Kamieniołom „Bobrowniki”
Kamieniołom „Bobrowniki” ze względu na swe walory
przyrodnicze został uznany za stanowisko dokumentacyjne
przyrody nieożywionej. Jest nieczynnym obiektem
(sąsiadującym z rezerwatem Segiet), który z geologicznego
punktu widzenia stanowi jedno z największych odsłonięć
triasu – występują tu głównie dolomity kruszconośne (z rudami
ołowiu oraz srebra) i diploporowe, ponadto wapienie, iły, margle.
Częściowo nagie, pionowe przekroje przez ściany dolomitowe
osiągają wysokość kilkudziesięciu metrów i stanowią miejsce
pojawienia się pionierskich organizmów (m.in. porostów),
zasiedlających to miejsce w ramach dopiero rozpoczynającej się
sukcesji naturalnej. Można zaobserwować degradację chemiczną
(kumulację metali ciężkich), fizyczną (ruchy masowe) oraz
geofizyczną (zmianę rzeźby terenu), gdzie do dwóch ostatnich
rękę przyłożył człowiek.
Na dnie kamieniołomu w sposób samoistny tworzą się
zbiorowiska szuwarowe (m.in. pałka wąskolistna:
Typha
angustifolia
), będące miejscem rozrodu płazów. Nieopodal
znajduje się wejście do starego szybu kopalnego „Szczęść
Boże”, w którym schronienie znalazły nietoperze (nocek duży:
Myotis myotis
). Jego korytarze łączą się z korytarzami Kopalni
Zabytkowej Rud Srebronośnych i Sztolnią Czarnego Pstrąga.
W części nie poddanej rekultywacji pojawiły się rośliny
pionierskie (m.in. brzoza brodawkowata: Betula pandula,
wierzba iwa: Salix caprea, trzcinnik piaskowy:
Calamagrostis epigejos). Działania człowieka na pozostałym
obszarze skupiły się głównie na złagodzeniu pionu ścian
kamieniołomu przez odstrzały oraz na sadzeniu roślin z rodziny
motylkowatych (m.in. nostrzyk biały:
Melilotus alba
). Na
terenie przyległym do kamieniołomu powstały: boisko, stok
narciarski i niewielki, gotowy do zagospodarowania zbiornik
wodny. Ze względu na swe walory przyrodnicze kamieniołom
„Bobrowniki” jest miejscem aktywnego wypoczynku
mieszkańców okolicznych miast.
Powyżej: odsłonięcie dolomitów, terasa
porośnięta głównie brzozą brodawkowatą.
Poniżej: zbiorowisko szuwarowe z pałką
wąskolistną.