background image

SIEDEM 
CUDÓW ŚWIATA 
STAROŻYTNEGO

background image

Nazwa 

Siedem Cudów Świata

 odnosi się generalnie do każdej liczby 

najbardziej popularnych miejsc turystycznych. 

Najstarszą taką listą 

jest Lista siedmiu cudów starożytnego świata. 

Był to swoistego rodzaju turystyczny 

przewodnik dla podróżników starożytności, 

którzy chcieli zobaczyć najbardziej sławne i 

znane miejsca.

background image

Siedem cudów świata 

starożytnego 

PIRAMIDY 
EGIPSKIE 
LATARNIA 
MORSKA 
WISZĄCE 
OGRODY 
MAUZOLEUM       
     W 
HALIKARNASIE

ŚWIĄTYNIA 
ARTEMIDY 
KOLOS RODYJSKI 
POSĄG ZEUSA 
OLIMPIJSKIEGO w 
Olimpii 

background image

Piramida 

Cheopsa

background image

Cud  

Piramida Cheopsa 

Data

               2560 p.n.e. 

Budowniczy     Egipcjanie 
Zniszczone

ciągle istnieje 

Przyczyna       brak

 

background image

Piramida Cheopsa

Piramida – monumentalna budowla 

służąca jako grobowiec władcy lub 

osoby prywatnej albo jako 

podbudowa dla świątyni. Kształt 

piramidy to najczęściej ostrosłup 

lub forma w ogólnych zarysach do 

niego zbliżona. Piramidy spotykane 

są m.in. w Egipcie i 

prekolumbijskiej Ameryce.

background image

Piramida Cheopsa

Piramida Cheopsa, Wielka Piramida 

Cheopsa – monumentalna budowla 

znajdująca się w Egipcie, w 

mieście Giza wzniesiona ok. 2560 

r. p.n.e. prawdopodobnie wg 

projektu Hemona. Piramida 

Cheopsa oraz stojące obok niej 

piramidy Chefrena i Mykerinosa to 

najbardziej znany zespół piramid. 

Obok piramidy Chefrena 

postawiono monumentalny pomnik 

SFINKSA 

background image

Piramida Cheopsa

Postawiona została na sztucznie wyrównanym 

terenie. Boki jej są zwrócone dokładnie na północ, 

południe, wschód i zachód. Wielkie bloki kamienne, 

ważące po 2,5 tony zostały ustawione z wielką 

precyzją. Cała budowla składa się z ponad 2,3 mln 

takich bloków. Ścięty wierzchołek piramidy 

spowodował, że jej wysokość zmalała do około 137,0 

m. Wejście do piramidy znajduje się w północnej 

ścianie. Przejście niskim korytarzem prowadzi do 

położnej na wysokości 42,0 m nad poziomem terenu 

komnaty królewskiej – komory grobowej. Wewnątrz 

piramidy wybudowano jeszcze dwie komory grobowe 

– jedną poniżej poziomu terenu, drugą powyżej 

poziomu podstawy. Według niektórych uczonych 

Wielka Piramida ukrywa nieodnalezione jeszcze 

systemy komnat i korytarzy. Obok piramidy 

znaleziono barkę pogrzebową. W komorze królowej 

znajduje się korytarz o długości około 60 m, na 

którego końcu znajdują się małe drzwiczki, a za nimi 

prawdopodobnie pusta przestrzeń.

background image

Wiszące ogrody 

królowej 

Semiramidy

 

background image

Cud 

Wiszące ogrody 

Semiramidy

Data            

600 p.n.e.

 

             

  Budowniczy     

Babilończycy

 

Zniszczone     

po I wieku p.n.e.

Przyczyna      

trzęsienie ziemi

background image

Wiszące ogrody królowej 

Semiramidy w Babilonie

 

Podobno zostały zbudowane na polecenie 

króla Nabuchodonozora II w VI w. p.n.e., 

który podarował je swojej żonie, Amytis, 

ponieważ po przyjeździe do Babilonu bardzo 

tęskniła za bujną zielenią ojczystego kraju – 

Medii. Niejasne jest dlaczego nazwano je 

imieniem Semiramidy, asyryjskiej królowej, 

która żyła dwa wieki wcześniej. Owe ogrody 

musiały istnieć ze względu na wzmianki o 

nich występujące w wielu źródłach 

historycznych z tamtego okresu. Ponadto 

wykopaliska przeprowadzone w miejscu ich 

hipotetycznego położenia wykazały obecność 

pozostałości rozległego pałacu 

Nabuchodonozora II.

background image

Wiszące ogrody królowej 

Semiramidy w Babilonie

Dachy, na których zasadzono rośliny, były 

wykonane z materiałów nieprzepuszczających 

wody, takich jak smoła i ołów, dlatego nie 

przeciekały podczas nawadniania. Składały się  

           z ponad 100 tarasów zbudowanych 

jeden nad drugim i wypełnionych taką ilością 

ziemi, że rosły na nich drzewa. Ogrody te 

zostały założone w VII wieku p.n.e. Zwisające z 

tarasów pnącza zakrywały mury, co sprawiało 

wrażenie, że te piękne rośliny zawieszone są w 

powietrzu. Do ich nawadniania używano wody 

z rzeki Eufrat, którą dostarczano na 

poszczególne poziomy za pomocą sieci 

wodociągowych.

background image

Świątynia 

Artemidy                

    w Efezie

 

background image

Cud         

Świątynia Artemidy w Efezie 

Data         

550 p.n.e.

                 

Budowniczy  

Persowie, Grecy

 

Zniszczone  

356 p.n.e.

 

Przyczyna   

ogień

background image

Świątynia Artemidy             

w Efezie 

Znana pod nazwą Artemizjonu stanowiła największą 

ozdobę Efezu w Azji Mniejszej (obecnie Turcja). Była 

to olbrzymia (110 m na 55 m) świątynia, zbudowana 

przez króla Lidii Krezusa w połowie VI wieku p.n.e. W 

roku 356 p.n.e. świątynię spalił szewc Herostrates, 

by zyskać rozgłos. Świątynię chciał odbudować 

Aleksander Wielki. Mieszkańcy Efezu nie przyjęli 

jego warunku, jakim było umieszczenie                 w 

świątyni inskrypcji sławiących jego imię. 
Oryginalny posąg Artemidy, nie zachowany, był 

wykonany ze złota, srebra, kości słoniowej i 

czarnego kamienia. Można się jedynie domyślać, jak 

wyglądał, na podstawie opisów i zachowanej kopii. 

Uwagę zwraca niezwykły sposób przedstawienia 

bogini, przypominający bardziej rzeźby egipskie, niż 

greckie. 

background image

Świątynia Artemidy             

w Efezie

Kult bogini Artemidy- matki opiekującej się 

ziemią, powietrzem i wodą, dającej życie i 

urodzaj, a jednocześnie rządzącej cywilizacją, 

był rozpowszechniony w Anatolii jeszcze 

przed przybyciem greckich kolonistów. posągi 

Artemidy przedstawiają ją ubraną w suknię 

ozdobioną miejskimi wieżami, które są 

atrybutem jej władzy nad cywilizacją. Ozdoby 

z wyobrażeniami zwierząt są symbolem jej 

władzy nad nimi. Efeska Artemida nazywana 

była też Pszczelą Boginią, a bite w mieście 

monety na awersie miały symbol bogini – 

wizerunek królowej pszczół.

background image

Posąg Zeusa           

 w świątyni             

    w Olimpii

 

background image

Cud 

Posąg Zeusa w Olimpii

Data          

435 p.n.e.

 

             

  Budowniczy   

Grecy

 

Zniszczone    

V - VI wiek naszej 

ery 

Przyczyna     

ogień

background image

Posąg Zeusa w świątyni        

     w Olimpii 

Olbrzymi posąg siedzącego na tronie Zeusa 

dłuta Fidiasza został wykonany po roku 430 

p.n.e. Dotrwał jedynie do roku 426 n.e., a 

znany jest z rzymskiej kopii. Posąg Zeusa 

uległ zniszczeniu na skutek pożaru.
Posąg przedstawia Zeusa siedzącego w 

płaszczu na tronie i trzymającego w jednej 

ręce berło, na wierzchołku którego siedział 

orzeł. Berło było symbolem władzy Zeusa, a 

orzeł jego ulubionym i poświęconym mu 

ptakiem. W drugiej ręce trzymał posążek Nike. 

Podstawa posągu to 6,5m x 1 m, wysokość ok. 

13 m. Posąg został wykonany z drewna, złota, 

kości słoniowej oraz szlachetnych kamieni.

background image

Mauzoleum             

  w Halikarnasie

 

background image

Cud 

Mauzoleum w 

Halikarnasie

Data

     

351 p.n.e.

 

Budowniczy   

Persowie, Grecy

 

Zniszczone   

w 1494 naszej ery

 

Przyczyna    

trzęsienie ziemi

background image

Mauzoleum w Halikarnasie 

Był to grobowiec Mauzolosa, 

perskiego satrapy Karii wzniesiony 

ok. 350 p.n.e.. Budynek został 

zaprojektowany na polecenie 

królowej-wdowy – Artemizji. 

Mauzoleum nie przetrwało do 

naszych czasów — zaniedbana 

budowla pod wpływem upływu 

czasu, działań ludzi i trzęsień 

ziemi stopniowo popadała w ruinę.

background image

Kolos Rodyjski

 

background image

Cud 

Kolos Rodyjski

Data          

292-280 p.n.e.

 

       

        Budowniczy   

Grecy

 

Zniszczone

224 p.n.e.

Przyczyna    

trzęsienie ziemi

background image

Kolos Rodyjski 

Olbrzymich rozmiarów posąg Heliosa 
wybudowany na wyspie Rodos przez 
Charesa z Lindos w 292-280 roku p.n.e. 
Monument wykonano z brązu i ustawiono 
u wejścia do portu dla upamiętnienia 
zwycięstwa Seleukosa I Nikatora nad 
Demetriuszem Poliorketesem (304 
p.n.e.). Posąg miał ok. 32-36 m 
wysokości  i ważył ok.70 ton. Widoczny 
był już z okolicznych wysp.

background image

Latarnia morska 

na Faros

 

background image

Cud 

     

Latarnia morska w 

Faros

Data

     

III wiek p.n.e.

Budowniczy   

Hellenistyczny Egipt

Zniszczone

1303-1480 naszej ery

 

Przyczyna     

trzęsienie ziemi

background image

Latarnia morska na Faros 

Została zbudowana ok. 280-279 p.n.e. 
Latarnia znajdowała się na przybrzeżnej 

wysepce Faros, która mając sztuczne 

połączenie ze stałym lądem poprzez groblę 

heptastadion, stanowiła część wejścia do 

portu w Aleksandrii w Egipcie. Ocenia się, że 

była to wieża o wysokości ok. 100-120 m. 

Miała dolną kondygnację o przekroju 

kwadratu, nad nią wznosiła się kolejna, 

ośmiokątna i trzecia o przekroju okrągłym. 

Latarnia zwieńczona była kopułą wspartą na 

ośmiu kolumnach. Na niej ustawiony był 

posąg Posejdona o wysokości około 7 m. W 

tamtych czasach była to najwyższa budowla 

na świecie o podstawie krótszej od jej 

wysokości.


Document Outline