SYSTEMY INFORMATYCZNE

SYSTEMY INFORMATYCZNE

ORGANIZACJI WIRTUALNEJ

ORGANIZACJI WIRTUALNEJ

Katarzyna Tykwińska

Monika Zagrodnik

SYSTEM INFORMATYCZNY

SYSTEM INFORMATYCZNY

Jest to zbiór powiązanych ze sobą elementów, którego funkcją

jest przetwarzanie danych przy użyciu techniki komputerowej.

NA SYSTEMY INFORMATYCZNE

NA SYSTEMY INFORMATYCZNE

SKŁADAJĄ SIĘ OBECNIE TAKIE

SKŁADAJĄ SIĘ OBECNIE TAKIE

ELEMENTY JAK:

ELEMENTY JAK:



sprzęt – obecnie głównie komputery



urządzenia służące do przechowywania danych



urządzenia służące do komunikacji między sprzętowymi

elementami systemu



urządzenia służące do komunikacji między ludźmi a komputerami



urządzenia służące do odbierania danych ze świata zewnętrznego

– nie od ludzi (na przykład czujniki elektroniczne, kamery)



urządzenia służące do wpływania systemów informatycznych na

świat zewnętrzny – elementy wykonawcze (na przykład silniki

sterowane komputerowo, roboty przemysłowe, podłączony do

komputera ekspres do kawy, sterowniki urządzeń mechanicznych)



urządzenia służące do przetwarzania danych nie będące

komputerami;



oprogramowanie;



elementy organizacyjne – czyli procedury (procedury

organizacyjne – termin

z zarządzania) korzystania z systemu informatycznego, instrukcje

robocze itp.;



elementy informacyjne; bazy wiedzy – ontologie

dziedziny/dziedzin, w których używany jest system informatyczny

– na przykład podręcznik księgowania

w wypadku systemu finansowo-księgowego.

SYSTEMY PROSTE I ŁOŻONE

SYSTEMY PROSTE I ŁOŻONE

Systemy informatyczne mogą być:

•

proste – systemem takim może być na przykład edytor

tekstu uruchamiany na jednym komputerze,

•

złożone – jak na przykład system kontroli lotów na

lotnisku, czy system bankowy.

Miarą złożoności systemu może być na przykład ilość
elementów systemu połączona ze złożonością
stosowanego oprogramowania mierzoną w ilości
punktów funkcyjnych.

ORGANIZACJA WIRTUALNA

ORGANIZACJA WIRTUALNA

Pojęcie "organizacja wirtualna" pojawiło się we

wczesnych latach dziewięćdziesiątych. Obecnie w

literaturze przedmiotu spotkać można wiele określeń

organizacji wirtualnej, jednak pojęcie to nie doczekało

się jednej, ogólnie akceptowanej definicji.

Najczęściej przytaczane określenia,

Najczęściej przytaczane określenia,

akcentujące różne cechy organizacji

akcentujące różne cechy organizacji

wirtualnych:

wirtualnych:



jest to tymczasowa sieć niezależnych przedsiębiorstw -

dostawców, klientów, nawet dotychczasowych konkurentów -

połączonych

najnowszymi

środkami

IT,

w celu dzielenia się umiejętnościami i kosztami dla zdobycia

nowych rynków



jest siecią instytucji, firm, zespołów i osób zlokalizowanych w

różnych miejscach, zorganizowanych w luźno związanych,

nieprzejrzystych strukturach, które łączy wspólny cel -

świadczenie usług na rzecz tego samego klienta



jest sztucznym tworem bazującym na indywidualnych kompetencjach

kluczowych integrującym niezależne przedsiębiorstwa wzdłuż wspólnego

łańcucha wartości



jest to forma organizacji, którą charakteryzuje tymczasowe lub stałe

geograficzne rozmieszczenie pojedynczych pracowników, grup, działów

różnych przedsiębiorstw lub całych organizacji. Zapewnienie realizacji

procesu produkcyjnego jest zależne od elektronicznej komunikacji



jest to sieć niezależnych firm działających w świecie rzeczywistym, łącząca

swe umiejętności i zasoby organizacyjne dla osiągnięcia typowych celów

i wykorzystujących przy tym technologie informatyczne do koordynacji

wzajemnych działań i uniknięcia jakiejkolwiek integracji tak poziomej, jak

i pionowej.

CECHY ORGANIZACJI WIRTUALNEJ

CECHY ORGANIZACJI WIRTUALNEJ

Wyróżnikiem organizacji wirtualnych jest ich elastyczność

rozumiana jako zdolność do adoptowania się do zmian

zachodzących w zmiennym, złożonym, niepewnym otoczeniu,

zarówno

zewnętrznym

jak

i

wewnętrznym.

PODSTAWOWE CECHY

PODSTAWOWE CECHY

ORGANIZACJI WIRTUALNEJ

ORGANIZACJI WIRTUALNEJ

Tymczasowość organizacji



  Wirtualna organizacja jest chwilową konfiguracją jednostek

organizacyjnych współpracujących ze sobą dla osiągnięcia

okazjonalnych, wspólnych celów



uczestnicy, mogą równocześnie brać udział w innych sieciach lub

aktywizować powstawanie nowych

Rozproszenie geograficzne



Przedsiębiorstwa, które oddalone są od siebie w sensie odległości

terenowej mogą współpracować ze sobą wykorzystując

technologie informatyczne



W oparciu o sieci komputerowe pracują różne systemy

informatyczne sprzyjające wirtualizacji działalności

przedsiębiorstw.

Do najważniejszych zaliczyć

Do najważniejszych zaliczyć

należy:

należy:



Systemy zarządzania przepływem pracy (workflow),



Systemy pracy grupowej (np. listy dyskusyjne), Tele- i

wideokonferencje,



 Systemy zarządzania kontaktami z klientami (CRM),



Moduły wspomagające e-biznes,



Portale informacyjne (np. portal korporacyjny),

c.d. podstawowych cech organizacji

c.d. podstawowych cech organizacji

wirtualnej

wirtualnej

Koncentracja na kliencie



Organizacja wirtualna jest tworzona specjalnie w odpowiedzi na

potrzeby konkretnego klienta i dla realnego konkretnego

zadania



Klient może również czynnie uczestniczyć jako podmiot

organizacji wirtualnej

i na bieżąco brać udział w realizowanym zadaniu.

Intensywne wykorzystanie technologii informatycznych

Technologie informatyczne wspomagają i zwiększają efektywność

funkcjonowania przedsiębiorstwa:



szybkość przekazywania danych, informacji



wymiana informacji może odbywać się w czasie rzeczywistym lub z

niewielkim opóźnieniem



możliwość zarządzania dużymi zasobami danych



działanie oraz obecność 24h/dobę



koordynacja działań.

OBSZARY WARUNKUJĄCE SUKCES

OBSZARY WARUNKUJĄCE SUKCES

WDROŻENIA KONCEPCJI ORGANIZACJI

WDROŻENIA KONCEPCJI ORGANIZACJI

WIRTUALNEJ

WIRTUALNEJ



Posiadanie witryny internetowej;



Odejście od tradycyjnych, hierarchicznych struktur zarządu;



Globalizacja działalności;



Oferowanie unikatowego i poszukiwanego produktu;



Posiadanie dobrej renomy, reputacji;



Szybkość reagowania na zmiany na rynku.

FORMY STRUKTUR WIRTUALNYCH

FORMY STRUKTUR WIRTUALNYCH



Sieć – zbiór partnerów zadeklarowanych do tworzenia firmy

wirtualnej. Przedsiębiorstwa łącząc się w ten sposób mają na celu

przede wszystkim opanowanie pewnego rynku geograficznego.



Pajęczyna – inicjatorem jest firma – integrator, która koordynuje

pracę pozostałych uczestników. Takie przedsiębiorstwo wytwarza

określoną konkretną usługę dla indywidualnego klienta. Rola

lidera polega na angażowaniu wykonawców, spisaniu kontraktu z

odbiorcą, organizowaniu sieci produkcji, dystrybucji i komunikacji

między partnerami.

Firma integrator musi posiadać „megakompetencje” , np.



Dostęp do selekcjonowanych informacji;



Technologii;



Pozycja rynkowa;



Kanał dystrybucji;



Źródło zaopatrzenia surowcowo-materiałowego.

Po zakończeniu firmy tworzą sieć „holonów”, znajdujących się w

stanie czuwania na kolejny kontrakt.

Brakujące ogniwo – z taką sytuacją mamy do czynienia gdy w

oferowanych już usługach brakuje jakiegoś elementu, którego

potrzebują

lub

wręcz

oczekują

klienci.

PROBLEMY ORGANIZACJI

PROBLEMY ORGANIZACJI

WIRTUALNYCH

WIRTUALNYCH

Problemy w obszarach:



konkurencji – firma uczestniczy jednocześnie w
przedsiębiorstwach wirtualnych konkurujących ze sobą;



rynku – coraz trudniej jest ustalić na jakim rynku prowadzimy
działalność gospodarczą;



zarządzania kadrami – fachowcy są zatrudniani na okres
realizacji kontraktu;



kontroli – uczestniczenie w nadmiernej ilości projektów;



komunikacji – komunikacja jest istotna ze względu na
ograniczenie komunikacji bezpośredniej i rozproszenie zasobów.

PERSPEKTYWY ORGANIZACJI

PERSPEKTYWY ORGANIZACJI

WIRTUALNYCH

WIRTUALNYCH

W przyszłości należy oczekiwać, że organizacje będą:

•

Zawierać coraz częściej i na coraz krótsze okresy nowe

alianse strategiczne;

•

Kooperować z coraz mniejszymi jednostkami organizacyjnymi;

•

Rozwijać cechy społeczności międzynarodowych;

•

Posiadać zdolności do ostrej walki konkurencyjnej w

globalnej przestrzeni.

TELEPRACA

TELEPRACA



Rozwój informatyki w ostatnich latach spowodował rozproszenie

pracy zespołowej.



Odrzucono stwierdzenie, że praca indywidualna może być

wykonywania efektywnie tylko w wyznaczonym do tego przez

pracodawcę miejscu.

Telepraca (zdalna praca), biuro w domu, forma organizacji

pracy polegająca na świadczeniu pracy poza siedzibą

przedsiębiorstwa, jednak w kontakcie z przełożonymi i

współpracownikami

za

pomocą

urządzeń

telekomunikacyjnych.

TELEPRACA

TELEPRACA

&

&

TELECOMMUTING

TELECOMMUTING

•

Głównym problemem telepracy jest włączenie telekomunikacji w

procesy pracy.

•

Telecommuting, czyli komunikacja między telepracownikami

odbywa się przez telefon, fax, pocztę elektroniczną itp.

TELEPRACA

TELEPRACA

-

-

KORZYŚCI

KORZYŚCI

•

Wdrożenie telepracy pozwala pracodawcom na poszukiwanie siły

roboczej tam, gdzie ubezpieczenia i podatki są niskie i co za tym

idzie niższe będą koszty pracy.

•

Do korzyści można również zaliczyć wzrost indywidualnej

wydajności pracy, brak absencji, lepszy dobór załogi, zmniejszenie

stresujących kontaktów z przełożonymi itp.

BIBLIOGRAFIA

BIBLIOGRAFIA



- P. Płoszajski, „Organizacja przyszłości: wirtualny splot

kontraktów”



- Praca zbiorowa pod redakcją Małgorzaty Pańkowskiej i

Henryka Sroki, „Systemy informatyczne organizacji

wirtualnych”



- Praca zbiorowa pod redakcją Henryka Sroki i Celiny M. Olszak,

„Zintegrowane systemy informatyczne w zarządzaniu”



- W.M. Grudzewski i I.K. Hejduk, „Przedsiębiorstwo przyszłości.”