HIV i AIDS

Jarosławska Justyna

Koronka Marta

Kosecka Joanna

Kozieł Olga

Świlczewska Marta

Ogólne wiadomości o HIV i

AIDS

Ludzki wirus upośledzenia odporności – HIV –

jest

wirusem, który atakuje, osłabia i niszczy system odpornościowy
organizmu, czego rezultatem jest utrata przez człowieka zdolności
zwalczania różnych chorób i infekcji.

AIDS -

to zespół nabytego upośledzenia odporności . Jest

późną fazą zakażenia się wirusem HIV. Pierwsze objawy
kliniczne pojawiają sie po kilku lub kilkunastu latach od
momentu zakażenia

Choroby towarzyszące AIDS

Zakażenia oportunistyczne

to choroby wywołane przez

drobnoustroje chorobotwórcze, które wykorzystują okazję do zaatakowania
organizmu człowieka mającego osłabiony przez wirus HIV układ
odpornościowy.

TOKSOPLAZMA

pasożytnicza choroba spowodowana pierwotniakiem

Toxoplasma gondii.

Rys.1. Obraz kliniczny toksoplazmy

GRUŹLICA

choroba zakaźna wywoływana przez kilka mikrobakterii,

które atakują przezde wszystkim płuca.

Rys.2. Zdjęcie RTG płuc

osoby chorej na

gruźlicę.

KIŁA

przenoszona drogą płciową, bakteryjna, choroba zakaźna

wywołana przez krętka bladego.

Rys.3. Krętki

blade

Rys.4. Kiła nosa

OPRYSZCZKA

to zmiana skórna w postaci drobnych pęcherzyków na

granicy śluzówki wargi i ust, wywołana przez wirusa Herpes Simplex.



WIRUSOWE ZAPALENE WĄTROBY TYPU B

czyli

żółtaczka; choroba zakaźna uszkadzająca wątrobę. Najczęściej wywołana

wirusami zwanymi : A,B,C,D i E.

Rys.5. Wirus Herpes

Simplex

Rys.6. Opryszczka

CYTOMEGALIA

to choroba wirusowa. Ma dość długi okres

wylęgania - od trzech tygodni do trzech miesięcy. Wirus przenosi się z

człowieka na człowieka przez wydaliny i wydzieliny, a także przez krew i

przeszczepione narządy. To najczęstsze wewnątrzmaciczne zakażenie

płodu. Zakażone dzieci po porodzie nie wykazują zazwyczaj żadnych

objawów. Bardzo rzadko występuje postać uogólniona z poważnymi

objawami

KANDYDOZA

grzybica wywołana przez Candida albicans.

Choroba szeroko rozpowszechniona. Grzyb zaliczany jest do klasy

grzybów niedoskonałych. Kandydoza występuje jako ostre lub podostre

schorzenie skóry i paznokci oraz błon śluzowych, np. jamy ustnej, pochwy

i sromu. Czasem dochodzi do uogólnienia i zajęcia opon mózgowych oraz

narządów wewnętrznych - płuc, wątroby, śledziony (grzybice narządowe).

Rys. 7.grzyb

Candida

albicans

Rys.8. Kandydoza języka

Nowotwory występujące w AIDS

Mięsak Kaposiego (KS)

Klasyczna postać mięsaka Kaposiego nie

ma związku z zakażeniem HIV i w USAwystępuje bardzo rzadko. Kliniczne

charakteryzuje się występowaniem licznych drobnych guzków,

czerwonawej lub fioletowej barwy, na skórze odsiebnych części kończyn, o

tendencji do rozprzestrzeniania się i powiększania.

Rys.9a. Mięsak Kaposiego

Rys.9 b. Mięsak

Kaposiego

Rak szyjki macicy -

Większość kobiet ze zmianami

przedrakowymi nie ma charakterystycznych objawów; jedyne objawy mogą

być związane z zapaleniem szyjki macicy,. Nowotwór szerzy się lokalnie

przez naciekanie sąsiadujących tkanek i narządów. Bezpośredni ucisk guza

na moczowody może prowadzić do ich niedrożności skutkującej np.

wodonerczem.

CHŁONIAKI

są to choroby nowotworowe, wywodzące się z układu

chłonnego. Najczęściej objawiają się powiększeniem węzłów chłonnych

lub wątroby i śledziony. Wszystkie chłoniaki są nowotworami złośliwymi,

jednak wyróżnia się postacie o mniejszej i większej złośliwości.

Rys.10. Chłoniak

jelita

Rys.11. Chłoniak mózgu.

Budowa wirusa HIV

Wirus HIV należy do retrowirusów i wywołuje on AIDS. Obecnie wyróżniamy
dwie odmiany retrowirusa: HIV-1 i HIV-2. Uważa się, że pierwotnym
gospodarzem HIV-1 były szympansy, a HIV-2 małpy mangaby rudoczelne. W
latach 50. nastąpiło przeniesienie sie wirusa do populacji ludzkiej. Materiał
genetyczny wirusa HIV stanowi pojedynczą nić RNA. W dojrzałym wirusie
występują 2 niezależne nici RNA połączone enzymami - odwrotną
transkrypcją, integezą, znajduje się kapsydu proeaza, glikoproteiny, białkowa
osłonka rdzenia i lipidowa osłonka zewnętrzna.

Rys. 12.

Budowa

wirusa HIV

W jaki sposób wirus HIV atakuje

układ odpornościowy?

Wirus HIV wnika do organizmu w chwili, gdy dochodzi do przerwanie barier
ustroju. Po przedostaniu się do krwi wirus HIV łączy się z komórkami układu
odpornościowego, takimi które na swojej powierzchni mają receptory CD 4
(„detektory” biorace udział w rozpoznaniu wirusa). Wirus HIV wnika do
środka komórki, ale wnika tylko ta jego część, która zawiera kod genetyczny.
Natomiast otoczka zostaje na zewnątrz (wirus „zostawia płaszcz w szatni”).
Limfocyty, które maja CD4 stanowią więc baze dla HIV, w której wirus
powiela się i powstają miliony jego kopii. Wykorzystane limfocyty ulegają
zniszczeniu. Co raz więcej z nich zakażonych i zmniejsza się ich liczba w
organizmie. Ponieważ limfocyty CD4 jednocześnie zwalczają inne zakażenia,
zniszczenie ich przez wirusz HIV prowadzi do upośledzenia odporności.

Drogi zakażenia wirusem HIV:

~ Drogą kontaktów seksualnych z zakażonymi osobami (kontakty seksualne z

wieloma partnerami zwiększają ryzyko zakażenia się HIV)

~ Wraz z zakażoną krwią, np. podczas zabiegów medycznych i niemedycznych

~ Podczas ciąży, porodu lub karmienia piersią matka może zarazić swoje dziecko
wirusem HIV.

Nie można zarazić się przez:



~ Całowanie, dotykanie, masowanie, masturbację

~ Życie w rodzinie i społeczności z osobami zakażonymi HIV

~ Drogę kropelkową (kaszel, kichanie)

~ Korzystanie ze wspólnych talerzy i sztućców

~ Ukąszenia komarów i kleszczy

~ Podczas zwykłej wizyty u lekarza

~ Korzystanie z basenów publicznych

Objawy zakażenia wirusem

HIV

W początkowej fazie zakażenia, gdy HIV wnika do

organizmu żadne objawy nie są zauważalne ani odczuwalne.

Pierwsze objawy mogą się pojawić w chwili, gdy organizm

zakażonej osoby zaczyna walczyć z wirusem i wytwarza

przeciwciała przeciwko niemu. Objawy mogą przybierać

następujące formy: bóle głowy, mięśni, lekkie

nabrzmienie węzłów chłonnych. Są to objawy podobne do

objawów grypowych. Okres ten trwa od 7 do 14 dni, po

czym objawy ustępują. Okres pomiędzy zakażeniem a

pojawieniem się przeciwciał anty-HIV nazywamy okienkiem

serologicznym. Może on trwać od kilku do kilkunastu

tygodni, a czasem i dłużej. Jest to bardzo niebezpieczna

sytuacja, ponieważ osoba zakażona nie jest tego świadoma i

może w tym czasie zakażać innych ludzi. Następnie

przychodzi długi okres bezobjawowy, w którym brak jest

jakichkolwiek oznak zakażenia. W tym czasie wirus zaczyna

się namnażać. Okres ten może trwać od 1 roku do 14 lat ale

jest to tylko „umownie okres bezobjawowy”, gdyż w tym

czasie wirus podstępnie niszczy coraz więcej limfocytów

CD4. Kiedy układ odpornościowy jest już na tyle

wyniszczony, że nie może odpowiadać na kolejne infekcje i

występują inne groźne choroby (np. nowotwory) to mówimy

wtedy, że

dana osoba jest chora na AIDS.

Zapobiegnie

zakażeniu

wirusem HIV

Zapobieganie zakażeniu HIV to ważne zadanie. Zapobieganie za pomocą

szczepionki nie jest możliwe, ponieważ dotychczas jej nie ma i nic nie zapowiada

jej szybkiego przygotowania tak, aby mogła być powszechnie stosowana.

Poznanie dróg szerzenia się HIV wskazuje sposoby postępowania pozwalające

uniknąć zakażenia lub ograniczyć szerzenie się HIV. Są to:

~ Pozostawanie we wzajemnie zdrowym i wiernym związku. Wyklucza to

zakażenie HIV drogą kontaktów seksualnych. Osoby, które nie chcą lub - wg

własnej oceny - nie mogą przyjąć takich postaw, mogą próbować zmniejszyć

ryzyko zakażenia przez stosowanie prezerwatyw.

~ Zapobieganiu zakażeniu HIV za pośrednictwem krwi służy m.in.:

~ Rezygnacja z oddawania krwi przez osoby, które mają świadomość, że były

w sytuacji grożącej zakażeniem HIV,

~ Badanie w kierunku zakażenia HIV krwi pobranej do przetoczeń lub do

wytwarzania preparatów krwiopochodnych,

~ Przygotowanie dla chorych na hemofilię leków otrzymywanych z krwi tak,

aby HIV został zniszczony,

~ Stosowanie sterylnego sprzętu w czasie zabiegów chirurgicznych.

~ Prawdopodobieństwo przeniesienia HIV od matki na dziecko można

zmniejszyć, jeśli u matki i noworodka stosuje się odpowiednie leczenie,

odpowiednio prowadzi się poród oraz zaniecha karmienia dziecka piersią.

TESTY WYKRYWAJĄCE HIV

Istnieją trzy rodzaje testów wykrywających zakażenia wirusem HIV.

Najczęściej stosuje się badanie na obecność przeciwciał anty-HIV, którymi

są białka produkowane przez układ odpornościowy organizmu po zakażeniu.

Do tego celu powszechnie używa się testu ELISA (ang. Enzyme-Linked

Immunosorbent Assay) zwaną w Polsce metodą immunoenzymatyczną. Innym

testem wykrywającym przeciwciała jest tzw. Western blot. Badania to służy

zazwyczaj do potwierdzenia wyniku uzyskanego metodą ELISA.

Drugim rodzajem testu używanego do wykrywania zakażenia HIV-em jest

badanie na obecność antygenu HIV. To badanie wykonuje się w celu

potwierdzenia dodatniego wyniku testu wykrywającego przeciwciała anty-HIV.

Umożliwia ono wykrycie obecności samego wirusa, a nie tylko przeciwciał.

Różne testy antygenowe, wykrywające poszczególne części wirusa HIV, są

często używane równocześnie z testami na obecność przeciwciał, a to w celu

określenia, w jakiej fazie zakażenia HIV-em znajduje się badana osoba.

Trzeci rodzaj testu polega na hodowlii wirusa. Podczas takiego badania

pracownicy laboratoriów próbują wyhodować wirusa HIV z próbki komórek

lub płynu tkankowego pobranych od osoby zakażonej. Ten test robi się tylko w

powiązaniu w całkowicie pewnych przypadkach zakażeń nie zawsze udaje się

wyhodować wirusa HIV poza organizmem.

Wynik testów na HIV może być

dodatni lub ujemny.

Co to oznacza?

~ Test HIV (-)

Ujemny oznacza, że przeciwciała HIV nie

zostały wykryte w organizmie. Jednak nie ma

gwarancji, że osoba taka nie została

zakażona. Może być potrzebny dłuższy okres,

aby zwiększyła się liczba przeciwciał HIV.

Test należy wykonać powtórnie po upływie

około 6 miesięcy (potwierdzony testem

Western Blot.)

~ Test HIV(+)

Dodatni oznacza, że przeciwciała HIV

zostały wykryte w organizmie i nastąpiło

zakażenie HIV. Osoba taka będzie już

zakażona przez całe życie. Pozytywny wynik

testu wymaga powtórzenia oraz wykonania

testu potwierdzenia.

Leczenie AIDS

Leczenie ludzi chorych na AIDS to właściwie dwa różne rodzaje leczenia:

zwalczanie wirusa AIDS oraz chorób związanych z AIDS. Każda z takich chorób

może być rozpoznana i zwalczana wieloma sposobami. Tak więc na wiele

sposobów: leczy się na przykład pneumocystozowe, zapalenie płuc lub mięsaka

Kaposiego. Natomiast wirus HIV różni się od innych zakażeń. Wnika on do

komórek w różnych narządach, z układem pokarmowym, mózgiem, narządami

płciowymi i układem odpornościowym włącznie. Całkowite usunięcie wirusa

oznaczałoby zniszczenie wszystkich zakażonych nim komórek. Ponieważ są one

niezbędne do życia człowieka, lekarze nie mogą tego zrobić. Mimo to chorych na

AIDS leczy się. W leczeniu stosuje się najczęściej leki tzw. antyretrowirusowe,

które hamują namnażanie się wirusów wewnątrz zdrowych komórek. Jednakże

leczenie często powoduje wystąpienie skutków ubocznych - od nudności do

poważnych kłopotów z wątrobą, uszkodzenia nerwów i trzustki.

W obecnej chwili jest kilka zarejestrowanych leków służących do bezpośredniego

leczenia AIDS. Niemniej u nosicieli HIV stosuje się wiele innych sposobów

zapobiegania wystąpienia choroby, od kuracji witaminowych i terapii ziołami aż

do korzystania z usług znachorów. Nikt nie wie na pewno, czy alternatywne

sposoby leczenia pomagają fizycznie ludziom chorym na AIDS, mogą one jednak

pomóc nosicielom HIV żyć z ich problemami psychicznymi i emocjonalnymi.

Statystyki

Szacunkowe dane

epidemiologiczne HIV/AIDS na

świecie (rok 2005)

Liczba osób żyjących z HIV:

40,3 mln (36,7 – 45,3)

Liczba nowo wykrytych zakażeń HIV:

4,9 mln (4,3 – 6,6)

dorośli :

4,2 mln (3,6 – 5,8)

dzieci

700 000 (630 000 – 820 000)

Zgony z powodu AIDS:

3,1 mln (2,8 – 3,6)

dorośli

2,6 mln (2,3 – 2,9)

dzieci

570 000 (510 000 – 670 000)

Szacunkowa liczba dorosłych i

dzieci

żyjących z HIV na koniec roku

2005

Ogółem

40.3

mln

(36

7 – 45

Western &

Central

Europe

720 000

[570 000 – 890

000]

North Africa & Middle

East

510 000

[230 000 – 1.4 million]

Sub-Saharan

Africa

25.8 million

[23.8 – 28.9 million]

Eastern Europe

& Central Asia

1.6 million

[990 000 – 2.3

million]

South & South-East

Asia

7.4 million

[4.5 – 11.0 million]

Oceania

74 000

[45 000 – 120 000]

North America

1.2 million

[650 000 – 1.8 million]

Caribbean

300 000

[200 000 – 510 000]

Latin America

1.8 million

[1.4 – 2.4 million]

East Asia

870 000

[440 000 – 1.4 million]

Document Outline