1
Optymalny obszar
walutowy
Dr Wanda Dugiel
2
Teoria optymalnego
obszaru walutowego
Mundell, definiuje optymalność tego obszaru jako zdolność do
stabilizacji zatrudnienia i poziomu cen
Przy tym uważa on, że w ramach optymalnego obszaru
walutowego występują automatyczne dostosowania, prowadzące
do usuwania bezrobocia i nierównowagi płatniczej, powstałych
na skutek wystąpienia szoku asymetrycznego i stąd nie wymaga
to stosowania narzędzi polityki pieniężnej i/lub fiskalnej.
Według Mundella obszar walutowy jest optymalny pod
warunkiem, że obejmuje regiony lub kraje o wspólnej walucie lub
też istnieją różne krajowe (regionalne) waluty, ale powiązane
sztywnymi kursami walutowymi przy zachowaniu zbiorowego
kursu płynnego w stosunku do krajów trzecich a także istnieje
wewnętrzna mobilność czynników produkcji, zwłaszcza siły
roboczej (tj. mobilność w układzie między regionami lub krajami
obszaru walutowego) i brak ich mobilności zewnętrznej.
Warunkiem optymalności obszaru walutowego jest również
wysoka elastyczność cen i płac w krajach członkowskich.
3
Uzupełnienia teorii
optymalnych obszarów
walutowych
Teoria optymalnego obszaru walutowego, sformułowana przez
Mundella, została później uzupełniona przez wielu autorów.
Niektórzy z nich uważają, że mobilność czynników produkcji
nie jest wystarczającym warunkiem optymalności obszaru
walutowego.
Poddają oni w wątpliwość twierdzenie o automatycznym
przepływie czynników produkcji z obszarów o wyższych
kosztach jednostkowych tych czynników do obszarów o
niższych kosztach jednostkowych.
Pracownicy wcale nie muszą być przygotowani do
przemieszczania się z obszarów o wyższych kosztach pracy do
obszarów o niższych kosztach pracy, nawet, jeżeli miejsca
pracy w tych ostatnich są dostępne.Pracownicy mogą
oczekiwać zmian na rynku pracy i nie decydować się na jej
poszukiwanie poza granicami danego regionu lub kraju.
4
Uzupełnienia teorii
optymalnych obszarów
walutowych
Według McKinnona optymalny obszar walutowy powinien
obejmować gospodarki o wysokim stopniu otwarcia.
Grubel poruszył równie istotny problem asymetrii w od
działywaniu polityki ekonomicznej skoncentrowanej na
szczeblu ponad narodowym na poszczególne kraje obszaru
walutowego. Według niego polityka ekonomiczna kreowana
na szczeblu ponadnarodowym, optymalna z punktu widzenia
obszaru jako całości, nie musi być optymalna dla każdego z
krajów członkowskich, a mimo to każdy z krajów będzie
musiał się jej pod porządkować. Prowadzi to do konieczności
akceptowania przez niektóre kraje zmniejszonego poziomu
dobrobytu i konkurencyjności gospodarki w porównaniu z
sytuacją, gdyby kraj samodzielnie mógł określać wielkość
stopy inflacji, bezrobocia, stopy procentowej, podaży
pieniądza, stopy wzrostu gospodarczego optymalnych z jego
punktu widzenia.
5
Uzupełnienia teorii
optymalnych obszarów
walutowych
De Grauwe podejmuje między innymi problem
tworzenia unii walutowej przez kraje wysoko
rozwinięte z niską inflacją z krajami słabiej
rozwiniętymi o wysokiej inflacji. Teoria optymalnych
finansów publicznych mówi o tym, że racjonalnie
postępujący rząd może wykorzystywać alternatywne
źródła dochodów budżetowych, jeśli koszt
marginalny pozyskania dochodów z obu źródeł jest
taki sam.
Jednym z nich może być wzrost podatków, drugim
zaś wzrost dochodów poprzez inflację (tzw.
seignorage). Jeśli koszt marginalny zwiększenia
dochodów budżetowych przez wzrost opodatkowania
przewyższa koszt marginalny zwiększenia dochodów
poprzez inflację (seignorage), to wówczas optymalne
będzie zredukowanie podatków i zwiększenie inflacji.
6
Uzupełnienia teorii
optymalnych obszarów
walutowych
Kraje słabiej rozwinięte, przystępując do unii walutowej,
muszą utrzymywać inflację na wymaganym niskim
poziomie. To oznacza, że przy danym poziomie wydatków
budżetowych rządy tych krajów muszą zwiększyć
obciążenia podatkowe w przypadku presji inflacyjnej.
Jednakże konsekwencją wzrostu obciążeń podatkowych są
straty w dobrobycie i spadek konkurencyjności tych krajów.
Można tutaj również dodać, że z punktu widzenia ekonomii
podaży (supply-side economics), konsekwencją takiego
posunięcia będzie obniżenie tempa wzrostu gospodarczego
i konkurencyjności gospodarki w długim okresie. Z tego
typu sytuacją kraje słabiej rozwinięte mogą mieć do
czynienia nie tylko w momencie przystąpienia do unii
monetarnej, ale również później.
7
Uzupełnienia teorii
optymalnych obszarów
walutowych
Krugman wskazuje na koszty (straty), jakie może
ponieść kraj przystępujący do obszaru
walutowego o wspólnej walucie lub
usztywnionych względem siebie kursach krajów
członkowskich.
Kosztem (stratą) jest pozbycie się polityki
kursowej jako narzędzia przywracania równowagi
zewnętrznej w warunkach szoków
ekonomicznych.
Koszty integracji walutowej uzależnione są od
stopnia elastyczności rynku pracy i mobilności
czynnika pracy w poszczególnych krajach.
Wzrost mobilności czynnika pracy przez
deregulację powinien spowodować zmniejszenie
kosztów integracji walutowej.