Terapia została opracowana w
oparciu o zasady biomechaniki
kręgosłupa lędźwiowego.
Podczas leczenia ta metodą
pacjenci są wyuczani utrzymywania
poprawnej postawy ciała we
wszystkich czynnościach
życiowych.
Zwraca się szczególną uwagę na
przestrzeganie zasad ergonomii w
domu i w pracy
W programie leczenia wymagana
jest ścisła współpraca lekarza,
fizjoterapeuty oraz pacjenta
Przed rozpoczęciem leczenia
wskazane jest bardzo dokładne
zebranie wywiadu od pacjenta w
którym zwraca się uwagę na
okoliczności wystąpienia bólu, jego
charakteru, lokalizacji i
promieniowania
Kolejne informacje dotyczą stylu
życia, rodzaju wykonywanej pracy
zawodowej
Kolejnym etapem jest
przeprowadzenie badania
funkcjonalnego pacjenta
obejmującego:
Ocenę ruchomości kręgosłupa
Ocenę bólu
Ocenę siły mięśniowej
Objawów neurologicznych
Ocenę centralizacji bólu przy
odpowiednich ruchach
Test powtarzanych ruchów
W metodzie McKenzie autor
wyróżnia trzy podstawowe zespoły
dysfunkcji kręgosłupa lędźwiowego:
Zespół posturalny (postural syndrome)
Zespól dysfunkcyjny (dysfunction
syndrome)
Zespól uszkodzeń (derangement)
Zespół posturalny (postural
syndrome) wymaga:
Analizy indywidualnej pacjenta
(badanie podmiotowe i
przedmiotowe)
edukacji jako ważnej części leczenia
wyjaśnienie mechanizmu bólu
korekcji postawy siedzącej
kontroli lordozy lędźwiowej
korekcji postawy stojącej
korekcji w leżeniu
Postawa pacjenta jest
zła:
utrata przeprostu- zredukowanie
lordozy lędźwiowej
utrata zgięcia- zgięcie w leżeniu, w
staniu, utrata przeprostu w leżeniu,
w staniu
zespół dysfunkcji wg
Menella opisuje utratę
ruchu, adaptacyjne
skrócenie tkanek wg
McKenzie
przyczyny:
-zła postawa ciała
-spondyloza
-udar
1. wyjaśnienie pacjentowi
przyczyny
redukcje uszkodzenia przez ruchy przeprostne
w leżeniu
utrzymywanie lordozy lędźwiowej
powtarzanie ćwiczeń przeprostnych
kolejne dni przeprost w staniu
przy braku poprawy mobilizacja, mobilizacja
rotacyjna w przeproście
jeżeli redukcja derangement można zacząć
ćwiczenia zgięciowe
ćwiczenia zgięciowe przeprowadzane są po
wyprostnych
pacjent musi kontynuować program ćwiczen w
domu
2. w zespole tym występuje
kifoza lędźwiowa
znoszenie kifozy lędźwiowej
w leżeniu na boku podkładanie poduszki
odtwarzanie prawidłowej lordozy
lędźwiowej
stopniowo zwiększa się ruch przeprostu-
odbudowanie lordozy lędźwiowej
doprowadza się do zespołu 1, kolejno
ćwiczenie przeprostu, zgięcie kolejno.
3. wykonuje się program jak
w zespole 1
ćwiczenia przeprostne w leżeniu
powtarzanie
obserwacja centralizacji bólu lub
redukcji bólu
nauczanie pacjenta przesuwania
miednicy
może stosować ruchy rotacyjne
rotacyjna manipulacja w przeproście
rotacyjna manipulacja w zgięciu
4. z deformacją w postaci
skoliozy
badanie postawy stojącej
badanie ruchu zgięcia, wyprostu
badanie odchylenia w zgięciu
korekcja przesunięcia bocznego przez
terapeutę lub samego pacjenta
odtwarzanie przeprostu
osiąga się centralizację objawów
autor uważa że ból pochodzi z nerwu
kulszowego, stały jest spowodowany
mechaniczną deformacją
5. progresje zespołu 3
przerywany ból ze strony nerwu
kulszowego
w leczeniu szuka się pozycji i
ruchów które uwalniają od bólu
leczenie:
zgięcie w leżeniu
testowanie przeprostu w leżeniu
zabiegi mobilizacji lub manipulacji
6. progresja zespołu 4 i 5
występuje skolioza i zredukowana lordoza
ból stały z nerwu kulszowego kulszowego są małe
szanse na zredukowanie objawów przez ułożenie i
ruch
deficyty neurologiczne występują
zaleca się leżenie
szukanie pozycji które redukują ból
zaleca się trakcje trzyłóżkowe
redukcja uwięźnięcia nerwu
nerve root entrapment
próby ćwiczeń zgięciowych w leżeniu
kolejno zgięcie w pozycji stojącej
powtarzanie ruchów
kolejno ćwiczenie przeprostne w leżeniu i w staniu
7. utrata funkcji zgięcia
przy zachowanej lordozie
lędźwiowej
przy bocznym przesunięciu
korekcja bocznego przesunięcia
przy braku poprawy manipulacje w
rotacji
badanie pacjenta
1.
ocena w pozycja siedzącej-
krzywizny
2.
ocena w pozycji stojącej krzywizny:
zredukowanie lub zaakcentowanie
lordozy lędźwiowej
boczne przesunięcie- czy istnieje
skolioza lędźwiowa
różnice długości kończyn
badanie ruchu
3.
badanie ruchu
jakości ruchu
zakresu ruchu- określamy utratę:
○
1. zgięcia
○
2. przeprostu
Badanie zgięcia- określa się stopień
ograniczenia odchylenia normalnej
drogi zgięcia -czy jest asymetria
a)
uszkodzenie ze stawów kręgowych
wyzwala ból- może być po lewej
stronie lub prawej,
b)
dysfunkcje stawów między kręgowych-
odchylenie może być w stronę bólu
c)
dysfunkcje zewnętrzne stawów
międzykręgowych występuje obraz
uwięźnięcia nerwu, korzeń nie jest w
stanie do wydłużenia i pozwala na
zgiecie w płaszczyźnie strzałkowej,
odchylenie w zgięciu może być bardzo
ciężkie i zawsze ma miejsce w stronę
bólu.
Badanie wyprostu
utrata tego ruchu jest często u
osób po 30 roku życia
przepuklina może powodować
odchylenie w wyproście po stronie
bólu i podrażnienie nerwu
kulszowego
Zespól postawy- mechaniczna
deformacja tkanek miękkich na
skutek nieprawidłowej postawy ból-
przerywany cofa się przy korekcji
postawy.
Zespół dysfunkcji- mechaniczna
deformacja tkanek miękkich
poprzez adaptacyjne ich skurczenie
powoduje utratę ruchu w
określonych kierunkach- wyzwala
ból przed osiągnięciem pełnego
zakresu ruchu
Ból przerywany + utrata ruchu
Zespól zaburzeń (derangement)-
mechaniczne deformacje tkanek
miękkich jako następstwo wewnętrznych
uszkodzeń
Możliwe są różne formy i stopnie
wewnętrznych zaburzeń i dlatego są
różne objawy
Zaburzenia wywodzą się z jądra
miażdżystego i jego ustawienia wobec
otaczającego pierścienia włóknistego,
zespól ten charakteryzuje się stałym
bólem przerywanym zależnym od
miejsca i lokalizacji uszkodzenia
Badanie w różnych
pozycjach:
1.
w pozycji siedzącej
pytamy o ból w tej pozycji czy jest
mniejszy podczas siedzenia w
poprawnej pozycji
2.
w pozycji stojącej- ocenia się:
stopień zaakcentowania lordozy l-s
boczne przesunięcie (skoliozę)
3.
ocena długości kończyn dolnych-
wpływ tej różnicy na ból kiedy się
ból nasila
4.
ocena chodu na palcach i piętach
ocena zakresu ruchów:
a)
ocena jakości samego ruchu
b)
ocena zakresu ruchu
c)
określenie utraty i odchyleń
ruchy oceniane:
1.
zgięcie- ważne do oceny zespołu
dysfunkcji i derangement-
uzyskuje się informacje na temat
stopnia zaburzen
2.
ocena odchyleń podczas zgięcia
(są trzy jasno zdefiniowane i
oddzielne przyczyny odchyleń w
zgięciu)
Odchylenia w zgięciu:
a)
derangement wewnątrz stawow kregowych-
odchylenie w zgięciu występuje poza stronę bólu,
tak długo, jak długo nie dochodzi do
podrażnienia nerwu kulszowego
b)
dysfunkcje wewnątrz stawów kregowych. Rozwija
się w następstwie naprawy?? uszkodzenia po
derangement w tej sytuacji blizny tkanek
łączących się z pierścieniem, zapobiegają zgięciu
w płaszczyźnie strzałkowej a odchylenie może
mieć miejsce w kierunku lub poza stronę bólu
c)
dysfunkcja zewnętrzna stawów kręgowych
występuje w przypadku ucisku lub przylegania
korzeni nerwu kulszowego. w tej sytuacji korzeń
nie jest zdolny do wydłużęnia odpowiedniego
pozwlajaącego na zgięcie. Odchylenie w zgięciu
może być bardzo duże i zawsze ma miejsce w
kierunku strony bólu.
Ocena przeprostu
W pozycji stojącej, ręce na tułowiu, kciuki na s.i.a.s.
odchyla się do tyłu
Utrata tego ruchu jest częsta w wieku powyżej 30 lat
Ocena bocznego przesuwu (side gliding)
W pozycji stojącej- najlepiej badać równocześnie
równocześnie ruchami barków i miednicy. Gdy
pacjent ma trudności z podjęciem tego ruchu należy
asystować mu umieszczając ręce na jednym z
barków i na kolcu biodrowym.
Badanie przesunięcia jest często upośledzone na
jednej stronie.
Jeżeli pacjent jest przesunięty bocznie, wtedy zawsze
występuje jednostronna utrata bocznego
przesuniecia. W tej sytuacji jest ruch jest
ograniczony lub całkowicie zablokowany w kierunku
przeciwnym do bocznego przechylenia (lateral shift).
Ruchy w odniesieniu do
bólu
McKenzie proponuje test ruchów w
badaniu, który pozwoli ocenić
okoliczności wystąpienia bólu i zniesienia.
Informacje pozwolą na selekcję i
kategoryzację pacjentów na 3 grupy w
których ból powstaje z przyczyny
posturalnych dysfunkcji czy uszkodzenia.
Test ruchów wykonuje się w pozycji
stojącej, a potem w leżeniu.
W staniu- obciążenia działają na tkanki
zdrowe lub chore
ból nasilający się w zależności od
mechanicznych deformacji- ból mają się
zmniejszać lub znikać jeżeli test redukuje
mechaniczną deformację
w leżeniu obciążenia nie są tak
nadmierne i działają chwilowo. W jednym
przypadku ból może występować lub
zwiększać się w zależności od
mechanicznej deformacji ale ból
zmniejsza się lub uwalnia się jeżeli ten
test redukuje mechaniczną deformację.
Test ruchomości powinien być
zastosowany w taki sposób żeby
wyzwolił zmianę objawów u pacjenta.
Jeżeli pod wpływem ruchu ból jest
obecny test ruchów może zwiększać lub
redukować intensywnośc
Może dać centralizację lub zniesienie
objawów.
Gdy nie ma zmian w objawach u
pacjenta podczas wykonywania testu
ruchów, stawy nie są obciążane
odpowiednio i test powinien być
powtórzony bardziej energicznie. Może
być tak, że ból nie jest pochodzenia
mechanicznego, ponieważ zawsze musi
być uzależniony od ruchu i pozycji.
Powtarzane ruchy
służą do badania segmentów
kręgosłupa przy patologii dysku.
Klinicznie manifestują objawy
samego zespołu derangement
poprzez zmianę intensywności lub
miejsca objawów.
Zmniejszenie lub centralizacja bólu
jest ?? wiarygodne dla wskazówki,
który ruch powinien być wybrany
żeby zredukować mechaniczną
deformacje
Centralizacja jest ważnym
klinicznym wskaźnikiem dla
ustalenia poprawnego kierunku
ruchu który redukuje derangement.
