nowotwory – najczęstsze guzy
śródczaszkowe, o charakterze
pierwotnym lub przerzutowym;
ropnie – w wyniku zakażenia
bakteryjnego;
krwiaki - konsekwencja krwawienia
śródczaszkowego;
ziarniniaki;
pasożyty
.
Nie zależą bezpośrednio od
obecności guza, ale są wyrazem
wzrostu ciśnienia śródczaszkowego,
które powstaje w następstwie:
utrudnienia krążenia płynu mózgowo-
rdzeniowego;
rozrostu guza w obrębie czaszki;
wywierającego przez guz ucisku na
układ żylny, co wywołuje obrzęk
mózgu
.
ból głowy -> najczęstszy objaw – typowo pojawiający się i
najsilniejszy nad ranem, narastający się wraz z
powiększaniem się masy nowotworu i coraz gorzej
reagujący na środki przeciwbólowe;
nudności i wymioty -> wynik podrażnienia nerwu
błędnego;
tarcza zastoinowa – wynik przekrwienia spowodowanego
utrudnieniem odpływu żylnego -> objawia się
obustronnym zatarciem granic i uniesieniem tarcz nerwów
wzrokowych, rozdęciem naczyń włosowatych,
poszerzeniem żył i zanikiem ich naturalnego pulsowania, a
w późniejszej fazie wybroczynami do siatkówki;
zwolnienie czynności serca;
senność,
zaburzenia świadomości
W końcowych stadiach choroby dochodzi do
przemieszczeń wewnątrzczaszkowych i tzw.
wklinowań (wgłobień), np.
- przemieszczenie zakrętu obręczy pod sierp;
- przesunięcie we wcięcie namiotu móżdżku:
a) przyśrodkowej części płata skroniowego -> w
efekcie zostaje uciśnięty nerw okoruchowy
(rozszerzenie źrenicy po stronie nowotworu);
b) śródmózgowia
Objawem, który powinien zawsze budzić
podejrzenie guza, jest stopniowy, stale narastający
ubytek czynności, wskazujący na ogniskowe
uszkodzenie mózgu (narastanie niedowładu
połowiczego, afazji, niedowidzenia połowiczego
itp
.
Objawy zależne od położenia
nowotworu. Są spowodowane jego
bezpośrednim oddziaływaniem na
otaczające tkanki mózgu. Wystąpić
mogą objawy ubytkowe albo
podrażnienie objawiające się
napadami padaczkowymi
.
wpływają przede wszystkim na zachowanie i
stan psychiczny chorych
występuje zniesienie inicjatywy, niechęć do
działania, apatia;
jeśli zmiany dotyczą części przyśrodkowej
dochodzi do spowolnienia intelektualnego,
zaburzenia koncentracji uwagi;
w przypadku nowotworów przypodstawnych
tzw. moria czołowa (impulsywność,
drażliwość, wesołkowatość);
uszkodzenie kory ruchowej – niedowłady.
afazja;
50% chorych ma padaczkę;
omamy wzrokowe, słuchowe,
czuciowe;
uszkodzenie hipokampa – zaburzenia
zapamiętywania
.
zaburzenia czucia po przeciwnej stronie ciała;
upośledzone lokalizowanie bodźca,
niezdolność odróżniania bodźca pojedynczego
od podwójnego (zaburzenie czucia
epikrytycznego), utrata możliwości
rozpoznawania znaków pisanych na skórze
(zaburzenia dermoleksji) lub przedmiotów
trzymanych w dłoni (astereognozja)
inne objawy: apraksja konstrukcyjna –
trudności w wykonywaniu złożonych czynności,
niezdolność składania pojedynczych
elementów w jedną konstrukcję przestrzenną
zaburzenia w polu widzenia;
niedowidzenie połowicze / całkowita
ślepota korowa;
Omamy wzrokowe - błyski, iskry,
płomienie przed oczyma
Guzy rozwijające się w pobliżu komory
IV zakłócają prawidłowe krążenie
płynu mózgowo – rdzeniowego i
szybko wywołują objawy wzmożenia
ciśnienia śródczaszkowego;
W zależności od usytuowania
nowotworu – objawy uszkodzenia
robaka, półkuli móżdżku
zespół wzgórzowy: przeciwstronny kurczowy
niedowład, szybko zmieniający się w
porażenie, połowicze zaburzenia czucia,
połowicze parestezje, ostre bóle lub uczucie
pieczenia obejmujące połowę ciała,
przeczulica dotykowa , nadwrażliwość skórna,
niekiedy drżenie zamiarowe o różnym
nasileniu i ruchy choreoatetotyczne
postępujące otępienie
Wśród nich wyróżniamy:
glejaki (najczęściej występujące),
oponiaki,
gruczolaki przysadki,
nerwiaki nerwu VIII
guzy kieszonki Rathkego,
przerzuty
.
Podział glejaków opiera się na podobieństwie
komórek nowotworowych do kom. glejowych z
okresu embrionalnego lub do dojrzałych kom.
glejowych.
Wyróżniamy:
gwiaździaki (37%),
gąbczaki wielopostaciowe (30%),
rdzeniaki (12%),
inne występują rzadko (wyściółczaki,
skąpodrzewiaki, szyszyniaki).
występują najczęściej u dzieci i ludzi
młodych;
guz ten składa się z astrocytów;
rośnie powoli naciekając tkankę mózgową;
zwykle zajmuje duży obszar;
niekiedy tworzy się w nim torbiel, w której
wnętrzu znajduje się guzek ścienny.
najczęściej występuje u ludzi w średnim wieku (40-50 r.ż.)
jest to najszybciej rosnący glejak
objawy rozwijają się często w przeciągu kilku tygodni
niekiedy ma początek udarowy
w obrębie nowotworu widoczne są pola martwicy powstałej w
różnym czasie o różnym zabarwieniu (różowe, brunatne, żółte,
zielonkawe)
złożony jest z licznych komórek różnego kształtu i wielkości (częste
są mitozy i komórki olbrzymie)
w naczyniach stwierdza się bujanie przedsionków, prowadzące do
zamknięcia światła naczynia i powstawania opisanych martwic w
obrębie guza.
rozwija się przeważnie w półkulach mózgu rosnąc naciekająco
zajmuje duży obszar tk. Mózgowej, często przechodzi przez spoidło
wielkie do drugiej półkuli
większość powoduje śmierć w ciągu 12 miesięcy
występują najczęściej u dzieci
Rosną szybko
Może umiejscowić się w każdej części OUN, zaś najczęściej
umiejscawia się w dolnej i tylnej części robaka
Rozrastając się zajmuje półkule móżdżku i wypełnia komorę IV
Składa się z gęsto ułożonych obok siebie pierwotnych komórek
glejowych
Wcześnie wywołują objawy wzmożonego ciśnienia
śródczaszkowego
Pierwsze objawy: ból głowy, wymioty, niepewność chodu i oczopląs
U małych dzieci następuje rozstęp szwów czaszki
Rdzeniaki rozsiewają się przez płyn mózgowo-rdzeniowy
Przerzuty umiejscowić się mogą w korze półkul mózgowych, w
nerwach czaszkowych, w korzonkach nerwów rdzeniowych,
szczególnie ogona końskiego.
występuje u ludzi w wieku młodym i średnim (najcześciej 30-
40 r.ż.)
są to nowotwory pochodzenia łącznotkankowego, rozwijają
się z kom. kosmków pajęczynówki, leżących w części opony
twardej, która tworzy ściany zatok żylnych
umiejscawia się na sklepistości i na podstawie mózgu, często
rozwija się wzdłuż zatoki strzałkowej górnej i innych dużych
zatok żylnych mózgu.
oponiaki umiejscowione przystrzałkowo na pow. wewn. półkuli
w okolicy ruchowej powodują niedowład jednej lub obu kkd
powoli rosnąc uciskają tk. Mózgową, zaś naciekają oponę
twardą i kości czaszki
na ogół późno wywołują objawy wzmożonego ciśnienia
śródczaszkowego; przez kilka lub kilkanaście lat jedynym
objawem choroby mogą by napady ogniskowe i uogólnione
objawy uszkodzenia ukł. nerwowego wywołuja:
gruczolak barwnikooporny
gruczolak kwasochłonny
gruczolaki spotyka się u ludzi młodych i w wieku średnim
objawy kliniczne są wyrazem ucisku wywieranego przez
guz na sąsiednie części ukł. nerwowego (ból głowy,
niedowidzenie połowicze dwuskroniowe, ) i zaburzeń
wewnątrzwydzielniczych, które różnią się w obu rodzajach
gruczolaków. Gruczolak barwnikooporny wywołuje
niedoczynność przysadki, zaś nadmierne wydzielanie
hormonu wzrostu w gruczolakach kwasochłonnych jest
przyczyna gigantyzmu i akromegalii
oba rodzaje wywołują zmiany miejscowe siodła tureckiego
(wszystkie wymiary siodła są powiększone, widoczne jest
„balonowate” rozdęcie siodła, ściany siodła są ścieńczałe,
dno siodła wpukla się w zatokę klinową, grzbiet siodła jest
wydłużony i odgięty ku tyłowi)
rozwija się z komórek pozostałych z okresu embrionalnego rozwoju przysadki
mózgowej
zazwyczaj umiejscawia się powyżej siodła tureckiego i wyrasta w komorę III, rzadziej
rozwija się w obrębie siodła tureckiego
są otorbione, częściowo zwapniałe, wewnątrz nich często tworzą się torbiele
występują u dzieci i ludzi młodych, a także często u dorosłych
na objawy kliniczne składają się: objawy wzmożonego ciśnienia śródczaszkowego,
objawy wynikające z uszkodzenia sąsiednich części układu nerwowego, a także
zaburzenia wewnątrzwydzielnicze.
u dzieci wywołują przede wszystkim bóle głowy i wymioty, u 50% chorych stwierdza
się tarczę zastoinową; występuje również zahamowanie rozwoju płciowego, często
otyłość, a wzrost ciała może by opóźniony
zaburzenia wewnątrzwydzielnicze powodują zahamowanie popędu płciowego,
zmniejszenie potencji, brak miesiączkowania u kobiet, otyłość, przerzedzenie
owłosienia, zmniejszenie podstawowej przemiany, niska temp. Ciała, senność i
ogólne osłabienie; u chorych w młodym wieku często występuje moczówka prosta;
więcej niż u połowy chorych rozwija się zanik prosty nerwu wzrokowego
stwierdza się także zniekształcenia siodła tureckiego
Przeważnie występują u ludzi w średnim wieku (40-50 r.ż.)
Rozwija się z osłonek części przedsionkowej nerwu VIII
Rośnie powoli, jest otorbiony, ma kształt okrągławy
Umiejscawiają się w kącie mostowo-móżdżkowym, rozrastając się uciskają i
przemieszczają pień mózgu, móżdżek oraz sąsiednie nerwy czaszkowe
W pierwszym okresie choroby wywołują tylko objawy ogniskowe, objawy ogólne
występują późno, (po kilku latach)
Rozpoczyna się od objawów podrażnienia nerwu słuchowego, szumu, gwizdu,
świstu, brzęczenia itp. w uchu; później stwierdza się upośledzenie słuchu, które
przechodzi w zupełną głuchotę. Rzadko pierwszym objawem są zawroty głowy
(poprzez podrażnienie nerwu przedsionkowego); już na początku choroby zmniejsza
się pobudliwość błędnika; późniejsze objawy to: oczopląs, osłabienie lub zniesienie
odruchu rogówkowego (w wyniku ucisku guza na n. V), dość często upośledzenie
czucia powierzchniowego na połowie twarzy; rzadko osłabienie mm. żucia;
obwodowy niedowład mm. twarzy (ucisk na n.VII). Niepewność podczas chodzenia
jest początkowym objawem uszkodzenia móżdżku (później pełny zespół zaburzeń
móżdżkowych); niedowłady i zaburzenia czucia wywołane uszkodzeniem pnia
mózgu występują późno; uszkodzenia nn. VI, IX, X, XI i XII występują rzadko
Powiększający się guz wywołuje utrudnienie krążenia płynu mózgowo-rdzeniowego.
Wskutek wodogłowia wewnętrznego rozwijają się objawy ogólne wzmożenia ciś.
śródczaszkowego – jeśli nie nastąpi interwencja chirurgiczna następuje śmierć.
Stanowią około 5% ogólnej liczby nowotworów mózgu
Przerzuty nowotworowe do mózgu występują głównie u ludzi po 40 r.ż.
Źródłem przerzutów przeważnie są raki (najczęściej oskrzeli i sutków), rzadziej – mięsaki
Przerzuty do mózgu mogą powstać niezależnie od umiejscowienia ogniska pierwotnego w
przebiegu każdego nowotworu złośliwego
Przeważnie są liczne, mają kształt kulisty, są dobrze odgraniczone
Objawy ogniskowe zależą od umiejscowienia przerzutu (objawy ubytkowe zazwyczaj
można odnieść do uszkodzenia wywołanego jednym ogniskiem)
Przebiegają podobnie jak gąbczaki wielopostaciowe; objawy często rozwijają się ostro; u
wielu chorych występują zaburzenia psychiczne, wywołane najprawdopodobniej
obrzękiem mózgu
Choroba kończy się śmiercią zwykle po upływie kilku m-cy od wystąpienia pierwszych
objawów.
Nieraz wywołują objawy wcześniej niż ognisko pierwotne
Zawsze wykonujemy badanie radiologiczne klatki piersiowej w celu wykluczenia raka
oskrzeli
W 50% przerzutów badaniem angiograficznym stwierdza się ogniskowe, patologiczne
unaczynienie mózgu.
herniatio cerebri
określenie stanu, w którym wzrost
ciśnienia śródczaszkowego prowadzi do
przemieszczenia części mózgowia z
fizjologicznego przedziału anatomicznego
do innego.
Śródczaszkowe przedziały anatomiczne
wyznaczone są przez kości czaszki i
wypustki opon: sierp mózgu oraz sierp
móżdżku.
Schemat przedstawiający cztery główne typy wgłobień:
1) wgłobienie zakrętu obręczy pod sierp mózgu
2) wgłobienie osiowe pnia mózgu w otwór wielki
3) wklinowanie zakrętu przyhipokpowego we wcięcie namiotu
4) wgłobienie migdałków móżdżku w otwór wielki.
wgłobienie zakrętu obręczy pod sierp
mózgu, polega na wgłobieniu zakrętu
obręczy do przestrzeni między dolnym
brzegiem sierpa mózgu (zatoką strzałkową
dolną) a górną powierzchnią ciała
modzelowatego. Zazwyczaj nie ma
uciśnięcia ważnych życiowo struktur
(rzadko zamknięciu ulega tętnica
okołospoidłowa);
Zazwyczaj jest nieme klinicznie. Udar
niedokrwienny kory przyśrodkowej
powierzchni półkuli mózgu i niedowład
kończyny dolnej w wyniku zamknięcia
tętnicy okołospoidłowej jest rzadkim
powikłaniem. Rozpoznawane w
badaniach neuroobrazowych jako
przemieszczenie linii środkowej
(midline shift).
Obraz KT
wgłobienia
podsierpowego.
wgłobienie we wcięcie namiotu
(wklinowanie boczne, wklinowanie haka)
przyśrodkowa część płata skroniowego
nazywana hakiem zakrętu
przyhipokampowego przemieszcza się
między wcięcie brzegu namiotu a
śródmózgowie; Następuje uciśnięcie konaru
mózgu, leżących we wcięciu namiotu nerwu
okoruchowego i tętnicy tylnej mózgu oraz
śródmózgowia .W niektórych przypadkach
wgłobienia we wcięcie namiotu na konarze
mózgu powstaje odwracalne wcięcie,
określane jako wcięcie Kernohana
(Kernohan's notch).
Uciśnięcie nerwu III spowoduje w pierwszej kolejności
rozszerzenie źrenicy i brak reakcji na światło po
stronie zmiany wywierającej ucisk
Uciśnięcie śródmózgowia powoduje kolejno:
-objawy uszkodzenia dróg piramidowych: niedowład
połowiczy i objaw Babińskiego po stronie uszkodzenia
w przypadku uciśnięcia konaru mózgu przez wcięcie
namiotu; fałszywie lokalizujący objaw, określany też
jako zespół Kernohana-Woltmana;
-zaburzenia przytomności;
-sztywność odmóżdżeniową z prężeniami;
-niewydolność krążeniowo-oddechową i śmierć.
Powikłaniem wklinowania we wcięcie
namiotu może być ślepota korowa
wywołana zawałem płatów
potylicznych, powstałym w wyniku
zamknięcia tętnic tylnych mózgu.
wgłobienie w otwór wielki
polega na przemieszczeniu migdałków
móżdżku do otworu wielkiego. Może do
niego dojść wskutek wzrostu ciśnienia
śródczaszkowego, towarzyszącego
niektórym guzom nadnamiotowym, i,
przede wszystkim, w guzach tylnego
dołu czaszki. Przemieszczenie pnia
mózgu może doprowadzić do wtórnych
wylewów krwawych do pnia, tzw.
krwotoki Dureta.
W przewlekłym wgłobieniu obserwowane są:
sztywność karku
przymusowe pochylenie głowy
zaburzenia z nerwów czaszkowych
objawy z długich szlaków nerwowych
bradykardia
czkawka
niekiedy parestezje na karku i ramionach.
Ostre wklinowanie prowadzi do nagłej
śmierci w związku z uszkodzeniem
ośrodka oddechowego. Typowo
występuje bezdech przy zachowanej
świadomości pacjenta. Często
towarzyszy temu bradypnoe z
częstością oddechów mniejszą niż
10/minutę
wgłobienie tylne (wgłobienie pokrywowe) -
rzadko spotykana patologia, polegająca na
ucisku tylnych części przyśrodkowych płatów
skroniowych na wzgórki górne blaszki
pokrywy
wgłobienie środkowe (wgłobienie
osiowe)polega na przemieszczeniu w otwór
wielki całego pnia mózgu. Dochodzi do
napięcia i rozerwania gałęzi
przeszywających odchodzących od tętnicy
podstawnej, zawału i krwotoku do pnia.
Dyzartia - jeden z typów zaburzeń mowy, polegający na
trudności wypowiadania artykułowanych dźwięków,
powstający w wyniku zniesienia lub znacznego
upośledzenia czynności aparatu mowy, na skutek uszko
dzenia ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego
lub samych mięśni: krtani, pod niebienia, języka, warg. W
wyniku ich uszkodzenia powstaje tzw. mowa
dyzartryczna, która charakteryzuje się tym, że jest
powolna, niewyraźna, bezgłośna z tzw. przydźwiękiem
nosowym, które jest spowodowane opadnięciem
podniebienia. W najcięższych przypadkach przyjmuje
formę anartrii, kiedy nasilenie zaburzeń dyzartrycznych
przyjmie zaawansowaną postać i mowa staje się
bełkotliwa i niezrozumiała
Afazja - zaburzenie mowy, polegające na niemożności
rozumienia mowy lub wyrażania słowami myśli, mimo
prawidłowego aparatu wykonawczego mowy.
Wyróżniamy afazję:
a) ruchowa - utrata albo upośledzenie zdolności wyrażania
myśli słowami. Chorzy potrafią wypowiadać tylko
pojedyncze słowa zniekształcając je przy tym (parafazja)
i naruszając ich formę gramatyczną (agramatyzm).
b) czuciowa (odbiorcza, sensoryczna, recepcyjna)
zaburzenie rozumienia mowy. Pacjenci nie spełniają
poleceń, ale za to dużo mówią, jednak mowa jest bardzo
zniekształcona i zupełnie na inny temat niż narzucony
np. przez lekarza.
c) amnestyczna (nominalną) trudności z
nazwaniem pokazywanych przedmiotów.
Pacjenci potrafią jednak powtarzać poprawne
nazwy przedmiotów. Sami natomiast są w
stanie powiedzieć tylko do czego dana rzecz
służy i ją opisać. Rozumieją również polecenia,
a ich mowa jest płynna i bez parafazji.
Amnezja (amnezja organiczna) – całkowity
lub czasowy zanik pamięci deklaratywnej.
Wyróżnia się amnezję:
a) następcza – typ amnezji polegający na
utracie zdolności zapamiętywania nowych
informacji.
b) wsteczna – amnezja polegająca na utracie
pamięci w odniesieniu do zdarzeń, których
dana osoba była świadkiem przed urazem,
będącym powodem amnezji
Zaburzenia treści myślenia:
Urojenia - przekonanie chorego o prawdziwości
nieprawdziwych sądów, które wypowiada. Przy
tym występuje oporność na perswazję - chory
nie przyjmuje żadnych argumentów na temat
nieprawdziwości tego sądu
idee nadwartościowe – chory posiada silne,
długotrwałe, zrośnięte z osobowością idee
naładowane emocjami, nie widzi niczego i
nikogo poza ideą, ona angażuje go bez reszty
myśli natrętne - myśli sprzeczne z
przekonaniami chorego, z których
absurdalności zdaje sobie sprawę, ale nie jest
w stanie odpędzić ich od siebie
konfabulacje - chorzy starają się ukryć lukę
pamięciową, starają się ukryć zaburzenia
orientacji poprzez wymyślanie własnej
rzeczywistości, po chwili tego nie pamięta
mitomania – skłonność do wymyślania
rzeczywistości w celu imponowania
niedorozwój umysłowy - obniżenie sprawności
umysłowej w wyniku uszkodzenia struktur
mózgowych, w życiu płodowym, we wczesnym
okresie życia. To uszkodzenie hamuje możliwość
pełnego rozwoju inteligencji w stopniu
nieznacznym, umiarkowanym lub znacznym.
Brak myślenia abstrakcyjnego. Myślenie
konkretne może być dobrze rozwinięte
(nieznaczne zaburzenie). Głębszy niedorozwój
myślenia uniemożliwia choremu przyswojenie
słów o znacznym stopniu abstrakcji
zespoły otępienne (demencja) zespół objawów
wywołany uszkodzeniem struktur mózgowych,
charakteryzujący się klinicznie licznymi
zaburzeniami wyższych funkcji korowych,
takich jak pamięć, myślenie, orientacja,
rozumienie, liczenie, zdolność do uczenia się,
język i ocena, a także zaburzeniami
emocjonalnymi, zaburzeniami zachowania i
motywacji
tachyphrenia - przyspieszenie toku myślenia -
wielomówność, skłonność do zmiany wątków i
powierzchowności wyrażanych myśli, krańcową
postacią jest gonitwa myśli
bradyphrenia - zwolnienie toku - brak
spontanicznych wypowiedzi, zapytań, odpowiedzi
jednozdaniowe, lakoniczne, nie podtrzymują
rozmowy, chorym sprawia trudność
przypomnienie sobie nawet prostych zdarzeń,
odpowiadają z opóźnieniem, nastrój
przygnębienia, trudności w zapamiętywaniu, co
związane jest z zaburzeniami uwagi.
dissocatio - rozkojarzenie - zatracanie
się konsekwencji przyczynowo-
logicznej w myśleniu.
inkoherencja - porozrywanie wątków
myślowych, brak śladów kojarzenia,
może przypominać rozkojarzenie, ale
występuje tylko w splątaniu
(amencji).
URAZY MÓZGU
wstrząśnienie mózgu
stłuczenie mózgu
zranienie mózgu (naruszenie ciągłości i
rozdarcie tkanki mózgowej)
krwotoki śródczaszkowe:
krwiaki nadtwardówkowe,
ostre i przewlekłe krwiaki podtwardówkowe,
krwotoki podpajenczynówkowe,
krwotoki śródmózgowe.
Objawy kliniczne:
utrata przytomności - z powodu zakłóceń
czynności tworu siatkowatego, trwa od kilku
sekund do 15 min.;
niepamięć wsteczna (amnesia retrograda) –
chory nie przypomina sobie zdarzeń które
poprzedziły wypadek;
niepamięć okresu po urazie – może dotyczyć
okresu kilkugodzinnego, trwającego od chwili
urazu do pełnego powrotu świadomości;
płytki oddech;
zwolnione tętno;
szerokie źrenice nie reagujące na światło.
Commotio cerebri
Po upływie kilku albo kilkunastu min., niekiedy kilku
godz., zaburzenia te ustępują i chory zaczyna
odzyskiwać przytomność.
Chory bywa w tym okresie:
niespokojny,
zamroczony,
często skarży się na ból głowy,
może mieć wymioty.
Objawy wstrząśnienia zwykle znikają po 2-3 dniach i
po tym czasie chory może zacząć wstawać z łóżka.
Ból głowy i objawy tzw. zespołu pourazowego
mogą utrzymywać się przez kilka tygodni, miesięcy
albo i dłużej.
Commotio cerebri
charakteryzuje się rozlanym obrzękiem tkanki
mózgowej i małymi, miejscowymi i rozsianymi
ogniskami krwotocznymi.
Ogniska krwotoczne występują w mózgu w
miejscu odpowiadającym uderzeniu w głowę.
Stłuczenie prawie zawsze łączy się ze
wstrząśnieniem mózgu.
Objawy kliniczne:
utrata przytomności na dłużej niż 6 godz.;
obecność krwi w płynie mózgowo-rdzeniowym
.
Contusio cerebri
Ciężkość stanu chorego po stłuczeniu mózgu zależy od
nasilenia, rozległości i umiejscowienia zmian wywołanych
urazem oraz od stopnia obrzęku mózgu.
W ciężkich urazach może nastąpić śmierć w ciągu kilku
godz. z powodu zaburzeń oddychania i krążenia w
następstwie uszkodzenia pnia mózgu.
Po lżejszych urazach chorzy odzyskują przytomność po
kilku dniach albo tyg., zwykle są senni lub podnieceni.
Występują różne zaburzenia psychiczne: niepokój,
dezorientacja, halucynacje, zespół Korsakowa (zanikają
po kilku tyg. lub mies.).
Stłuczenie może być przyczyną również:
niedowładu połowicznego,
afazji,
apraksji,
porażenia nn. VII, II i VI
uszkodzenia n. wzrokowego i nn. ruchowych gałki ocznej.
Contusio cerebri
jest stanem, w którym na skutek gromadzenia
wody i zwiększonego stężenia sodu dochodzi do
wzrostu objętości tkanki mózgowej.
Jest szczególnie niebezpieczny ze względu na
ograniczoną pojemność przestrzeni
wewnątrzczaszkowej.
Objawy kliniczne obrzęku mogą być
niezauważalne lub występować w postaci:
narastającego bólu głowy,
nierównych źrenic,
zaburzeń gałkoruchowych,
nieprawidłowych objawów ogniskowych po przeciwnej
stronie do ogniska uszkodzenia,
drżenia,
zaburzenia świadomości.
Stłuczenie i zranienie mózgu często występują
łącznie wskutek nie tylko otwartych, lecz także
zamkniętych urazów czaszki.
Zranienie-bardziej niż w stłuczeniu nasilone
zmiany krwotoczne i martwicze, które wywołują
przerwanie ciągłości tkanki mózgowej
Objawy: po odzyskaniu przytomności senność lub
podniecenie, niepokój, czasem trwałe zmiany
osobowości, niedowład połowiczy, afazja,
apraksja, porażenia nerwów III, VI, VII wskutek
uszkodzenia pnia mózgu
Przyczyny:
powstaje po urazie połączonym ze złamaniem
kości czaszki i zranieniem tętnicy oponowej
środkowej lub jednego z jej odgałęzień
Objawy:
początkowo chwilowa utrata przytomności
związana ze wstrząśnieniem mózgu, potem
odzyskanie przytomności i ponowna utrata
spowodowana uciskiem mózgu przez
powiększający się krwiak nad oponą twardą
-
zauważalny
przeciwstronny
niedowład połowiczy
wskutek ogniskowego
uszkodzenia mózgu
- po stronie krwiaka
rozszerzenie źrenicy,
wzrostu ciśnienia
śródczaszkowego,
śpiączka mózgowa
wskutek obrzęku mózgu
Rozpoznanie:
Echoencefalografia
Angiografia mózgowa
Leczenie:
-tylko operacyjne
KRWIAK NIE USUNIĘTY W
PORĘ POWODUJE ŚMIERĆ!
To nagromadzenie się krwi pomiędzy oponą twardą a
pajęczynówką
Przyczyny:
głównie urazy czaszki (ciężkie lub lekkie)
Zmiany:
krwawienie pochodzenia żylnego, wywołane
rozdarciem żył w przestrzeni podtwardówkowej
biegnących do zatok żylnych
krwawienie w okolicy płata czołowego i
ciemieniowego
krwiak często obustronny
Po urazach ze
stłuczeniem/zranienie
m mózgu i dużym
krwawieniem, chory
czasem nie odzyskuje
przytomności po urazie
Obydwa krwiaki przebiegają
jak krwiak nadtwardówkowy.
Leczenie: operacyjne
podostry
Następuje poprawa stanu
chorego po urazie, po
około tygodniu objawy
wywołane uciskiem
mózgu
Leczenie:
- Usunięcie treści płynnej
krwiaka przez otwory
trepanacyjne, otorbione
krwiaki usuwa się w całości
Powstaje zwykle po niewielkim
urazie, objawy zazwyczaj po
kilku miesiącach (silny ból
głowy, upośledzenie pamięci,
senność, zaburzenia
świadomości, niedowład
połowiczy przeważnie po
stronie przeciwległej do
krwiaka, brak reakcji źrenicy na
światło, opadanie powieki
górnej)
przewlekły
Neurologia. Podręcznik dla studentów medycyny. Wojciech
Kozubski, Paweł P. Liberski (red.). Warszawa: Wydawnictwo
Lekarskie PZWL
Christopher Turner, Anish Bahra, Katia Cikurel: Crash
Course: Neurologia. Wrocław: Elsevier Urban&Partner,
Choroby układu nerwowego. Wojciech Kozubski, Paweł P.
Liberski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL,
Neurologia kliniczna w zarysie. Władysław Jakimiowicz.
PZWL
Urszula Bernecka
Magdalena Duraj
Barbara Gibała
Marta Groblicka
Katarzyna Walkowicz
Aleksandra Zemła