

Terapia została opracowana w
oparciu o zasady biomechaniki
kręgosłupa lędźwiowego.



Podczas leczenia ta metodą
pacjenci są wyuczani utrzymywania
poprawnej postawy ciała we
wszystkich czynnościach
życiowych.



Zwraca się szczególną uwagę na
przestrzeganie zasad ergonomii w
domu i w pracy



W programie leczenia wymagana
jest ścisła współpraca lekarza,
fizjoterapeuty oraz pacjenta



Przed rozpoczęciem leczenia
wskazane jest bardzo dokładne
zebranie wywiadu od pacjenta w
którym zwraca się uwagę na
okoliczności wystąpienia bólu, jego
charakteru, lokalizacji i
promieniowania



Kolejne informacje dotyczą stylu
życia, rodzaju wykonywanej pracy
zawodowej



Kolejnym etapem jest

przeprowadzenie badania

funkcjonalnego pacjenta

obejmującego:



Ocenę ruchomości kręgosłupa



Ocenę bólu



Ocenę siły mięśniowej



Objawów neurologicznych



Ocenę centralizacji bólu przy

odpowiednich ruchach



Test powtarzanych ruchów



W metodzie McKenzie autor
wyróżnia trzy podstawowe zespoły
dysfunkcji kręgosłupa lędźwiowego:



Zespół posturalny (postural syndrome)



Zespól dysfunkcyjny (dysfunction

syndrome)



Zespól uszkodzeń (derangement)

Zespół posturalny (postural
syndrome) wymaga:



Analizy indywidualnej pacjenta
(badanie podmiotowe i
przedmiotowe)



edukacji jako ważnej części leczenia



wyjaśnienie mechanizmu bólu



korekcji postawy siedzącej



kontroli lordozy lędźwiowej



korekcji postawy stojącej



korekcji w leżeniu

Postawa pacjenta jest
zła:



utrata przeprostu- zredukowanie
lordozy lędźwiowej



utrata zgięcia- zgięcie w leżeniu, w
staniu, utrata przeprostu w leżeniu,
w staniu

zespół dysfunkcji wg
Menella opisuje utratę
ruchu, adaptacyjne
skrócenie tkanek wg
McKenzie



przyczyny:



-zła postawa ciała



-spondyloza



-udar

1. wyjaśnienie pacjentowi
przyczyny



redukcje uszkodzenia przez ruchy przeprostne

w leżeniu



utrzymywanie lordozy lędźwiowej



powtarzanie ćwiczeń przeprostnych



kolejne dni przeprost w staniu



przy braku poprawy mobilizacja, mobilizacja

rotacyjna w przeproście



jeżeli redukcja derangement można zacząć

ćwiczenia zgięciowe



ćwiczenia zgięciowe przeprowadzane są po

wyprostnych



pacjent musi kontynuować program ćwiczen w

domu

2. w zespole tym występuje
kifoza lędźwiowa



znoszenie kifozy lędźwiowej



w leżeniu na boku podkładanie poduszki



odtwarzanie prawidłowej lordozy
lędźwiowej



stopniowo zwiększa się ruch przeprostu-
odbudowanie lordozy lędźwiowej



doprowadza się do zespołu 1, kolejno
ćwiczenie przeprostu, zgięcie kolejno.

3. wykonuje się program jak
w zespole 1



ćwiczenia przeprostne w leżeniu



powtarzanie



obserwacja centralizacji bólu lub

redukcji bólu



nauczanie pacjenta przesuwania

miednicy



może stosować ruchy rotacyjne



rotacyjna manipulacja w przeproście



rotacyjna manipulacja w zgięciu

4. z deformacją w postaci
skoliozy



badanie postawy stojącej



badanie ruchu zgięcia, wyprostu



badanie odchylenia w zgięciu



korekcja przesunięcia bocznego przez

terapeutę lub samego pacjenta



odtwarzanie przeprostu



osiąga się centralizację objawów



autor uważa że ból pochodzi z nerwu

kulszowego, stały jest spowodowany

mechaniczną deformacją

5. progresje zespołu 3



przerywany ból ze strony nerwu
kulszowego



w leczeniu szuka się pozycji i
ruchów które uwalniają od bólu



leczenie:



zgięcie w leżeniu



testowanie przeprostu w leżeniu



zabiegi mobilizacji lub manipulacji

6. progresja zespołu 4 i 5



występuje skolioza i zredukowana lordoza



ból stały z nerwu kulszowego kulszowego są małe

szanse na zredukowanie objawów przez ułożenie i

ruch



deficyty neurologiczne występują



zaleca się leżenie



szukanie pozycji które redukują ból



zaleca się trakcje trzyłóżkowe



redukcja uwięźnięcia nerwu



nerve root entrapment



próby ćwiczeń zgięciowych w leżeniu



kolejno zgięcie w pozycji stojącej



powtarzanie ruchów



kolejno ćwiczenie przeprostne w leżeniu i w staniu

7. utrata funkcji zgięcia
przy zachowanej lordozie
lędźwiowej



przy bocznym przesunięciu
korekcja bocznego przesunięcia



przy braku poprawy manipulacje w
rotacji

badanie pacjenta

1.

ocena w pozycja siedzącej-
krzywizny

2.

ocena w pozycji stojącej krzywizny:



zredukowanie lub zaakcentowanie

lordozy lędźwiowej



boczne przesunięcie- czy istnieje

skolioza lędźwiowa



różnice długości kończyn



badanie ruchu

3.

badanie ruchu



jakości ruchu



zakresu ruchu- określamy utratę:

○

1. zgięcia

○

2. przeprostu

Badanie zgięcia- określa się stopień
ograniczenia odchylenia normalnej
drogi zgięcia -czy jest asymetria

a)

uszkodzenie ze stawów kręgowych

wyzwala ból- może być po lewej

stronie lub prawej,

b)

dysfunkcje stawów między kręgowych-

odchylenie może być w stronę bólu

c)

dysfunkcje zewnętrzne stawów

międzykręgowych występuje obraz

uwięźnięcia nerwu, korzeń nie jest w

stanie do wydłużenia i pozwala na

zgiecie w płaszczyźnie strzałkowej,

odchylenie w zgięciu może być bardzo

ciężkie i zawsze ma miejsce w stronę

bólu.

Badanie wyprostu



utrata tego ruchu jest często u
osób po 30 roku życia



przepuklina może powodować
odchylenie w wyproście po stronie
bólu i podrażnienie nerwu
kulszowego



Zespól postawy- mechaniczna
deformacja tkanek miękkich na
skutek nieprawidłowej postawy ból-
przerywany cofa się przy korekcji
postawy.



Zespół dysfunkcji- mechaniczna
deformacja tkanek miękkich
poprzez adaptacyjne ich skurczenie
powoduje utratę ruchu w
określonych kierunkach- wyzwala
ból przed osiągnięciem pełnego
zakresu ruchu



Ból przerywany + utrata ruchu



Zespól zaburzeń (derangement)-

mechaniczne deformacje tkanek

miękkich jako następstwo wewnętrznych

uszkodzeń



Możliwe są różne formy i stopnie

wewnętrznych zaburzeń i dlatego są

różne objawy



Zaburzenia wywodzą się z jądra

miażdżystego i jego ustawienia wobec

otaczającego pierścienia włóknistego,

zespól ten charakteryzuje się stałym

bólem przerywanym zależnym od

miejsca i lokalizacji uszkodzenia

Badanie w różnych
pozycjach:

1.

w pozycji siedzącej



pytamy o ból w tej pozycji czy jest

mniejszy podczas siedzenia w

poprawnej pozycji

2.

w pozycji stojącej- ocenia się:



stopień zaakcentowania lordozy l-s



boczne przesunięcie (skoliozę)

3.

ocena długości kończyn dolnych-

wpływ tej różnicy na ból kiedy się

ból nasila

4.

ocena chodu na palcach i piętach

ocena zakresu ruchów:

a)

ocena jakości samego ruchu

b)

ocena zakresu ruchu

c)

określenie utraty i odchyleń

ruchy oceniane:

1.

zgięcie- ważne do oceny zespołu
dysfunkcji i derangement-
uzyskuje się informacje na temat
stopnia zaburzen

2.

ocena odchyleń podczas zgięcia
(są trzy jasno zdefiniowane i
oddzielne przyczyny odchyleń w
zgięciu)

Odchylenia w zgięciu:

a)

derangement wewnątrz stawow kregowych-

odchylenie w zgięciu występuje poza stronę bólu,

tak długo, jak długo nie dochodzi do

podrażnienia nerwu kulszowego

b)

dysfunkcje wewnątrz stawów kregowych. Rozwija

się w następstwie naprawy?? uszkodzenia po

derangement w tej sytuacji blizny tkanek

łączących się z pierścieniem, zapobiegają zgięciu

w płaszczyźnie strzałkowej a odchylenie może

mieć miejsce w kierunku lub poza stronę bólu

c)

dysfunkcja zewnętrzna stawów kręgowych

występuje w przypadku ucisku lub przylegania

korzeni nerwu kulszowego. w tej sytuacji korzeń

nie jest zdolny do wydłużęnia odpowiedniego

pozwlajaącego na zgięcie. Odchylenie w zgięciu

może być bardzo duże i zawsze ma miejsce w

kierunku strony bólu.

Ocena przeprostu



W pozycji stojącej, ręce na tułowiu, kciuki na s.i.a.s.

odchyla się do tyłu



Utrata tego ruchu jest częsta w wieku powyżej 30 lat



Ocena bocznego przesuwu (side gliding)



W pozycji stojącej- najlepiej badać równocześnie

równocześnie ruchami barków i miednicy. Gdy

pacjent ma trudności z podjęciem tego ruchu należy

asystować mu umieszczając ręce na jednym z

barków i na kolcu biodrowym.



Badanie przesunięcia jest często upośledzone na

jednej stronie.



Jeżeli pacjent jest przesunięty bocznie, wtedy zawsze

występuje jednostronna utrata bocznego

przesuniecia. W tej sytuacji jest ruch jest

ograniczony lub całkowicie zablokowany w kierunku

przeciwnym do bocznego przechylenia (lateral shift).

Ruchy w odniesieniu do
bólu



McKenzie proponuje test ruchów w
badaniu, który pozwoli ocenić
okoliczności wystąpienia bólu i zniesienia.



Informacje pozwolą na selekcję i
kategoryzację pacjentów na 3 grupy w
których ból powstaje z przyczyny
posturalnych dysfunkcji czy uszkodzenia.



Test ruchów wykonuje się w pozycji
stojącej, a potem w leżeniu.



W staniu- obciążenia działają na tkanki

zdrowe lub chore



ból nasilający się w zależności od

mechanicznych deformacji- ból mają się

zmniejszać lub znikać jeżeli test redukuje

mechaniczną deformację



w leżeniu obciążenia nie są tak

nadmierne i działają chwilowo. W jednym

przypadku ból może występować lub

zwiększać się w zależności od

mechanicznej deformacji ale ból

zmniejsza się lub uwalnia się jeżeli ten

test redukuje mechaniczną deformację.



Test ruchomości powinien być

zastosowany w taki sposób żeby

wyzwolił zmianę objawów u pacjenta.



Jeżeli pod wpływem ruchu ból jest

obecny test ruchów może zwiększać lub

redukować intensywnośc



Może dać centralizację lub zniesienie

objawów.



Gdy nie ma zmian w objawach u

pacjenta podczas wykonywania testu

ruchów, stawy nie są obciążane

odpowiednio i test powinien być

powtórzony bardziej energicznie. Może

być tak, że ból nie jest pochodzenia

mechanicznego, ponieważ zawsze musi

być uzależniony od ruchu i pozycji.

Powtarzane ruchy



służą do badania segmentów
kręgosłupa przy patologii dysku.



Klinicznie manifestują objawy
samego zespołu derangement
poprzez zmianę intensywności lub
miejsca objawów.



Zmniejszenie lub centralizacja bólu
jest ?? wiarygodne dla wskazówki,
który ruch powinien być wybrany
żeby zredukować mechaniczną
deformacje



Centralizacja jest ważnym
klinicznym wskaźnikiem dla
ustalenia poprawnego kierunku
ruchu który redukuje derangement.