Rozwój dziecka

ZACHOWANIE

Siedem lat



Spokojny i łatwy we

współżyciu, ale można

się spodziewać

narzekania niż

radości;



Markotny, osowiały,

chimeryczny;



Lubi być sam, chce

mieć swój pokój, w

którym

może się schronić i

strzec swoich rzeczy;



Bada wszystko z czym

wejdzie w kontakt;



Intelekt jest w okresie

dynamicznego

rozwoju;



Ociąga się z reakcją,

nie słyszy poleceń albo

zapomina o nich;



Często zbyt wiele od

siebie wymaga –

rozumie zadania ale

nie zawsze potrafi

sobie z nimi poradzić;



Ma dni pobudzenia

intelektualnego i dni

kiedy wszystko

zapomina;



Na jakiś czas życie

nabiera ciemnych

barw – twierdzi, że

nikt go nie

lubi, wszyscy

sprzysięgli się

przeciw niemu, inne

dzieci oszukują,

nauczyciel się czepia;



Syndrom „nikt mnie

nie kocha” – twierdzi,

że jest adoptowany;



Kąciki ust opuszczone

do dołu w ciągle

płaczliwym grymasie.

Osiem lat



Nie ma dla niego

rzeczy

niemożliwych;



Każda nowość to

wyzwanie, które

podejmuje z wielką

ochotą, przeceniając

własne możliwości;



Nie doprowadza do

końca swoich

przedsięwzięć;



Wrażliwy.



Ekspansywny i

szybki;



Aktywny, zabiegany,

żądny nowych

doświadczeń;



Dostrzega swoje

porażki, pogrąża się

we łzach;



Skłonny do

dramatyzowania;



Lepiej spełnia

prośby adresowane

do niego, często się

ociąga,

dyskutuje, wynajduje

preteksty, ale w

końcu się zgadza;



Robi coś licząc na

nagrodę niż z samej

chęci niesienia

pomocy;



Interesuje się jego

stosunkiem z innymi

ludźmi, co robią i co

myślą;



Ma wiele do

zaoferowania i tego

samego oczekuje

od innych.

Dziewięć lat



Spokojny, skryty,

bardziej

samowystarczalny;



Potrafi być

niezależny;



Wydaje mu się, że

jest dorosły i stawia

opór nadmiernej

władzy rodzicielskiej;



Potrafi przerwać

zajęcia, aby spełnić

prośbę

starszego, jednak

jeśli polecenie mu

nie odpowiada –

krzywi się,

protestuje,

ostatecznie

posłucha;



Interesuje się

bardziej kolegami

niż rodziną, zdanie

kolegów z podwórka

liczy się bardziej niż

zdanie rodziców;



Dorosłymi interesuje

się ze względu na to,

co można z nimi

robić (wspólne

sprawy, wycieczki);



Pragnie szacunku do

jego dorosłości i

niezależności;



Doskonali własne

sprawności;



Bierze pewne

sprawy serio i

zamartwia się;



Dużo się żali,

skarży (skargi

mogą być

sygnałem złego

samopoczucia ale

występują też

wtedy, gdy dziecko

ma zrobić coś,

czego nie lubi);



Bunt przeciwko

autorytetom.

Dziesięć lat



Słowo rodzica jest

wyrocznią;



Dziecko chce być

dobre i robić to, co

do niego należy;



Posłuszeństwem

chce podnieść

status w swoich

własnych oczach;



Jest zadowolony ze

swoich rodziców

i rodziny; także z

nauczycieli i

całego świata;



Miły i przyjacielski;



Konkretny i

bezpośredni;



Nie bierze niczego

zbyt poważnie;



Okres dużej

równowagi.

APETYT I UPODOBANIA

Osiem lat



Gwałtowny wzrost

apetytu – dobry

wiek na

wprowadzenie

nowych potraw;



Zniechęca się na

widok tłuszczu na

mięsie.

Dziesięć lat



Przywiązuje dużą

wagę do jedzenia

do tego stopnia, że

potrafi o nim śnić.

SNY I ZASYPIANIE

Siedem lat



Chodzenie do łóżka

jest łatwiejsze, jeśli

dziecko może

trzymać na stoliku

nocnym radio.

Osiem i dziewięć

lat



Próbuje wszystkimi

sposobami odsunąć

moment pójścia do

łóżka – jeszcze

jedna rzecz, którą

rodzice chcą mu

narzucić.

EMOCJE – rozładowanie

napięć

Siedem lat



Znikają stare sposoby;



Zaczyna walczyć z

ssaniem kciuka,

obgryzaniem paznokci

czy jąkaniem;



Mruganie oczami,

nachmurzone miny;



Niekontrolowane

ruchy;



Bóle i zawroty

głowy.

Osiem lat



Duża różnorodność;



Może pojawić się

któreś z poprzednich

nawyków, ale staje się

mniej uporczywe;



Nieliczne dzieci

przywiązane do ssania

kciuka (chłopcy) robią

to w trakcie czytania,

słuchania lub

zmęczenia czy

choroby;



Występuje

wyłamywanie

palców, płacz ze

zmęczenia;



Dziecko krzywi się,

gdy słyszy

niechciane

polecenie;



Ma bóle brzucha;



Gdy ma zrobić coś,

czego nie lubi musi

oddać mocz.

Dziewięć lat



Tupanie,

przeczesywanie

włosów dłońmi;



Odrywanie guzików;



Upuszcza i tłucze

rzeczy;



Samo siebie

obwinia;



Mamrotanie i

pojękiwanie;



Zawroty głowy;

LĘKI

Siedem lat



Dużo lęków, przede

wszystkim wizualnych

– ciemność, strych

piwnice;



Cienie stają się

duchami i wiedźmami;



Lęk przed wojną,

szpiegami,

włamywaczami,

ludźmi

chowającymi się w

szafach albo pod

łóżkiem;



Strach bywa

stymulowany przez

radio, kino, lekturę;



Lęk przed

spóźnieniem się do

szkoły, przed

brakiem akceptacji.

Osiem – dziewięć

lat



Mniej lęków i nie

tak intensywne;



Obawy mają swoje

uzasadnienie –

dotyczą własnych

zdolności i

możliwości

porażki,

szczególnie w

szkole.

Dziesięć lat



Dużo lęków.



Największe są

związane ze

zwierzętami (dzikimi) i

wężami.



Niektóre dzieci boją

się ciemności,

wysokich

pomieszczeń, ognia,

przestępców.



Niektóre wymieniają

czego się już się nie

boją.

ZAINTERESOWANIA I

ZACHOWANIA SEKSULANE

Siedem lat



Intensywne

wyczekiwanie

nowego dziecka w

rodzinie;



Zainteresowanie

ciężarną matką;



Fascynacja

rozwojem dziecka;



Pytania o to, jak się

się karmi dziecko,

jakie jest duże, ile

kosztuje;



Dziecko łączy wygląd

kobiety ciężarnej z

pojawieniem się

nowego człowieka;



Potrafi zrozumieć, że

dziecko bierze się z

dwóch nasion.

Osiem lat



Zaczyna rozumieć

powolny proces

rozwoju dziecka w

łonie matki;



Domaga się

dokładniejszych

informacji na temat

miejsca, w którym

znajduje się dziecko;



Niektóre

dziewczynki pytają o

rolę ojca.

Dziewięć – dziesięć

lat



Większość dzieci

wie o

miesiączkowaniu;



Pojawia się niezbyt

intensywna

ciekawość związana

z rolą ojca w

procesie prokreacji

dotycząca

szczególnie kwestii

„sadzenia nasion”.

STOSUNKI MIĘDZY

RODZCAMI A DZIEĆMI

Siedem lat



Niektóre dzieci są

przepełnione żalem i

nie chcą być

członkami tej rodziny;



Myśli, że rodzice są

paskudni i go nie

lubią;



Fantazje adaptacyjne

– rodzice źle się

obchodzą

z nim i wyciąga

wniosek, że to nie

są jego rodzice.



Niektóre dzieci

„czczą” ojca,

jednak nie zawsze

relacja ojciec –

dziecko nie jest tak

intensywna.

Osiem lat



Potrafi zamęczyć

matkę – wielka

potrzeba więzi;



Jest ciekawy myśli

matki, chce też by

matka zgadywała jego

myśli;



Jest wrażliwy na każdą

oznakę aprobaty i

dezaprobaty z jej

strony;



Zupełne złączenie z

matką.



Ojciec może

poczuć się

pozostawiony na

uboczu;



Stawia mniej

wymagań ojcu,

błąd ojca ujdzie na

sucho;



Pozycja ojca jest w

tym okresie

łatwiejsza niż

matki.

Dziewięć lat



Przyjaciel staje się

ważniejszy od

matki jako kompan;



Woli spędzać czas z

kolegą niż z mamą,

mimo, że do tej

pory byli

nierozłączni.



Staje się partnerem

dla ojca;



Docenia wiedzę

i zdolności techniczne

ojca, łączy się z nim

we wspólnych

zainteresowaniach;



Syn jednoczy się z

ojcem przeciw

babskim zakusom;



Chłopcy są wrażliwi

na słowo krytyki ze

strony ojca i liczą się

z jego zdaniem;



Duma z osiągnięć

ojca.

Dziesięć lat



Akceptuje mamę i tatę;



Wydawane przez

rodziców polecenia

traktuje jak naturalne

prawa życia;



Zdarzają się przypadki

małego

nieposłuszeństwa.



Ojciec jest

fantastyczny;



Uwielbia ojca i

przepada

za wszystkimi

chwilami

spędzonymi sam

na sam;



Ojca traktuje jak

kumpla.

Document Outline