Zagrożenia
zawodowe
personelu
medycznego
Według danych amerykańskich
pracownicy służb medycznych są grupą
zawodową narażoną na największy
wachlarz zagrożeń wynikających z
wykonywania zawodu.
W Stanach Zjednoczonych ocenia się,
że absencja chorobowa pracowników
szpitali jest
o 40%
wyższa niż ogółu
pracowników.
W opublikowanym niedawno “Apelu
pielęgniarek i położnych do
społeczeństwa polskiego”,
zamieszczonym także w Internecie
przez Naczelną Radę Pielęgniarek i
Położnych, znaleźć można następujące
zdania:
“Pielęgniarki i położne pracują
w trudnych warunkach.
Narażone są na wpływ
szkodliwych czynników
biologicznych, chemicznych i
fizycznych. Do tego dochodzi
wielkie obciążenie psychiczne
spowodowane
odpowiedzialnością za zdrowie i
życie pacjentów, zagrożeniem
chorobami zawodowymi, a
także świadomością, że nie są
w stanie utrzymać rodziny”.
Według danych opublikowanych w
“Prevention and Control of Nosocomial
Infections” (1997) to właśnie
pielęgniarki są grupą zawodową
najbardziej narażoną na zakażenia
szpitalne, a zwłaszcza wywołane
patogenami przenoszonymi przez krew i
płyny ustrojowe.
Zakażenia personelu medycznego
patogenami przenoszonymi przez krew i
płyny ustrojowe
Nie dysponujemy analogicznymi
informacjami dla polskich warunków.
Wiadomo jednak, że w przypadku wzw B,
przed wprowadzeniem szczepień
ochronnych, 60 - 70% zakażeń HBV miało
miejsce w zakładach służby zdrowia w
postaci zakażeń szpitalnych i zakażeń
profesjonalnych oraz, że zapadalność na
wzw B wśród personelu medycznego była
kilkakrotnie wyższa niż w populacji
generalnej.
Czynnik patogenne
Ocenia się, że około 25 różnych
patogenów jest przenoszonych drogą krwi
lub produktów krwiopochodnych. Chociaż
szanse zakażenia większością z nich
oceniane są jako nikłe, to jednak w
przepadku HBV, HCV, HIV jest zupełnie
inaczej. Sytuację komplikuje dodatkowo
fakt, że przebieg wywoływanych przez te
patogeny schorzeń jest często
bezobjawowy,
Okoliczności zakażeń
Głównym sposobem zakażeń personelu
są sytuacje, w których dochodzi do
naruszenia powłok skórnych (ukłucia,
skaleczenia), lub gdy pracownicy
poddani są działaniu skażonej krwi na
błony śluzowe.
HBV vs.
HCV
Powszechne szczepienia ochronne
przeciw HBV prowadzone w Polsce
wśród pracowników ochrony zdrowia,
studentów medycyny i słuchaczy szkół
medycznych spowodowały bardzo
znaczący spadek zachorowań, choć
bardzo wysokim kosztem.
W tej sytuacji zakażenia wirusem HCV
nabierają coraz większego znaczenia.
HBV vs.
HCV
Wiadomo, że HCV jest przeważnie
przenoszony przez krew i produkty
krwiopochodne, ale w 40% przypadków
nie można określić źródła i drogi
zakażenia.
Nie istnieje również możliwość
prowadzenia szczepień ochronnych, jak
w przypadku HBV.
HIV
Ryzyko zakażenia HIV przy zakłuciu igłą
materiałem skażonym wirusem wynosi
mniej niż 0.5 %
Ukłucie igłą to możliwość przeniesienia
0,75—1,4 ul krwi.
Jeżeli jest to krew od nosiciela HIV
bezobjawowego, liczba komórek
zakażonych HIV wynosi w tej objętości od
0,7 do 7, a jeśli od chorego z AIDS 2,8—28.
HIV
Dotychczas opisano wyniki z kilku dużych grup
prospektywnych badań serokonwersji wśród
pracowników służby zdrowia w USA. Mieli oni przez
naskórkowy (przez skórny) lub przez śluzówkowy
(między in. rany) kontakt z krwią lub płynami
ustrojowymi chorych zakażonych HIV. W jednej z
grup na 883 takie osoby serokonwersję
(zakażenie) stwierdzono u 4 tj. u
0,34%.
W innej
grupie obejmującej 332 pracowników, którzy mieli
453 kontakty przez naskórkowe i przez
śluzówkowe z zakażoną krwią, przez długi okres
obserwacji nie stwierdzono serokonwersji u nikogo.
HIV
W innych grupach obejmujących jedna 130 a
druga 150 osób przez długi okres obserwacji
nie stwierdzono serokonwersji.
Przeprowadzono badania serokonwersji u
1231 stomatologów i personelu
pomocniczego w środowiskach, gdzie
występują grupy wysokiego ryzyka, np.
narkomani i homoseksualiści w Nowym Jorku.
Obecność przeciwciał przeciw wirusowi HIV
stwierdzono tylko u jednego stoma- loga.
Staphyllococcus aureus
Drobnoustrojami wywołującymi
najczęściej, bo w 90% przypadków,
zakażenia szpitalne są bakterie.
W piśmiennictwie podaje się, że np. w
USA Staphylococcus aureus
skolonizował 20 do 40% populacji
generalnej i 30 do 60% personelu
medycznego
Staphyllococcus aureus
Przeprowadzone w ostatnim czasie
badania personelu szpitali na terenie
Polski ujawniły, że wielu pracowników
jest nosicielami gronkowców
koagulazododatnich, w tym także
szczepów metycylinoopornych (MRSA).
Odgrywają one główną rolę w
rozprzestrzenianiu zakażeń
gronkowcowych.
Staphyllococcus aureus
Niestety izolowane są już szczepy
oznaczane jako Staphylococcus
aureus (MRS+) GISA+ [glycopeptide
(vancomycin) intermediate-resistant S.
aureus], tj. średniooporne na działanie
jedynego skutecznego (na szczepy
MRS+) antybiotyku, czyli wankomycyny.
Czynniki biologiczne
mikro-i makroorganizmy oraz
wytwarzane przez nie struktury i
substan cje, które oddziałują negatywnie
na organizm człowieka w pro cesie pracy
i mogą być przyczyną chorób
zawodowych i paraza-wodowych.
Czynniki biologiczne
1. czynniki wywołujące choroby zakaźne
i inwazyjne (priony, wirusy, bakterie,
grzyby, pierwotniaki i robaki),
2. alergeny biologiczne (bakterie,
grzyby, cząstki roślinne i zwie rzęce),
Czynniki biologiczne
3. toksyny biologiczne, w tym czynniki
immunotoksyczne (endotoksyna
bakteryjna, mikotoksyny, glukany
grzybicze, lotne związki organiczne,
toksyny roślinne, jady zwierzęce),
4. czynniki rakotwórcze (aflatoksyny,
pył drzewny).
Czynniki chemiczne
W rozporządzeniu nr 513 z dnia 17
czerwca 1998 roku (Dz. URP Nr. 79 z dn
27.08.1998). Minister Pracy i Polityki
Socjalnej opublikował listę substancji
chemicznych szkodliwych dla zdrowia
ludzkiego, które występują w
środowisku pracy.
Czynniki chemiczne
Lista jest bardzo długa, gdyż zawiera
nazwy aż 352 związków. Niektóre z nich,
np. glutaraldehyd (aldehyd
glutarowy) czy formaldehyd są
składnikami środków dezynfekcyjnych
powszechnie używanych w Służbie
Zdrowia.
Drogi wnikania
I. Droga pokarmowa
II. Droga oddechowa
III. Skóra
IV. Droga bezpośrednia
I. Droga pokarmowa
pokarm, woda, a także pył znajdujący
się w pomieszczeniu
niedokładne mycie rąk przed jedzeniem,
brak dezynfekcji rąk i miejsca (blat,
taca) spożywania posiłku,
a także picie herbaty lub innych napojów
podczas wykonywania czynności
zawodowych.
I. Droga pokarmowa
powszechny zwyczaj jedzenia drugiego
śniadania w takich miejscach pracy, jak
np. przy stole laboratoryjnym, w
pokoiku pielęgniarskim, w pralni, a
nawet w prosektorium. Zdarza się, że w
tych samych pomieszczeniach
przechowywane są także odczynniki.
niezdejmowanie odzieży ochronnej,
dotykanie w trakcie jedzenia
przedmiotów takich jak: słuchawka
telefonu, książki, notatniki czy długopis.
II. Droga oddechowa
Wdychane w pomieszczeniu szpitalnym
powietrze zawiera zawsze znacznie
większą liczbę biologicznych czynników
chorobotwórczych niż powietrze innych
pomieszczeń o podobnym zagęszczeniu
ludności.
Jeśli dojdzie do takiej infekcji, jest ona
trudna do leczenia z powodu znacznej
odporności szczepów szpitalnych na
antybiotyki i środki dezynfekujące.
III. Skóra
Szczególnie narażona na kontakt z
mikroorganizmami jest skóra rąk, na
której znajdują się drobne skaleczenia,
obtarcia naskórka oraz naturalne otwory
np. ujście gruczołów potowych,
łojowych itp.
Zwyczaj zakładania rękawiczek
obserwuje się jedynie w tych
przypadkach, dla których opracowana
została procedura postępo wania, a więc
personel został przeszkolony w sprawie
bezpiecznego zachowania.
IV. Droga bezpośrednia
To sposób wnikania drobnoustrojów
spowodowany naruszeniem tkanek - na
skutek skaleczenia, wstrzyknięcia,
ukąszenia, podrapania przez ludzi lub
zwierzęta.
Nieosłonięte otwory ciała - oczy,
nozdrza, uszy. Jest to droga, o której
najczęściej się zapomina.
IV. Droga bezpośrednia
W przypadku kontaktu z mate riałem
zakaźnym w postaci pyłu lub cieczy np.
podczas zabiegów chirurgicznych, krwi
lub płynu z przeciętego ropnia, może
dostać się do śluzówki oka lub nosa i tą
drogą znacznie szybciej niż inną,
dotrzeć do krwioobiegu, a wraz z nim
do wszystkich narządów.
Źródła mikroorganizmów
w zakładach służby
zdrowia
pacjenci
materiały biologiczne pobrane do badań
gryzonie i związane z nimi insekty
nosiciele wśród personelu
Czynniki ryzyka
Ryzyko zakażenia w pracy pielęgniarek jest
tym wyższe im bardziej „wyeksponowana”
jest ich praca na szereg drobnoustrojów
chorobotwórczych (przede wszystkim
praca na oddziałach IOM, oddziałach
zabiegowych, oddziałach zakaźnych, bloku
operacyjnym) a także ryzyko to może
wzrosnąć w przypadku nie przestrzegania
przez pielęgniarki zasad aseptyki i
antyseptyki.
Warunki ryzyka
nagromadzenie mikroorganizmów
chorobotwórczych,
zaniedbania higieniczne (brudne,
nieodnawiane i nieremontowane przez
wiele lat pomieszczenia, posadzki i
ściany niezmywane środkami
dezynfekującymi),
nieskuteczna wentylacja,
Warunki ryzyka
przenoszenie lub przetrzymywanie w
otwartych pojemnikach materiałów
biologicznych, zużytych opatrunków,
przenoszenie brudnej pościeli przez cały
oddział,
nieskuteczna sterylizacja
Warunki ryzyka
niewłaściwa organizacja pracy,
nieświadomość zagrożenia,
minimalna znajomość zasad ochrony
przed zagrożeniami,
akceptacja przez kierownictwo
placówek służby zdrowia złych nawyków
personelu,
Warunki ryzyka
brak skutecznych środków ochrony
indywidualnej oraz kontroli zewnętrznej
wynikającej z braku regulacji prawnych
błędy w pielęgnowaniu chorych z
niewydolnością oddechową leczonych
respiratorem, zaintubowanych lub z
tracheotomią
Warunki ryzyka
najbardziej częstymi źródłami
kontaminacji bakteryjnej naczyń
żylnych jest nieodkażanie rąk przez
pielęgniarki, niejałowe
przygotowywanie i podłączanie wlewu
kroplowego zwłaszcza podczas
dodawania leków lub roztworów
elektrolitowych do tychże zestawów
kroplowych
Zasady profilaktyki
do podstawowych zasad organizacyjnych
należy dążenie do oddzielenia personelu
od źródeł zagrożeń
wyznaczenie miejsc spożywania posiłków.
Pomieszczenie takie powinno być
odizolowane od pomieszczeń pracy i
wyposażone w przedsionek (filtr), w
którym można zdjąć ubranie ochronne,
umyć i zdezynfekować ręce. Do
pomieszczenia takiego nie mogą mieć
dostępu pacjenci.
Zasady profilaktyki
hermetyzacja transportu materiałów
biologicznych, prac związanych z tymi
materiałami i ich neutralizacją oraz
zużytych środków opatrunkowych i
brudnej bielizny
zakupienie urządzeń technicznych,
gwarantują cych izolację personelu od
niebezpiecznych czynników (np. bok sy
do prac bakteriologicznych, szafy
hermetyczne z wyciągiem, opakowania
jednorazowe, digestoria itp.)
Zasady profilaktyki
przeszkolenie pracowników (można w
ramach szkoleń bhp), mające na celu
nie tylko poszerzenie wiadomości, ale
także działanie wychowawcze,
zmierzające do utrwalenia
prawidłowych nawyków
środki ochrony indywidualnej
Zasady profilaktyki
Niestety, brakuje wygodnych,
funkcjonalnych i skutecznych środków
ochrony dróg oddechowych oraz oczu,
chroniących przed aerozolem
zakaźnym, a także przypadkowym
zawilgoceniem przez płyny ustrojowe.
wszystkie maski, utrudniają oddychanie.
Nie są, więc środkiem, który może być
stosowany przez 8 godzin
Zasady profilaktyki
zapewnieniem odpowiedniej liczby odzieży
ochronnej. W niektórych szpitalach
akceptowana jest skandaliczna praktyka
prania odzieży ochronnej w domu.
stymulowanie odporności organizmu
pracowników
powodu konieczne są szczepienia
ochronne (obowiązkowe przeciwko wzw) i
przestrzeganie reguł higienicznego trybu
życia.
Zasady profilaktyki
Nie wolno wkładać użytej igły do
zdjętego z niej ochronnego opakowania
Prosty zabieg higieniczny – mycie skóry
na rękach, pozwalający w sposób
mechaniczny usunąć komórki
drobnoustrojów i wirusy znajdujące się
na powierzchni skóry, jest niezwykle
ważnym etapem w ograniczaniu
zakażeń, w tym i zakażeń szpitalnych.
MYCIE RĄK
1. Zmoczyć ręce i nadgarstki.
2. Zastosować zwykłe, nieantyseptyczne mydło
najlepiej w płynie, w ilości wy starczającej do
otrzymania piany.
3. Energicznie pocierać, aby wytworzyć pianę na
powierzchni rąk przez co naj mniej 10 -15 sęk.
4. Ręce starannie spłukiwać pod bieżącą wodą
przez następne 10 -15 sęk.
5. Starannie wysuszyć używając dobrej jakości
papierowych ręczników.
Ręce powinny być myte:
* przed i po każdym dniu pracy;
* przed i po każdym kontakcie
pielęgnacyjnym;
* po kontakcie z krwią, płynami ustrojowymi,
wydzielinami i wydalinami;
* po kontakcie z brudnym lub skażonym
sprzętem lub bielizną;
* przed jedzeniem, piciem lub
przygotowywaniem posiłków, w tym
podawaniem posiłków, napojów lub leków;
* po wyjściu z toalety
Higieniczna dezynfekcja
rąk
Higieniczna dezynfekcja rąk usuwa i
zabija większość drobnoustrojów
przejścio wych. Stosuje się
antyseptyczny preparat do mycia.
Higieniczna dezynfekcja
rąk
1. Zamoczyć ręce i nadgarstki.
2. Nabrać 3 - 5 ml roztworu antyseptycznego w
złożone ręce.
3. Energicznie pocierać, aby wytworzyć na
wszystkich powierzchniach rąk i nadgarstków
pianę utrzymującą się przez co najmniej minutę.
4. Starannie spłukiwać ręce pod bieżącą wodą
przez 10 -15 sekund, z pocieraniem całych rąk.
5. Spłukać i następnie starannie wysuszyć..
Stosuje się je:
* w czasie ognisk epidemicznych, przy
kontakcie z krwią i płynami ustro jowymi lub w
sytuacjach, gdy zanieczyszczenie
drobnoustrojami jest prawdopodobne;
* w oddziałach o dużym ryzyku zakażenia,
np. w izolatkach, na oddziałach intensywnej
terapii i noworodkowych;
* przed wykonaniem inwazyjnych zabiegów;
* przed i po dotykaniu ran, cewników
moczowych lub dożylnych;
* przed założeniem i po zdjęciu rękawiczek.
Higieniczna dezynfekcja
rąk metodą wcierania
Alternatywną metodą dezynfekcji rąk
jest użycie 3 - 5 ml szybko działającego
środka antyseptycznego (np.
alkoholowego zawierającego glicerol
jako środek nawilżający, zapobiegający
nadmiernemu wysuszaniu rąk) i
wcieranie go w usta lony sposób aż do
wyschnięcia.
Higieniczna dezynfekcja
rąk metodą wcierania
Alkoholowe środki do wcierania nie
myją i dlatego jest ważne, by widocznie
zabrudzone ręce zostały najpierw
umyte wodą i mydłem. Metoda ta jest
wygodna, ponieważ pojemnik z
środkiem dezynfekcyjnym do rąk może
być umieszczony wszędzie tam, gdzie
jest potrzebny.
Higieniczna dezynfekcja
rąk metodą wcierania
Jest także szybką i skuteczną
alternatywą mycia rąk tam, gdzie
umywalka nie jest łatwo dostępna, np.
poza szpitalem, lub gdy wracanie do
umywalki jest niepraktyczne, np. w
czasie wizyty lekarskiej na oddziale, gdy
trzeba szybko dezynfekować ręce.
Chirurgiczna dezynfekcja
rąk
Chirurgiczne mycie rąk wymaga usunięcia
i zabicia flory przejściowej oraz znacznego
zmniejszenia flory stałej na rękach
zespołu operacyjnego na czas operacji, na
wypadek gdyby poszło do przedarcia lub
przekłucia rękawiczki. Paznokcie zawsze
powinny być krótkie i czyste. Przed
chirurgiczną dezynfekcją rąk trzeba zdjąć
zegarek z nadgarstka i biżuterię.
Chirurgiczna dezynfekcja
rąk
1. Odkręcić kran łokciem i ustawić
żądaną temperaturę i przepływ wody.
2. Zamoczyć ręce i przedramiona.
3. Nałożyć antyseptyczny detergent,
np. z chlorheksydyną lub kompleksem
jodu z powidonem, z pojemnika z
dozownikiem uruchamianym łokciem.
Chirurgiczna dezynfekcja
rąk
4. Rozprowadzać pianę na rękach i
przedramionach przez minutę, trzymając
dłonie powyżej łokci i opłukać starannie
pod bieżącą wodą. Wyczyścić paznokcie i
usunąć brud specjalnym przyrządem
trzymając dłonie pod bieżącą wodą lub
wyczyścić paznokcie i przestrzenie
podpaznokciowe (ale nie skórę, żeby jej
nie uszkodzić) sterylną szczotką do
paznokci - tylko przed rozpoczęciem dnia
operacyjnego.
Chirurgiczna dezynfekcja
rąk
5. Mycie rąk powtarzać jeszcze przez 2
minuty. Ręce, nadgarstki i
przedramiona spłukać następnie pod
bieżącą wodą, trzymając ręce tak, by
palce były zawsze skierowane ku górze,
a łokcie ku dołowi; pozwala to na
uniknięcie skażenia czystych palców i
rąk wodą spływającą z ramion.
Chirurgiczna dezynfekcja
rąk
6. Technika wycierania jest bardzo ważna.
Do każdej ręki używa się osobnego
jałowego ręcznika, przesuwając go od
czubków palców do łokcia ruchem
przytykania (a nie pocierania).
7. Ręcznik wyrzucić i drugim wytrzeć
drugą rękę w taki sam sposób.
8. Gdy ręce, nadgarstki i przedramiona są
dokładnie wytarte, dana osoba jest gotowa
do założenia fartucha i rękawiczek.
RĘKAWICE
Rękawice powinny być stosowane jako
jednorazowe
Rękawice powinny być zmieniane po każdym
pacjencie (zakończeniu zabiegu, badania, czyn
ności pielęgnacyjnych), po kontakcie z materia
łem biologicznym lub próbą laboratoryjną, a
także po uszkodzeniu
Przed założeniem rękawic należy ręce umyć
i(lub) zdezynfekować.
Środki ochrony skóry powinny być usunięte z
rąk, ponieważ zmniejszają szczelność ręka wic,
powodując wzrost penetracji płynów i
drobnoustrojów.
RĘKAWICE
Nie należy myć lub dezynfekować
jednorazowych rękawic między kolejnymi
pacjentami lub czynnościami wykonywanymi
w laboratorium i powtórnie używać.
Środki powierzchniowoczynne stosowane do
ich mycia oraz środki dezynfekcyjne mogą
uszka dzać rękawice, zmniejszać ich
szczelność, co powoduje wzrost penetracji
płynów, i drobnoustrojów przez rękawice.
Po zdjęciu rękawic ręce należy umyć lub
zdezynfekować
RĘKAWICE
Mimo że rękawice mogą być używane
jako bariera ochronna w przypadku
dużych zanieczyszczeń krwią i płynami
ustrojowymi, to mycie i dezynfekcja rąk
po ich zdjęciu są bardzo ważne,
ponieważ przez niewidoczne
uszkodzenia w rękawicach może
nastąpić zanieczyszczenie rąk
drobnoustrojami.
RĘKAWICE
Rękawice medyczne nie są odporne na
uszkodzenie przez ostre narzędzia,
należy, więc zachować ostrożność przy
posługiwaniu się igłami i ostrymi
narzędziami. W czasie zabiegów
chirurgicznych ponad 30% rękawic ulega
uszkodzeniu (przebicie, przecięcie).
Stosowanie dwóch par rękawic zwiększa
bezpieczeństwo pracowników.
WYKAZ STANOWISK PRACY
ORAZ SZCZEPIEŃ
OCHRONNYCH WSKAZANYCH
DO WYKONANIA
PRACOWNIKOM
PODEJMUJĄCYM PRACĘ LUB
ZATRUDNIONYM NA TYCH
STANOWISKACH
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA
ZDROWIA11 z dnia 3 stycznia 2003 r. w
sprawie wykazu stanowisk pracy oraz
szczepień ochronnych wskazanych do
wykonania pracownikom podejmującym
pracę lub zatrudnionym na tych
stanowiskach
Na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy z
dnia 6 września 2001 r. o chorobach
zakaźnych i zakażeniach (Dz. U. Nr 126,
póz. 1384)
L
p.
Określenie stanowiska pracy
Szczepienie
ochronne
1
stanowiska pracy, na których
występuje narażenie na kontakt z
materiałem biologicznym
pochodzenia ludzkiego (krew i inne
płyny ustrojowe oraz wydaliny i
wydzieliny chorych)
przeciw
wirusowemu
zapaleniu wątroby
typu B
2 stanowiska pracy, na których
wykonywanie pracy związane jest z
wyjazdami na obszary występowania
zachorowań na wirusowe zapalenie
wątroby typu A
przeciw
wirusowemu
zapaleniu wątroby
typu A
3 stanowiska pracy przy usuwaniu
odpadów komunalnych i nieczystości
ciekłych lub konserwacji urządzeń
służących temu celowi
przeciw
wirusowemu
zapaleniu wątroby
typu A
4 stanowiska pracy wymagające
częstego kontaktu z glebą
przeciw tężcowi
5 stanowiska pracy przy usuwaniu
odpadów komunalnych i nieczystości
ciekłych lub konserwacji urządzeń
służących temu celowi
przeciw tężcowi
6 osoby zatrudnione na stanowiskach
związanych z obsługą osób
przyjeżdżających z obszarów
występowania błonicy lub osoby
wyjeżdżające na te obszary
przeciw błonicy
7 stanowiska pracy w kompleksach
leśnych na obszarach endemicznego
występowania zachorowań na
kleszczowe zapalenie mózgu
przeciw
kleszczowemu
zapaleniu mózgu
8 stanowiska pracy związane z
diagnostyką wścieklizny u zwierząt
lub stanowiska pracy wymagające
kontaktu z nietoperzami
przeciw
wściekliźnie
9 stanowiska pracy na obszarach
występowania zachorowań na żółtą
gorączkę, jeżeli tak stanowią
przepisy danego kraju
przeciw żółtej
gorączce
10
stanowiska pracy związane z
diagnostyką duru brzusznego i
innych schorzeń jelitowych oraz
stanowiska pracy przy usuwaniu
odpadów komunalnych i nieczystości
ciekłych lub konserwacji urządzeń
służących temu celowi
przeciw durowi
brzusznemu
Regulacje prawne
Zgodnie z Art. 207 i Art. 215 Kodeksu
Pracy pracodawca jest zobowiązany
chronić zdrowie i życie pracowników
poprzez zapewnienie bezpiecznych i
higienicznych warunków pracy przy
odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć
nauki i techniki, a w szczególności
organizować pracę zapewniającą
bezpieczne i higieniczne warunki jej
wykonywania.
Regulacje prawne
Pracodawca zobowiązany jest w myśl Art.
226 informować pracowników o ryzyku
zawodowym, które wiąże się z
wykonywaną pracą oraz o zasadach
ochrony przed zagrożeniem. Ponadto,
zgodnie z Art. 227 pracodawca
zobowiązany jest stosować środki
zapobiegające chorobom zawodowym i
innym chorobom związanym z
wykonywaną pracą, a w szczególności:
Regulacje prawne
utrzymywać w stanie stałej sprawności
urządzenia ograniczające lub eliminujące
szkodliwe dla zdrowia czynniki środowiska
pracy oraz urządzenia służące do pomiarów
tych czynników,
przeprowadzać na swój koszt badania i
pomiary czynników szkodliwych dla
zdrowia,
rejestrować i przechowywać wyniki tych
badań i pomiarów oraz udostępnić je
pracownikom.
Regulacje prawne-braki
Regulacje prawne, dotyczące ochrony
pracowników przed zagrożeniami
czynnikami biologicznymi, są w polskim
prawie niepełne i znajdują się w wielu
rozporządzeniach dotyczących
bezpieczeństwa w różnych dziedzinach
gospodarki.
Regulacje prawne
W obowiązującym stanie prawnym organy
nadzoru i kontroli nad warunkami pracy
są mało skuteczne. Państwowa Inspekcja
Pracy w sprawach czynników
biologicznych ma niewiele do
powiedzenia, może jedynie zwrócić uwagę
na częstotliwość występowania chorób
zawodowych i ryzyko związane z kilkoma
biologicznymi czynnikami rakotwórczymi.
Często wystarczy wiedza i
rozsądne zachowanie
pracowników, aby w znacznym
stopniu ograniczyć ryzyko.
W. Kapała, K. Brońska "Rola pielęgniarki
w zapobieganiu zakażeń szpitalnych"
opublikowanego w "Pielęgniarstwo XXI
wieku" 2003, nr 5.