•
Około 1% wyładowań
generuje natężenie prądu o
wartości 200 kA, 99% to
wyładowania ponad
3 kA, a 50% przekracza 28 kA.
•
Lawina swobodnych jonów w
piorunie , poruszających się
wzdłuż wzdłuż wąskiego
kanału podnosi temperaturę
otaczającego powietrza do
około 30 000°C .
•
W każdym momencie nad
światem szaleje 1800 burz,
między którymi istnieją związki
powodujące, że jeśli jedna
burza cichnie to druga rodzi
się w odległości 1500 km.
•
Co minutę razi Ziemię 6000
gromów, a każdego dnia co
1sek.
w ziemię uderza do 100
piorunów. Każdy z nich może
być wywołany różnicą
potencjałów równą 100 mln V
Pioruny liniowe to świecący „kanał” na niebie .
Jest skutkiem przepływu ładunków (prądu elektrycznego),
który ma na celu wyrównać potencjały między chmurą, a
ziemią. Błyskawicy towarzyszy efekt dźwiękowy, zwany
grzmotem, który jest powodowany przez rozprężanie się
gazów w kanale piorunowym. Piorun powstaje podczas
burz i może uderzać od chmury w ziemię lub, szczególnie
jeśli jest wysoki obiekt lub wzniesienie, od ziemi do
chmury. Występują także wyładowania między chmurami i
w obrębie jednej chmury, mają one jednak mniejszą
energię niż te zwykłe miedzy chmurą a ziemią. Powietrze
jest złym przewodnikiem prądu, więc piorun szuka
najkrótszej drogi do ziemi, wybiera zatem najwyżej
położone punkty
i dobre przewodniki ( nie jest to jednak zasada ). Ten
czasem nawet poziomy ruch pioruna tłumaczy się tym, że
przeskok iskry następuje kanałem najmniejszego oporu
elektrycznego, a powietrze nie jest jednorodne i w różnych
miejscach przewodzi prąd inaczej .
Pioruny liniowe to świecący „kanał” na niebie .
Jest skutkiem przepływu ładunków (prądu elektrycznego),
który ma na celu wyrównać potencjały między chmurą, a
ziemią. Błyskawicy towarzyszy efekt dźwiękowy, zwany
grzmotem, który jest powodowany przez rozprężanie się
gazów w kanale piorunowym. Piorun powstaje podczas
burz i może uderzać od chmury w ziemię lub, szczególnie
jeśli jest wysoki obiekt lub wzniesienie, od ziemi do
chmury. Występują także wyładowania między chmurami i
w obrębie jednej chmury, mają one jednak mniejszą
energię niż te zwykłe miedzy chmurą a ziemią. Powietrze
jest złym przewodnikiem prądu, więc piorun szuka
najkrótszej drogi do ziemi, wybiera zatem najwyżej
położone punkty
i dobre przewodniki ( nie jest to jednak zasada ). Ten
czasem nawet poziomy ruch pioruna tłumaczy się tym, że
przeskok iskry następuje kanałem najmniejszego oporu
elektrycznego, a powietrze nie jest jednorodne i w różnych
miejscach przewodzi prąd inaczej .
Utrzymuje się, że wyładowania paciorkowe, zwane inaczej łańcuszkowymi,
widoczne są w postaci łańcuszka - oddzielonych punktów lub odcinków świetlnych.
Zazwyczaj powstanie pioruna perełkowego jest zapoczątkowane wyładowaniem liniowym,
które pozostawia po sobie szereg świecących części. Przerywana linia pioruna
łańcuszkowego ma przeważnie większą średnicę niż kanał pioruna liniowego, a jej kolor
oscyluje pomiędzy żółcią,
a czerwienią.
Utrzymuje się, że wyładowania paciorkowe, zwane inaczej łańcuszkowymi,
widoczne są w postaci łańcuszka - oddzielonych punktów lub odcinków świetlnych.
Zazwyczaj powstanie pioruna perełkowego jest zapoczątkowane wyładowaniem liniowym,
które pozostawia po sobie szereg świecących części. Przerywana linia pioruna
łańcuszkowego ma przeważnie większą średnicę niż kanał pioruna liniowego, a jej kolor
oscyluje pomiędzy żółcią,
a czerwienią.
Piorun kulisty
to zjawisko zachodzące w
ziemskiej atmosferze
i charakteryzujące się
kulistym kształtem.
Ciekawą cechą piorunów
kulistych jest ich kształt.
Sama nazwa wskazuje,
że są one kształtu
zbliżonego do kuli, ale nie
jest to do końca prawda.
Są i kulki, ale bardzo
często występują pręty,
owale, elipsy, dyski, krople
oraz inne chaotyczne bryły
o zaokrąglonych
krawędziach. Wielkość
zwykle podawana jako
średnica waha się w
granicach od kilku
centymetrów do kilku
metrów. Ich kolor jest
różny - najczęściej
występują białe, żółte
i bladoniebieskie.
Warunkiem powstania pola elektrycznego chmury jest występowanie
dużych kropel deszczu, gradzin, bryłek lodu, które wędrując w chmurze zderzają
się ,
a rozpadając wytwarzają ładunki elektryczne. Spadający strumień zyskuje ładunek
ujemny podczas gdy unoszący się – ładunek dodatni. Skutkiem tego ładunki ujemne
gromadzą się w dolnej części chmury , ładunki dodatnie zaś – u jej wierzchołka.
Aby zapoczątkować lawinę elektronów, które dadzą początek uderzenia
błyskawicy, potrzebna jest w chmurze burzowej różnica potencjałów około 1 mln
V/m . Ten potencjał chmura burzowa wytwarza w ciągu tylko 30 min. Jest to rezultat
istnienia silnych wstępujących i zstępujących prądów powietrza.
Na pytanie czym są pioruny znalazł odpowiedź
amerykański uczony i polityk Benjamin Franklin (1706-
1790), który udowodnił, że są to wyładowania
elektryczne. W lipcu 1752 roku przeprowadził swój
słynny eksperyment. Wypuścił w kierunku chmury
burzowej sporządzony z jedwabnych chusteczek
latawiec. Do końca jego linki przymocował metalowy
klucz, a gdy przybliżał do niego rękę, między nią a
kluczem przeskakiwała iskra elektryczna. W roku 1909
szwedzki uczony Engelstad stracił życie próbując
powtórzyć eksperyment Franklina.
Na pytanie czym są pioruny znalazł odpowiedź
amerykański uczony i polityk Benjamin Franklin (1706-
1790), który udowodnił, że są to wyładowania
elektryczne. W lipcu 1752 roku przeprowadził swój
słynny eksperyment. Wypuścił w kierunku chmury
burzowej sporządzony z jedwabnych chusteczek
latawiec. Do końca jego linki przymocował metalowy
klucz, a gdy przybliżał do niego rękę, między nią a
kluczem przeskakiwała iskra elektryczna. W roku 1909
szwedzki uczony Engelstad stracił życie próbując
powtórzyć eksperyment Franklina.
