background image

 

 

1

Szumy w układach 
fizycznych

wykład monograficzny
2004/2005
dr hab. Jan Iwaniszewski

www.phys.uni.torun.pl/~jiwanisz

 

background image

 

2

 

1. Istota wykładu

Proste i złożone układy fizyczne (liczba stopni swobody N)

N=1,2,3,… - układy mikroskopowe

atomy, cz. elementarne, kwarki, pole elektromagnet.,…

podstawowe oddziaływania 

prawa mechaniki, elektrodynamiki, fizyki kwantowej,…

N~10

23

  - układy makroskopowe

niepełna lub nieistotna informacja o stanie wszystkich składników układu

redukcja opisu – kilka istotnych stopni swobody, wypadkowe  

oddziaływania (np. siła tarcia)

„nowe” prawa fizyczne (np. prawa termodynamiki), efekty kooperatywne

Badanie układu makroskopowego na podstawie analizy 

elementów mikroskopowych – model, właściwości, prawa

fizyka statystyczna

 - ale też chemia, biologia, geografia, 

psychologia, socjologia, ekonomia

wspólna metodologia badań – metody fizyki statystycznej w naukach 

przyrodniczych, ekonofizyka, fizyka transportu, synergetyka,…

podobne lub identyczne (uniwersalne) właściwości układów – inna 

interpretacja problemu

background image

 

3

 

Redukcja układu złożonego 

opis statystyczny – wartości średnie, rozkład prawdopodobieństwa

układ podlega nieistotne (pominięte) stopnie swobody generują 

tłumienie

 i 

fluktuacje

 układu

nieistotne (pominięte) stopnie swobody opisane poprzez czynnik tłumiący 

(np. stałą tłumienia) i czynnik generujący fluktuacje – 

szum

 (losowo 

zmienny w czasie) 

Każdy makroskopowy układ fizyczny podlega fluktuacjom

złożony jest z wielu elementów mikroskopowych (np. gaz w naczyniu)

oddziaływuje z otoczeniem (np. cząsteczka białka w wodzie, fluktuacje 

napięcia zasilającego)

układ zamknięty – kompletny opis mikroskopowy, fluktuacje wewnętrzne, 

ten sam mechanizm generuje dysypacje i fluktuacje, szum wewnętrzny

układ otwarty – różne, niezwiązane ze sobą mechanizmy dysypacji i 

fluktuacji, szum zewnętrzny

Destrukcyjne i kreatywne działanie szumu

Tematem  wykładu  jest  opis  podstawowych  efektów 

wywołanych  działaniem  szumów  na  układy  fizyczne  ze 

szczególnym uwzględnieniem ich kreatywnej roli

background image

 

4

 

Treść wykładu

1.

Układ fizyczny i jego otoczenie - układy zamknięte i otwarte, ruchy 

Browna, tłumienie i fluktuacje

2.

Opis fenomenologiczny - prawa Ficka, teorie Einsteina, 

Smoluchowskiego i Langevina

3.

Szumy w układach rzeczywistych - rodzaje szumów i ich natura

4.

Matematyczny opis szumów - elementy rachunku prawdopodobieństwa 

i teorii stochastycznych równań różniczkowych, procesy stochastyczne, 

równania master, procesy Markowa, 

5.

Zmienne dyskretne - procesy jednokrokowe, błądzenie przypadkowe, 

równania kinetyczne

6.

Zmienne ciągłe - równania Langevina i Fokkera-Plancka 

7.

Stany stacjonarne - bistabilność, przejścia fazowe indukowane szumem

8.

Ewolucja układów - relaksacja i rozpad stanów, stany przejściowe, 

selekcja 

9.

Aktywacja termiczna - reakcje chemiczne, problem Kramersa

10.

Efekty (quasi-)rezonansowe - rezonans stochastyczny, aktywacja 

rezonansowa

11.

Zjawiska transportu - zapadki stochastyczne

12.

Układy wielowymiarowe i ośrodki ciągłe - synchronizacja, struktury 

przestrzenne

13.

Metody numeryczne i doświadczalne

Tylko fizyka klasyczna (nie kwantowa), nie omawiane układy chaotyczne 

background image

 

5

 

2. Układ fizyczny i jego otoczenie

każdy układ fizyczny poza 

całym Wszechświatem ma 

swoje otoczenie

układ izolowany (idealizacja) i 

nieizolowany

przejawy oddziaływania z 

otoczeniem to:

tłumienie – zanik sygnału, 

dysypacja energii, dekoherencja

fluktuacje - losowe zmiany w 

czasie

stan układu:

równowaga

zerowy bilans wymiany z 

otoczeniem, 

zmiany w czasie jedynie jako 

fluktuacje 

daleki od stanu równowagi  

niezachowany bilans wymiany z 

otoczeniem

ewolucja układu w czasie

układ

otoczeni
e

S

R

oddziaływan
ie

układ, system

otoczenie, rezerwuar, kąpiel 
cieplna

background image

 

6

 

Np. oscylator harmoniczny (wahadło)

ruch w polu grawitacyjnym 

siła deterministyczna   F=mg

zderzenia z cząsteczkami powietrza 

tłumienie drgań – wsp. tłumienia 

fluktuacje – F(t)

Zderzenia z cząsteczkami powietrza odbywają sią w 
przypadkowych chwilach i miejscach i wpływają w sposób 
losowy na ruch oscylatora. Ich efektem jest tłumienie 
ruchu powodujące osiągniecie stanu stabilnego układu 
deterministycznego oraz drobne fluktuacje wokół tego 
stanu. Układ jest w stanie równowagi z otoczeniem. 

Destrukcyjna rola otoczenia

mg

background image

 

7

 

Ruchy Browna

Robert Brown

 (1773-1858) – botanik szkocki

1827 mikroskopowe obserwacje zawiesiny wodnej 

pyłku Clarkia pulchella (z rodziny pierwiosnków)

very evidently in motion

 

– 

active molecules

background image

 

8

 

Systematyczne badania Browna

podobne ruchy dla pyłków różnych roslin

podobne ruchy pyłków roślin martwych

podobne ruchy cząstek nieorganicznych

background image

 

9

 

Badanie ruchów Browna w XiX w. 

Doświadczenia

powszechność zjawiska

niezmienność w czasie (do czasu opadnięcia na dno)

niezależność od rodzaju cząstek

zależność od rozpuszczalnika (lepkość)

zależność szybkości od rozmiarów, np. 

Ø 0.0013mm – v=0.0027 mm/s
Ø 0.0004mm – v=0.0038 mm/s

zależność szybkości od temperatury, np. 

T=20 

o

C – v=0.00032 cm/s

T=71 

o

C – v=0.00051 cm/s

niezależność od warunków zewnętrznych, np. oświetlenie, 

nakrycie szkiełkiem

Teorie

 

nierównomierność temperatury (ale T~10

5 o

C !!!)

prądy konwekcyjne wokół cząstki po absorpcji 

promieniowania

siły wewnętrzne – odpychanie cząstek, włoskowatość

teorie kinetyczne

background image

 

10

 

   Adolf Eugen Fick

 (1821-1901) 

     niemiecki fizjolog i wynalazca 

1870 metoda pomiaru wydajności serca (pomiar 

zawartości O

2

 i CO

2

 we krwi)

1887 idea szkieł kontaktowych

 

prawa Ficka

Uber diffusion. Poggendorff’s Annalen der 

Physik 

und Chemie 94, 59-86, (1855).

3. Opis fenomenologiczny ruchów Browna – cz. 
I

Dyfuzja

 – spontaniczne rozprzestrzenianie się (wnikanie, wsączanie) 

cząsteczek (gazu lub cieczy), ciepła, pędu, … w przestrzeni (np. 
pomiędzy cząstki drugiej substancji)

I prawo

:  

II prawo

:

    równanie ciągłości

c

D

j

c

D

j

t

c



 - 

prąd czastek

 - koncentracja cząstek

j

c

D – stała dyfuzji

ciecze

ruchliwość

gazy

średnia droga swobodna

średnia prędkość kwadratowa

3

/

v

D

kT

D

kw

kw

v

background image

 

11

 

Teoria Einsteina                             

Albert Einstein 

(1879-1955)

It is possible that the movements to be discussed 

here are identical with the so-called „Brownian 

molecular motion”; however, the information 

available to me regarding the latter is so lacking 

in precision, that I can form no judgment in the 

matter. 
Ann. Phys. 17, 549-560 (1906) On the movement 

of small particles suspended in a stationary 

liquid demanded by the molecular-kinetic theory 

of heat

Model statystyczno-mechaniczny

• 

podstawą opisu jest analiza ciśnienia 

osmotycznego w cieczy, nie zasada 
ekwipartycji energii

• badanie średniego kwadratowego 
przesunięcia cząstek rozpuszczonych a nie 
ich średniej prędkości

 jednoczesne zastosowanie molekularnej 
teorii ciepła i makroskopowej teorii 
dysypacji

background image

 

12

 

ruch cząstki spowodowany bardzo częstymi, niezależnymi od 
siebie zderzeniami z molekułami cieczy

ruch tak skomplikowany, że można go opisywać tylko 
probabilistycznie 

f(x,t) – liczba cząstek 
Browna w punkcie x 
w chwili t

Ruch Browna jako wynik procesu dyfuzji cząsteczek cieczy

background image

 

13

 

4. Opis fenomenologiczny ruchów Browna – cz. 
II

Teoria Smoluchowskiego           

Marian Smoluchowski (1872-1917)

Ruch  polegający  na  dygotaniu  i  trzęsieniu 

się,  który  odbywają  drobne,  w  silnem 

powiększeniu widzialne cząstki, znajdujące 

się  w  stanie  zawieszenia  w  cieczach,  były 

często badane od r. 1827, w którym zwrócił 

na nie uwagę botanik Robert Brown, aż do 

dziśdnia;  a  jednak  zjawisko  to  nie  zostało 

jeszcze dostatecznie objaśnione. 
Rozpr. 

Wydz. 

Mat.-Przyr. 

Akad. 

Umiejętności 46A, 755 (1906), Zarys teorii 

kinetycznej  ruchów  Browna  i  roztworów 

mętnych

Artykuł 

sprowokowany 

publikacjami 

Einsteina,  ale  Smoluchowski  myślał  o 

problemie od kilku lat

Analiza dedukcyjna

 

Teoria zbudowana na podstawie analizy danych 
eksperymentalnych szukająca najprostszego wytłumaczenia 
obserwowanego zachowania 

background image

 

14

 

Analiza wyników doświadczalnych

powszechność zjawiska

szybkość ruchu większa dla mniejszych cząsteczek

rodzaj cząstek nie odgrywa istotnej roli

zależność od rodzaju cieczy (lepkość)

ruchy szybsze w wyższej temperaturze

niezmienność w czasie

niezależność od rodzaju cząstek

zależność od warunków zewnętrznych

Analiza proponowanych wcześniej teorii

po konfrontacji z doświadczeniem odrzucenie teorii przyjmujących 

zewnętrze źródło energii cząstek

spośród teorii przyjmujących wewnętrzne źródło energii należy 

pewne też odrzucić, np. korzystające z efektu włoskowatości 

z „teoryj kinetycznych, które przyjmujące energję cieplną jako 

właściwy czynnik zjawiska” należy odrzucić hipotezę o ruchach 

równoległych cząsteczek rozpuszczalnika w małych objętościach 

(~1m

3

najprostszy sposób tłumaczenia kinetycznego, mianowicie, że ruch 

Browna powstaje wskutek przypadkowych uderzeń drobin cieczy, 

udzielających ciałkom odpowiednich prędkości w coraz to innych 

kierunkach

wskazanie błędności rozumowania krytyków takiej hipotezy twierdzących, 

że obserwowane prędkości byłyby dużo mniejsze (ale wiele uderzeń) lub 

dużo większe (ale obserwujemy średnie prędkości) od obserwowanych 

 

background image

 

15

 

Założenia Smoluchowskiego

przypadkowe uderzenia w różnych kierunkach

zjawisko losowe, nie można efektu zderzeń od razu uśredniać

średnia energia cz. Browna musi odpowiadać średniej energii cząstek 
rozpuszczalnika (teoria kinetyczna gazów, stan równowagi)

obserwowane są przesunięcia i prędkości uśrednione po wielu 
zderzeniach, a nie prędkości odpowiadające energii kinetycznej 
(przesunięcia bardzo krótkie, nie widać pojedynczych aktów zderzeń)

Masa cz. Browna dużo większa od masy cząstek rozpuszcalnika

 - średnia odległość przebyta przez cz. Browna w jednostce czasu

R

m

2

v

~



v – średnia prędkość cz. rozp.
M – masa cz. rozp.

 - wsp. lepkości (prawo Stokesa)
R – stała gazowa

Podobny wynik jak u Einsteina, różnica tylko w czynniku liczbowym

„Nie będę wchodził na tem miejscu w roztrząsanie bardzo pomysłowych 
rozumowań, zapomocą których Einstein doszedł do swych wzorów, zauważę 
jednak, że obie metody przez niego użyte polegają na wnioskowaniu 
pośredniem, które nie wydają się zupełnie przekonywającem. W kazdym razie, 
zgodność z bezposrednią metodą tutaj użytą, która lepiwj wyjaśnia mechanizm 
całego zjawiska, należy uważać za pożądane potwierdzenie obu sposobów 
rachunku.”

background image

 

16

 

Teoria Langevina                            

Paul Langevin 

(1872-1946)

„…infinittely more simple…” method
Comptes Rendus Acad. Sci. Paris, 146, 530 (1908), 

Sur le théorie du mouvement brownien

Model mechaniczny 

ruch cząstki Browna jako efekt istnienia 
siły tarcia 

- v

 

i siły fluktuującej w czasie 

F(t)

lepkość

a - średnica

background image

 

17

 

Nieco więcej historii

doświadczenia – Perrin 
– nagroda Nobla 1926

teoria – Fokker, Planck, Ornstein, 
Uhlenbeck, Chandrasekhar

kinetyka reakcji chemicznych 
- teoria stanu przejściowego 

procesy stochastyczne – Wiener

stochastyczne równania różniczkowe
– K.Ito (1940)

radiotechnika – Stratonovich, Rice 

optyka kwantowa, laser (196…-7…)

wielodyscyplinarność aplikacji, 
synergetyka H.Hakena (197…)

ruchy Browna → fluktuacje → szumy → procesy stochastyczne

klasyka literatury

H.Haken – Synergetics (1978)

H.Risken – The Fokker-Planck equation (1984)

C.W.Gardiner – Hanbook of stochastic methods (1983)

N.G. Van Kampen - Stochastic processes in physics and chemistry 

(1987,1990) 


Document Outline