background image

Wilgotność 

optymalna

Wykonanie oznaczenia 

wilgotności optymalnej w 

aparacie PROCTORA

wg PN-88/B-04481

background image

Wprowadzenie

• Wilgotnością optymalną w

opt 

nazywamy taką wilgotność, przy 

której w danych warunkach można 

osiągnąć największe zagęszczenie 

gruntu, a więc maksymalną gęstość 

objętościową szkieletu gruntowego 

ρ

dmax

. Badanie wilgotności optymalnej 

wykonuje się głównie przy 

zagęszczaniu gruntów pod 

nawierzchnie drogowe, lotniska, przy 

formowaniu nasypów ziemnych. 

background image

Stopień zagęszczenia

     Stopniem zagęszczenia I

D

 gruntów sypkich nazywamy 

stosunek zagęszczenia  istniejącego w naturze do 

największego możliwego zagęszczenia. Obliczamy go 

według wzoru:

    I

D

 = (V

MAX

-V)/(V

MAX

-V

MIN

    

V

MAX 

 - objętość maksymalnie luźno usypanego gruntu

    V         - naturalna objętość gruntu
    V

MIN  

 - objętość możliwie najbardziej zagęszczonego gruntu

 

     

I

S

 = ρ

d

 / ρ

dmax  

        - wskaźnik zagęszczenia

    

ρ

d

 - gęstość objętościowa szkieletu badanego gruntu 

zagęszczonego

    ρ

dmax 

- maksymalna gęstość objętościowa gruntu - gęstość

  
 

 I

D

 =

 

(I

S

 - 0,845) / 0,188     - 

stopień zagęszczenia (wzór  

empiryczny)

odpowiadająca wilgotności optymalnej

background image

Podział gruntów sypkich ze względu na stan 

zagęszczenia zgodnie z EN 1997-1:2004 

Eurokod 7

0,0 < I

≤ 0,33            luźne

0,34 < I

≤ 0,67          średnio 

zagęszczone

0,68 < I

≤ 0,80          zagęszczone

0,81 < I

≤ 1,0            bardzo 

zagęszczone

background image

Sprzęt laboratoryjny

• Aparat Proctora o wybranej wielkości cylindra i ubijaka

• Suszarka

• Parowniczki /naczynka wagowe/ do oznaczenia wilgotności

• Waga techniczna

• Nóż do usuwania nadmiaru gruntu zalegającego powyżej 

górnej krawędzi cylindra

• Łopatka służąca do mieszania i wsypywania próbki gruntu 

do cylindra

• Suwmiarka, linijka

• Sito o boku oczka kwadratowego 6 i 10 mm

background image

Schemat aparatu Proctora

1 – cylinder
2 – nasadka
3 – zamek łączący 

nasadkę z 
cylindrem

4 – podstawa
5 – śruby łączące 

cylinder z 
podstawą

background image

Ubijak stalowy:
1 – ubijak (młot)
2 – szklanka 
3 – pręt prowadzący
4 – ogranicznik 

wysokości spadu

background image
background image

 

background image

Przygotowanie próbek do 

oznaczenia

• Masa próbki gruntu przeznaczonego do oznaczania powinna 

wynosić w stanie powietrznosuchym 2,5-3 kg na 1dm

3

 

objętości cylindra użytego do oznaczania. 

• Do oznaczania należy przygotować 3 próbki. 

• Pobrane próbki należy rozdrobnić i przesiać przez sito o boku 

oczka kwadratowego 6 mm (oznaczanie przy pomocy małego 

cylindra ), lub przez sito o boku oczka 10 mm (w przypadku 

dużego cylindra). 

• Pozostałość na sicie należy zważyć i oznaczyć jej procentową 

zawartość w próbce. 

• Przesiewaną część próbki należy zmieszać z wodą 

destylowaną lub pitną w ilości 60cm

3

 dla gruntów niespoistych 

(sypkich) lub 100-150cm

3

 dla gruntów spoistych, licząc na 1 

dm

objętości użytego cylindra. 

• Po dokładnym wymieszaniu próbki gruntu z wodą należy 

umieścić ją w szczelnie zamkniętym naczyniu na co najmniej 

15h

background image

Metody zagęszczania próbek gruntu – w 

zależności od wielkości cylindra, ilości 

warstw, ilości i wysokości spadania ubijaka. 

Wybór metody zależy od wielkości ziaren i 

programu badań 

• Metoda I – grunt układamy w małym 

cylindrze, w trzech warstwach, zagęszczając 

każdą warstwę 25 uderzeniami ubijaka 

lekkiego opuszczanego z wysokości 320 mm

• Metoda II – grunt układamy w cylindrze 

dużym, w trzech warstwach, zagęszczając 

każdą warstwę 55 uderzeniami ubijaka 

lekkiego opuszczanego z wysokości 320 mm

background image

Metody zagęszczania próbek 

gruntu c.d

• Metoda III – grunt układamy w cylindrze 

małym, w pięciu warstwach, zagęszczając 
każdą warstwę 25 uderzeniami ubijaka 
ciężkiego, opuszczanego z wysokości 480 
mm

• Metoda IV – grunt układamy w cylindrze 

dużym, w pięciu warstwach, zagęszczając 
każdą warstwę 55 uderzeniami ubijaka 
ciężkiego, opuszczanego z wysokości 480 
mm

background image

Metody zagęszczania - 

porównanie

background image

Wykonanie badania:

• Ważenie pustego cylindra m

t

 oraz oznaczonych 

wcześniej parowniczek

• Pomiar średnicy wewnętrznej d i wysokości h cylindra

• Próbkę gruntu przygotowaną zgodnie z wcześniej 

omówionymi wskazaniami, należy ubijać w cylindrze w 

zależności od wybranej metody zagęszczania

• Po zagęszczeniu drugiej warstwy – metoda I i II lub 

czwartej warstwy – dla metody III i IV należy w 

cylindrze umieścić nasadkę

• Ilości gruntu przypadające na poszczególne warstwy 

należy tak dobierać, aby po ułożeniu ostatniej warstwy 

ubity grunt wystawał 5-10 mm ponad górną krawędź 

cylindra

• Przed ułożeniem kolejnej warstwy gruntu do cylindra 

należy powierzchnię  poprzednio ubitej porysować 

nożem. Każda ułożona warstwa gruntu powinna zostać 

wyrównana i lekko ugnieciona przed przystąpieniem do 

ubijania. 

background image

Wykonanie badania c.d.:

• Po ubiciu ostatniej warstwy nadmiar gruntu należy 

ściąć nożem lub linijką o ostrych krawędziach. 

Nadmiar gruntu należy usuwać od środka ku krawędzi

• Ważenie oczyszczonego z zewnątrz cylindra z gruntem 

m

wt

• Oznaczenie gęstości objętościowej szkieletu 

gruntowego p

d

• Pobranie próbek (min. 10) do oznaczenia wilgotności

• Rozdrobnienie gruntu i dodanie takiej ilości wody, aby 

jego wilgotność zwiększyła się o 1-2%

• Po każdorazowym dodaniu wody należy grunt 

umieścić ponownie w cylindrze i analogicznie wykonać 

wyżej opisane zagęszczanie gruntu oraz pobrać 

próbkę na wilgotność. Czynności te należy powtarzać 

do chwili gdy masa cylindra z gruntem zacznie się 

zmniejszać. Dopuszcza się najwyżej 5-krotne 

wykonanie zagęszczenia tej samej próbki gruntu. 

Następne zagęszczenia powinny odbywać się na 

innych, przygotowanych równolegle próbkach 

background image

Obliczenia: 

Objętość wewnętrzna cylindra

 V=d

π h/4

d - średnica cylindra

h - wysokość cylindra

Gęstość objętościowa gruntu:
ρ
=(m

wt 

- m

t

)/V [g/cm

3

]

m

wt

 – masa cylindra z gruntem

m

– masa pustego cylindra

V – objętość wewnętrzna cylindra

background image

Wilgotność próbki:

w=[(m

wp 

- m

sp

)/(m

sp 

- m

p

)] x 100%

 m

wp

 – masa parowniczki z gruntem wilgotnym [g]

 m

sp

 – masa parowniczki z gruntem suchym [g]

 m

p

 – masa pustej parowniczki [g]

Gęstość objętościowa szkieletu 

gruntowego:

ρ

d

= ρ / (1+w)  [g/cm

3

]

ρ – gęstość objętościowa gruntu
w – wilgotność gruntu

background image

Karta badania:

background image

    

Po oznaczeniu wilgotności (w) i gęstości 

objętościowej szkieletu gruntowego (ρ

d

) należy dla 

poszczególnych oznaczeń sporządzić wykresy 
zależności ρ

 od w:

    
     Jako wilgotność optymalną (w

opt

) należy przyjąć 

należy przyjąć wartość wilgotności, która 
odpowiada maksymalnej gęstości objętościowej 
szkieletu gruntowego

background image

Poprawki ze względu na zawartość 

grubych ziarn (pozostałość na sicie)

      Masa odsianych z próbki grubszych ziarn jest >5%  

<25% to stosujemy następujące wzory:

    

Jeżeli masa ziarn < 5%  całkowitej masy szkieletu gruntowego 

próbki, stosujemy stosujemy następujące wzory

background image

Przykład.1.

Badanie przeprowadzone na 5 pomiarach przy 
użyciu małego cylindra

Pomiar średnicy i wysokości cylindra (objętość cylindra):
d = 11,3 cm         h = 10 cm
V = d

π h/4 = 1002,3 cm

3

Wyniki pomiarów i obliczenia zestawione w tabeli

  ρ=(m

wt 

- m

t

)/V [g/cm

3

]

w=[(m

wp 

- m

sp

)/(m

sp 

- m

p

)] 

               x 100%

    ρ

d

= ρ / (1+w)  [g/cm

3

]

background image

w

opt

 = 10 %


Document Outline