Biologiczne
uwarunkowania
ADHD
Prof. UP dr hab. Robert Stawarz
Uniwersytet Pedagogiczny
im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
A
ttention
D
eficit
H
yperactivity
D
isorder
Zespół nadpobudliwości ruchowej
z zaburzeniami koncentracji uwagi
Terminy używane
synonimicznie
ADD
A
ttention
D
eficit
D
isorder
HD
H
yperkineti
c
D
isorder
ADHD
jest schorzeniem
o podłożu biologicznym
Główne objawy
ADHD
:
- zaburzenia koncentracji
uwagi
- nadruchliwość
- nadmierna impulsywność
Kołakowski, A. i inni. 2007. ADHD – zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Przewodnik dla rodziców i wychowawców. GWO. 14
Przyczyny ADHD
Wewnętrzne
Objawy ADHD są wypadkową:
Struktury biologicznej jednostki
Konstrukcji psychologicznej
Doświadczeń życiowych
Oddziaływania środowiska
Zewnętrzne
Przyczyny ADHD
Naturalne
Objawy ADHD są wypadkową:
Struktury biologicznej jednostki
Konstrukcji psychologicznej
Doświadczeń życiowych
Oddziaływania środowiska
Wychowawcz
e
Przyczyny ADHD
Genetyczne
Objawy ADHD są wypadkową:
Struktury biologicznej jednostki
Konstrukcji psychologicznej
Doświadczeń życiowych
Oddziaływania środowiska
Środowiskow
e
Genetyka
U około 25% członków najbliższej rodziny
dzieci
z ADHD również stwierdzono ADHD
W rodzinach, w których stwierdzono ADHD
istnieje 5-krotnie większe ryzyko
wystąpienia tego zespołu u dzieci
Wśród bliźniąt jednojajowych w 90%
przypadków, jeśli jedno ma ADHD, to drugie
również choruje
na ten zespół
Biderman, J., Faraone, S.V., Keenan, K., Knee, D. 1990. Family-genetic and psychosocial risk factors in DSM-III attention deficit disorder.
J.Am.Acad.Child and Adolescent Psychiatry. 29. 526-533
Udowodniono, że gen kodujący
jeden z rodzajów receptora
dopaminy jest odpowiedzialny za
wystąpienie
zaburzeń psychicznych
U chorych na ADHD częstość
występowania tego rodzaju
receptora jest bardzo duża
Prawdopodobnie jednak - wystąpienie
ADHD uwarunkowane jest kilkoma
genami
Comings, D.E., Comings, B.G., et al. 1991. The dopamine D2 receptor locus as a modifying gene in neuropsychiatric disorders.
Journal of the American Medical Association 266 (13), pp. 1793-1800
G
e
n
e
ty
ka
Neuroanatomia
U dzieci z ADHD prawa strona
jądra ogoniastego jest wyraźnie
większa od lewej jego strony
Jądro ogoniaste chorych jest
mniejsze
niż u ludzi zdrowych
Hynd, G.W. et al.. 1991. Corpus callosum morphology in Attention Deficit/Hyperactivity Disorder; morphometric analysis of MRI.
Journal of Learning Disabilities. 24. 141-146.
Jądro ogoniaste
inicjuje i kontroluje
ruchy dowolne
Widok pnia mózgu od strony
grzbietowej
N
e
u
ro
a
n
a
to
m
ia
Widok pnia mózgu od strony
grzbietowej
N
e
u
ro
a
n
a
to
m
ia
Prawa strona jądra ogoniastego
Lewa strona jądra ogoniastego
Widok pnia mózgu od strony
grzbietowej
N
e
u
ro
a
n
a
to
m
ia
Zdrowy
ADHD
Widok pnia mózgu od strony
grzbietowej
N
e
u
ro
a
n
a
to
m
ia
Zdrowy
ADHD
Widok pnia mózgu od strony
grzbietowej
N
e
u
ro
a
n
a
to
m
ia
Jądro ogoniaste
Jądro ogoniaste:
inicjuje
i kontroluje
ruchy dowolne
prawidłowe
ruchy
Jądro
soczewkowate
Prążkowie:
utrzymanie uwagi
hamowanie emocji
popędów
Układ limbiczny
emocje
popędy
prawidłowe
utrzymanie
uwagi
prawidłowe
kontrolowanie
emocji
i popędów
Regulacja uwagi, ruchów, emocji i popędów u zdrowego człowieka
N
e
u
ro
a
n
a
to
m
ia
Jądro
ogoniaste
Jądro ogoniaste:
u chorych na ADHD
- mniejsze -
inicjuje i kontroluje
ruchy dowolne
nieprawidłowe
ruchy –
nadruchliwość
Jądro
soczewkowate
Prążkowie:
utrzymanie uwagi
hamowanie emocji
popędów –
jego funkcja jest zaburzona
Układ limbiczny
emocje
popędy
trudności
w utrzymaniu
uwagi
nieprawidłowe
kontrolowanie
emocji
i popędów
Regulacja uwagi, ruchów, emocji i popędów u chorego na
ADHD
N
e
u
ro
a
n
a
to
m
ia
Wyniki badań wskazują,
że przyczyną
ADHD
może być mniej
rozwinięta lewa część
jądra ogoniastego
Nieprawidłowości budowy
jądra ogoniastego częściej
występują u chłopców
N
e
u
ro
a
n
a
to
m
ia
Wielkośc jądra
ogoniastego
w miarę dorastania
zwiększa się i przestaje
się różnić od ludzi
zdrowych
Część objawów ADHD
ustępuje
z wiekiem
N
e
u
ro
a
n
a
to
m
ia
Jądro ogoniaste
Jądro ogoniaste:
inicjuje
i kontroluje
ruchy dowolne
prawidłowe
ruchy
Jądro
soczewkowate
Prążkowie:
utrzymanie uwagi
hamowanie emocji
popędów
Układ limbiczny
emocje
popędy
prawidłowe
utrzymanie
uwagi
prawidłowe
kontrolowanie
emocji
i popędów
Regulacja uwagi, ruchów, emocji i popędów u zdrowego człowieka
N
e
u
ro
a
n
a
to
m
ia
Jądro
ogoniaste
Jądro ogoniaste:
u chorych na ADHD
- mniejsze -
inicjuje i kontroluje
ruchy dowolne
nieprawidłowe
ruchy –
nadruchliwość
Jądro
soczewkowate
Prążkowie:
utrzymanie uwagi
hamowanie emocji
popędów –
jego funkcja jest zaburzona
Układ limbiczny
emocje
popędy
trudności
w utrzymaniu
uwagi
nieprawidłowe
kontrolowanie
emocji
i popędów
Regulacja uwagi, ruchów, emocji i popędów u zdrowego człowieka
N
e
u
ro
a
n
a
to
m
ia
U dzieci zdrowych płaty
czołowe mózgu są większe
niż u dzieci
z
ADHD
N
e
u
ro
a
n
a
to
m
ia
U dzieci z
ADHD
płaty
czołowe mózgu są mniejsze
Filipek, P.A. et al.. 1997. Volumetric MRI analysis comparing subjects having attention-deficit hyperactivity disorder with normal
controls. Neurology. 48. 589-601.
N
e
u
ro
a
n
a
to
m
ia
Pełnią one ważną
rolę
w planowaniu zadań
i kontrolowaniu
impulsów płynących
między innymi
z układu limbicznego
Wielkość płatów czołowych
u dziecka zdrowego
Wielkość płatów czołowych
u dziecka z
ADHD
Układ limbiczny
Układ limbiczny
Płaty czołowe
Płaty
czołowe
Jakości emocjonalne
Jakości emocjonalne
Jakości emocjonalne
Jakości emocjonalne
U dziecka zdrowego jakości emocjonalne są kontrolowane
a udział działań planowanych w aktywności dziecka jest znaczny i
niezaburzony
Działania planowane
U dziecka chorego na
ADHD
jakości emocjonalne nie są skutecznie
kontrolowane
a udział działań planowanych w aktywności dziecka jest znacznie mniejszy i
zaburzony
i
e
D za
ł
a
n
a
planow
an
i
U dzieci z
ADHD
mniejsze
jest ciało modzelowate
Jest to skupienie tzw. dróg spoidłowych,
zespalających obie półkule mózgu
umożliwiające integracje informacji
przetworzonych w każdej z półkul
Hynd, G.W. et al.. 1990. Brain morphology in developmentaldyslexia and attention deficit/hyperactivity. Archives of Neurology.
47. 919-926.
N
e
u
ro
a
n
a
to
m
ia
U dzieci z
ADHD
mniejsze
jest ciało modzelowate
Jest to skupienie tzw. dróg spoidłowych,
zespalających obie półkule mózgu
umożliwiające integracje informacji
przetworzonych w każdej z półkul
Hynd, G.W. et al.. 1990. Brain morphology in developmentaldyslexia and attention deficit/hyperactivity. Archives of Neurology.
47. 919-926.
N
e
u
ro
a
n
a
to
m
ia
Neurofizjologia
Zapisy EEG dzieci z ADHD wyglądają
tak, jak zazwyczaj u młodszych dzieci,
u których bioelektryczna aktywność
mózgu jest mniej dojrzała
Buschbaum, M., Wender, P. 1973. Average evoked responses in normal and minimally brain dysfunctional children treated with
Amphetamine. Arch. of General Psychiatry. 29. 6. 764-770.
Przepływ krwi w obszarach mózgu
odpowiedzialnych za objawy ADHD
jest zmniejszony
Zjawisko to jest szczególnie widoczne
w jądrze ogoniastym
w okolicach prążkowia
i w płatach czołowych
N
e
u
ro
fi
zj
o
lo
g
ia
Aktywnośc metaboliczna płatów
czołowych u osób z
ADHD
jest
mniejsza
N
e
u
ro
fi
zj
o
lo
g
ia
Buschbaum, M., Wender, P. 1973. Average evoked responses in normal and minimally brain dysfunctional children treated with
Amphetamine. Arch. of General Psychiatry. 29. 6. 764-770.
Neurochemia
W obszarach mózgu odpowiedzialnych
za wystąpienie objawów
ADHD
znajduje się bardzo dużo receptorów
dopaminergicznych i
noradrenergicznych
Sugeruje to na istnienie związku
adrenaliny
i noradrenaliny z objawami
ADHD
Shen, Y., Wang, Y. 1984. Urinary 3-methoxy-4-hydroxy-phenyl-glycoll sulfate excretion in seventy-three school choldreen with
minimal brain dysfunction syndrome. Biological Psychiatry. 19. 861-877
Teratogeneza
Nikotynizm
Nadużywanie alkoholu
Objawy ADHD są związane z zespołem
embriopatii poalkoholowej
Zatrucia metalami ciężkimi
Shen, Y., Wang, Y. 1984. Urinary 3-methoxy-4-hydroxy-phenyl-glycoll sulfate excretion in seventy-three school choldreen with
minimal brain dysfunction syndrome. Biological Psychiatry. 19. 861-877
Urazy
Uszkodzenia obszarów mózgu
odpowiedzialnych za wystąpienie
objawów ADHD
hipoksja okołoporodowa
prążkowie jest szczególnie narażone
na uszkodzenia podczas porodu
Luk, S., Leung, P. 1989. Conners’ teacher’s rating scale – a validity study in Hong Kong. J. of Child Psychiatry. 30. 663-670.
Leczenie farmakologiczne
Leki psychostymulujące
(pochodne amfetaminy) – Metylfenidat
Atomoksetyna
Antydepresanty
Klonidyna
Neuroleptyki
Metylfenidat
Utrzymuje się w organizmie krótko (3 godziny)
Czy możliwe jest powstanie
uzależnienia?
-
nie wykazano u dzieci objawów abstynencji
- u dorosłych leczonych w dzieciństwie metylfenidatem
nie stwierdzono większych predyspozycji do
powstawania różnorodnych uzależnień
-Leczenie psychostymultantami w dzieciństwie
zmniejsza ryzyko uzależnienia w okresie dorastania
MTA Cooperative Group. 2004. National Institute of Health Multimodal Treatment Study of ADHD Follow-up: changes in
efectiveness and growth after the end of treatment. Pediatrics. 113. 762-769
Atomoksetyna
Zarejestrowany w 2002 roku
Charakteryzuje się wysoką
skutecznością
-
pełną skuteczność lek osiąga
po 6 tygodniach podawania
- nie poznano jeszcze wszystkich efektów
i skutków jego działania
- ma właściwości przeciwtikowe, nie uzależnia
Antydepresanty
(Imipramina)
Skuteczne u około 60% dzieci nadpobudliwych
Wyraźnie wpływają na nastrój dzieci,
które bywają smutne, przygnębione
i lękliwe
-
leczą zaburzenia snu
- wywołują zaburzenia rytmu serca
Klonidyna
Wpływa na impulsywność, zmniejsza
nadruchliwość, ułatwia zasypianie
-
efekty działania ujawniają się dopiero po 6
tygodniach
- może mieć niekorzystny wpływ na układ krążenia
-- czasem powoduje nadmierną senność
Connor, D.F. et al.. 1999. A meta-analysis of clonidyne for symptoms of attention-deficit hiperactivity disorder. J. of the Am.
Acad. Of Child and Adolescent Psychiatry. 38 (12). 1551-1559.
Neuroleptyki
Leki ostatniej szansy
-
mogą pogarszać zdolność koncentracji
- stosowane u dzieci z krańcowo
nasiloną nadpobudliwością
Literatura
1.
Kołakowski, A. i inni. 2007. ADHD – zespół nadpobudliwości psychoruchowej.
Przewodnik dla rodziców i wychowawców. GWO. 14
2.
Biderman, J., Faraone, S.V., Keenan, K., Knee, D. 1990. Family-genetic and
psychosocial risk factors in DSM-III attention deficit disorder. J.Am.Acad.Child and
Adolescent Psychiatry. 29. 526-533.
3.
Comings, D.E., Comings, B.G., et al. 1991. The dopamine D2 receptor locus as a
modifying gene in neuropsychiatric disorders. Journal of the American Medical
Association 266 (13), pp. 1793-1800.
4.
Hynd, G.W. et al.. 1991. Corpus callosum morphology in Attention
Deficit/Hyperactivity Disorder; morphometric analysis of MRI. Journal of Learning
Disabilities. 24. 141-146.
5.
Filipek, P.A. et al.. 1997. Volumetric MRI analysis comparing subjects having
attention-deficit hyperactivity disorder with normal controls. Neurology. 48. 589-
601.
6.
Hynd, G.W. et al.. 1990. Brain morphology in developmentaldyslexia and attention
deficit/hyperactivity. Archives of Neurology. 47. 919-926.
7.
Buschbaum, M., Wender, P. 1973. Average evoked responses in normal and
minimally brain dysfunctional children treated with Amphetamine. Arch. of General
Psychiatry. 29. 6. 764-770.
8.
Shen, Y., Wang, Y. 1984. Urinary 3-methoxy-4-hydroxy-phenyl-glycoll sulfate
excretion in seventy-three school choldreen with minimal brain dysfunction
syndrome. Biological Psychiatry. 19. 861-877.
9.
Luk, S., Leung, P. 1989. Conners’ teacher’s rating scale – a validity study in Hong
Kong. J. of Child Psychiatry. 30. 663-670.
10.
MTA Cooperative Group. 2004. National Institute of Health Multimodal Treatment
Study of ADHD Follow-up: changes in efectiveness and growth after the end of
treatment. Pediatrics. 113. 762-769.
11.
Connor, D.F. et al.. 1999. A meta-analysis of clonidyne for symptoms of attention-
deficit hiperactivity disorder. J. of the Am. Acad. Of Child and Adolescent Psychiatry.
38 (12). 1551-1559.
12.
Gray, H. 1918, 2000. Anatomy of the Human Body. PHILADELPHIA: LEA & FEBIGER,
1918
NEW YORK: BARTLEBY.COM, 2000