STRUKTURA

GEOMETRYCZNA

POWIERZCHNI

TERMINY, DEFINICJE I

PARAMETRY

TERMINY I DEFINICJE

POWIERZCHNIA PRZEDMIOTU: Powierzchnia ograniczająca

materiał i oddzielająca go od otaczającego ośrodka

(PN-EN ISO 4287).

Powierzchnia rzeczywista – powierzchnia oddzielająca przedmiot od
otaczającego ośrodka – real surface (PN-87/M-04256/01).
Powierzchnia nominalna – powierzchnia geometrycznie idealna, której
kształt (nominalny) określono w dokumentacji technicznej, np. na
rysunku technicznym –
geometrical [nominal] surface (PN-87/M-04256/01).

STRUKTURA GEOMETRYCZNA POWIERZCHNI: zbiór
wszystkich nierówności powierzchni rzeczywistej –
surface texture (odchyłki kształtu, falistość,
chropowatość)

(PN-87/M-04256/01).

KIERUNKOWOŚĆ STRUKTURY POWIERZCHNI: cecha
struktury powierzchni wynikająca z zastosowanego
sposobu obróbki polegająca na ty, że przeważająca
część nierówności tej powierzchni układa się w
określonym kierunku.
W praktyce, strukturę mającą [nie mającą]
kierunkowość nazywa się strukturą izotropową
[anizotropową]

(PN-87/M-04256/01).

Adamczak St.: Pomiary geometryczne powierzchni zarysy kształtu
falistość i chropowatość. WNT, Warszawa 2008

Rz = Zp
+ Zv