Dynamiczne badanie ogólne 

(dotyczy ogólnego sposobu 

poruszania się osoby badanej, 

przede wszystkim jej chodu.)

•Subiektywne:

-Obserwacja chodu          

(płaski i nierówny teren, bieg)

-Porównanie z chodem 
fizjologicznym 

(cechy chodu, 

wyznaczniki chodu)

Obiektywne:

•Cyklografia

•Metoda kinematograficzna

•Chodniki tensometryczne 

–

 

pomiar 

nacisku stóp na podłoże (siły i czasu trwania) w 
poszczególnych okresach fazy podporu

•Obecnie stosowane badania w 
ujęciu trójpłaszczyznowym

      - pomiar nacisku stóp 
na podłoże w każdym 
fragmencie fazy podporu 
(baropedografia) 

– symetria 

chodu – czas i wielkość nacisku

      - zarejestrowanie 
ustawień kątowych w 
stawach kończyn dolnych, 
zmieniających się w 
kolejnych momentach cyklu 
chodu 

– odniesienie do 

fizjologicznych wzorców

      - dodatkowo badanie 
elektromiograficzne 

– analiza 

czynności mięśni podczas chodu

Pozwalają na analizę 
ruchu poszczególnych 
odcinków ciała w 
kolejnych fazach chodu

Dynamiczne badanie 

miejscowe (obejmuje ocenę 

ruchów czynnych i biernych oraz 

ocenę stanu mięśni 

poszczególnych odcinków ciała.)

•Obserwacja:

-Orientacyjna 

– podczas 

wykonywania różnych czynności

•Dotyk: 

-wyczuwalne tarcia, 
chrzęsty czy 
przeskakiwania w 
stawach 

– można określić granicę i 

rodzaj oporu

- stan, konsystencja, 
skurcz słabych mięśni, 
wielkość oporu dla 
silniejszych mięśni, 
ocena napięcia 
mięśniowego

Powyższe badania uzupełnia się o ocenę zakresu 
ruchomości w stawach i dalsze badanie mięśni

Ocena ruchomości w stawach:

•Orientacyjnie 

– 

podczas różnych ruchów

•Goniometrem 

– możliwość wykrycia 

ruchowych:

•nadmiarów (kierunek i zakres ruchu 
patologicznego, pozycja stawu)

•ograniczeń (pozycja lub kierunek 
zablokowania, wielkość, twardość i rodzaj 
przykurczu – mięśniowy lub torebkowy)

•Testy wspomagające 

– np. Thomasa, 

test ścienny, pomiary długaści kończyn, pomiary 
wg Otta i Wurma czy też Molla i Wrighta

•Badanie „czucia końcowego 
ruchu”

•Tkanka bliznowata, wzmożone napięcie 
mięśniowe, skrócenie struktur 
łącznotkankowych (w mięśniach, torebkach, 
więzadłach) – mniej elastyczne od 
fizjologicznego zakończenie ruchu

•Ciała wolne w stawie (np. odłam łąkątki w 
stawie, „myszki stawowe”) – twarde 
zakończenie ruchu

•Różnicowanie 
ograniczenia i\lub 
dolegliwości bólowych, 
występujących podczas 
wykonywania ruchu 
biernego i czynnego.

•Jeżeli ruch czynny i bierny są 
ograniczone i/lub bolesne w 
tym samym kierunku, to 
przyczyna dysfunkcji stawu 
powinna dotyczyć raczej tkanek 
niekurczliwych (kości, torebek 
stawowych, więzadeł, kaletek 
maziowych, powięzi czy 
korzonków nerwowych)

•Jeżeli ruch czynny i bierny są 
ograniczone i/lub bolesne w 
przeciwnym kierunku, to 
przyczyna najprawdopodobniej 
tkwi w obrębie tkanek 
kurczliwych (mięśnie, ścięgna i 
przyczepy)

Ocena mięśni

•Obserwacja 

– charakterystyczne 

ułożenie poszczególnych odcinków ciała, 
świadczące o zaburzeniu funkcji różnych 
mięśni

•Pomiary siły mięśniowej

•Test Lovetta – 6 stopniowa skala, 
wymaga wprawy (opór), ocena całych 
grup mięśni, tylko niektóre pojedynczo, 
w jednej pozycji wszystkie możliwe 
mięśnie (nie męczymy pacjenta)

•Wykorzystanie dynamometru – 
obiektywizacji służy porównanie ze 
zdrową kończyną, ocena przyrostu siły 
podczas terapii

•Do zastosowania oporu (punkt wyjścia 
do treningu siłowego):

-maksymalny opór jednokrotnego 
dźwignięcia (30sek)

-maksymalny opór 
dziesięciokrotnego dźwignięcia (10 
razy)

•W warunkach prawidłowych 
badany mięsień (grupa 
mięśniowa) rozwija pełną siłę, a 
ruchowi lub próbie ruchu nie 
towarzyszy reakcja bólowa. 
Pojawienie się bólu przy 
powtórnej czynności ruchowej z 
oporem może świadczyć o 
nieznacznych zmianach 
patologicznychw obrębie 
ścięgien mięśni.

•Jeżeli siła skurczu jest pełna 
lecz towarzyszy jej reakcja 
bólowa, to wskazywać to może 
na nieznaczne uszkodzenie 
włókien mięśniowych, ścięgien a 
zwłaszcza przejść brzuśca 
mięśnia w ścięgno

Próba chodu 

„gwiaździstego” wg 

Babińskiego – Weila

Próba kroków 

Unterberga

Próba 

Romberga

Próba chodu po lini

Próba 

pokazywania wg 

Barany’ego

Skala korektywności skolioz wg 

Wejsfloga:

1. Możliwość czynnej korekcji

2. Możliwość biernej korekcji

3. Brak możliwości nawet biernej korekcji

4. Deformacje towarzyszące brakowi 

możliwości biernej korekcji

Skala korektywności ręki reumatoidalnej wg 

Seyfrieda:

1. Korekcja czynna

2. Korekcja bierna (ale utrzymać czynnie)

3. Korekcja bierna (bez braku możliwości utrzymania 

korekcji)

4. Brak możliwości nawet biernej korekcji

Skala uszkodzenia stawu wg Seyfrieda:

1. Możliwość ruchu czynnego z niewielkim obciążeniem  

w pełnym zakresie

2. Możliwość wykonania wolnego ruchu czynnego bez 

obciążenia w pełnym zakresie

3. Możliwość wykonania tylko ruchu w odciążeniu w 

zachowanym zakresie ruchu biernego

4. Możliwość wykonania ruchu w odciążeniu w 

ograniczonym zakresie ruchu biernego.