Bilans płatniczy
Pojęcie
Bilans płatniczy to zestawienie wszelkich
zobowiązań i należności
– wszelkich
wpływów
zagranicznych
środków
płatniczych uzyskanych w danym
okresie oraz płatności dokonanych na
rzecz zagranicy w tym okresie.
Bilans płatniczy przygotowywany jest
w
walucie krajowej.
Podwójny zapis
Wszystkie transakcje z zagranicą zapisuje
się podwójnie:
zapis debetowy
– oznacza zwiększenie
rzeczowych bądź finansowych składników
majątkowych (aktywów) danego kraju,
zapis kredytowy
– oznacza zmniejszenie
rzeczowych bądź finansowych składników
majątkowych (aktywów) danego kraju.
Bilans może być:
zrównoważony – gdy
zobowiązania i
należności
danego kraju wobec
zagranicy są
równe płatnościom
dokonanym na rzecz zagranicy,
dodatni
– gdy globalne
wpływy są
większe
od globalnych wydatków,
ujemny
- gdy globalne
wpływy są
mniejsze
od globalnych wydatków.
Struktura
bilansu
płatniczego
Trzy podstawowe części:
Bilans obrotów
bieżących
,
Bilans obrotów
kapitałowych
,
Bilans obrotów
wyrównawczych
.
Bilans obrotów bieżących i bilans obrotów
kapitałowych są ze sobą ściśle
związane.
Obroty bieżące wpływają na
stan należności i zobowiązań
.
Bilans
obrotów bieżących
Jest
zestawieniem płatności związanych z
międzynarodową wymianą towarów i
usług, dochodów z pracy i kapitału oraz
transferów jednostronnych.
Składa się z czterech pozycji:
bilans handlowy,
bilans usług,
bilans procentów i dywidend,
bilans wydatków rządowych i innych
transferów jednostronnych
.
Bilans obrotów bieżących
c.d.
Bilans
handlowy
to zestawienie płatności z tytułu
eksportu i importu towarów. Zależy od dwóch
wielkości: wolumenu eksportu i importu oraz
cen międzynarodowych towarów
eksportowanych i importowanych.
Bilans
usług
to zestawienie płatności z tytułu
eksportu i importu usług (np. transportowych,
turystycznych, ubezpieczeniowych, bankowych,
telekomunikacyjnych). Podobnie jak bilans
handlowy zależy od wolumenu eksportowanych
i importowanych usług oraz ich cen
międzynarodowych.
Terms of trade
Przez pojęcie terms of trade należy rozumieć
stosunek wymienny na rynku międzynarodowym
towarów eksportowanych i importowanych.
Szybsza poprawa warunków wymiany w
eksporcie niż imporcie prowadzi do poprawy
terms of trade i wzrostu korzyści z handlu
międzynarodowego. Tendencje odwrotne
powodują zaś ich spadek.
Cztery rodzaje terms of trade:
Cenowe,
Wolumenowe,
Jednoczynnikowe,
Dwuczynnikowe
.
Cenowe
(nominalne)
terms of trade
Stosunek zmiany cen międzynarodowych towarów
eksportowanych do zmiany cen międzynarodowych towarów
importowanych
. W przypadku gdy ceny towarów
eksportowanych wzrosną bardziej (w analizowanym
przedziale czasu) niż ceny towarów importowanych, to
cenowe terms of trade ulegną poprawie.
Gdzie:
T
C
– cenowe (nominalne) temrs of trade
D
Ex
– przeciętne ceny w eksporcie
D
Im
– przeciętne ceny w imporcie
0 – okres podstawowy
t – okres badany
Im
0
Im
0
Im
0
0
Im
:
:
D
D
D
D
D
D
D
D
T
t
Ex
Ex
t
Ex
t
Ex
t
C
Wolumenowe
(realne)
terms of trade
Wskaźnik odzwierciedlający
relację wolumenu towarów
eksportowanych i importowanych. Wyjaśnia on, jakie
ilości towaru muszą zostać wyeksportowane w zamian
za określoną ilość towarów importowanych.
Jeśli
wskaźnik ten > 1, to oznacza to, iż za tę samą ilość
towarów importowanych musimy wyeksportować więcej
towarów krajowych – tendencje niekorzystne.
Gdzie:
T
W
– wolumenowe terms of trade
Q
Ex
– przeciętna ilość towarów eksportowych
Q
Im
– przeciętna ilość towarów importowych
Im
0
Im
0
Im
0
0
Im
:
:
Q
Q
Q
Q
Q
Q
Q
Q
T
t
Ex
Ex
t
Ex
t
Ex
t
W
Jednoczynnikowe
terms of
trade
Jako
zmiana relacji nie tylko cen towarów
importowanych i eksportowanych przez dany
kraj na rynku międzynarodowym, lecz także
zmiana kosztów produkcji (wydajności) z danego
kraju
w okresie badanym w porównaniu z
okresem podstawowym.
Według J. Vinera zmiana T
C
stanowi wystarczające
narzędzie do pomiaru korzyści wynikających z
wymiany zagranicznej tylko w krótkich
okresach.
Może dojść do sytuacji kiedy mimo pogorszenie T
C
nastąpiła w analizowanym okresie poprawa
wydajności, która nie tylko zrekompensowała
pogorszenie T
C
, lecz ponadto przyniosła korzyści
netto.
Jednoczynnikowe terms of
trade c.d.
, jeżeli
, wtedy
Gdzie:
T
jcz
– jednoczynnikowe terms of trade
K
Ex
– przeciętne koszty ponoszone w danym kraju
na produkcję towarów eksportowanych w
okresie podstawowym (0) bądź badanym (1)
ΔW
Ex
– przyrost wydajności pracy przy produkcji
towarów eksportowanych
Ex
Ex
t
C
jcz
K
K
T
T
0
1
Ex
t
Ex
Ex
t
W
K
K
,
0
0
1
1
Ex
t
C
jcz
W
T
T
,
0
1
Dwuczynnikowe
terms of
trade
W długim okresie - samo
ujęcie zmian
wydajności pracy wyłącznie przy produkcji
towarów eksportowanych może okazać się
niewystarczające i należy zwrócić uwagę
również na zmianę wydajności pracy przy
produkcji towarów zastępujących import.
Gdzie:
T
dcz
– dwuczynnikowe terms of trade
K
Im
– przeciętne koszty ponoszone w danym kraju
na produkcję towarów zastępujących import w
okresie 0 lub t
Ex
Ex
t
t
C
dcz
K
K
K
K
T
T
0
Im
0
Im
Bilans obrotów bieżących
c.d.
Bilans procentów i dywidend
to zestawienie
dochodów i wydatków związanych z obsługą
kapitału zagranicznego w danym kraju oraz
kapitału krajowego ulokowanego za granicą.
Saldo procentów od zaciągniętych i udzielonych
kredytów zależy głównie od wielkości tych
kredytów oraz od wysokości oprocentowania i
terminów spłat.
Saldo dywidend zależy od wielkości bezpośrednich
inwestycji kapitałowych ulokowanych przez dany
kraj za granicą oraz bezpośrednich inwestycji
kapitałowych ulokowanych przez zagranicę na
terenie danego kraju.
Bilans obrotów bieżących
c.d.
Przepływy jednostronne
(nierekompensowane)
można podzielić na:
przepływy
rządowe
, np. składki płacone
różnym organizacjom i instytucjom
zagranicznym, nieodpłatne dostawy towarów w
ramach międzynarodowej pomocy
gospodarczej, dobrowolne umorzenie długów,
odszkodowania wojenne, koszty utrzymania
placówek dyplomatycznych i konsularnych,
przepływy
prywatne
, np. dochody z pracy,
dochody z licencji, praw autorskich, spadki,
alimenty, składki do organizacji naukowych.
Oba typy przepływów jednostronnych cechują się
brakiem zbilansowania.
Bilans kapitałowy
Są to
przepływy kapitału we wszystkich
formach.
Wypływ kapitału (eksport)
oddziałuje negatywnie na bilans
płatniczy danego kraju. Można wyróżnić:
bilans kredytów, zarówno udzielanych
zagranicy jak i zaciąganych za granicą,
bilans inwestycji bezpośrednich,
bilans inwestycji portfelowych.
Bilans
obrotów
wyrównawczych
To
napływ bądź odpływ złota, walut
wymienialnych lub specjalnych praw
ciągnienia.
Złoto może być ujmowane w bilansie
płatniczym dwojako:
jako towar gdy należy do osób
prywatnych,
jako część rezerwy monetarnej kraju.
Równowaga bilansu
płatniczego
Z formalnego punktu widzenia
bilans
płatniczy jest zawsze w równowadze
–
zasługa podwójnego zapisu każdej
transakcji. Zgodnie z nim sumy
rachunku obrotów bieżących, obrotów
kapitałowych oraz obrotów
wyrównawczych są równe zeru.
Równowaga bilansu
płatniczego
Można wyróżnić
dwa typy transakcji
:
autonomiczne
– czyli takie, które są
podejmowane niezależnie od stanu
bilansu płatniczego, wyłącznie na
podstawie kryterium korzyści,
wyrównawcze
– wszystkie te, które
zmierzają do poprawy równowagi
płatniczej.
Równowaga bilansu
płatniczego
Równowaga rzeczywista ma miejsce wtedy gdy
jest ona następstwem podejmowania niczym
nieograniczonych decyzji gospodarczych.
Równowaga pozorna jest wynikiem stosowania
polityki ekonomicznej oddziałującej nie tylko
bezpośrednio na równowagę zewnętrzną, lecz
także na równowagę wewnętrzną.
W krótkich okresach czasu rzadko występuje
zarówno równowaga rzeczywista jak i pozorna.
Wynika to z braku harmonizacji płatności po
stronie „winien” i stronie „ma”.
Przyczyny nierównowagi
bilansu płatniczego
W
okresie krótkim
:
zmiany wielkości PKB
– oddziałują przede
wszystkim na saldo bilansu handlowego, a
niekiedy też na saldo obrotów bieżących –
wzrost PKB zazwyczaj powoduje pogorszenie
tych sald, a jego obniżka poprawę,
zmiany terms of trade
– powodują poprawę lub
pogorszenie salda bilansu handlowego.
Poprawa zarówno terms of trade cenowych jak i
ilościowych sprzyja poprawie tego salda, a ich
pogorszenie ma skutek przeciwny.
zmiany kursu walutowego
– zmiana poziomu
kursu może ułatwić lub utrudnić utrzymanie
równowagi bilansu handlowego, a w
konsekwencji bilansu płatniczego w krótkim
okresie. Dewaluacja waluty krajowej
względem walut zagranicznych sprzyja
wzrostowi eksportu (przez jego potanienie) i
zmniejszeniu importu (przez jego
podrożenie), prowadzi więc do poprawy salda
bilansu handlowego. Rewaluacja waluty
krajowej ma odwrotne konsekwencje.
Przyczyny
nierównowagi
bilansu płatniczego
W
długim okresie
czasu na równowagę bilansu
płatniczego wpływają następujące czynniki
związane ze wzrostem gospodarczym:
po stronie popytu:
stopa wzrostu gospodarczego
, określająca rozmiary i
dynamikę wzrostu dochodów społeczeństwa,
stopa oszczędzania
wpływająca na kształtowanie się
dynamiki zmian popytu globalnego i importowego, a
także na stopę inwestycji,
stopa importu
oraz stopa absorpcji podaży eksportowej
poprzez popyt wewnętrzny,
źródła wzrostu gospodarczego (
inwestycje krajowe,
wydatki budżetowe, eksport),
sposoby i proporcje finansowania inwestycji krajowych:
oszczędności wewnętrzne,
kapitał zagraniczny
.
po stronie podaży:
relacja pomiędzy stopą wzrostu produkcji na eksport a
stopą wzrostu produkcji na rynek wewnętrzny
,
relacja między stopą wzrostu produkcji konkurującej z
importem a stopą wzrostu produkcji kierowanej na rynek
wewnętrzny,
zmiany udziału importowanych surowców i półfabrykatów
w produkcji globalnej.
Przyczyny nierównowagi
bilansu płatniczego
Zewnętrzne i wewnętrzne
czynniki
determinujące zmiany warunków
rozwoju gospodarczego i sytuację w
bilansie płatniczym danego kraju w
długim okresie
:
zmiany poziomu cen krajowych w stosunku
do cen zagranicznych
- niższe tempo
wzrostu cen krajowych niż tempo wzrostu
cen zagranicznych sprzyja poprawie
konkurencyjności typu cenowego,
Przyczyny nierównowagi
bilansu płatniczego
zmiany poziomu realnego kursu walutowego w
stosunku do tendencji inflacyjnych w świecie
– wzrost
poziomu realnego kursu walutowego utrudnia rozwój
eksportu towarów i usług, ale zarazem sprzyja
napływowi kapitału zagranicznego, i odwrotnie,
zmiany poziomu i struktury konkurencyjności danego
kraju w skali międzynarodowej
przy uwzględnieniu
skutków postępu technologicznego i
długookresowych tendencji rozwojowych popytu
światowego – wzrost poziomu oraz struktury
międzynarodowej konkurencyjności wpływa na
poprawę w bilansie płatniczym, i odwrotnie.
Mechanizmy
równoważenia
bilansu
płatniczego
Nierównowadze bilansu płatniczego można
zapobiec:
uruchamiając mechanizm
automatycznego przywracania
równowagi
, znane są następujące cztery:
klasyczny,
neoklasyczny,
keynesowski,
współczesny (monetarny),
prowadząc politykę dostosowawczą
.
Mechanizm
klasyczny
(cenowy)
Założenia:
doskonała konkurencja, wolny
handel, stały kurs walutowy.
Funkcjonował w systemie waluty złotej.
deficyt
bilansu
handloweg
o
(płatnicze
go)
zmniejszeni
e rezerw
złota i walut
wymienialn
ych
zmniejsze
nie
wielkości
podaży
pieniądza
krajowego
obniżka
cen
krajowyc
h
(deflacja)
zmniejsze
nie
importu
zwiększeni
e eksportu
powrót do
równowag
i bilansu
handloweg
o
(płatnicze
go)
Mechanizm
neoklasyczny
(kursu walutowego)
Założenia:
doskonała konkurencja, wolny
handel, zmienny kurs walutowy, brak
wymienialności na złoto.
deficyt
bilansu
handlowego
(płatniczego)
deprecjacja
kursu waluty
krajowej
obniżka
zagranicznych
cen towarów
eksportowany
ch
wzrost
krajowych
cen towarów
importowany
ch
zmniejszeni
e importu
zwiększenie
eksportu
powrót do
równowagi
bilansu
handlowego
(płatniczeg
o)
Mechanizm keynesowski
(dochodowy)
Założenia:
stałość poziomu cen i kursu
walutowego, aktywna rola państwa
.
deficyt
bilansu
handlowego
(płatniczego)
obniżka
dochodu
narodowego
zmniejszen
ie importu
zwiększeni
e eksportu
powrót do
równowagi
bilansu
handlowego
(płatniczeg
o)
Mechanizm współczesny
(monetarny)
Założenie:
głównym regulatorem bilansu
płatniczego są przepływy kapitałowe.
Efekty uboczne:
zaostrzanie: recesja, wzrost bezrobocia,
bankructwa przedsiębiorstw,
rozluźnienia: napływ kapitału spekulacyjnego.
deficyt
bilansu
płatniczeg
o
zmniejsze
nie
krajowej
podaży
pieniądza
wzrost
stopy
procentow
ej
napływ
kapitału
zagraniczne
go
powrót do
równowagi
bilansu
handlowego
(płatniczego
)
Polityka dostosowawcza
państwa
Czyli
świadome i aktywne oddziaływanie
państwa na mechanizm wolnego rynku i
wolnego handlu w kierunku zapewnienia
nie tylko równowagi zewnętrznej, lecz
także równowagi wewnętrznej.
We współczesnej gospodarce rośnie rola
równowagi wewnętrznej: pełne
zatrudnienia, stabilizacja cen,
zrównoważenie budżetu państwa oraz inne
np. stymulowanie wzrostu gospodarczego,
likwidacja różnic pomiędzy regionami,
ochrona środowiska.
Polityka dostosowawcza
państwa
Państwo może stosować:
narzędzia makroekonomiczne
, dotyczy to
zwłaszcza polityk: kursu walutowego, stopy
procentowej, monetarnej, podatkowej,
finansowej, cenowej, kredytowej,
budżetowej;
narzędzia mikroekonomiczne:
endogeniczne
– polityki: rolna, przemysłowa,
naukowo-badawcza, edukacyjna, ochrony
środowiska,
egzogeniczne
: taryfowe, parataryfowe i
pozataryfowe.