Leki w ALS i nie tylko
Drogi podawania leków
I Dożylnie
Żyła obwodowa
Żyła szyjna zewnętrzna
Wkłucie centralne
II Do rurki intubacyjnej
Utrudnione wchłanianie
Nieprzewidywalna farmakodynamika
Droga tylko dla Adrenaliny, Lidokainay i Atropiny
Dawki 2-3 krotnie większe
Możliwość opóźnionego działania leku
Nie wolno podawać NaHCo3
III Wkłucie doszpikowe
Tlenoterapia
1. Wskazania
Stany zagrożenia życia
NZK
Wstrząs
Ciężkie urazy
Zaburzenia świadomości
Ostre stany w internie
Zatrucia
Oparzenia inhalacyjne
GLS > 7 – 8
Techniki tlenoterapii
1. Małe przepływy
Zwiększenie przepływu o 1 litr/min
wzbogaca mieszankę w tlen o 3 - 4%
Wąsy tlenowe
-
ekonomiczne, wygodne
-
FiO2 zależy od przepływu
-
Max prFiO2 zależy od przepływu
-
Max przepływ pozwala osiągnąć FiO2 ok. 40%
Techniki tlenoterapii
1. Małe przepływy
Zwiększenie przepływu o 1 litr/min
wzbogaca mieszankę w tlen o 3 - 4%
Maki tlenowe
-
Przy przepływie 5 – 10 l/min zapewniają FiO2
40 – 60%
-
Nie wolno stosować przepływów mniejszych
niż 5l/min ze względu na retencje pow.
wydychanego
Techniki tlenoterapii
1. Małe przepływy
Zwiększenie przepływu o 1 litr/min
wzbogaca mieszankę w tlen o 3 - 4%
Maki częściowo zwrotne
-
Wyposażone w worek który stanowi rezerwuar
100% tlenu
-
Przepływ 10 – 15 l/min (tak by worek nigdy się
nie opróżniał)
-
FiO2 ok. 65 – 80%
-
Przy przepływie 6 l/min = 60%
-
Zwiększenie przepływu o 1 l/min zwiększa
stężenie o 10%
-
Zaleca się u zatrutych CO2, przytopionych
Techniki tlenoterapii
1. Małe przepływy
Zwiększenie przepływu o 1 litr/min
wzbogaca mieszankę w tlen o 3 - 4%
WADY MASEK
-
Wysychanie błon śluzowych
-
Zsuwanie się i spadanie
-
Możliwość zachłyśnięcia
-
Przeszkadzają chorym
Techniki tlenoterapii
Techniki tlenoterapii
1. Duże przepływy
Maski Venturiego
-
Ściśle określona ilość powietrza atmosf
zasysanego przez boczne otwory
-
Produkowane z dyszami dającymi FiO2; 24, 28,
35, 40 i 50%
-
Bardzo korzystne w POCHP
-
Rozpoczynać podaż tlenu zawsze od 24%
Techniki tlenoterapii
Maska tlenowa z dyszą Venturiego
Techniki tlenoterapii
1. Duże przepływy
Maski Bezzwrotne
-
Maska częściowo zwrotna + zastawka
zabezpieczająca przed mieszaniem się z
tlenem atmosferycznym
-
Pozwala uzyskać 80 – 100% stężenia tlenu
-
Aby otrzymać 100% objętość worka musi
przekraczać objętość oddechową
Techniki tlenoterapii
1. Duże przepływy
Układ „T”
-
Najprostszy przyrząd wentylacji samym tlenem
-
Efektywność bardzo wysoka
-
Wymagane są duże przepływy tlenowe
(trzykrotność wentylacji minutowej pacjenta –
ok. 20 – 25 l/min)
Techniki tlenoterapii
1. Duże przepływy
Respiratory
-
Ciśnieniowo zmienne
-
Objętościowo zmienne
Techniki tlenoterapii
1. Wentylacja przyrządowa
Worek samorozprężalny
-
Możliwość wspomagania oddechu
-
Powietrze atmosferyczne – 21% tlenu
-
Powietrze atmosferyczne + tlen = ok. 40%
tlenu
-
Możliwość wzbogacenia mieszanki do 100%
PRZY REZERWUARZE
-
Możliwość wyczucia oporów oddechowych
-
Idealna metoda wentylacji po zaintubowaniu
-
Możliwość podłączenia zastawki PEEP
Techniki tlenoterapii
Techniki tlenoterapii
1. Wentylacja przyrządowa
Worek anestezjologiczny
-
Możliwość biernego podawania 100% tlenu bez
ściskania
-
Możliwość stosowania 100% tlenu bez
rezerwuaru
-
Wymaga wprawy ratownika
Techniki tlenoterapii
UWAGA
Warunki skutecznej wentylacji
-
Głowa odgięta
-
Żuchwa dociśnięta do szczęki
-
Maska szczelna z twarzą
-
Miarowe zgniatanie worka
Powikłania tlenoterapii
-
Po 6 godz. Zapalenie tchawicy
-
Po 24 godz. Niedodma płuc
-
Po 36 godz. Obrzęk śródmiąższowy płuc
-
Po 48 godz. Obrzęk pęcherzykowy płuc
Stężenia 40 – 50% są dobrze tolerowane przez
wiele tygodni
JEŚLI NIE WIESZ CO ZROBIĆ
WYKWALIFIKOWANY
RATOWNIKU
NIE UCIEKAJ ……………
PODAJ TLEN 100%
ODSYSANIE
WARUNKI
-
Obecność ssaka
-
Chory zaintubowany
-
Ciśnienie 80 – 120 mmHg
-
W miarę sterylność zachowana
ODSYSANIE
WYKONANIE
-
3 min natlenienia przed odessaniem (ryzyko
hipoksji)
-
Cewnik wprowadza się przy wyłączonym
ssaniu
-
Jednorazowe odsysanie maks 10 sek
-
Jamę ustna i gardło odsysamy grubym ssakiem
z twardą końcówką
Farmakoterapia
ADRENALINA
Zwana także Epinefryną, nazwa systematyczna: 4-[1-
hydroksy-2-
(metyloamino)etylo]benzeno-1,2-diol, wzór sumaryczny: C9H13NO3,
Hormon i neuroprzekaźnik katecholaminowy wytwarzany przez
gruczoły dokrewne pochodzące
z grzebienia nerwowego (rdzeń nadnerczy, ciałka przyzwojowe,
komórki C tarczycy) i wydzielany
na zakończeniach włókien współczulnego układu nerwowego.
Adrenalina odgrywa decydującą rolę w mechanizmie stresu,
czyli błyskawicznej reakcji
organizmu człowieka i zwierząt kręgowych na zagrożenie,
objawiających się
przyspieszonym biciem serca, wzrostem ciśnienia krwi,
rozszerzeniem oskrzeli,
rozszerzeniem źrenic itp.
Oprócz tego adrenalina reguluje poziom glukozy (cukru) we
krwi, gdyż jest koenzymem
uruchamiającym przemianę glikogenu w glukozę.
Farmakoterapia
ADRENALINA
Adrenalina występuje również w roślinach. Jej znaczenie
farmakologiczne jest ograniczone z powodu niewielkiej trwałości
hormonu. Podana dożylnie działa szybko, ale krótko i jest w tej
postaci stosowana przy reanimacji. Ma ona w tym zastosowaniu
działanie pobudzające kurczliwość mięsnia sercowego,
poprawiające przewodnictwo bodźców w sercu, a także poprawę
skuteczności defibrylacji elektrycznej.
Podana doustnie zostaje rozłożona przez soki trawienne.
Farmakoterapia
ADRENALINA
Adrenalina należy do szeregu fenetylamin. Pod
względem chemicznym jest pochodną katecholu, która w
organizmach żywych jest otrzymywana w w wyniku
reakcji dwóch aminokwasów - fenyloalaniny i tyrozyny.
Po raz pierwszy adrenalinę wyizolował w 1895 roku polski
fizjolog, Napoleon Cybulski. Adrenalina była pierwszym
hormonem otrzymanym w stanie krystalicznym.
Wytworzył go w 1901 roku japoński chemik Jokichi
Takamine. Proces sztucznego wytwarzania opracował w
1904 roku Friedrich Stolz.
Farmakoterapia
ADRENALINA
Działanie adrenaliny
polega na bezpośrednim
pobudzeniu zarówno receptorów α-, jak i β-
adrenergicznych, przez co wykazuje działanie
sympatykomimetyczne. Wyraźny wpływ na
receptory
α
widoczny jest wobec naczyń krwionośnych, ponieważ w
wyniku ich skurczu następuje wzrost ciśnienia tętniczego.
Adrenalina przyspiesza czynność serca jednocześnie
zwiększając jego pojemność minutową, w
nieznaczny
sposób wpływając
na rozszerzenie naczyń
wieńcowych; rozszerza też źrenicę i oskrzela ułatwiając i
przyśpieszając oddychanie.
Farmakoterapia
ADRENALINA
Ponadto hamuje perystaltykę jelit, wydzielanie soków
trawiennych i śliny oraz obniża napięcie mięśni gładkich.
Adrenalina jako hormon działa anatagonistycznie w stosunku do
insuliny - przyspiesza glikogenolizę, zwiększając stężenie glukozy
w krwi. Wyrzut adrenaliny do krwi jest jednym z mechanizmów
uruchamianych przy hipoglikemii. Zwiększa ciśnienie
rozkurczowe w aorcie oraz zwiększa przepływ mózgowy i
wieńcowy. Zwiększa amplitudę migotania komór, przez co
wspomaga defibrylację.
Nie stosuje sie juz dużych dawek, bo po przywróceniu akcji serca
powoduje tachykardię i zwiększone zużycie tlenu przez serce.
Rozszerza źrenice, co nie pozwala na ocenę ośrodkowego układu
nerwowego.
Adrenalina
(recap)
Dawkowanie
-
1 mg iv co 3 min
-
Podnosi ciśnienie perfuzji podczas masarzu
serca
-
Poprawia kurczliwość mięśnia serca
-
Działa dodatnio chronotropowo
-
Pobudza spontaniczne skurcze m sercowego
(w asystolii)
-
Zwiększa amplitudę migotania komór,
ułatwiając defibrylację
STOSOWANA W DUŻYCH DAWKA NIE POPRAWIA
ODSETKA PRZEŻYĆ
Farmakoterapia
Wazopresyna
Hormon antydiuretyczny (wazopresyna) - jest
cyklicznym nonapeptydem o masie cząsteczkowej
1084 Da. Hormon wytwarzany jest przez podwzgórze
w postaci preprowazopresynoneurofizyny i
wydzielany w ostatecznej postaci przez tylny płat
przysadki mózgowej. Powoduje zagęszczanie moczu
poprzez resorpcję wody i jonów sodu w kanalikach
nerkowych. Wydzielanie wazopresyny pobudza
wzrost ciśnienia osmotycznego osocza krwi i płynu
mózgowo-rdzeniowego, a spadek osmolarności
osocza hamuje jej wydzielanie.
Farmakoterapia
Wazopresyna
Niedobór hormonu antydiuretycznego lub brak jego
działania powoduje moczówkę prostą. Jeśli dotyczy ona
zaburzenia wydzielania na poziomie podwzgórza lub
przysadki jest to moczówka prosta ośrodkowa. Jeżeli
występuje niewrażliwość cewek nerkowych na działanie
hormonu antydiuretycznego - jest to moczówka prosta
nerkowa. Nadmiar wazopresyny wywołuje Zespół
Schwartza-Battera.
Wazopresyna
Dawkowanie
-
40 j. jednorazowo iv lub 80 j iv
-
W dużych dawkach działa jak nieadrenergiczny
wasokonstriktor obwodowy (poprzez receptory
V1 mięśni gładkich)
-
Okres półtrwania 10 – 20 min
-
Poprawia dostawę tlenu do mózgu
-
Działa również w środowisku kwaśnym
Wazopresyna
Zastosowanie
-
Oporne na defibrylację migotanie komór, klasa
IIb
-
Asystolia i PEA (brak potwierdzenia aktualnie)
-
Wspomaga hemodynamikę w stanach
rozszerzenia łożyska (sepsa, klasa IIb)
Farmakoterapia
Amiodaron
Lek antyarytmiczny klasy III, przedłużający czas trwania
potencjału czynnościowego i
okresu refrakcji w komórkach mięśnia sercowego. Działa ujemnie
chronotropowo, posiada
aktywność adrenolityczną,
zmniejsza zapotrzebowanie mięśnia
sercowego na tlen
,
prawdopodobnie wpływa na rozszerzająco na naczynia wieńcowe.
Zawiera jod i może
powodować zaburzenia czynności tarczycy. Nie wywiera szybkiego
efektu antyarytmicznego.
Nawet po podaniu dożylnym działanie jest stosunkowo powolne.
W 97% wiąże się z białkami osocza, następnie kumuluje się w tkance
mięśniowej i tłuszczowej, z których eliminowany jest bardzo
powoli. T0,5 wynosi 14-30 dni. Metabolizowany głównie w
wątrobie, wydalany z żółcią. Ulega krążeniu wątrobowo-
jelitowemu. Nawet po całkowitym odstawieniu leku jego działanie
utrzymuje się przez 10-45 dni. Przechodzi przez barierę krew-
łożysko i do mleka matki.
Farmakoterapia
Amiodaron
Wskazania
Zapobieganie i leczenie komorowych i nadkomorowych
zaburzeń rytmu, w których inne leki antyarytmiczne są
nieskuteczne lub przeciwwskazane, zaburzenia rytmu w
przebiegu zespołu WPW, częstoskurcz komorowy,
nawracające migotanie komór.
Przeciwwskazania
Bradykardia zatokowa, blok przedsionkowo-komorowy,
zaburzenia czynności tarczycy, nadwrażliwość na jod,
porfiria, hipokaliemia, ciąża, okres karmienia piersią,
ostrożnie w zaburzeniach przewodzenia, u noworodków.
Farmakoterapia
Amiodaron
Działania niepożądane
Spadek ciśnienia tętniczego, zaburzenia rytmu,
zapalenie żył w miejscu wlewu, nudności, wymioty,
zaburzenia łaknienia, zaparcia, nadczynność lub
niedoczynność tarczycy, odkładanie depozytów w
rogówce, nacieki płucne, zwłóknienie płuc,
uszkodzenie miąższu wątroby, zawroty głowy,
drżenia, parestezje, zaburzenia snu, skórne odczyny
alergiczne, trombocytopenia, zapalenie najądrzy,
nadwrażliwość na światło słoneczne, zmiany w
zapisie EKG. Zaburza oznaczanie poziomu T3 i T4.
Farmakoterapia
Amiodaron
Interakcje
Możliwe nasilenie działania kardiodepresyjnego i
ujemnego chronotropowego z innymi lekami
antyarytmicznymi, antagonistami wapnia i b-blokerami.
Zwiększa stężenie digoksyny we krwi. Nasila działanie
antykoagulacyjne antagonistów witaminy K. Nie stosować
łącznie z inhibitorami MAO. W czasie leczenia należy się
chronić przed działaniem promieni słonecznych.
Dawkowanie
Dożylnie: we wlewie w 5% glukozie, w czasie 20-120 min.,
5 mg/kg/dobę maksymalnie 1,2 g/dobę pod kontrolą EKG.
inj.: (0,15 g/3 ml) 5 amp.
Farmakoterapia
Amiodaron (recap)
Dawkowanie
-
300 mg rozpuszczone w 20 ml 5% glukozy iv (nie wolno
rozpuszczać w NaCl)
-
Dawkę można powtórzyć – 150 mg
-
Przedłuża czas trwania potencjału czynnościowego w
mięśniu komór i przedsionków
-
Wydłuża czas QT
-
Wywołuje średniego stopnia blokowanie receptorów alfa i
beta
Farmakoterapia
Amiodaron (recap)
Zastosowanie
-
Oporne na defibrylacje VF i VT
-
Tachykardia komorowa hemodynamicznie stabilna
-
Oporne na leczenie tachyarytmie
-
Jako zabezpieczenie przed VF – wlew 1 mg/min do max
dawki 2 g/d
-
(w Europie rekomendowana dawka to 1,2 g/d)
NIE PODAJE SIĘ DO TCHAWICY
Farmakoterapia
LIDOKAINA
Lignocainum hydrochloricum 1%, -2%
inj.: (1,0%) 10 amp. 2 ml inj.: (1,0%) 50 amp. 10 ml
inj.: (1,0%) 5 fiolek 20 ml inj.: (2,0%) 10 amp. 2 ml
inj.: (2,0%) 50 amp. 2 ml inj.: (2,0%) 50 amp. 10 ml
inj.: (2,0%) 5 fiolek 20 ml
Ampułka zawiera 1% lub 2% roztwór
lidokainy;
1 ml = 10 mg lub 20 mg
Farmakoterapia
Lidokaina
Działanie
Środek miejscowo znieczulający (analgetyk miejscowy) z grupy
pochodnych
amidowych o krótkim czasie działania. Powoduje odwracalne
zahamowanie
przewodnictwa we włóknach nerwowych poprzez blokowanie
pompy sodowo-
potasowej i zahamowanie przepuszczalności
błony
komórkowej dla jonów.
Przewodnictwo w cienkich
włóknach nerwowych,
bez osłonki mielinowej (np. włókna przewodzące czucie bólu i
dotyku) może być
zahamowane niskimi stężeniami analgetyku miejscowego,
blokada nerwów w osłonce
mielinowej wymaga stężeń wyższych.
Początek działania przy blokowaniu małych nerwów występuje
po około 2-3 min,
dużych pni nerwowych - po około 10-12 min.; analgezja
utrzymuje się około 1 h.
Farmakoterapia
Lidokaina
Działanie c.d.
Dodatek środków obkurczających naczynia do środka
miejscowo znieczulającego przy
wykonywaniu blokady zmniejsza i zwalnia absorbcję środka
miejscowo
znieczulającego do krwi, obniża jego stężenie we krwi i
zmniejsza ryzyko wystąpienia
objawów toksycznych, przedłuża działanie środka miejscowo
znieczulającego,
zmniejsza krwawienie śródoperacyjne w nastrzykniętej okolicy.
Wpływa stabilizująco
na błony komórkowe
i bezpośrednio
na
układ
bodźcoprzewodzący serca
(działanie antyarytmiczne):
zmniejsza automatyzm, skraca
czas trwania potencjału czynnościowego, zmniejsza okres
refrakcji komórek Purkinjego
(nie zmniejszając szybkości przewodzenia impulsów w tych
komórkach).
Farmakoterapia
Lidokaina
Działanie c.d.
Lignokaina wchłania się szybko z miejsca podania, w 60-75%
wiąże się z białkami
osocza, przenika przez barierę krew-mózg; metabolizowana w
wątrobie - z szybkością
zależną od przepływu wątrobowego (około 70% w czasie tzw.
pierwszego przejścia),
metabolity wydalane przez nerki (jeden z metabolitów
pośrednich również wykazuje
działanie antyarytmiczne i wpływ drgawkotwórczy na o.u.n.
podobie do lignokainy),
około 3% leku wydalane przez nerki w postaci nie zmienionej.
T0,5 wynosi około 30
min; pKa = 7,86.
Farmakoterapia
Lidokaina
Wskazania
Jako środek miejscowo znieczulający w znieczuleniach
regionalnych
(znieczuleniach błon śluzowych, nasiękowych, blokadach
miejscowych,
nerwów obwodowych, splotów nerwowych),
zewnątrzoponowych,
podpajęczynówkowych, doopłucnowych. Jako lek
antyarytmiczny w
leczeniu i zapobieganiu zaburzeniom rytmu serca o typie
częstoskurczu komorowego, trzepotaniu i migotaniu komór:
w
ciężkich
zaburzeniach rytmu jest lekiem z wyboru; stosowana również
w
świeżym zawale mięśnia sercowego i stanach po resuscytacji,
w
zaburzeniach rytmu po zatruciu glikozydami nasercowymi.
Farmakoterapia
Lidokaina
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na środki znieczulenia miejscowego.
Jako analgetyku miejscowego nie stosować przy zakażeniu
miejscowym w miejscu
wstrzyknięcia.
Względne przeciwwskazania to: wstrząs, blok przewodnictwa
przedsionkowo –
komorowego II i III°, miastenia, ciężkie uszkodzenie wątroby.
W zastosowaniach kardiologicznych zaleca się zmniejszenie
dawki (o około 50%) u
chorych z niewydolnością serca, we wstrząsie, w chorobach
wątroby i u chorych
powyżej 70 r.ż. Ostrożnie stosować u chorych leczonych
tricyklicznymi
antydepresantami i inhibitorami MAO, w ciąży.
Farmakoterapia
Lidokaina
Interakcje
Nasila działanie środków zwiotczających
mięśnie
poprzecznie prążkowane. Osłabia działanie
sulfonamidów.
Lek nasila zaburzenia rytmu związane z
dyselektrolitemią.
Farmakoterapia
Lidokaina (recap)
-
100 mg (1 – 1,5 mg/kg) można powtórzyć dawkę 50
mg
-
Całkowita dawka nie może przekroczyć 3 mg/kg w 1-
szej godzinie
-
Wlew 2 – 4 mg/min
-
Tłumi wyładowania z ognisk ektopowych
-
Hamuje powstawanie tzw. „re-entry”
-
Podnosi próg defibrylacji
-
Zapobiega nawrotom migotania po skutecznej
defibrylacji
Farmakoterapia
Lidokaina (recap)
Zastosowanie
- W przypadku rytmu VF/VT jako
alternatywa Amiodaronu
- Jako lek przeciwarytmiczny w
zaburzeniach rytmu
MOŻNA PODAC DOTCHAWICZO
Farmakoterapia
Prokainamid
-
30 mg/min. Dawka całkowita 17 mg/kg m.c.
- Obecnie nie stosowany
, dawniej
wskazaniem był jako alternatywa dla
Amiodaronu lub Lidokainy przy opornym
migotaniu komór
Farmakoterapia
Magnez
-
1 – 2 g (2 – 4 ml 50% MgSO4) 0,5-3 g/d (4-24
mEq).
-
Dawkę można powtórzyć po 10 – 15 minutach
Wskazania
-
Oporne migotanie komór lub tachykardia
komorowa przy podejrzeniu hipomagnezemii
-
Zaburzenia rytmu typu TORSADES DES POINTES
Farmakoterapia
ATROPINA
-
3 mg iv w dawce jednorazowej
-
Przyśpiesza zatokowy lub przedsionkowy
ośrodek bodźcoprzewodzący serca
-
Przyśpiesza przewodzenie przedsionkowo –
komorowe
-
Blokuje czynność nerwu błędnego u chorych bez
NZK
Farmakoterapia
ATROPINA
Wskazania
-
ASYSTOLIA – 3 mg jednorazowo po pierwszej dawce
Adrenaliny
-
PEA – jeżeli rytm < 60/min – 3 mg iv, 6 mg, et,
Adrenalina co 3 min
-
BRADYKARDIA – Atropina 0,5 – 1 mg iv co 3 – 5 min,
do dawki 0,04 mg/kg m.c
MOŻNA DOTCHAWICZO
Farmakoterapia
ATROPINA
Atropinum sulfuricum
inj.: (0,5 mg/1 ml) 10 amp.; SL 10 amp. inj.: (0,5 mg/1 ml) 50 amp.;
SL 10 amp.
Skład
1 ampułka zawiera 0,5 mg lub 1 mg atropiny.
Farmakoterapia
ATROPINA
Działanie
Parasympatykolityk, alkaloid występujący w wielu roślinach otrzymywany
także
syntetycznie, prawie nierozpuszczalny w wodzie, mający działanie ośrodkowe
i
obwodowe. Posiada działanie antagonistyczne w stosunku do acetylocholiny
(ACh),
blokuje receptory muskarynowe nie wpływając na syntezę, ani metabolizm
ACh.
Rozszerza źrenicę, poraża akomodację, podwyższa ciśnienie płynu w gałce
ocznej,
hamuje wydzielanie gruczołów - potowych, łzowych, ślinowych, śluzowych,
nieznacznie rozszerza oskrzela. Hamuje wpływ nerwu błędnego na układ
sercowo-
naczyniowy, przyspieszając czynność serca.
Farmakoterapia
ATROPINA
Działanie C.D.
Rozszerza naczynia krwionośne skóry, powodując jej zaczerwienienie.
Zmniejsza napięcie mięśni gładkich przewodu pokarmowego, dróg
żółciowych, moczowodów i pęcherza moczowego.
Posiada działanie ośrodkowe, wywołując w zależności od dawki stan
pobudzenia lub depresji. Przechodzi przez łożysko do krwi płodu oraz
do
mleka matki. Metabolizowana w wątrobie, wydalana jest głównie
przez
nerki w 50% w postaci nie zmienionej.
T0,5 wynosi 2-3 h.
Farmakoterapia
ATROPINA
Przeciwwskazania
Jaskra, przerost gruczołu krokowego, zatrzymanie moczu,
tachykardia,
niewydolność krążenia, niedrożność porażenna, wrzodziejące
zapalenie jelita grubego, zwężenie odźwiernika, ciąża, okres
karmienia
piersią.
Działania niepożądane
Zaburzenie akomodacji i porażenie zwieracza źrenicy, wzrost
ciśnienia
śródgałkowego, suchość błon śluzowych i skóry, zaczerwienienie
skóry,
hipertermia, pobudzenie lub depresja w zależności od dawki, omamy
wzrokowe, tachykardia, zaburzenia mikcji, zaparcie.
Farmakoterapia
ATROPINA
Przedawkowanie może wywołać śmierć wskutek porażenia ośrodka
oddechowego.
Interakcje
Działa antagonistyczne w stosunku do leków pobudzających
perystaltykę
przewodu pokarmowego jak metoklopramid, inhibitorów
cholinesterazy i
parasympatykomimetyków.
Osłabia działanie fenotiazyny. Przez wpływ na perystaltykę zwiększa
absorbcję
z przewodu pokarmowego atenololu, digoksyny, diuretyków
tiazydowych,
natomiast zmniejsza cymetydyny i lewodopy.
Farmakoterapia
Wapń
Skład
1 ampułka (10 ml) zawiera 1,0 g chlorku wapnia (273 mg Ca).
Dorośli 5-10 ml/dawkę z szybkością 1-2 ml/min
Działanie
Preparat wapnia przeznaczony do podawania pozajelitowego.
Wapń jest podstawowym składnikiem mineralnym, wpływającym na
utrzymanie równowagi elektrolitowej organizmu oraz prawidłowe
funkcjonowanie wielu mechanizmów regulacyjnych. Jest niezbędny w
wielu procesach, m.in. przewodnictwie nerwowo-mięśniowym,
Farmakoterapia
Wapń
Działanie c.d.
czynności mięśni, prawidłowym rozwoju układu
kostnego, procesach
krzepnięcia krwi, aktywacji niektórych enzymów,
przepuszczalności
błon komórkowych i naczyń.
Podanie preparatu prowadzi do uszczelnienia
śródbłonków naczyń,
zmniejszenia obrzęków i odczynów alergicznych,
przywraca prawidłową
kurczliwość mięśni oraz wyrównuje niedobory
wapnia w organizmie.
Farmakoterapia
Wapń
Wskazania
Wstrząs anafilaktyczny, wstrząs poprzetoczeniowy,
obrzęk
naczynioruchowy, skaza wysiękowa, uczuleniowe
odczyny skórne,
zatrucie wskutek przedawkowania siarczanu
magnezu, tężyczka,
hipokalcemia, zatrzymanie czynności serca.
Przeciwwskazania
Hiperkalcemia (hiperparatyreoidyzm,
hiperwitaminoza D), ciężka
hiperkalciuria, niewydolność nerek znacznego
stopnia.
Nie
stosować u pacjentów leczonych
naparstnicą
.
Ostrożnie stosować u pacjentów z kamicą nerkową.
Farmakoterapia
Wapń
Działania niepożądane
Zwolnienie czynności serca, uczucie gorąca,
metaliczny smak - przy zbyt
szybkim podawaniu leku. Miejscowe podrażnienie
naczyń.
Interakcje
Nasila toksyczne działanie preparatów naparstnicy,
zmniejsza ich
działanie inotropowe i zwiększa
prawdopodobieństwo wystąpienia
zaburzeń rytmu. Zmniejsza stężenie fosforanów we
krwi. Działa
antagonistycznie z lekami blokującymi kanał
wapniowy. Z lekami
tiazydowymi zwiększa się ryzyko hiperkalcemii.
Farmakoterapia
Wapń
Dawkowanie
-
1g (10 ml 10% chlorku wapnia) tj. 6.8
Ca+
-
Dawkę można powtórzyć jeden raz
-
Potwierdzona hipokalcemia
-
Potwierdzona hiperkaliemia
-
Zatrucie blokerami kanałów wapniowego
(np. Werapamil)
Farmakoterapia
Wapń
-
W resuscytacji powinien być podawany
jedynie chlorek wapnia (dostarcza
bezpośrednio zjonizowanego wapnia)
PODAWAĆ POWOLI
NIE PODAWAĆ DO TCHAWICY
Farmakoterapia
W
odorowęglan sodowy (NaHCO3)
-
Wstępna dawka – 50 mmol – 50 ml 8,4 %
NaHCO3
-
Udokumentowana kwasica (pH krwi
tętniczej < 7,1; BE < 10)
-
ZK jest spowodowane hiperkaliemią
-
ZK jest spowodowane przedawkowaniem
trójcyklicznych antydepresantów
-
Kolejne dawki zależą od gazometrii
-
Kolejne podanie rozważyc po około 20 25
min w dawce j.w.
Farmakoterapia
W
odorowęglan sodowy (NaHCO3)
WADY
-
Hipernatremia (1mmol NaHCO3 – 1 mmol
Na)
-
Hiperosmia (8,4% NaHCO3 – 2000
mOsm/l)
-
Paradoksalna kwasica
wewnątrzkomórkowa i płynu mózgowo –
rdzeniowego
-
Inaktywacja katecholamin
-
Nadmiar doprowadza do alkalozy
metabolicznej
Farmakoterapia
W
odorowęglan sodowy (NaHCO3)
WADY
-
Przesunięcie krzywej dysocjacji
oksyhemoglobiny w lewo i osłabienie
dostarczenia tlenu do tkanek
-
Gwałtowne przemieszczanie się potasu
do komórek
-
Obniżenie stężenia potasu w osoczu
-
Obniżenie stężenia wapnia
zjonizowanego w osoczu
-
Obniżenie progu migotania komór
-
Ryzyko krwotoków do mózgu
Farmakoterapia
W
odorowęglan sodowy (NaHCO3)
UWAGA
NIE PODAJE SIĘ DO TCHAWICY
RZADZIEJ, PÓŹNIEJ, MNIEJ
Farmakoterapia
DOPAMINA
1 – 2 uk/kg/min dawka wstępna do dawki
5 – 10 uk/kg/min
Zastosowanie
Niedociśnienie bez hipowolemii
Farmakoterapia
DOPAMINA
Hemodynamika leku
-
1 – 5 uk/kg/min poprawa krążenia
trzewnego
-
5 – 10 uk/kg/min dodatnie działanie
inotropowe (receptory alfa 1)
-
> 10 uk/kg/min wzrost oporu
obwodowego, przyśpiesza akcję serca
Farmakoterapia
DOPAMINA
KLINICZNE DZIAŁANIE LEKU
5 – 10 uk/kg/min poprawa kurczliwości
mięśnia serca
10 – 20 uk/kg/min wzrost CTK i
przyśpieszenie HR
Farmakoterapia
DOPAMINA
inj.: (0,05 g/5 ml) 10 amp. 5 ml
inj.: (0,2 g/5 ml) 10 amp. 5 ml
Skład
1 ampułka 5 ml zawiera 50 mg (roztwór 1% -
1 ml = 10 mg)
lub 200 mg (roztwór 4% - 1 ml = 40 mg)
dopaminy.
Farmakoterapia
DOPAMINA
Syntetyczny odpowiednnik endogennej
katecholaminy – dopaminy, w
organizmie syntetyzowanej głównie w o.u.n. przez
dekarboksylację L-
DOPA.
W organizmie występuje głównie we włókanch
sympatycznych, płucach,
miokardium i nadnerczach; jest naturalnym
prekursorem noradrenaliny i
ważnym neuroprzekaźnikiem w o.u.n. (głównie w
układzie
pozapiramidowym).
Działa przez stymulację receptorów
adrenergicznych, w zależności od
podanej dawki.
Farmakoterapia
DOPAMINA
W organizmie szybko rozkładana przez MAO i
metylotransferazę
katecholową (COMT) do nieaktywnych metabolitów
wydalanych z
moczem.
Po zastosowaniu w postaci wlewu dożylnego efekt
działania występuje
po 1-2 minutach, ustaje szybko po zaprzestaniu
wlewu.
T0,5 wynosi około 1,7 minuty.
Farmakoterapia
DOPAMINA
Przeciwwskazania
Feochromocytoma, tyreotoksykoza. Ostrożnie
stosuje się przy
ednocześnie występujących komorowych
zaburzeniach rytmu i
częstoskurczu napadowym, przeroście gruczołu
krokowego. Producent
zastrzega: podawania leku nie przedłużać ponad 48-
60 h.
Działania niepożądane
Przy zastosowaniu dużych dawek mogą wystąpić
zaburzenia rytmu
serca, upośledzenie przepływu obwodowego,
nadmierny wzrost oporu
obwodowego; u chorych z chorobą wieńcową - bóle
wieńcowe.
Farmakoterapia
Przypadkowe podanie poza naczynie żylne może
spowodować
miejscową martwicę tkanek (zaleca się ostrzyknięcie
miejscowo 10
ml 0,9% NaCl + 5 - 10 mg fentolaminy).
Interakcje
Inhibitory MAO nasilają działanie dopaminy. Uważa
się, że korzystny
efekt naczyniorozszerzający naczynia nerkowe
dopaminy (poprzez
receptory dopaminergiczne) może być znoszony
przez
dehydrobenzperidol, metoklopramid, cymetydynę.
Roztwór dopaminy
ulega inaktywacji w środowisku zasadowym -
nie
łączyć z roztworami
zasadowymi (o pH > 8,0).
Jako rozpuszczalnika do
przygotowania wlewu
można używać roztworu fizjologicznego chlorku
sodu lub 5% glukozy.
Farmakoterapia
DOBUTAMINA
-
5 – 10 uk/kg/min – standardowa dawka
Zastosowanie
-
Podciśnienie bez hipowolemii (wstrząs
kardiogenny)
-
Selektywnie stymuluje beta 1 receptory
-
Powoduje wzrost kurczliwości m sercowego z
nieznacznym wpływem na napięcie naczyń
obwodowych i HR
-
Krótki okres półtrwania (tylko wlew)
Farmakoterapia
DOBUTAMINA
inj. doż.: (0,25 g) 1 fiolka
Skład
1 fiolka zawiera 250 mg dobutaminy w
postaci suchej sustancji
liofilizowanej, do przygotowania roztworu.
Farmakoterapia
DOBUTAMINA
Nie wpływa na uwalnianie endogennej
noradrenaliny. Wykazuje silne
działanie inotropowe dodatnie na mięsień sercowy,
słabsze od
dopaminy działanie chronotropowe i arytmogenne
(ułatwia
przewodnictwo przedsionkowo-komorowe).
Poprawia kurczliwość mięśnia sercowego
, zwiększa
rzut serca i indeks
sercowy z minimalnym wpływem na częstość akcji
serca, zmniejsza
obciążenie następcze, zmniejsza ciśnienie
napełniania lewej komory,
Farmakoterapia
DOBUTAMINA
zmniejsza płucny opór naczyniowy - poprawia
przepływ płucny,
poprawia przepływ wieńcowy (wtórnie do spadku
oporu przepływu
naczyń wieńcowych) oraz utlenowanie mięśnia
sercowego w stanach
niedokrwienia, zwiększa przepływ nerkowy
proporcjonalnie do poprawy
rzutu serca.
Farmakoterapia
Wskazania
Różne postacie wstrząsu i niewydolności krążenia
(niewydolność
lewo- i prawokomorowa, zawał mięśnia sercowego,
wstrząs
kardiogenny, zespół małego rzutu), okres
okołooperacyjny w
kardiochirurgii, w diagnostce poprzedzającej zabiegi
kardiochirurgiczne
i w diagnostyce wad serca.
Farmakoterapia
Przeciwwskazania
Bezwzględnych - brak.
Należy zachować
ostrożność przy
stosowaniu w przypadku kardiomiopatii przerostowej
z objawami
podzastawkowego zwężenia aorty, innych
zwężeniach drogi odpływu
z lewej komory, w ostrej fazie zawału mięśnia
sercowego.
Ciąża - w badaniach doświadczalnych na
zwierzętach nie stwierdzono
wpływu dobutaminy na rozrodczość ani działania
teratogennego;
niebezpieczeństwo użycia u ciężarnych kobiet nie
jest znane.
Farmakoterapia
Działania niepożądane
Zastosowana w dużych dawkach w ostrej fazie
zawału mięśnia
sercowego może spowodować nadmierne
przyspieszenie akcji serca
i pogorszenie perfuzji wieńcowej. Mogą wystąpić;
nudności, wymioty,
przyspieszenie akcji serca, ból w klatce piersiowej.
U pacjentów z
migotaniem przedsionków może wystąpić
przyspieszenie rytmu
komorowego.
Farmakoterapia
Interakcje
U pacjentów leczonych b-blokerami może wystąpić
osłabienie efektu
działania lub wzrost obwodowego oporu
naczyniowego. Może być
łączona z innymi lekami (w tym z: dopaminą,
nitrogliceryną,
nitroprusydkiem sodu); po zastosowaniu łącznie z
nitroprusydkiem sodu
obserwowano korzystny wzrost objętości minutowej
serca i spadek
ciśnienia zaklinowania w tętnicy płucnej); w
przypadku przyspieszenia
rytmu komorowego u pacjentów z migotaniem
przedsionków
może być
stosowana łącznie z digoksyną
.
Nie łączyć z roztworami zasadowymi.
Farmakoterapia
NORADRENALINA
-
0,1 uk/kg/min – POD KONTROLĄ CTK we wlewie
Zastosowanie
-
Dużego stopnia niedociśnienie tętnicze
-
Alternatywa w leczeniu wstrząsu kardiogennego
dla Adrenaliny
PODAWAĆ PRZEZ POMPĘ INFUZYJNĄ DO ŻYŁY
CENTRALNEJ
Uderzenie przedsercowe
-
W przypadku tzw zauważonego NZK
-
Skuteczność (11 – 25% - USA)
-
Wg niektórych źródeł może wywołać groźniejsze
rytmy
-
W przypadku zauważonego NZK bez możliwości
defibrylacji
Uderzenie przedsercowe
-
W przypadku chorych ze stwierdzona asystolia
-
W okresie przygotowywania stymulacji
elektrycznej
-
Nazywane „rozrusznikiem pięściowym” - może
generować QRS ze skuteczna czynnością
skurczową
PORSTĘPOWANIE
PORESUSCYTACYJNE
UNIKANIE I LIKWIDOWANIE
-
Obrzęku mózgu
-
Hipoksji
-
Hiperkapnii
-
Hipotensji
-
Zaburzeń elektrolitowych
-
Hipo- i hiperglikemii
Dziękuję za uwagę