DROGA KRZYŻOWA

dla młodzieży

W tej drodze krzyżowej rozważ jaką

miłością Bóg Ciebie ukochał, skoro

własnego Syna poświęcił, byś żył w

wolności, prawdzie i miłości.

STACJA I

Pan Jezus na śmierć skazany

Był młody w pełni sił i zdrowia.

Nazywano Go przecież

„najpiękniejszym z synów

ludzkich” Mógł tak wiele

dokonać swoimi publicznymi

wystąpieniami. Lecz On wybrał

drogę dziwną, pozornie

niezrozumiałą – drogę krzyża.

Oddał się dobrowolnie w ręce

tych, którzy Go nienawidzili.

Stał się cichy,pokorny,

posłuszny aż do śmierci.

Spraw Panie, abym umiał

odróżnić rzeczy ważne od

rzeczy małych, błahych.

STACJA II

Pan Jezus obarczony krzyżem

Chrystus Pan zgodnie ze zwyczajem

żydowskim sam niósł belkę, do której
potem został przybity. Przyjął na swoje
własne ramiona twarde drzewo krzyża
– ołtarz swojej ofiary. Nie wymawiał
się, nie sprzeciwiał, nie rozpaczał.
Opuszczony nawet przez najbliższych
rozpoczynał ciężką, okrutną, ale i
zwycięską drogę krzyżową.

Pomóż mi Panie Jezu wytrwać na

drodze moich obowiązków.

STACJA III

Pan Jezus upada pierwszy raz pod krzyżem

Ciężkie było drzewo,które włożono Mu na ramiona. Jego ogrom, a także

wycieńczenie, bicie, popychanie, sprawiły, że Jezus upadł. Droga

krzyżowa nie była łatwa. Lecz On powstaje. Z wysiłkiem z bólem, ale

powstaje,

idzie dalej.

Naucz mnie Panie Jezu, że wielkie rzeczy wymagają wielkiego wysiłku.

STACJA IV

Pan Jezus spotyka swoją Matkę

Wśród otaczającego

Chrystusa tłumu była

Jego Matka.

Strwożona, przejęta

bólem, biegła

zobaczyć swego

ukochanego Syna.

Na moment spotkały

się ich oczy. Była to

wielka chwila, lecz w

tym przelotnym

spojrzeniu zawarło

się wszystko: miłość,

ból, cierpienie,

wytrwanie,

posłuszeństwo Bogu.

Pomóż mi Panie Jezu

panować nad swoimi

uczuciami.

STACJA V

Szymon z Cyreny pomaga Jezusowi nieść krzyż

Właściwie

przymuszono go do

tego czynu.

Prawdopodobnie nie

zdawał sobie sprawy

z tego, komu

pomaga.

Najważniejsze

jednak, ze pomagał,

że niósł, ze

uczestniczył w dziele

naszego zbawienia.

Tak mało było wtedy

współczucia,a tak

wiele nienawiści.

Szymon niósł krzyż

Chrystusowy, a więc

i mój, i Twój – nas

wszystkich.

Pomóż mi Panie Jezu

dostrzegać drugiego

człowieka.

STACJA VI

Weronika ociera twarz Panu Jezusowi

A kiedy Jezus był w

drodze, pewna

niewiasta przedarła

się z tłumu i otarła Mu

twarz swoją chustą. W

morzu nienawiści

znalazła się kropla

współczucia. Ta

kobieta nie ulękła się,

nie poszła z prądem,

lecz postąpiła według

własnego sumienia, po

ludzku, bohatersko.

Daj mi Panie Jezu,

odwagę w trudnych

chwilach mojego

życia.

STACJA VII

Pan Jezus drugi raz upada pod krzyżem

Ciężkie było drzewo

krzyża, i to tak bardzo

ciężkie, że upadł pod nim

raz drugi na kamienistą

drogę, pod twardym

drzewem, wśród kpin,

popychania i bicia.

Chrystus powstał;

powstał, ażeby dokonać

dzieła naszego zbawienia.

Naucz mnie Panie Jezu,

powstawać do dalszej

drogi.

STACJA VIII

Pan Jezus pociesza płaczące niewiasty

„Nie płaczcie nade mną, ale nad sobą i nad synami waszymi”

Płakały nad Nim. Płakały z załamania, ze słabości, z

zawiedzionych nadziei. Rozumowały tylko po ludzku, widziały

tylko ludzkimi oczyma. Nie dostrzegały istoty sprawy. Pomóż

mi Panie Jezu, widzieć sens moich codziennych kłopotów.

STACJA IX

Pan Jezus upada pod krzyżem po raz trzeci

To był najcięższy upadek. Zmęczenie przechodziło w

wyczerpanie, ból i cierpienie, w agonię. Aż tyle kosztowało

nasze zbawienie. Nie stanął na drodze, nie zatrzymał się,

powstał dźwignął krzyż, poszedł do końca w miłości. „Miłość

cierpliwa jest...”

Naucz mnie Panie Jezu, że prawdziwa miłość wymaga ofiary.

STACJA X

Pan Jezus z szat obnażony

Nie pozostawiono Mu

nawet własnej szaty.

Zdarto ją z Niego

bezceremonialnie. On

Król wszechrzeczy, który

wszystko przyodziewał,

stanął nagi przed

barbarzyńskim tłumem.

Sprawa Panie Jezu, abym

nigdy nie ranił uczuć

drugiego człowieka.

STACJA XI

Pan Jezus przybity do krzyża

A po tym wszystkim przyszło twarde drzewo krzyża,

zardzewiałe gwoździe i ciężki młot. W ten sposób dopełniła

się ofiara miłości. Przyjął ten ból dobrowolnie. Tak bardzo

ukochał nas ludzi, tak wielce miłował swojego Ojca.

Otwórz mi oczy Panie Jezu na rzeczy trudne i pozornie

niezrozumiałe.

STACJA XII

Pan Jezus umiera na krzyżu

Zawisł między niebem a

ziemią, wśród straszliwego

bólu i męczarni. Sam,

opuszczony, wzgardzony,

pozornie przegrany, w

rzeczywistości zwycięski.

Miłość zwyciężyła, nie

ustała, nie załamała się,

wytrwała do końca. „Nikt nie

ma większej miłości nad tę,

aby kto życie swoje oddała

za przyjaciół”.

Dziękuję Tobie Panie Jezu,

żeś wytrwał na swojej

drodze, by ukazać mi jaki

jest sens mojej drogi.

STACJA XIII

Pan Jezus zdjęty z krzyża

Ostatni etap jest przede

wszystkim etapem

Matki. Otrzymała z

powrotem swojego

Syna. Czy jest ból

większy nad ból Matki

tulącej w ramionach

martwe ciało swojego

Syna? Ona jak nikt z

ludzi cierpiała,

pomagała, brała udział

w dziele naszego

zbawienia.

„Matko, coś miłości

zdrojem spraw, niech

czuję w sercu moim ból

Twój u Jezusa nóg”

STACJA XIV

Pan Jezus złożony do grobu

„Wykonało się”. Martwe ciało owinięto w prześcieradło i

złożono w wykutym grobie. Śmierć stała się początkiem

życia. On umarł, abyśmy życie mieli. Ciemny grób był

tylko przejściem do zmartwychwstania. On żyje, abyśmy

również mogli zmartwychwstać i być razem z Nim.

Naucz mnie Panie Jezu rozumieć, że śmierć jest

przejściem do życia, gdyż „…dla nieskończoności Bóg

powołał człowieka i uczynił go obrazem swej własnej

wieczności”

Wyszedłeś z grobu aby mi powiedzieć, że niebo jest dla mnie

przeznaczone. Ten cud Twojego powstania, ze śmierci jest moją

nadzieją. Wierzę w ciała zmartwychwstanie, więc chcę żyć

dobrze, by po zmartwychwstaniu radować się z Tobą w niebie.

Tekst rozważań drogi krzyżowej

na podstawie opracowań

ks. Edwarda Ozorowskiego

Prezentację przygotowała

Pani Iwona Rudzka

Szkoła Podstawowa NR 37

w Szczecinie

Zdjęcia zaczerpnięto z

filmu „Pasja’