojęcie rzecz oznacza, że to, co istnieje, jest w
sobie czymś złożonym nie tylko z treści i istnienia,
ale też jest wewnętrznie zorganizowanym, tak, że
stanowi ściśle określoną całość.
Wszystko, to, co istnieje jest w sobie
zdeterminowane, to znaczy nie ma czegoś
takiego, co istniałoby i nie byłoby w sobie
zdeterminowane.
Być bytem to znaczy nie tylko być treścią
istniejącą, ale też być określoną treścią
istniejącą, zdeterminowaną treścią istniejącą,
konkretną treścią istniejącą.
Pojęcie rzeczy wyrażone w sądzie:
każde to, co istnieje jest w sobie
zdeterminowane
nazywa się:
ontyczną zasadą tożsamości
W języku potocznym nazwa „jedność” 
występuje jako nazwa określająca to, Cze 
dany przedmiot jest pewną całością. 
Niekiedy słowem jedność określa się też 
zbiór przedmiotów, które tworzą pewną 
całość. W języku potocznym obok słowa 
jedność, używa się słowa „jeden”, by 
określić odrębność przedmiotu od innych 
przedmiotów. Jeden dąb. 
W nauce słowa „jedność” używa się w 
podobnym znaczeniu jak w języku 
potocznym. Mówi się o jedności by 
wskazać na jakiś zbiór przedmiotów 
charakteryzujący się pewnym 
własnościami, odrębnymi od własności 
innych zbiorów: Dany zbiór przedmiotów 
pod tym i tym względem stanowi jedność. 
W jednym i drugim przypadku jedność oznacza 
niepodzielność – ze względu na pewne 
własności. 
W metafizyce słowo jedność również oznacza 
niepodzielność bytu, ale nie ze względu na 
własności bytu. Niepodzielność w sensie 
metafizykalnym dotyczy samego bytu, jego 
bytowości i konstytuuje ona każdy przedmiot 
istniejący, tak, że bez tej własności byt nie 
mógłby być bytem, nie istniałby.
Byt jako byt jest treścią o proporcjonalnym 
istnieniu. Jedność bytu oznacza, że gdyby 
zabrakło jednego z tych elementów, treści lub 
istnienia, nie byłoby bytu. Metafizyk twierdzi, 
więc, że każdy byt jest jednością treści i 
istnienia, (i poza złożeniem z treści i istnienia, nie 
ma czegoś takiego, co można by nazwać bytem.)
Wszystko i tylko to jest bytem, co jest złożone z 
treści i istnienia. 
Pojęcie jedności wyrażone w sądzie:
Nieprawdą jest, że byt jest tym, czym
jest i zarazem nie jest tym, czym jest
nazywa się: ontyczną zasadą 
niesprzeczności. 
To, co istnieje jest nie tylko:
- zdeterminowane w sobie
- stanowi jedność, nie podlega 
podziałowi
- ale też jest odrębne w stosunku do
drugiego.
W języku potoczny używa się pojęcia 
odrębności, żeby wyrazić, że dany 
przedmiot występuje niezależnie od innych 
przedmiotów. W języku potocznym słowo 
odrębny oznacza to samo, co osobny. 
Używa się tych słów i do przedmiotów i do 
czynności, aby podkreślić ich specyfikę, 
niezależność. 
W metafizyce pojęcie odrębności oznacza 
pewien aspekt bytu, że jest on odrębny, w 
znaczeniu nie jest identyczny z innym 
bytem. Każdy byt ujawnia się jako w sobie 
zdeterminowany i niepodzielny i jako taki 
jest odrębny. 
Konsekwencją odrębności bytu jest 
pluralizm bytowy.
Pojęcie odrębności wyrażone w sądzie:
 Albo, cos jest bytem albo nie jest 
bytem 
nazywa się: ontyczną zasadą 
wyłączonego środka. 
Byt jest złożony z:
Substancji i przypadłości
Istoty i istnienia
Materii i formy
Aktu i możności