Hodowla i utrzymanie zwierząt gospodarskich a stan prawa w tym zakresie.

Hodowla i utrzymanie zwierząt

gospodarskich a stan prawa w tym

zakresie.

•

Zwierzę, jako istota żyjąca, zdolna do

odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą.

Człowiek jest mu winien poszanowanie,

ochronę i opiekę.

•

Tak mówi art. 1

Ustawy o ochronie zwierząt

z dnia 21 sierpnia 1997 r. (Dz. U. Nr 111, poz.

724). Każdy kto podejmuje się chowu zwierząt

gospodarskich, amatorskich lub innych

zwierząt musi znać tę kardynalną zasadę,

niezależnie od szczegółowych uregulowań

prawnych czy etycznych.

•

Organy administracji publicznej podejmują

działania na rzecz ochrony zwierząt,

współdziałając w tym zakresie z odpowiednimi

instytucjami i organizacjami krajowymi i

międzynarodowymi.

•

Ustawa reguluje postępowanie ze zwierzętami

domowymi (amatorskimi), gospodarskimi,

wykorzystywanymi do celów rozrywkowych,

widowiskowych, sportowych, filmowych i

specjalnych, a także utrzymywanymi w

ogrodach zoologicznych, wolno żyjącymi

(dzikimi) i używanymi do doświadczeń.

•

Każde zwierzę wymaga humanitarnego traktowania, a

nieuzasadnione lub niehumanitarne zabijanie zwierząt oraz

znęcanie się nad nimi jest zabronione. Przez znęcanie się nad

zwierzętami należy rozumieć zadawanie albo świadome

dopuszczanie do zadawania bólu lub cierpień, a w

szczególności:

•

umyślne zranienie lub okaleczenie zwierzęcia, nie stanowiące

dozwolonego prawem zabiegu lub doświadczenia na zwierzęciu,

•

doświadczenia

zwierzętach

powodujące

cierpienie,

doświadczenia

zwierzętach

powodujące

cierpienie,

przeprowadzone z naruszeniem przepisów ustawy,

•

umyślne używanie do pracy lub w celach sportowych albo

rozrywkowych zwierząt chorych, w tym rannych lub kulawych,

albo zmuszanie ich do czynności mogących spowodować ból,

•

bicie zwierząt przedmiotami twardymi i ostrymi lub

zaopatrzonymi

urządzenia obliczone

na sprawianie

zaopatrzonymi

urządzenia obliczone

na sprawianie

specjalnego bólu, bicie po głowie, dolnej części brzucha,

dolnych częściach kończyn,

•

przeciążanie zwierząt pociągowych i jucznych ładunkami w

oczywisty sposób nie odpowiadającymi ich sile i kondycji lub

stanowi dróg lub zmuszanie takich zwierząt do zbyt szybkiego

biegu,

•

transport zwierząt, w tym zwierząt hodowlanych, rzeźnych i

przewożonych na targowiska, przenoszenie lub przepędzanie

zwierząt w sposób powodujący ich zbędne cierpienie i stres,

•

używanie uprzęży, pęt, stelaży, więzów lub innych urządzeń

zmuszających zwierzę do przebywania w nienaturalnej

pozycji, powodujących zbędny ból, uszkodzenia ciała albo

śmierć,

•

dokonywanie na zwierzętach zabiegów i operacji

chirurgicznych przez osoby nie posiadające wymaganych

uprawnień bądź niezgodnie z zasadami sztuki lekarsko-

weterynaryjnej, bez zachowania koniecznej ostrożności i

oględności oraz w sposób sprawiający ból, któremu można

było zapobiec,

•

złośliwe straszenie lub drażnienie zwierząt,

•

utrzymywanie zwierząt w niewłaściwych warunkach

bytowania, w tym utrzymywanie ich w stanie rażącego

niechlujstwa oraz w pomieszczeniach albo klatkach

uniemożliwiających im zachowanie naturalnej pozycji,

•

porzucanie zwierzęcia, a w szczególności psa lub kota, przez

właściciela bądź przez inną osobę, pod której opieką zwierzę

pozostaje,

•

stosowanie okrutnych metod w chowie i hodowli zwierząt,

•

przeprowadzanie na zwierzętach testów środków

higienicznych i kosmetycznych powodujących cierpienie,

jeżeli znane są odpowiednie metody alternatywne.

•

Artykuł 7 ustawy mówi, że zwierzę, które jest rażąco

zaniedbywane lub okrutnie traktowane, może być

odebrane, czasowo lub na stałe, właścicielowi bądź innej

utrzymującej je osobie, na podstawie decyzji wójta

(burmistrza, prezydenta miasta) podjętej z urzędu lub na

wniosek organu Policji, lekarza weterynarii albo inspektora

Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami w Polsce lub

upoważnionego przedstawiciela innej organizacji

społecznej o podobnym statutowym celu działania i

przekazane do schroniska dla zwierząt albo pod opiekę

innej osoby lub instytucji.

•

Artykuł 8 mówi, że programy nauczania i wychowania

szkolnego powinny uwzględniać problematykę ochrony

zwierząt oraz tworzenie szkolnych organizacji przyjaciół

zwierząt.

•

Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej jest

obowiązany do przygotowania programu zmierzającego

do upowszechniania znajomości przepisów ustawy wśród

rolników, a program winien być realizowany poprzez

ośrodki doradztwa rolniczego.

•

Przepisy dotyczące zwierząt domowych (amatorskich) stanowią:

•

Art.9.1. Kto utrzymuje zwierzę domowe, ma obowiązek zapewnić

mu pomieszczenie chroniące je przed zimnem, upałami i opadami

atmosferycznymi, z dostępem do światła dziennego, umożliwiające

swobodną zmianę pozycji ciała, odpowiednią karmę i stały dostęp

do wody.

•

2. Uwięź, na której jest trzymane zwierzę, nie może powodować u

niego urazów ani cierpień oraz musi mu zapewnić możliwość

niezbędnego ruchu.

•

Art.10.1 Utrzymywanie psa rasy uznawanej za agresywną wymaga

zezwolenia właściwego organu gminy.

•

na liście ras uznanych za agresywne znajdują się: tosa inu, dog

argentyński, amerykański pitbulterier, akbash dog, perro de presa

mallorquin, perro de presa canario, buldog amerykański, rottweiler,

anatolian karabash, owczarek kaukaski, moskiewski stróżujący.

•

W rozdziale o zwierzętach gospodarskich stwierdza się:

•

Art.12.1. Kto utrzymuje zwierzęta gospodarskie jest

obowiązany do zapewnienia im opieki i właściwych

warunków bytowania.

•

2. Warunki chowu i hodowli zwierząt nie mogą powodować

urazów i uszkodzeń ciała lub innych cierpień.

•

3. Zabrania się podawania zwierzętom w karmie hormonów

wzrostu.

•

4. Zabrania się tuczu gęsi i kaczek na stłuszczone wątroby.

•

5. Obsada zwierząt ponad ustalone normy powierzchni dla

danego gatunku, wieku i stanu fizjologicznego jest

zabroniona.

•

6. Zabrania się importu zwierząt i produktów zwierzęcych

uzyskanych w wyniku chowu lub hodowli z naruszeniem

przepisów niniejszej ustawy.

•

7. Minister Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej określi, w

drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki utrzymywania

poszczególnych gatunków zwierząt gospodarskich.

•

Art.13.1. Wprowadzenie dotychczas nie stosowanej

technologii chowu zwierząt wymaga uzyskania zezwolenia

Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej,

stwierdzającego, że spełnia ona wymogi określone ustawą.

•

Art.14.1. Sposób i warunki używania zwierząt do pracy nie

mogą stwarzać nieuzasadnionego zagrożenia dla ich życia i

zdrowia ani zadawać im cierpienia.

•

2. Zabrania się w szczególności:

•

1) przeciążania zwierząt,

•

2) używania do pracy zwierząt chorych lub niedożywionych,

•

3) używania uprzęży, wędzideł, rzędów wierzchowych,

juków, podków, pojazdów lub narzędzi mogących, ze

względu na zły stan techniczny lub niewłaściwą konstrukcję,

spowodować obrażenia ciała lub śmierć zwierzęcia,

•

4) używania do pędzenia zwierząt przedmiotów lub narzędzi,

które mogą spowodować okaleczenie zwierzęcia,

•

5) zmuszania do wyczerpującego kłusa lub galopu zwierząt

ciągnących ładunek,

•

6) używania do zrywki drewna koni poniżej piątego roku

życia.

•

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi w dniu 2 września 2003

roku wydał rozporządzenie „W sprawie minimalnych

warunków utrzymywania poszczególnych gatunków

zwierząt gospodarskich” (Dz.U. Nr 167, z 2003r.,

poz.1629, z nowelizacją z dn. 8 marca 2004; Dz.U.Nr 47,z

2004 r., poz.456), które to rozporządzenie staje się

podstawą dla Inspekcji Weterynaryjnej egzekwowania

przepisów niniejszej Ustawy.

•

3. Osoba wykorzystująca zwierzęta do pracy ma

obowiązek zapewnić im, w ciągu każdej doby,

wypoczynek dla regeneracji sił, właściwy dla danego

gatunku.

•

W rozdziale o zwierzętach wykorzystywanych do celów

rozrywkowych, widowiskowych, filmowych, sportowych i

specjalnych stwierdza się:

•

Art.15.1. Warunki występów, treningów i tresury oraz

metody postępowania ze zwierzętami wykorzystywanymi

do celów rozrywkowych, widowiskowych, filmowych,

sportowych i specjalnych nie mogą zagrażać ich życiu i

zdrowiu ani powodować cierpienia.

•

3. Zabrania się stosowania wobec zwierząt farmakologicznych i

mechanicznych metod i środków dopingujących.

•

4. Zwierzęta te powinny mieć zapewniony właściwy wypoczynek.

Zabrania się w szczególności wykorzystywania tych zwierząt

bezpośrednio po transporcie, bez regeneracji wypoczynkowo-

ruchowej.

•

5. Zwierzętom należy zapewnić opiekę lekarsko-weterynaryjną.

•

Art.16. Zabrania się wykorzystywania zwierząt w widowiskach i

sportach noszących znamiona okrucieństwa, w szczególności

zabrania się organizowania walk z udziałem byków, psów,

kogutów.

•

Art.17.1. Do tresury i pokazów dla celów widowiskowo-

rozrywkowych mogą być wykorzystywane tylko zwierzęta

urodzone i wychowane w niewoli i tylko takie, którym mogą być

zapewnione warunki egzystencji stosowne do potrzeb danego

gatunku.

•

2. Tresura zwierząt dla celów widowiskowo-rozrywkowych i

obronnych może być prowadzona tylko przez osobę posiadającą

odpowiednie kwalifikacje zawodowe, w sposób nie powodujący

cierpienia zwierzęcia.

•

3. Nie wolno prowadzić tresury zwierząt wyłącznie w celu

zwiększenia ich agresywności.

•

4. Zabrania się zmuszania zwierząt do wykonywania czynności,

które powodują ból lub są sprzeczne z ich naturą.

•

Zabiegi na zwierzętach

•

Art. 27.

1. Zabiegi lekarsko-weterynaryjne na

zwierzętach są dopuszczalne dla ratowania ich życia lub

zdrowia oraz dla koniecznego ograniczenia populacji i

mogą być przeprowadzane wyłącznie przez osoby

uprawnione.

•

2. Zabiegi lekarsko-weterynaryjne i zootechniczne

wykonywane na zwierzętach lub inne zabiegi

wynikające z technologii produkcji, bądź związanych z

nią schorzeń, mogą być wykonywane wyłącznie przez

osoby uprawnione, z zachowaniem koniecznej

ostrożności i oględności, by ograniczyć cierpienie i stres

zwierząt.

•

3. Zabiegi powodujące ból wykonuje się w znieczuleniu

ogólnym albo miejscowym, z wyjątkiem tych zabiegów,

które według zasad sztuki weterynaryjnej wykonuje się

bez znieczulenia.

•

Uśmiercanie zwierząt

•

Art. 33.

1. Uśmiercanie zwierząt może być uzasadnione

wyłącznie:

•

1) potrzebą gospodarczą,

•

2) względami humanitarnymi,

•

3) koniecznością sanitarną,

•

4) nadmierną agresywnością, powodującą bezpośrednie

zagrożenie dla zdrowia lub życia ludzkiego,

•

5) potrzebami nauki, z zastrzeżeniem przepisów

poprzedniego rozdziału.

•

3. W przypadku konieczności bezzwłocznego

uśmiercenia, w celu zakończenia cierpień zwierzęcia,

potrzebę jego uśmiercenia stwierdza lekarz weterynarii,

inspektor Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami w Polsce

lub innej organizacji o podobnym statutowym celu

działania, funkcjonariusz Policji, straży miejskiej lub

gminnej, Straży Granicznej, pracownik Służby Leśnej

lub Służby Parków Narodowych, strażnik Państwowej

Straży Łowieckiej, strażnik łowiecki lub strażnik

Państwowej Straży Rybackiej.

•

Art. 34.

1. Zwierzę kręgowe w ubojni może zostać uśmiercone tylko

po uprzednim pozbawieniu świadomości przez osoby posiadające

odpowiednie kwalifikacje.

•

2. Pomieszczenie poczekalni przedubojowej powinno być izolowane

akustycznie i oddzielone przegrodą od pomieszczenia

przeznaczonego do pozbawiania świadomości. Podobnie powinno

być oddzielone pomieszczenie przeznaczone do pozbawiania

świadomości od pomieszczeń, w których dokonuje się

wykrwawiania oraz dalszych czynności obróbki poubojowej.

•

3. W uboju domowym zwierzęta kopytne mogą być uśmiercane

tylko po uprzednim ich pozbawieniu świadomości przez

przyuczonego ubojowca.

•

4. Zabrania się:

•

1) uśmiercania zwierząt w okresie okołoporodowym, z wyjątkiem

potrzeb badań naukowych,

•

2) uśmiercania zwierząt kręgowych przy udziale dzieci lub w ich

obecności,

•

3) wytrzebiania (patroszenia), oparzania, zdejmowania skóry,

wędzenia i oddzielania części zwierząt stałocieplnych, przed

ustaniem odruchów oddechowych i mięśniowych.

•

5. Wymogów określonych w ust. poprzednim nie stosuje się przy

poddawaniu zwierząt szczególnym sposobom uboju przewidzianym

przez obrządki religijne.

•

Ustawa

z dnia 20 sierpnia 1997 r.

o organizacji

hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich

(jednolity tekst ustawy Dz. U. Nr 207, z 2002 r., poz.

1762) reguluje sprawy z zakresu hodowli oraz

zachowania zasobów genetycznych, oceny wartości

użytkowej i hodowlanej, prowadzenia ksiąg i rejestrów

zwierząt hodowlanych, a także nadzoru nad hodowlą i

rozrodem zwierząt gospodarskich.

Document Outline