Ochrona pracy

Ochrona pracy

Wykład IX

CHOROBY ZAWODOWE

• choroby określone w wykazie chorób

zawodowych, jeżeli zostały
spowodowane działaniem czynników
szkodliwych dla zdrowia
występujących w środowisku pracy

CHOROBY ZAWODOWE

• oddziaływania na organizm

zawodowego zagrożenia przez czas
dłuższy od jednej dniówki roboczej.
Zazwyczaj symptomy choroby
zawodowej są obserwowane po kilku
lub kilkunastoletnim okresie
ekspozycji na zagrożenie.

CHOROBY PARAZAWODOWE

• przypadki chorobowe, które często

powstają w związku z pracą, ale
również mogą być następstwem
zagrożeń lub uciążliwości
występujących podczas aktywności
pozazawodowej

Zachorowalność zawodowa

• liczba nowych przypadków chorób

zawodowych rejestrowanych w zakładzie,

branży lub w kraju w ciągu jednego roku

• wskaźnik zachorowalności zawodowej (Wch),

odnoszący liczbę nowych przypadków

choroby zawodowej (p) do 100 tysięcy

zatrudnionych (z), obliczany według wzoru:

Wch = p/z 100 000

DZIAŁANIE CZYNNIKÓW

SZKODLIWYCH

• (NDS) - dla czynników chemicznych,

największe natężenie

• (NDN) – dla czynników fizycznych

i dopuszczalne stężenie w
materiale biologicznym

• (DSB) – dla czynników biologicznych

Największe dopuszczalne

stężenia i natężenia

• takie wartości różnych czynników,

których oddziaływanie na pracownika
przez ośmiogodzinny dzień pracy w
ciągu całej aktywności zawodowej nie
powinno spowodować ujemnych
zmian w stanie jego zdrowia, ani w
stanie zdrowia jego przyszłych
pokoleń

NAJWYŻSZE DOPUSZCZALNE

STĘŻENIE (NATĘŻENIE)

CHWILOWE (NDNCH)

• średnie wartości czynników fizycznych

lub chemicznych, które nie powinny

spowodować ujemnych zmian w

stanie zdrowia pracowników oraz w

stanie zdrowia jego pokoleń, jeśli ich

łączny czas utrzymywania się w

środowisku pracy nie przekracza 30

minut podczas jednej zmiany roboczej.

NAJWYŻSZE DOPUSZCZALNE

STĘŻENIE (NATĘŻENIE)

PROGOWE (NDNP)

• taka wartość szkodliwego czynnika

pracy, która nie może zostać
przekroczona w żadnym
momencie

DIAGNOZOWANIE I

ZGŁASZANIE CHORÓB

ZAWODOWYCH

• określony tryb rozpoznawania i

stwierdzania choroby zawodowej
przez procedurę prawną, określoną w
Rozporządzeniu Rady Ministrów
z dnia 18 listopada 1983 r.,

DIAGNOZOWANIE I

ZGŁASZANIE CHORÓB

ZAWODOWYCH

• zgłoszenie pracownika do badań;
• skierowanie pracownika do badań;
• sporządzenie dokumentacji zagrożeń

oraz opisu przebiegu pracy zawodowej;

• sporządzenie orzeczenia o chorobie

zawodowej;

• podjęcie i przekazanie decyzji o

stwierdzeniu choroby zawodowej.

Orzeczenie o chorobie

zawodowej

• wyników badań klinicznych;
• dochodzenia epidemiologicznego;
• informacji o zagrożeniach

zawodowych;

• informacji o przebiegu zatrudnienia

ROZPOZNANIE CHOROBY

ZAWODOWEJ - TRUDNOŚCI

• nie ma dostatecznie szczegółowych

i wiarygodnych informacji o

stopniu narażenia na czynniki

szkodliwe,

• pomiary stężeń i natężeń czynników

szkodliwych są wykonywane często

wyrywkowo, nie zawsze według

poprawnej metody czy strategii i rzadko

obejmują cały okres pracy zawodowej

ROZPOZNANIE CHOROBY

ZAWODOWEJ - TRUDNOŚCI

• objawy choroby zawodowej są często

niespecyficzne i nie różnią się od
chorób występujących z innych
przyczyn, stąd prawdopodobieństwo
związku przyczynowego objawów z
narażeniem zawodowym jest bardzo
zróżnicowane i trudne do
ustalenia

PROFILAKTYKA CHORÓB

ZAWODOWYCH

• eliminowanie ze środowiska pracy wszelkich

czynników zagrażających zdrowiu;

• zmniejszenie siły oddziaływania

występujących w pracy czynników

szkodliwych dla zdrowia;

• odsuwanie od pracy osób o zwiększonym

ryzyku, u których stwierdzono wczesne

symptomy choroby zawodowej;

Program zapobiegania

chorobom zawodowym

• identyfikacja zagrożeń chorobowych;
• szacowanie ryzyka utraty zdrowia wskutek

choroby zawodowej;

• redukowanie ryzyka powstania choroby

zawodowej;

• szkolenie i uświadamianie pracowników -

przekazywanie pracownikom informacji
o przyczynach i skutkach chorób
zawodowych;

• organizacja biologicznego monitoringu.

IDENTYFIKACJA ZAGROŻEŃ

CHOROBOWYCH

• uciążliwość pracy - wykonywanie

zadań przy wydatku energetycznym

powyżej 2 000 kcal na zmianę

roboczą dla mężczyzn oraz powyżej 1

200 kcal na zmianę roboczą dla kobiet

• pod wpływem nadmiernego

przeciążenia narządu bądź układu na

przykład kostno - stawowego,

mięśniowego, oddechowego lub

głosowego

• Rozporządzenie Ministra Pracy i

Polityki Socjalnej z dnia 01. 12. 1989 r.

(Dz. U. nr 69 z 20.12. 1989 r.)
• w publikowanych później

uzupełnieniach do ww. rozporządzenia
(Dz. U. nr 69 z 22.06. 1995 r.)

Wykaz szkodliwych czynników

wraz z podaniem wartości NDS

i NDN

REDUKCJA RYZYKA CHOROBY

ZAWODOWEJ

• zastosować wszystkie możliwości

technicznego wyeliminowania zagrożeń
chorobowych, u źródła ich powstania.

• możliwość wykonywania pracy w

zagrożeniu z zastosowaniem
indywidualnego wyposażenia
ochronnego

CHOROBY ZAWODOWE W

POLSCE

• Liczba nowych zachorowań w latach

90 – tych była stabilna gdyż rocznie
stwierdzano około 11 000 nowych
przypadków,

• ocena szacunkowa prowadzi do

wniosku, że w Polsce żyje obecnie
około 100 000 osób dotkniętych
chorobą zawodową

CHOROBY ZAWODOWE W

POLSCE

• przewlekłe choroby narządu głosu

związane z nadmiernym wysiłkiem
głosowym;

• zawodowe uszkodzenie słuchu;
• choroby zakaźne i inwazyjne;
• pylice płuc;
• choroby skóry;
• zespół wibracyjny;
• zatrucia i ich następstwa.

KOSZTY BEZPOŚREDNIE

• czasowa niezdolność do pracy

występująca w 20 –30 % ogółu

przypadków;

• trwałe lub czasowe przeniesienie na

inne stanowisko pracy, dotyczące

kilkunastu procent przypadków;

• stały lub długotrwały uszczerbek na

zdrowiu;

• renty inwalidzkie,

KOSZTY POŚREDNIE

• badania okresowe pracowników, prowadzone

w celu oceny skutków zdrowotnych

narażenia na szkodliwości środowiska pracy;

• badania specjalistyczne w jednostkach

właściwych do rozpoznania chorób

zawodowych oraz wszystkich przypadków

podejrzeń o choroby;

• leczenie chorób zawodowych i ich powikłań –

ambulatoryjne, szpitalne i sanatoryjne

WYPADKI PRZY PRACY -

DEFINICJA

Heinrich:
• niezamierzone i nie dające się

kierować wydarzenie, w którym akcja
lub reakcja jakiegoś przedmiotu,
substancji, osoby lub promieniowania
pociąga za sobą uszkodzenie
cielesne

WYPADKI PRZY PRACY -

DEFINICJA

Hansen:
• nagłe zakłócenie w materialnych

środkach lub czynnikach pracy (T),
organizacji czynności pracy (O), w
reagowaniu lub zachowaniu się
człowieka (L), które jest przyczyna
zdarzenia wypadkowego lub urazu
człowieka

WYPADKI PRZY PRACY -

DEFINICJA

art. 6 ustawy z dnia 12 czerwca 1975

r. o świadczeniach pieniężnych,
przysługujących z tytułu wypadków
przy pracy i chorób zawodowych:

• nagłe zdarzenie, wywołane przyczyną

zewnętrzną, powodujące niezdolność
do pracy lub śmierć pracownika,
które zaszło w związku z pracą:

WYPADKI PRZY PRACY -

DEFINICJA

• podczas lub w związku z wykonywaniem

przez pracownika zwykłych czynności lub

poleceń przełożonych;

• podczas lub w związku z wykonywaniem

przez pracownika czynności w interesie

zakładu, nawet bez polecenia;

• podczas lub w związku z wykonywaniem

przez pracownika czynności w interesie

zakładu w drodze między siedzibą zakładu

pracy a miejscem wykonywania obowiązków

wynikających ze stosunku pracy

WYPADKI PRZY PRACY -

DEFINICJA

• podczas trwania podróży służbowej;
• w związku z odbywaniem służby w

oddziałach samoobrony lub w
związku z
przynależnością do ochotniczej
straży pożarnej, działającej w
zakładzie pracy.

KLASYFIKACJA WYPADKÓW

PRZY PRACY

• śmiertelny, za który uznajemy wypadek

w wyniku którego nastąpił zgon w

miejscu wypadku albo w okresie 6

miesięcy od dnia wypadku;

• zbiorowy, jeśli w tym samym

wydarzeniu uczestniczyły co najmniej 2

osoby.

KLASYFIKACJA WYPADKÓW

PRZY PRACY

• ciężki, jeśli w wyniku wypadku nastąpiło

poważne uszkodzenie ciała takie jak: utrata
wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia
lub inne ciężkie uszkodzenia albo rozstrój
zdrowia, naruszający podstawowe funkcje
organizmu, a także choroba nieuleczalna
lub zagrażająca zdrowiu, trwała choroba
psychiczna, trwała, całkowita lub znaczna
niezdolność do pracy w zawodzie lub trwałe
zeszpecenie ciała;

KLASYFIKACJA WYPADKÓW

PRZY PRACY

• lekki, który powoduje niezdolność do

pracy w okresie do 28 dni;

• ciężki, który powoduje niezdolność do

pracy w okresie ponad 28 dni;

• inwalidzki, jeśli u poszkodowanego

powoduje trwałe kalectwo, stanowiące

podstawę do uznania go za inwalidę jednej

z trzech grup inwalidzkich;

• śmiertelny, za który uznajemy wypadek w

wyniku którego nastąpił zgon w miejscu

wypadku albo w okresie 6 miesięcy od dnia

wypadku;

WYPADKOWOŚĆ

• Suma wypadków zaistniałych w jakimś

czasie zazwyczaj w ciągu roku,
przedstawiona za pomocą wskaźników
nazywana jest wypadkowością,

• stosowane są dwa rodzaje

wskaźników: ciężkości i częstości.

• ocena wypadkowości spełnia rolę

informacyjną i motywacyjną.

WYPADKOWOŚĆ

Wypadkowość jest zjawiskiem

negatywnym i dlatego w jej ocenianiu
konieczna jest świadomość, że
przedmiotem oceny jest stopień jej
negatywności.

Każda redukcja wypadkowości jest

satysfakcjonująca, ale jeśli w jej wyniku nie
został uzyskany poziom pełnego
bezpieczeństwa to redukcja taka oznacza
tylko zmianę dużego zła na mniejsze

PRZYCZYNY WYPADKÓW

• Zdarzenia wypadkowe występują w

określonych warunkach fizycznych,
organizacyjnych i społecznych. Same
warunki nie są przyczynami
wypadków. Stanowią natomiast
element zagrożenia lub czynnik
wpływający na prawdopodobieństwo
zdarzeń wypadkowych

PRZYCZYNY WYPADKÓW

• Sytuację wypadkową tworzy zbiór

warunków i zdarzeń takich jak:

• zagrożenie;
• niebezpieczne wydarzenie jako przyczynę

urazu;

• błąd będący przyczyną niebezpiecznego

wydarzenia;

• warunki sprzyjające popełnianiu

niebezpiecznych błędów czyli okoliczności

wypadku

ZAGROŻENIA WYPADKOWE

jest każdy czynnik mający zdolność

spowodowania utraty życia lub zdrowia, np.:

• naturalne, stanowi je energia zlokalizowana

w naturalnym środowisku człowieka;

• techniczne, którym jest energia

zmagazynowana w środkach technicznych lub
emitowana w procesach technologicznych;

• osobowe, obejmujące niekontrolowane

skutki siły mięśni oraz ciążenia organizmu

ZAGROŻENIA WYPADKOWE

Jak długo działa czynnik zagrażający,

tak długo jest prawdopodobne
wystąpienie sytuacji zagrożenia.
Zamienia się ona w niebezpieczne
wydarzenie kiedy stan potencjalny
zamienia się w stan aktywny.

NIEBEZPIECZNE WYDARZENIA

• to aktywnie działające zagrożenia takie

jak: pożar, wybuch gazu, emisja
promieniowania jonizującego.

Jeśli wtedy człowiek będzie w zasięgu

działania tych zagrożeń i dozna obrażeń
ciała, to wydarzenie stanie się wypadkiem.

Niepożądane wystąpienie

niebezpiecznego wydarzenia bez
konsekwencji urazowych człowieka
nazywane jest niemal wypadkiem.

NIEBEZPIECZNE WYDARZENIA

– klasyfikacja

pojawiające się pod wpływem zagrożeń:
• naturalnych - lawina śnieżna, uderzenie

pioruna, powódź,

• technicznych - przygniecenie, uderzenie

ruchomym lub rozpadającym się

elementem maszyny,

• osobowych -spadnięcia osób z wysokości,

wpadnięcia, potknięcia, uderzenia lub

uderzenie kogoś albo doznanie uderzenia,

zadanego przez inną osobę.

LUDZKA NIESPRAWNOŚĆ

PRZYCZNĄ BŁĘDÓW

• niesprawność zmysłów (głównie wzroku

słuchu);

• niedostateczna wiedza, a szczególnie jej

część dotycząca identyfikacji zagrożeń;

• niedostateczne doświadczenie i brak

wprawy w czynnościach wykonywanych

w sytuacji zagrożenia;

LUDZKA NIESPRAWNOŚĆ

PRZYCZNĄ BŁĘDÓW

• postawy odrzucające przepisy

bezpieczeństwa ora akceptujące
podejmowanie ryzyka;

• niedostateczny poziom sprawności

intelektualnych (inteligencja, pamięć,
uzdolnienia) i fizycznych (odporność na
zmęczenie, wydolność, siła fizyczna,
sprawność manualna);

PROFILAKTYKA WYPADKOWA

Działania profilaktyczne są

podejmowane „ex post”, po zaistnieniu
wypadku i rozpoznaniu jego przyczyn,
lub „ex ante” tworzone w oparciu o
wyniki badań niemal wypadków,
inspekcji lub teoretycznej identyfikacji
zagrożeń i scenariusza potencjalnych
błędów, mających zdolność wywołania
niebezpiecznego wydarzenia.

Zasady prewencji

wypadkowej

• pojawienie się wypadku wynika z łańcucha

przyczynowego zdarzeń, z których ostatni
jest wypadek. Wypadek jest powodowany
przez niebezpieczne zachowanie się
człowieka i/lub przez działanie mechaniczne
urządzenia lub czynnik środowiska pracy,

• wielkość szkody powodowanej przez

wypadek jest losowa i trudna do
przewidzenia, natomiast wystąpieniu
samego wypadku można zapobiec

Zasady prewencji

wypadkowej

• metody, które są najbardziej

efektywne w prewencji wypadkowej,
są analogiczne z metodami
kontroli jakości, kosztów i wydajności
pracy;

• przełożony jest kluczową postacią w

prewencji wypadkowej. On
bezpośrednio kontroluje zachowanie
pracownika;

„PIRAMIDA HEINRICHA”

   Kształtowanie się liczby wypadków

   ciężkich (1),
   lekkich (29)
   zdarzeń potencjalnie wypadkowych

(300).

Document Outline