Resuscytacja krążeniowo-

oddechowa w

szczególnych przypadkach

zatrzymania krążenia.

Hipotermia, prawie utopiony,

porażenie prądem, zatrucia.

Hipotermia

Czynniki ryzyka.



niska temperatura otoczenia



duża wilgotność powietrza,



silny wiatr,



alkohol,



pochodne fenotiazyny,



barbiturany,



benzodwuazepiny,

Czynniki ryzyka.



upośledzenie funkcji podwzgórza,



uraz rdzenia kręgowego na

wysokości Th1 lub powyżej,



niedożywieniem,



hipoglikemią,



niedoczynnością tarczycy,



kwasicą ketonową w cukrzycy,



niewydolnością nadnerczy,

Czynniki ryzyka.



niewydolność wątroby,



mocznica,



wiek: niemowlęctwo i wiek,



niewłaściwe ubranie,



wyczerpanie,



choroby psychiczne,



rasa: osoby rasy czarnej są bardziej

narażone,



narkotyki,



nikotyna.

Hipotermia



Łagodna: 32 - 35°C,



Umiarkowana: 30 - 32 °C,



Ciężka: < 30 °C.

Bradykardia AF VF

Asystole

Klasyfikac
ja

Opis

T(°C)

HT I

• przytomny

• obecne drżenia mięśniowe

35-32

HT II

•

obniżony

poziom

świadomości

• apatia, ataksja, dyzartria
• nieobecne drżenia mięśniowe

32-28

HT III

• nieprzytomny
• zaburzenia rytmu serca

• bradykardia, bradypnoe

28-24

HT IV

• zatrzymanie krążenia, śmierć 24-

15(?)

HT V

• śmierć, zamarznięcie

<15(?)

Skala oceny hipotermii według IKAR

–

International Commission for Alpine Rescue

Stwierdzenie zgonu



Po ogrzaniu poszkodowanego,



Ogrzewanie jest nieskuteczne,



Ewidentne śmiertelne

obrażenia,



Ciało pacjenta jest

zamarznięte.

Postępowanie



Ochrona przed dalszym
wyziębieniem -zdjęcie mokrej
odzieży, okrycie, bądź założenie
suchego ubrania,



Oczyść i udrożnij drogi oddechowe,



Wykonaj intubację, jeżeli wskazana
– możliwość wywołania VT,

Postępowanie



Zastosuj tlenoterapię ogrzanym

tlenem (40-46°C),



Oceń tętno i zapis EKG – do 1

min.,



Rozpocznij RKO 30:2,



Monitorowanie,

Postępowanie



Potwierdź wystąpienie hipotermii,



Podaj leki gdy T > 30°C,



Dwukrotnie wydłuż czas pomiędzy
kolejnymi dawkami leków,



Wykonaj do 3 defibrylacji,



Kolejne defibrylacje wykonaj po
ogrzaniu pacjenta > 30°C.

Ogrzewanie



Tlenoterapia ogrzanym tlenem,



Wlew ogrzanych płynów infuzyjnych,



Ogrzewanie zewnętrzne.

Ogrzewanie - SOR



Płukanie płynami o temperaturze
40°C:



Żołądka,



Pęcherza moczowego,



Jamy opłucnej,



Jamy otrzewnej.



Zastosowanie krążenia
pozaustrojowego.

Pytania?

Definicje



Utonięcie - uduszenie będące

skutkiem zanurzenia w cieczy.



Utopienie - opadnięcie na dno

martwego ciała.



Podtopienie - każdy przypadek

przeżycia po duszeniu się w wyniku

zanurzenia w cieczy.

Definicje



Zespół popodtopieniowy - ARDS
rozwijający się u ofiar podtopienia w
czasie pierwszych 72 godzin po
wypadku, spowodowany:



wypłukaniem surfaktantu,



przeciekiem powstałym na skutek
uszkodzenia ścian kapilar w pęcherzykach
płucnych,



odpowiedzią zapalną w obrębie tkanki
płucnej.

Postępowanie



Bezpieczeństwo!



Wydobycie poszkodowanego na
powierzchnię,



Ocena wstępna,

Postępowanie



Wentylacja zaraz po wydobyciu na
powierzchnię – 1 min,



Podczas dopływania do brzegu
kontynuujemy oddechy gdy czas < 5
min,



Czas > 5 min – wentylacja przez
kolejną minutę,



Metoda usta-nos,

Postępowanie



Wydobycie na brzeg w pozycji
horyzontalnej,

Postępowanie przedszpitalne



Ocena:



Przytomności,



Drożności dróg oddechowych,



Oddechu,



Krążenia,



Urazów współistniejących,



Temperatury ciała,



5 oddechów ratowniczych,



RKO 30:2,



Tlenoterapia 100% tlenem,

Postępowanie przedszpitalne



Wczesna intubacja z uciskiem na
chrząstkę pierścieniowatą,



Osuszenie poszkodowanego przed
defibrylacją,



Ochrona przed wychłodzeniem,



Monitorowanie:



Pulsoksymetr,



Kardiomonitor,



Transport do szpitala.

Postępowanie w SOR



Badania:



EKG,



Gazometria,



Morfologia,



Hematokryt,



Poziom wolnej hemoglobiny,



Elektrolity,



Posiew plwociny,



Wymaz z gardła,



RTG klatki piersiowej,

Postępowanie w SOR



Hospitalizacja przez 24 h,



Wentylacja z użyciem CPAP i/lub PEEP,



Postępowanie objawowe.

Pytania?

Porażenie prądem



Rodzaj prądu:



prąd zmienny,



prąd stały,



Czas przepływu prądu,



Szlak przepływu,



Częstotliwość (50 – 60 Hz ),

Porażenie prądem



Natężenie prądu (25 – 80 mA ),



Napięcie prądu (200 – 800 V ),



Oporność skóry,



Powierzchnia kontaktu,



Urazy współistniejące.

Mechanizmy urazu

elektrycznego.



Bezpośredni kontakt,



Łuk elektryczny,



Błysk elektryczny,



Napięcie krokowe,



Uraz mechaniczny.

Efekty działania prądu na

organizm.



Oparzenia,



Tężcowy skurcz mięśni,



Niewydolność oddechowa,



Niewydolność mięśnia

sercowego,



Martwica mięśnia sercowego,

Efekty działania prądu na
organizm.



Migotanie komór / Asystolia,



Zaburzenia rytmu serca,



Uszkodzenia układu nerwowego,



Rabdomioliza,



Wtórna niewydolność

wielonarządowa,



Śmierć.

Postępowanie.



BEZPIECZEŃSTWO!



Przerwanie narażenia,



Usunięcie tlącego się ubrania,



Ocena stanu poszkodowanego,



Udrożnienie dróg oddechowych przy
stabilizacji kręgosłupa szyjnego,



Wdrożenie odpowiedniego
postępowania w zależności od
objawów,

Postępowanie.



Wczesna intubacja w przypadku

oparzenia elektrycznego twarzy i
szyi,



Wspomaganie wentylacji,



Tlenoterapia,



Agresywna płynoterapia,

Postępowanie.



Monitorowanie EKG,



Oparzenia zaopatrzyć jałowym

opatrunkiem,



Zaopatrujemy również inne

obrażenia,



Zabezpieczenie przed utratą ciepła.

Wskazania do hospitalizacji:



Zaburzenia sercowo – oddechowe,



Utrata przytomności,



Zatrzymanie krążenia,



Nieprawidłowości w zapisie EKG,



Uszkodzenie tkanek miękkich,



Oparzenia.

Postępowanie w SOR



Badania:



Morfologia,



Elektrolity,



Troponina,



CK, CK-MB,



Mocznik, kreatynina,



Badanie moczu,



EKG,



RTG,



CT głowy,

Postępowanie w SOR



Płynoterapia,



Leczenie objawowe,



Leczenie zakażeń,



Leczenie kwasicy (wodorowęglan sodu),



Zapobieganie niewydolności nerek

(mannitol, niskocząsteczkowy dekstran),



Leczenie obrzęku mózgu,



Cewnikowanie pęcherza moczowego,



Chirurgiczne opracowanie ran.

PYTANIA?

TRUCIZNA

Substancja, która po

wchłonięciu do organizmu

lub po przemianie w

organizmie, powoduje

zaburzenia jego funkcji i

śmierć.

ZATRUCIE

Proces chorobowy,

wywołany przez działaniem

substancji toksycznej na

organizm.

DROGI WNIKANIA TRUCIZN



Oddechowa,



Pokarmowa,



Przez skórę,



Bezpośrednio do krwiobiegu.

STATYSTYKA

STATYSTYKA C.D.



34-37% - zatrucia

samobójcze



24-29% - zatrucia wywołane

nadużywaniem substancji
chemicznych

Podstawowe zasady leczenia
zatruć

1.

Rozpoznanie.

2.

Czynności resuscytacyjne.

3.

Ocena kliniczna, badania
laboratoryjne.

4.

Leczenie podtrzymujące (objawowe).

5.

Leczenie ukierunkowane na
substancję toksyczną.

Postępowanie
przedszpitalne



Oczyścić i udrożnić drogi oddechowe,



Ocenić oddech i tętno,



Unikać prowadzenia wentylacji usta–
usta - zatrucia cyjankami,
siarkowodorem, ziwązkami
fosfoorganicznymi oraz substancjami
żrącymi,



Tlenoterapia,

Postępowanie
przedszpitalne



Zatrucie parakwatem - wysokie

stężenie tlenu może zwiększyć

uszkodzenia tkanki płucnej,



Pacjentów nieprzytomnych, bez

zachowanych odruchów z tylnej

ściany gardła - szybko zaintubować z

zastosowaniem ucisku na chrząstkę

pierścieniowatą,



Wykonanie kardiowersji w leczeniu

zagrażających życiu zaburzeń rytmu,

Postępowanie
przedszpitalne



Płynoterapia,



Zbadać otoczenie,



Ustalić czas przyjęcia trucizny,



Zabezpieczyć opakowania,



Prowokować wymioty

tylko u

przytomnych,



Zmierzyć temperaturę ciała,



Postępowanie objawowe.

Ocena kliniczna i resuscytacja
SOR



Ocena stanu świadomości,
podstawowe badanie neurologiczne,



Zabezpieczenie dróg oddechowych
i wentylacja,



Hemodynamika: BP, HR, krążenie
obwodowe, diureza,



Temperatura ciała

Ocena kliniczna i resuscytacja
SOR

Badanie powierzchni ciała:



objawy urazu czaszkowo-
mózgowego, pęcherze skórne, ślady
igieł, zanieczyszczenia powierzchni
ciała, zapach z ust, wygląd wymiocin,
moczu i krwi.

Badania laboratoryjne SOR



Mocz, krew, treść żołądkowa:

toksykologia



Mocz: badanie ogólne,



RTG klatki piersiowej: zachłyśnięcie,

obrzęk płuc,



Jonogram, kreatynina,



Osmolarność osocza (alkohole

niespożywcze),



Gazometria!!!

Kwasica metaboliczna występuje
w zatruciach:



Salicylanami,



Metanolem,



Glikolem etylenowym,



Aldehydami,



Fenforminą,



Żelazem,



Izoniazydem.

Metody działania na substancję
trującą



Zmniejszenie wchłaniania: wymioty,

płukanie żołądka, węgiel aktywowany,



Eliminacja z organizmu: forsowana

diureza, manipulacja pH, dializa,

hemoperfuzja, plazmafereza, masywna

biegunka,



Wpływ na metabolizm trucizny

(alkohole, paracetamol),



Specyficzne odtrutki.

Węgiel aktywowany



Przyspiesza eliminację:

barbituranów, salicylanów,

benzodiazepin, glikozydów

nasercowych, teofiliny,

karbamazepiny,



Nie wpływa na eliminację:

metali, pestycydów, silnych

kwasów i zasad, cyjanków.

Manipulacja pH



Alkalizacja: pH moczu 7-8,



Przyspiesza wydalanie

barbituranów, salicylanów,
pomocna w leczeniu zatrucia
trójcyklicznymi lekami
przeciwdepresyjnymi.

Manipulacja pH



Zakwaszanie: 1-2% roztwór chlorku
amonu,
pH moczu 5,5-6,5;



Przyspiesza wydalanie fencyklidyny,
amfetaminy,
methylenedioxymetamfetaminy
(ecstasy)

Pozaustrojowe metody
eliminacji trucizn



Hemodializa: skuteczna wobec substancji
o niskiej masie cząsteczkowej i słabym
wiązaniu
z białkami (alkohole, glikol etylenowy, lit).



Hemoperfuzja na kolumnach żywiczych
i węglowych: szczególnie skuteczna wobec
substancji rozpuszczalnych w tłuszczach, o
dużym wiązaniu z białkami (barbiturany,
karbamazepina, wodzian chloralu,
fenytoina, teofilina).

Pozaustrojowe metody
eliminacji trucizn



Plazmafereza: zatrucie grzybami,



Transfuzja wymienna: zatrucia, w
których występuje wysoki poziom
methemoglobiny).

Wpływ na metabolizm trucizny



Alkohol etylowy: uniemożliwia
metabolizm metanolu do
toksycznych metabolitów,



N-acetylocysteina: donor grup –SH,
wiążących toksyczne metabolity
paracetamolu.

Antidota



Digoksyna: fragmenty Fab przeciwciał
monoklonalych,



Alfa-blokery: leki alfa-adrenergiczne,



Beta-blokery: glukagon,



Sintrom: Vit. K, osocze FFP,



Środki fosforoorganiczne: pralidoksym,



Opioidy: nalokson,



Benzodiazepiny: flumazenil.

Leczenie objawowe



Monitorowanie i podtrzymywanie
czynności życiowych (wentylacja, układ
krążenia),



Ogrzewanie chorego,



Leczenie ewentualnego zachłyśnięcia,



Zapobieganie drgawkom,



Leczenie zaburzeń rytmu,



Płynoterapia, uzupełnianie elektrolitów,
leczenie żywieniowe,

Kryteria przyjęcia pacjenta
zatrutego do OIT



Konieczność intubacji,



Drgawki,



Brak odpowiedzi na bodźce słowne,



Paco2 > 45 mmHg,



Zaburzenia rytmu,



Blok II lub III stopnia,



QRS > 0,12 s,



Ciśnienie skurczowe < 80 mmHg.

Najczęstsze zatrucia

Trójcykliczne leki antydepresyjne



Objawy antycholinergiczne,



Ciężkie zaburzenia rytmu z

wydłużeniem QT i QRS,



Leczenie: podtrzymujące,

pomocne zakwaszanie moczu,
nawet przy braku kwasicy.

Barbiturany



Działają na: OUN, układ krążenia,
układ oddechowy,



Może dojść do ciężkiej hipotensji i
względnej hipowolemii,



Rokowanie zależne od wieku i
obciążeń chorobowych,



Pomocna alkalizacja moczu.

Benzodiazepiny



Powszechnie spotykane zatrucie,



Rokowanie zazwyczaj dobre,



Antidotum: flumazenil.

Glikozydy nasercowe



Zaburzenia rytmu wszelkiego
rodzaju, hipokaliemia,



W ciężkich zatruciach hiperkaliemia
oporna na leczenie,



Leczenie: wyrównanie elektrolitów,
fenytoina 250-500mg / 10 min,
elektrostymulacja, swoiste
przeciwciała.

Tlenek węgla



Typowy obraz kliniczny,



PaO2 i SaO2 mogą być prawidłowe,



Leczenie: komora hiperbaryczna, gdy
COHb > 25% lub w razie zaburzeń
świadomości,



Wentylacja 100% tlenem.

Cyjanki

Leczenie:



100% tlenu,



Tiosiarczan sodowy 150 mg/kg, a
następnie infuzja 30-60mg/h,



Hydroksykobalamina,



Azotyn amylu.

Glikol etylenowy, metanol



Ciężka kwasica metaboliczna,



Niewydolność wątroby, nerek,

uszkodzenie OUN,



Możliwy okres latencji 12-18 godzin,



Leczenie: 10% etanol iv przez 10-12

h lub doustnie 0,6 g/kg.



W ciężkich przypadkach:

hemodializa.

Paracetamol



Centralna martwica zrazików

wątrobowych po zpożyciu ok. 10g

paracetamolu,



Nudności, wymioty, bladość w 1 dobie,



Objawy niewydolności wątroby po

3-6 dniach,



Zatrucie polega na nieodwracalnym

uszkodzeniu enzymów komórkowych

przez toksyczne metabolity.

Paracetamol



Leczenie:



Płukanie żołądka, węgiel aktywwowany,



N-acetylocysteina: 150 mg/kg w 200ml
5% glukozy przez 15 min, następnie
50mg/kg przez 4 h, następnie
100mg/kg przez 16h,



Leczenie skuteczne, gdy rozpoczęte
do 10 h od zażycia leku.

Salicylany



Szum w uszach, utrata słuchu,
hiperwentylacja, wzrost temperatury ciała,
pocenie,



Zasadowica oddechowa z kwasicą
metaboliczną,



Hipokaliemia, hipoprotrombinemia, obrzęk
płuc,



Leczenie: alkalizacja moczu, w ciężkich
przypadkach hemodializa.

Amfetamina



Aktywacja receptorów dopa i

noradrenergicznych w OUN,



Pobudzenie układu współczulego:

halucynacje, pocenie, tachykardia

nadciśnienie, hipertermia, suchość skóry i

błon śluzowych,



Leczenie: labetalol, esmolol, neuroleptyki,

benzodiazepiny, zakwaszanie moczu,



UWAGA! Możliwość rabdomiolizy. Wtedy

konieczna jest hemodializa.

OŚRODEK OSTRYCH ZATRUĆ

ŁÓDŹ ul. Św. Teresy 8

Tel. [phone]

Informacja toksykologiczna:

631-47-24

Pytania?

Dziękuję za uwagę !