Pedagogika Specjalna

Ruch
rozwijający

Metoda Ruchu Rozwijającego

Weronika Sherborne (1922 – 1990)
Angielka, pedagog, nauczyciel wychowania fizycznego i
fizjoterapeutka,
uczennica Rudolfa Labana kontynuatorka jego dzieła.
Zetknięcie się z problematyką upośledzenia
umysłowego spowodowało, że zaczęła rozwijać swoją
własną metodę oddziaływania na dzieci znanej jako

Developmental Movement – Ruch Rozwijający.

„Ci, którzy włączają się do tego rodzaju pracy, często uczą

się równie dużo, jak dzieci”.

[Sherborne]

Jedną z najważniejszych potrzeb małego dziecka jest potrzeba RUCHU.

 
 

Ciągłe ograniczanie swobody ruchu prowadzi do tzw.

„stanu chronicznego” organizmu

 

wzrost wewnętrznego napięcia

 

stres psychiczny, stany niepokoju i zahamowań, utrata wiary

we własne możliwości

 

człowiek zamyka się w sobie, odsuwa się od innych, traci

kontakt z otoczeniem.

 
 

Cel metody: stworzyć dziecku okazję do poznania własnego

ciała, usprawnienia motoryki, poczucia swojej siły,

sprawności i związku z tym możliwości ruchowych – dzięki

temu dziecko zaczyna mieć zaufanie do siebie, zyskuje

poczucie bezpieczeństwa. zetknięcie się z problematyką

upośledzenia umysłowego spowodowało, że zaczęła

rozwijać swoją własną metodę oddziaływania na dzieci

upośledzone umysłowo

Ruch
rozwijający

Ruch
rozwijający

Metoda stosowana w pracy z dziećmi, jak i

osobami dorosłymi, z osobami o różnych

zaburzeniach rozwojowych, a także z osobami o

prawidłowym rozwoju.

Dla dzieci:

- upośledzonych umysłowo
- z autyzmem
- dziecięcym porażeniem mózgowym (DPM)

- z zaburzeniami emocjonalnymi i zaburzeniami zachowania,
nadpobudliwością ruchową
- dzieci głuchych i niewidomych.
- jąkającymi się
- z zaburzeniami emocjonalnymi w psychoterapii grupowej

Ruch
rozwijający

Podstawowe założenia metody:

•świadomości własnego ciała i usprawniania
ruchowego,

•świadomości przestrzeni i działania w niej,

•dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i
nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu.

Źródłami tej świadomości jest:

•kontakt naszego ciała z podstawą, czyli ziemią
– podłogą,

•wyczucie centralnej części ciała: brzucha i
tułowia jako elementu integrującego ciało.

Ruch
rozwijający

W metodzie Weroniki Sherborne wyróżnia się
kilka kategorii ruchu:

•ruch prowadzący do poznania własnego ciała

•ruch kształtujący związek jednostki z otoczeniem

•ruch prowadzący do współdziałania w grupie

•ruch kreatywny

•ruch wiodący do wytworzenia się związku z drugim człowiekiem:

ruch „z" ruch „przeciwko„
ruch „razem"

Poprzez metodę Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne
można zrealizować potrzeby człowieka takie, jak:

•poczucia bezpieczeństwa,

•rozluźnienia, relaksu, rozładowania napięcia,

•„dawania” i „brania”,

•akceptacji samego siebie,

•bliskiego kontaktu z innymi ludźmi,

•poczucia własnej energii,

•satysfakcji związanej z wysiłkiem fizycznym,

•mobilizacji do pokonywania trudności, do sprawdzania się w trudnej
sytuacji,

•poznania swojego ciała,

•odkrywania własnych możliwości,

•odczucia energii własnej i energii drugiego człowieka,

•zaufania do siebie i innych,

•doznawania przyjemności, radości, zabawy,

•bliskości fizycznej drugiego człowieka,

•więzi z grupą,

•akceptacji swojego ciała,

•spontaniczności,

•pewności siebie,

•poczucia partnerstwa.

Ruch
rozwijający

Dziękujemy za uwagę
i życzymy owocnej
nauki…

Autorz
y