Pedagogika Specjalna

Ruch 
rozwijający

Metoda Ruchu Rozwijającego

Weronika Sherborne (1922 – 1990)
Angielka, pedagog, nauczyciel wychowania fizycznego i 
fizjoterapeutka,
uczennica Rudolfa Labana kontynuatorka jego dzieła.
Zetknięcie się z problematyką upośledzenia 
umysłowego spowodowało, że zaczęła rozwijać swoją 
własną metodę oddziaływania na dzieci znanej jako 

Developmental Movement – Ruch Rozwijający.

 

„Ci, którzy włączają się do tego rodzaju pracy, często uczą 

się równie dużo, jak dzieci”.  

             

[Sherborne]

Jedną z najważniejszych potrzeb małego dziecka jest potrzeba RUCHU.

 
 

Ciągłe ograniczanie swobody ruchu prowadzi do tzw.

„stanu chronicznego” organizmu

 

wzrost wewnętrznego napięcia

 

stres psychiczny, stany niepokoju i zahamowań, utrata wiary 

we własne możliwości

 

człowiek zamyka się w sobie, odsuwa się od innych, traci 

kontakt z otoczeniem.

 
 

Cel metody: stworzyć dziecku okazję do poznania własnego 

ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły, 

sprawności i związku z tym możliwości ruchowych – dzięki 

temu dziecko zaczyna mieć zaufanie do siebie, zyskuje 

poczucie bezpieczeństwa. zetknięcie się z problematyką 

upośledzenia umysłowego spowodowało, że zaczęła 

rozwijać swoją własną metodę oddziaływania na dzieci 

upośledzone umysłowo

Ruch 
rozwijający

Ruch 
rozwijający

Metoda stosowana w pracy z dziećmi, jak i 

osobami dorosłymi, z osobami o różnych 

zaburzeniach rozwojowych, a także z osobami o 

prawidłowym rozwoju.

Dla dzieci: 

- upośledzonych umysłowo 
- z autyzmem
- dziecięcym porażeniem mózgowym (DPM)

- z zaburzeniami emocjonalnymi i zaburzeniami zachowania, 
nadpobudliwością ruchową
- dzieci głuchych i niewidomych.
- jąkającymi się  
- z zaburzeniami emocjonalnymi w psychoterapii grupowej

Ruch 
rozwijający

Podstawowe założenia metody:

•świadomości własnego ciała i usprawniania 
ruchowego,

•świadomości przestrzeni i działania w niej,

•dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i 
nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu.

Źródłami tej świadomości jest:

•kontakt naszego ciała z podstawą, czyli ziemią 
– podłogą,

•wyczucie centralnej części ciała: brzucha i 
tułowia jako elementu integrującego ciało.

Ruch 
rozwijający

W metodzie Weroniki Sherborne wyróżnia się 
kilka kategorii ruchu:

•ruch prowadzący do poznania własnego ciała

•ruch kształtujący związek jednostki z otoczeniem

•ruch prowadzący do współdziałania w grupie

•ruch kreatywny

•ruch wiodący do wytworzenia się związku z drugim człowiekiem:

      ruch „z"              ruch „przeciwko„    
   ruch „razem"

Poprzez  metodę  Ruchu  Rozwijającego  Weroniki  Sherborne 
można zrealizować potrzeby człowieka takie, jak:

•poczucia bezpieczeństwa,

•rozluźnienia, relaksu, rozładowania napięcia,

•„dawania” i „brania”,

•akceptacji samego siebie,

•bliskiego kontaktu z innymi ludźmi,

•poczucia własnej energii,

•satysfakcji związanej z wysiłkiem fizycznym,

•mobilizacji do pokonywania trudności, do sprawdzania się w trudnej 
sytuacji,

•poznania swojego ciała,

•odkrywania własnych możliwości,

•odczucia energii własnej i energii drugiego człowieka,

•zaufania do siebie i innych,

•doznawania przyjemności, radości, zabawy,

•bliskości fizycznej drugiego człowieka,

•więzi z grupą,

•akceptacji swojego ciała,

•spontaniczności,

•pewności siebie,

•poczucia partnerstwa.

Ruch 
rozwijający

Dziękujemy za uwagę 
        i życzymy owocnej 
nauki…

Autorz
y