Badania diagnostyczne podstawowe pojęcia

Diagnostyka silnika

Stan techniczny silnika, bez jego demontażu,

ocenia się na podstawie osiągów, to znaczy:



zużycia paliwa i oleju,



ciśnienia sprężania w cylindrach.

Pomiar ciśnienia służy do sprawdzenia stopnia

zużycia elementów silnika, które mają wpływ na

szczelność cylindra.
Przyrządami do diagnostyki silnika są między

innymi urządzenia do pomiaru ciśnienia

sprężania

Diagnostyka układu
zasilania



Najprostszym sposobem oceny działania
układu zasilania jest określenie ilości paliwa
zużytego podczas eksploatacji. Pomiar ten
jest pomiarem średniego zużycia paliwa w
warunkach normalnego używania samochodu.



Przyrządami do diagnostyki układu zasilania
są urządzenia do pomiaru przepływu paliwa w
przewodach doprowadzających paliwo do
silnika.

Diagnostyka układu
zapłonowego

Poszukiwanie usterek w układzie zapłonowym, które powoduje

zakłócenia w pracy silnika wymaga w pierwszej kolejności

sprawdzenie ciągłości obwodu niskiego napięcia oraz przepływu

prądu w tym obwodzie. Do obwodu niskiego napięcia w układzie

zapłonowym nalezą:



akumulator;



rozrusznik;



stacyjna;



cewka, aparat zapłonowy, moduł, oraz duża ilość urządzeń

wspomagających.
Obecnie w nowoczesnych samochodach diagnostyce podlegają

również obwód wysokiego napięcia, do którego należą:



cewka;



aparat zapłonowy, lub moduł



przerywacz (układ klasyczny);



przewody wysokiego napięcia;



kondesatory (układ klasyczny);



regulator odśrodkowy i pod ciśnieniowy wyprzedzenia zapłonu;



świec zapłonowych;

Ciąg dalszy …

Sprawne działanie układu zapłonowego polega na
wzajemnym współdziałaniu (odpowiednim ustawieniu i
uregulowaniu) wszystkich elementów obwodu zarówno
niskiego jak i wysokiego napięcia.
Przyrządy do kontrolowania układu zapłonowego to:



szczelinomierz



urządzenia do sprawdzania iskry pod ciśnieniem;



urządzenia do poprawnego ustawienia poprawności

momentu iskry np.: lampa stroboskopowa;



zespoły urządzeń diagnostycznych zbierających

wszystkie parametry silnika;

Diagnostyka układu
hamulcowego

Wstępna ocena układu hamulcowego ma na celu określanie

stopnia zużycia elementów układu oraz przyczyn jego

niesprawności.
W zakres stacjonarnego badania układu hamulcowego

wchodzą:



ocena jałowego i czynnego skoku hamulca;



ocena szczelności układu;



ocena stopnia zużycia hamulca bębnowego lub tarczowego;



sprawdzenie urządzeń wspomagających hamulce;



ocena przydatności płynu hamulcowego;

Kolejnym krokiem w diagnostyce układu jest sprawdzenie

skuteczności działania hamulców podczas próby drogowej.
Pomiar drogi hamowania jest najprostszym sposobem

sprawdzenia skuteczności działania hamulców. Długość drogi

hamowania stanowi jednoznaczne o kryteriach oceny stanu

technicznego układu hamulcowego.
Przyrządami do badania układu hamulcowego są:



specjalistyczne urządzenia do badania siły hamowania.



urządzenia do sprawdzenia ciśnienia wytwarzanego przez

pompę hamulcową.

Diagnostyka układu
jezdnego

Zawieszenie kół w samochodzie, niezależnie od rozwiązań

konstrukcyjnych spełnia kilka podstawowych zadań:



zapewnia kierowanie kół i ich kierowalność.



przenosi na nadwozie samochodu siły wywołane w czasie

jazdy reakcjami nawierzchni drogi na koła.



zapewnia odpowiedni komfort jazdy poprzez ograniczenie

przechyłów nadwozia i tłumienia drgań.
Diagnostyka zawieszenia kół polega na wykrywaniu w

układzie niesprawnych elementów, które uniemożliwiają

spełnienie powyższych zadań. Pierwsze informacje o stanie

zawieszenia kół dostarczają jego oględziny zewnętrzne oraz

obserwacja zachowania się samochodu podczas jazdy w

różnych warunkach drogowych.
Następnym etapem badania, z użyciem narzędzi i

przyrządów pomiarowych, jest określenie luzów w

poszczególnych elementach zawieszenia i sprawdzenie

poprawności działania amortyzatorów.
Przyrządami do badania układu jezdnego są specjalne

urządzenia kontrolne do badania sprawności

amortyzatorów.

Diagnostyka układu
kierowniczego

Reakcje przednich kół na ruch kierownicą maleją stosownie

wraz ze wzrastaniem zużycia elementów układu

kierowniczego. Po osiągnięciu zbyt dużych luzów w

układzie, podatność samochodu na kierowanie zmniejsza

się na, tyle, że dalsza eksploatacja pojazdu zagraża

bezpieczeństwu jazdy.
Sprawdzenie sprawności układu kierowniczego polega

głównie na sprawdzeniu luzów na poszczególnych

elementach układu takich jak:



kolumna kierownicza,



przekładnia kierownicza,



drążki,



zwrotnice,



itp.

Diagnostyka układu polega również na wzajemnym

ustawieniu, kół, czyli ustawieniu: zbieżności, kąta

wychylenia, i pochylenia kół.
Głównym przyrządem do diagnostyki układu kierowniczego

jest specjalistyczny sprzęt do badania zbieżności czy kąta

pochylenia kół itp.

Diagnostyka układu
elektrycznego

W diagnostyce wyposażenia elektrycznego bierzemy pod

uwagę
sprawność działania zarówno głównych elementów jak i

elementów mających mniejszy wpływ na poprawną

eksploatację pojazdu. Do podstawowych elementów układu

elektrycznego zaliczamy:



źródło prądu, jakim jest akumulator,



alternator,



rozrusznik,



reflektory,



itp.

Właściwe ustawienie i stan układu elektrycznego ma znaczny

wpływ na komfort jazdy. Niewłaściwe ustawienie np. świateł

lub ich niesprawność jest niebezpieczne również dla innych

użytkowników drogi.
Głównymi przyrządami wykorzystywanymi do badania układu

elektrycznego są:



woltomierz,



omomierz,



amperomierz,



i inne,

Document Outline