Komunikacja werbalna

i niewerbalna

Komunikacja jest to umiejętność

używania języka w sposób

dostosowany do danej sytuacji

społecznej i do innych

użytkowników tego języka.

Aby komunikacja była efektywna

partnerzy interakcji

komunikacyjnej muszą kierować

się:

zasadą rzeczywistości

i zasadą kooperacji.

Zasada rzeczywistości – słuchacz

interpretuje przekazywane mu

sądy

jako mające sens i jako odnoszące

się

do świata realnego.

Zasada kooperacji w

komunikacji opiera się

na równowadze czterech

parametrów:

•ilość
•jakość
•odpowiedzialność
•sposób

W komunikacji werbalnej dużą rolę

odgrywają także inne czynniki:

•Akcent

badania dowiodły, że jest

ważniejszy niż treść wiadomości
•Stopień

płynności mowy

świadczy

o kompetencji i odpowiedzialności
•Zawartość

(treść)

wypowiedzi- jest

uzależniona od władzy oraz związkach
międzyludzkich, uzależnionych od
przyjętego systemu kulturowego

Komunikacja niewerbalna

pojawia się w sposób naturalny

tam gdzie posłużenie się mową

okazuje się niemożliwe.

Ludzie przekazują sobie wiele

znaczeń za pomocą:

•kontakt wzrokowy

•gestów

•mimiki

•postawy ciała

•posługiwania się przestrzenią

Komunikacja niewerbalna w

kontaktach interpersonalnych

pełni następujące funkcje

•Informacyjną

•Wspierania przekazów słownych

•Wrażanie postaw i emocji

•Definiowania reakcji

•Kształtowanie wrażenia

złość, szczęście,

niezadowolenie, zaskoczenie,

smutek, strach

Szlaki neuronalne kontrolujące ekspresję twarzy
dowolną (a) i spontaniczną (b).

Bardzo wymowne są okolice

brwi:

•Całkowicie podniesione-

niedowierzanie

•Podniesione do połowy- zdziwienie

•Stan normalny – bez komentarza

•Do połowy obniżone – zakłopotanie

•Całkowicie obniżone - złość

Dzięki technikom kierowania

mimiką można:

•Intensyfikować emocje

•Deintensyfikować emocje

•Neutralizować emocje

•Maskować emocje

Ekspresja oczu wyraża się nie

tylko poprzez spoglądanie, ale

również:

•Zmianę wielkości źrenic (2-8 mm)
•Wskaźnik mrugania (zwykle co 3-
10 sek.)
•Stopień otwarcia oczu (od szeroko
otwartych do przymkniętych
powiek)
•Wyraz oczu – tzw. „maślane oczy”,
mordercze spojrzenie

Najważniejsze funkcje

komunikacyjne dotyku to:

•Wspieranie/ pocieszanie

•Funkcja afiliacyjna

•Funkcja władzy

Kiwanie głową jest dość

specyficznym rodzajem

gestu, odgrywa dwie

zasadnicze funkcje:

1. Działa jako wzmocnienie,

nagroda
i zachęta dla rozmówcy
i kontynuowania wypowiedzi

2. Służy synchronizacji interakcji-

kilkukrotne kiwnięcie głową
(oznacza brak zgody i chęć
zabrania głosu)

Gesty w zależności od

pełnionej funkcji, dzielimy na:

•Emblematory

•Afektatory

•Ilustratory

•Regulatory

•Adaptatory