Przykład zastosowania metody B. Bukowskiego

Zaprojektować beton klasy B15 konsystencji plastycznej, który
wykonany będzie w warunkach przeciętnych, przy założeniu, że
zastosuje się cement portlandzki klasy 32,5 oraz kruszywo w
postaci mieszanki żwirowo-piaskowej o gęstości objętościowej
ρ

k

=2,65 kg/dm

3

i punkcie piaskowym PP= 32%. Mieszanka

betonowa nie będzie podlegała żadnym dodatkowym obróbkom
i będzie dojrzewała w warunkach naturalnych.

Tok postępowania:
1 – ustalić wymaganą wytrzymałość średnią ,

2 – obliczyć ,

3 – określić wodożądność cementu i wodożądność kruszywa,
4 - obliczyć ilość składników wg wzorów na 1 m

3

betonu,

5 – sprawdzić poprawność obliczenia pod względem
rachunkowym,

R

W

C

=

ω

6 – sprawdzić, czy obliczone ilości składników odpowiadają
wymaganiom normowym,
7 – zweryfikować doświadczalnie.

Ad 1.
Z warunków podanych w temacie wynika, że beton będzie dojrzewał
w warunkach naturalnych, a więc:

Ad 2.

Ad 3.
Ustalenie wodożądności cementu w

c

i kruszywa w

k

postanowiono

wykonać doświadczalnie. Wstępnie przyjęto, że dla projektowanego
betonu stosunek kruszywa do cementu o wielkości K/C=7,1. Do
próby użyto 2 kg kruszywa i 2:7,1=0,282 kg cementu. Po
wymieszaniu suchych składników dolewano wodę, aż do uzyskania
żądanej konsystencji plastycznej. Ilość dolanej wody wynosiła
W=0,18 dm

3

.

5

,

19

=

15

•

3

,

1

=

R

3

,

1

=

R

G
b

61

,

1

=

5

,

0

+

18

20

=

5

,

0

+

A

R

=

W

C

=

ω

1

Przyjęto 20 MPa

Zakładając jak Bolomey, że wodożądność cementu wynosi
0,23, można wodożądność kruszywa obliczyć z warunku
konsystencji. Stąd:

Ad 4.
Ilość składników na 1 m

3

betonu wynosi:

kg

/

dm

057

,

0

=

2

0,23

•

0,282

-

18

,

0

=

K

w

•

C

-

W

=

w

3

c

k

3

kg/m

1945

=

65

,

2

1

+

)

1

+

10

,

3

61

,

1

(

61

,

1

•

23

,

0

1

057

,

0

1000

=

K

3

3

m

/

dm

176

=

1945

61

,

1

•

23

,

0

1

057

,

0

=

W

3

kg/m

284

=

176

•

161

=

C

Należy skontrolować, czy przyjęty wstępnie stosunek K/C jest
bliski wynikowi ostatecznemu, i tak: K/C=1945/284=6,9≈7,1.
Gdyby jednak chodziło o bardzo precyzyjne obliczenia, to
należy powtórzyć badanie wodożądności kruszywa przyjmując
K/C takie, jakie uzyskano z obliczenia składników przy
pierwszym założeniu K/C.

Ad 5.
Sprawdzenie obliczenia rachunkowego:

Ad 6.
Sprawdzenie spełnienia wymagań normowych ze względu na
ilość składników:
a) w zaprojektowanej mieszance ilość zaprawy wynosi:

a więc spełnia wymaganie, gdyż jest < 550 dm

3

/m

3

,

b) dopuszczalne ilości cementu wynoszą min. 220 kg, maks.
450 kg/m

3

, a więc obliczona ilość, tj. 284 kg/m

3

spełnia

wymaganie.

3

k

c

dm

1000

=

176

+

65

,

2

1945

+

10

,

3

284

=

W

+

ρ

K

=

ρ

C

,

/

dm

502

176

65

,

2

1945

32

,

0

10

,

3

284

32

,

0

3

3

m

W

K

C

Z

k

c

















