Organizacje przy ONZ

Urząd Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych

do Spraw Uchodźców

United Nations High Commissioner for Refugees

Jest organem ONZ upoważnionym do przewodzenia i koordynacji

międzynarodowych działań mających na celu ochronę

uchodźców

i rozwiązywania ich problemów na całym świecie. Do

głównych działań urzędu należy zapewnienie praw uchodźców

oraz pomoc w zapewnieniu

azylu

lub

repatriacji.

Siedziba urzędu

znajduje się w

Genewie

, w

Szwajcarii

. Wysoki Komisarz jest

nominowany przez

Sekretarza Generalnego

ONZ i wybierany w

głosowaniu przez

Zgromadzenie Ogólne

ONZ.

Urząd został powołany przez Zgromadzenie Ogólne

14 grudnia

1950

r., początkowo na okres trzech lat: od

1 stycznia 1951

31 grudnia 1953

, jednak w następnych latach przedłużano jego

działalność na kolejne pięcioletnie kadencje. Urząd zastąpił

działająca w latach 1947 - 1952

Międzynarodową Organizację

Uchodźców

i jeszcze wcześniejszą

Organizację Narodów

Zjednoczonych do Spraw Pomocy i Odbudowy

(1943 -1947).

1951

powstała

Konwencja Odnosząca się do Statusu Uchodźców

(wprowadzona w życie

22 kwietnia 1954

), a w

1967

powstaje

rozszerzający ją protokół (

Protokół 1967

). W

2003

roku

Zgromadzenie Ogólne ONZ zniosło konieczność przedłużania

mandatu urzędu na kolejne kadencje do czasu aż problem

uchodźców nie zostanie rozwiązany.

Urząd Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych

do Spraw Uchodźców

United Nations High Commissioner for Refugees

Lista komisarzy:

►

António Guterres,

2005 - obecnie (Portugalia)

►

Ruud Lubbers

, 2001 - 2005 (Holandia)

►

Sadako Ogata,

1990 - 2000 (Japonia)

►

Thorvald Stoltenberg,

January-November 1990 (Norwegia)

►

Jean-Pierre Hocké,

1986 - 1989 (Szwajcaria)

►

Poul Hartling,

1978 - 1985 (Dania)

►

Prince Sadruddhin Aga Khan,

1965 - 1977 (Iran)

►

Félix Schnyder,

1960 - 1965 (Szwajcaria)

►

Auguste R. Lindt,

1956 - 1960 (Szwajcaria)

►

Gerrit Jan van Heuven Goedhart,

1951 - 1956 (Holandia)

Działania

W ciągu swojej działalności urząd pomógł ponad 50 milionom uchodźców.

Obecnie prawie 6 700 osób z nim związanych pomaga 20,8 milionom ludzi w

116 krajach. Za swoją działalność urząd został wyróżniony

Pokojową

Nagrodą

Nobla

w latach

1954

1981

UNICEF

United Nations International Children’s

Emergency Fund

Fundusz Narodów Zjednoczonych Pomocy Dzieciom

Organizacja Powstała z inicjatywy Polaka dr. Ludwika Reichmana

11 grudnia

1946

w wyniku uchwały Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych.

Głównym celem UNICEF jest

pomoc dzieciom w zakresie wyżywienia,

ochrony zdrowia, praca na rzecz ich dobra oraz rozwijanie oświaty.

Zakres

działania organizacji jest globalny.

Początkowo Fundusz Narodów Zjednoczonych Pomocy Dzieciom miał za

zadanie pomagać dzieciom żyjącym w trudnych warunkach po II wojnie

światowej przez dostarczanie lekarstw, odzieży, żywności itp. Po

1953

, kiedy

to UNICEF na stałe został włączony do ONZ, jego zakres działania znacznie

się poszerzył. Zajęto się nie tylko opieką lekarską, ale i zapewnieniem

elementarnego wykształcenia matki i dziecka w krajach rozwijających się. Za

swoją działalność UNICEF otrzymał w

1965

Pokojową Nagrodę Nobla

Organizacja miała też duży udział w uchwaleniu przez ONZ w

1989

Konwencji o

Prawach Dziecka.

2001

w związku z kontrowersyjną polityką promowania aborcji przez UNICEF

(m.in. przeznaczanie 1% funduszy na dotowanie aborcji) i podejrzanymi

przedsięwzięciami w Afryce Południowej z jego sponsorowania wycofał się

Watykan. Główna siedziba UNICEF znajduje się w

Nowym Jorku.

Polski

Komitet UNICEF mieści się w

Warszawie.

Organizacja zajmująca się problemami pracowniczymi - ograniczaniem

pracy dzieci (szczególnie w niebezpiecznych branżach), ochroną praw

pracowników, polepszaniem warunków do pracy i życia, tworzeniem

miejsc pracy i szkoleń. Została utworzona

28 czerwca 1919

roku na

paryskiej konferencji pokojowej jako autonomiczna organizacja

stowarzyszona z Ligą Narodów. Po drugiej wojnie światowej stała się

organizacją afiliowaną przy ONZ. Siedziba tej organizacji znajduje się

Genewie.

1969

roku otrzymała

Pokojową Nagrodę Nobla.

MOP organizuje Międzynarodową Konferencję Pracy w Genewie co roku,

w czerwcu. Konferencja ta podejmuje decyzje dotyczące polityki,

programu i budżetu MOP.

Każdy kraj członkowski reprezentowany jest na Konferencji przez

czterech

delegatów

: dwóch z ramienia rządu, jednego przedstawiciela

pracodawców i jednego przedstawiciela pracowników. Wszystkie głosy

są równe, niezależnie od wielkości i ludności państwa. Reprezentanci

pracowników i pracodawców zazwyczaj są wybierani przez

ogólnonarodowe organizacje. MOP posiada Centrum Szkoleniowe w

Turynie.

Międzynarodowa Organizacja Pracy MOP

International Labour Organization ILO

FAO Food and Agriculture Organization

Organizacja Narodów Zjednoczonych do

Spraw Wyżywienia i Rolnictwa

Organizacja powstała w

1945

roku. Jej siedzibą jest

Rzym.

Dyrektorem

jest

Senegalczyk

Jacques Diouf.

Polska jest członkiem FAO od początku jej istnienia.

FAO zostało utworzone z inicjatywy

państw koalicji antyhitlerowskiej

uczestniczących w konferencji poświęconej problemom rolnictwa i

wyżywienia, która odbyła się w

maju

1943

roku w

Hot Springs.

Powołała ona do życia komisję, której celem było opracowanie projektu

umowy założycielskiej FAO.

16 października 1945

roku rozpoczęła się

pierwsza sesja konferencji FAO w Quebec, na której tego samego dnia

podpisano umowę założycielską, noszącą nazwę konstytucji. Weszła

ona w życie w dniu jej podpisania.

Cele organizacji:

koordynowanie polityki poszczególnych państw w

sprawie wyżywienia i rolnictwa oraz walka z głodem.

Cele FAO są następujące: polepszanie wytwarzania, wymiany i dystrybucji

produktów rolnictwa, leśnictwa i rybołówstwa; podnoszenie poziomu

wyżywienia narodów; polepszenie warunków życia ludności wiejskiej;

zapewnienie niezbędnego kredytu rolnego; popieranie zawierania

porozumień w sprawie międzynarodowego handlu produktami rolnymi

oraz udzielanie pomocy technicznej. W sierpniu 1946 FAO przyjęła

funkcję utworzonego w 1905 roku Międzynarodowego Instytutu

Rolnego, które sprowadzały się przede wszystkim do zbierania i

rozpowszechniania informacji na temat stanu i osiągnięć rolnictwa w

państwach członkowskich

FAO Food and Agriculture

Organization

Organizacja Narodów Zjednoczonych

do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa

Członkostwo

Członkami zwyczajnymi FAO mogą być państwa. Status członka

zwyczajnego uzyskuje się w wyniku decyzji konferencji FAO, podjętej większością ⅔

głosów, po uprzednim złożeniu podania o przyjęcie oraz dokumentu o

zaakceptowaniu zobowiązań wynikających z umowy założycielskiej FAO. Członkami

stowarzyszonymi mogą być obszary niesamodzielne, przyjmowane w analogiczny

sposób na wniosek państwa, reprezentującego je w stosunkach międzynarodowych.

Nie maja one prawa głosowania ani pełnienia jakichkolwiek funkcji w FAO. Każde

państwo może wystąpić z FAO. Wystąpienie następuje w rok od momentu

zawiadomienia Dyrektora Generalnego FAO o podjęciu przez państwo takiej decyzji.

W latach

1949 -1951

z FAO wystąpiły: Polska, Czechosłowacja i Węgry, które były

członkami założycielskimi FAO. W

1957

roku Polska ponownie przystąpiła do FAO.

Organy

Naczelnym organem FAO jest

Konferencja

, składająca się z wszystkich państw

członkowskich, zbierających się

co dwa lata.

Określa politykę, program i kierunki

działania FAO, uchwala budżet i poprawki do umowy założycielskiej, przyjmuje

nowych członków. Każdy członek zwyczajny dysponuje jednym głosem. Podjecie

decyzji wymaga zwykłej większości głosów, jedynie decyzje w sprawie przyjęcia

nowych członków, budżetu i poprawek do umowy założycielskiej wymaga większości

⅔ głosów. Decyzje kierowane pod adresem państw mają charakter zaleceń. Organem

zarządzającym jest Rada, składająca się z

członków

zwyczajnych, wybieranych

przez Konferencje na 3 lata zgodnie z zasadą sprawiedliwej reprezentacji

geograficznej państw zainteresowanych w produkcji, dystrybucji oraz konsumpcji

produktów żywnościowych i rolnych. Na czele Rady stoi Przewodniczący, wybierany

imiennie. Obok kierowania pracami pozostałych organów FAO, Rada przeprowadza

przegląd sytuacji na świecie w dziedzinie rolnictwa i wyżywienia oraz uchwala na ich

podstawie odpowiednie zalecenia pod adresem państw i organizacji członków.

Ponadto działają komitety: ds. rolnictwa, surowców, rybołówstwa i leśnictwa,

programów działania, finansów oraz prawny.

FAO Food and Agriculture Organization

Organizacja Narodów Zjednoczonych

do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa

Działalność

FAO przede wszystkim zbiera i opracowuje informacje oraz prowadzi

badania na temat produkcji w rolnictwie, hodowli zwierzęcej, rybołówstwie i

leśnictwie oraz dystrybucji i konsumpcji surowców i produktów. Rezultaty tych

prac SA opublikowane w jej wydawnictwach periodycznych, w postaci

rocznych raportów o sytuacji rolniczej i żywnościowej na świecie, jak też w

postaci publikacji nieperiodycznych lub jednorazowych. W takich

opracowaniach formułowane są też wnioski lub na ich podstawie FAO uchwala

zalecenia pod adresem państw członkowskich. Ponadto FAO inicjuje i

koordynuje oraz realizuje lub uczestniczy w realizacji wielu różnego typu

ogólnoświatowych lub regionalnych programów, których celem jest

podnoszenie wydajności produkcji żywności oraz walką z głodem. Z inicjatywy

ONZ od 1960 roku FAO wspólnie z ta organizacją realizuje Światowy Program

Wyżywienia, którego celem jest udzielanie pomocy żywnościowej krajom

rozwijającym się oraz krajom dotkniętym klęskami żywiołowymi. Również od

1960

roku FAO kieruje programem Kampania Walki z Głodem. Celem jego jest

zmobilizowanie sił i środków niepaństwowych do walki z głodem,

propagowanie wiedzy na temat problemów rolnictwa i produkcji zwierzęcej na

świecie oraz sposobów ich rozwiązywania, podejmowanie różnego typu akcji

na rzecz rozwoju rolnictwa w krajach rozwijających się.

Finanse

Działalność FAO jest finansowana ze

składek członkowskich,

działalność operacyjna także z dotacji Programu Organizacji Narodów

Zjednoczonych do Spraw Rozwoju, Międzynarodowego Funduszu Rozwoju

Rolnictwa oraz wielu innych instytucji międzynarodowych.

Międzynarodowa organizacja z siedzibą w

Paryżu

utworzona

listopada 1945

roku jako

organizacja wyspecjalizowana

ONZ.

Pierwszym sekretarzem generalnym UNESCO został

Julian Huxley,

biolog i pisarz.

Podstawowym celem organizacji jest wspieranie współpracy

międzynarodowej w dziedzinie kultury, sztuki i nauki, a także

wzbudzanie szacunku dla praw człowieka, bez względu na kolor

skóry, status społeczny i religię.

Program działalności UNESCO obejmuje dwa zasadnicze działy:

►

działania na rzecz rozwoju nauki i kultury

►

udzielanie pomocy materialnej, technicznej i kadrowej w

organizowaniu oświaty

Według stanu na lipiec 2006 UNESCO zrzesza 191 państw.

UNESCO United Nations Educational, Scientific and Cultural

Organization

Organizacja Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i

Kultury

ICAO jest odpowiedzialna za opracowywanie i wdrażanie

międzynarodowych przepisów regulujących bezpieczeństwo ruchu

lotniczego i ekonomię transportu lotniczego. ICAO została powołana

1944

roku na mocy konwencji o międzynarodowym lotnictwie

cywilnym. Na jej siedzibę wybrano

Montreal.

Faktyczną działalność

rozpoczęła w

1947

roku jako wyspecjalizowana agenda ONZ. Polska

należy do ICAO od jej powstania. Dyrektorem jest Algierczyk dr

Taileb

Cherib.

Do zadań ICAO należy

nadzór nad przestrzeganiem przez

kraje członkowskie międzynarodowych norm i przepisów regulujących

cywilny ruch lotniczy.

Ponadto opracowuje nowe standardy i normy

dla lotnictwa, wspiera wprowadzanie nowej techniki i technologii w

lotnictwie cywilnym, opracowuje międzynarodowe zasady współpracy

z tzw. służbami naziemnymi. Przepisy ICAO to zbiór 18 aneksów z

których każdy omawia i normuje wybraną dziedzinę lotnictwa.

Organizacja Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego

International Civil Aviation Organization, ICAO

Powszechnie znany jako

Bank Światowy

(ang.:

World Bank

)

rozpoczął działalność

25 czerwca 1946

, jako efekt postanowień konferencji w

Bretton

Woods

z lipca

1944

roku (wtedy też został założony). Główną przesłanką dla jego

stworzenia była przede wszystkim chęć odbudowy zniszczonych II wojną światową

Europy i Japonii. Istotnym celem statutowym było również wsparcie dla rozwijających

się krajów Azji, Ameryki Łacińskiej i Afryki. Obecnie zrzesza on 124 kraje

członkowskie.

Choć termin Bank Światowy odnosi się do dwóch z pięciu wyspecjalizowanych agencji

ONZ, działających razem w

Grupie Banku Światowego: Międzynarodowego Banku

Odbudowy i Rozwoju i Międzynarodowego Stowarzyszenia Rozwoju

(ang.:

The

International Development Association

), to powszechnie używa się tego terminu na

określenie jedynie banku. Pozostałe trzy agencje działające w ramach Grupy Banku

Światowego to:

Międzynarodowa Korporacja Finansowa, Międzynarodowe Centrum

Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych

Agencja Wielostronnych Gwarancji Inwestycji.

Bank Światowy nie jest bankiem w ścisłym tego słowa znaczeniu. Zapewnia

długoterminowe pożyczki o preferencyjnym oprocentowaniu dla najbardziej

potrzebujących krajów członkowskich oraz przedsiębiorstw publicznych (po

otrzymaniu gwarancji rządowych), dotacje, pomoc techniczną – obecnie wszystko do

celów walki z ubóstwem i finansowania rozwoju takich dziedzin życia społecznego jak

ochrona zdrowia, edukacja, ochrona środowiska czy też rozbudowa infrastruktury. W

zamian za to wymaga jednak pewnych działań politycznych, takich jak walka z

korupcją, rozwój demokracji, czy też najważniejszego – rozwoju sektora prywatnego.

Fundusze na udzielanie kredytów państwom słabiej rozwiniętym pochodzą ze składek

państw członkowskich, spłaty przez państwa wcześniejszych długów oraz dzięki emisji

obligacji na światowych rynkach kapitałowych.

Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju

The International Bank for Reconstruction

and Development, IBRD

Międzynarodowy Fundusz Walutowy

International Monetary Fund

IMF

Niezależna międzynarodowa organizacja w ramach ONZ, zajmująca się kwestiami

stabilizacji ekonomicznej na świecie.

Zrzesza 184 państwa. Dostarcza pomocy finansowej zadłużonym krajom

członkowskim, które w zamian są zobowiązane do dokonywania reform

ekonomicznych i innych działań stabilizujących.

Organizacja została powołana

1 - 22 lipca1944

roku, na konferencji w

Bretton Woods

(New Hampshire) w USA . Działalność rozpoczęła dwa lata później, pierwszych

operacji finansowych dokonała w

marcu 1947

roku.

Wytyczne polityki prowadzonej przez MFW to przede wszystkim:

►

popieranie międzynarodowej współpracy walutowej dzięki powołaniu stałej

instytucji konsultacji i współpracy w dziedzinie międzynarodowych problemów

walutowych;

►

ułatwienie ekspansji i wzrostu handlu międzynarodowego, wzrostu zatrudnienia,

utrzymywania realnych dochodów i zasobów produkcyjnych krajów członkowskich;

►

popieranie stabilizacji kursów, utrzymywanie uporządkowanej wymiany między

krajami członkowskimi, unikanie deprecjacji walut inspirowanej przez rywalizację;

►

dążenie do stworzenia wielostronnego systemu płatności i rozliczeń transakcji

bieżących oraz do eliminowania ograniczeń wymiany walutowej, hamujących

rozwój handlu;

►

dostarczanie członkom środków finansowych na określony okres i na odpowiednich

warunkach, w celu wyrównania przejściowej nierównowagi bilansów płatniczych

bez środków wywołujących zaburzenia w rozwoju tych krajów i gospodarki

światowej;

►

poszukiwanie zmniejszenia czasu i wielkości nierównowagi bilansów płatniczych.

Międzynarodowy Fundusz Walutowy

International Monetary Fund

IMF

W celu realizacji wymienionych zadań MFW pełni trzy istotne funkcje:

►

regulacyjną

- polegającą na nadzorowaniu stosowanych przez kraje

członkowskie ograniczeń walutowych i przestrzegania reguł kursowych;

►

kredytową

- przez dostarczenie krajom członkowskim dodatkowych

źródeł finansowania w postaci różnych kredytów;

►

konsultacyjną

- przez usługi konsultacyjne i współpracę krajów

członkowskich, między innymi plan Balcerowicza był napisany przez

ekspertów MFW.

Siedziba znajduje się w

Waszyngtonie

a dyrektorem jest

Robert Zoellick.

WHO to jedna z organizacji działających w ramach ONZ . Została utworzona w

roku

1946

roku, lecz działalność rozpoczęła w

1948

Siedzibą WHO jest

Genewa

a dyrektorem jest

Margaret Chan

z Chin.

Zadaniem WHO jest działanie na rzecz

zwiększenia współpracy między

państwami w dziedzinie ochrony zdrowia i zwalczania epidemii chorób

zakaźnych, a także ustalanie norm dotyczących składu lekarstw i jakości

żywności.

Organizacja dąży również do zapewnienia opieki medycznej

ludności świata oraz

zmniejszenia śmiertelności niemowląt.

Do największych sukcesów tej organizacji należy zwalczanie epidemii groźnych

chorób, takich jak: gruźlica, malaria, cholera czy dżuma poprzez

masowe

szczepienie.

WHO walczy także z AIDS.

Regional offices and regions of the WHO: Africa; HQ:

Brazzaville

Congo

. Americas; HQ:

Washington, D.C.,

USA

. Eastern Med.; HQ:

Cairo,

Egypt.

Europe; HQ:

Copenhagen, Denmark.

South East Asia; HQ:

New Delhi,

India

Western Pacific; HQ:

Manila, Philippines

Światowa Organizacja Zdrowia

WHO World Health Organization

UPU to organizacja wyspecjalizowana ONZ , z siedzibą w stolicy Szwajcarii

Bernie.

Założona

9 października 1874

roku w Bernie jest jedną z najstarszych

organizacji międzynarodowych. Organizacją wyspecjalizowaną ONZ

została w

1948

roku. Główne zadania UPU to

promowanie współpracy

międzynarodowej w zakresie usług pocztowych, dbanie o rozwój usług

pocztowych oraz pomoc techniczna dla państw, które są jej członkami.

UPU ustala również standardy przesyłek pocztowych.

Obecnie członkami UPU są 190 państwa. Bieżącą działalnością UPU kieruje

Rada Administracyjna,

w skład której wchodzi 41 przedstawicieli

państw członkowskich, wybieranych na organizowanym co 5 lat

kongresie. Polska jest członkiem UPU od

1919

roku, a członkiem Rady

Administracyjnej była w latach 1984 -1994 i 1999 - 2004.

Powszechny Związek Pocztowy

Union Postale Universelle, Universal Postal

Union, UPU

Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny

International Telecommunication Union ITU

To najstarsza na świecie organizacja międzynarodowa, jedna z organizacji

wyspecjalizowanych ONZ, ustanowiona w celu standaryzowania oraz

regulowania rynku telekomunikacyjnego i radiokomunikacyjnego. Została

ona założona jako

International

Telegraph Union

(Międzynarodowy Związek

Telegraficzny)

17 maja 1865 roku w

Paryżu.

Głównymi zadaniami Związku są standaryzacja i zarządzanie pasmem

radiowym.

Do Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego należy obecnie 191

państw, w tym Watykan oraz prawie wszyscy członkowie ONZ z wyjątkiem

Palau i Timoru Wschodniego. Polska została członkiem Międzynarodowego

Związku Telekomunikacyjnego w 1921 roku.

Procedura akcesyjna do Związku różni się w zależności od tego, czy państwo

kandydujące jest członkiem ONZ, czy nie. Państwa członkowskie ONZ mogą

stać się członkami Związku poprzez przystąpienie do Konstytucji i Konwencji

Związku oraz złożenie dokumentu akcesyjnego u Sekretarza Generalnego

Organizacji. Z kolei państwa nie będące członkami ONZ mogą przystąpić do

Związku po uzyskaniu akceptacji przez dwie trzecie dotychczasowych

członków, i dopiero wtedy przystąpić do Konstytucji i Konwencji oraz złożyć

stosowny dokument akcesyjny u Sekretarza Generalnego.

Członkami sektorowymi Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego są

przedsiębiorstwa funkcjonujące na rynku telekomunikacyjnym i

radiokomunikacyjnym. Obecnie status taki ma ponad 600 firm z różnych

krajów. Z Polski członkami sektorowymi są Telekomunikacja Polska S.A.,

Polkomtel S.A. oraz Naukowa i Akademicka Sieć Komputerowa (NASK).

Międzynarodowy Związek

Telekomunikacyjny

International

Telecommunication Union ITU

Organy Związku:

Konferencja Pełnomocników

Najwyższym organem politycznym Związku jest

Konferencja Pełnomocników, składająca się z delegacji reprezentujących państwa

członkowskie organizacji. Konferencja zbiera się co cztery lata i określa głównie

kierunki polityki Związku, wybiera członków Rady, ustala plany finansowe

organizacji. Ostatnia sesja Konferencji Pełnomocników odbyła się w dniach 6

listopada -24 listopada 2006 roku w

Antalyi

Turcji

Rada

została utworzona w

1947

roku podczas konferencji plenarnej w

Atlantic City

początkowo pod nazwą Rada Administracyjna (ang. Administrative Council).

Działa w granicach uprawnień udzielonych przez Konferencję Pełnomocników.

Zadaniem Rady jest nadzór aktualnej polityki, strategii oraz aktywności Związku w

okresach pomiędzy Konferencjami Pełnomocników. Rada powoływana jest

każdorazowo na 4 lata, a członkami Rady mogą być jedynie państwa członkowskie

organizacji. Podczas kadencji 2006 - 2010 Rada liczyć będzie 46 członków. W

efekcie wyborów do Rady w listopadzie 2006 roku, Polska przestała być członkiem

Rady w związku z niewielką dotychczasową aktywnością w ramach Rady. Z

regionu z którego startowała Polska do Rady zostały wybrane: Bułgaria, Czechy,

Rumunia, Rosja oraz Ukraina.

Sekretariat Generalny

wybierany na czteroletnią kadencję, kieruje

Sekretariatem Generalnym, który jest biurem administrującym zasobami i

działalnością Związku. Sekretarz Generalny jest prawnym przedstawicielem

Związku. W latach 1998 - 2006 funkcję Sekretarza Generalnego pełnił

Yoshio Utsumi z Japonii. Na Konferencji Pełnomocników 2006 w Antalyi

(Turcja) członkowie ITU wybrali nowego Sekretarza Generalnego, którym

został

Hamadoun I.

Toure

z Mali.

Obok siedziba organizacji w

Genewie.

Międzyrządowa organizacja skupiająca 187 członków, powstała z

przekształcenia

Międzynarodowej Organizacji

Meteorologicznej (International Meteorological Organization -

IMO)

założonej w

1873

roku. Od

1950

roku WMO stała się

wyspecjalizowaną agendą ONZ, której zadaniem jest

ujednolicanie, udoskonalanie i wymiana prac

meteorologicznych

oraz

popieranie studiów klimatycznych,

geograficznych, hydrologicznych.

Światowa Organizacja Meteorologiczna

The World Meteorological Organisation

WMO

Międzynarodowa Organizacja Morska

International Maritime Organisation IMO

IMO jest wyspecjalizowaną agendą Organizacji Narodów

Zjednoczonych, zajmującą się wyłącznie sprawami morskimi, a

w szczególności

bezpieczeństwem na morzu oraz

zapobieganiem zanieczyszczeniu środowiska morskiego przez

statki.

Działalność swoją rozpoczęła 6 stycznia 1959,

początkowo pod nazwą Międzyrządowej Morskiej Organizacji

Doradczej IMCO (

Intergovernmental Consultative Maritime

Organisation

), a od

22 maja 1982

zmieniła nazwę na obecną.

Siedzibą Organizacji jest

Londyn.

Według stanu na rok 2002 jej

członkami jest 162 państw (dodatkowo/w tym trzy państwa są

członkami stowarzyszonymi), 36 organizacji międzyrządowych

posiadających umowy o współpracy oraz 61 organizacji

pozarządowych mających status doradczy.

Powstała w

1966

roku jako organ Zgromadzenia Ogólnego ONZ.

W charakterze organizacji wyspecjalizowanej działa od

1986

roku. Główną siedzibą organizacji jest

Wiedeń.

Cele organizacji:

►

popieranie rozwoju przemysłu krajów rozwijających się w

formie organizowania współpracy regionalnej i krajowej

►

pomoc przy modernizacji przemysłu

►

wypracowanie nowych koncepcji rozwoju ekonomicznego

Do UNIDO należy również Polska.

Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju Przemysłowego

United Nations Industrial Development Organization UNIDO

Jest to międzynarodowa instytucja zajmująca się koordynacją,

tworzeniem i promocją regulacji tworzących system ochrony

własności intelektualnej na świecie. Ustanowiona w

1967

roku na

konferencji w Sztokholmie. WIPO ściśle współpracuje z WTO. Owocem

tej współpracy jest np. porozumienie TRIPS dotyczące handlowych

aspektów praw własności intelektualnej.

Działalność WIPO obejmuje również pomoc prawną i technologiczną dla

krajów rozwijających się.

Ważnym problemem w działalności WIPO stanowią przypadki uchylania

prawa chroniącego własność intelektualną, kiedy w grę wchodzi

dobro ludzkości (dotyczy to Np. receptur niektórych leków).

WIPO było głównym motywatorem wydania przez USA kontrowersyjnego

Digital Millenium Copyright Act (DMCA).

Poniżej siedziba w

Genewie.

World intellectual property organisation WIPO

światowa organizacja własności intelektualnej

WTO to międzynarodowa organizacja powiązana z ONZ, zajmująca

się kwestiami związanymi z

turystyką

, między innymi

statystykami ruchu turystycznego.

Powstała w

1975

roku z przekształcenia

Międzynarodowego

Związku Oficjalnych Organizacji Turystycznych (UIOOT).

Jej

siedziba znajduje się w

Madrycie.

WTO należy do najważniejszych organizacji międzynarodowych. W

2004 zrzeszała 144 państwa reprezentowane przez turystyczne

organizacje rządowe.

Światowa Organizacja Turystyki

World Tourism Organization WTO

MAEA to organizacja międzynarodowa z siedzibą w

Wiedniu.

Jej

celem jest przyśpieszanie i zwiększanie wykorzystania

energii

atomowej

dla zapewnienia

pokoju

zdrowia

dobrobytu na

całym świecie

Organizacja została utworzona

26 października 1956

(między

innymi przez Polskę) w

Nowym Jorku.

2005

roku dostała

Pokojową Nagrodę Nobla

. Obecnie skupia 140 państw świata, a

jej szefem jest

Mohamed

El Baradei.

Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej

MAEA

International Atomic Energy Agency IAEA

Światowa Organizacja Handlu

World Trade Organisation WTO

WTO to organizacja międzynarodowa z siedzibą w

Genewie.

WTO stanowi

kontynuację

Układu Ogólnego w Sprawie Taryf Celnych i Handlu GATT

została powołana w

1994

roku w

Marakeszu

(Maroko), w ramach tak zwanej

rundy urugwajskiej GATT.

Światowa Organizacja Handlu rozpoczęła działalność w roku

1995

roku, a jej

siedzibą jest

Genewa

. Polska była jednym z państw założycielskich -

stosowne porozumienie ratyfikowała w roku 1995. Głównym zadaniem

Światowej Organizacji Handlu jest

liberalizacja

międzynarodowego handlu

dobrami i usługami, prowadzenie polityki inwestycyjnej wspierającej handel,

rozstrzyganie sporów dotyczących wymiany handlowej, przestrzegania praw

własności intelektualnej

. Kraje przystępujące do WTO zobowiązane są do

dostosowania wewnętrznego ustawodawstwa do norm Światowej Organizacji

Handlu oraz udzielania

koncesji

handlowych podmiotom zagranicznym.

Porozumienie dotyczące Rolnictwa

(The Agreement on Agriculture - AoA)

jest

produktem negocjacji podczas Rundy Urugwajskiej GATT (General Agreement

on Tariffs and Trade - Ogólnego Porozumienia o Taryfach i Handlu)

odbywającej się w latach

1986 - 1994

. Runda Urugwajska stała się podstawą

założenia WTO (World Trade Organisation - Światowa Organizacja Handlu).

AoA określa zasady handlu międzynarodowego i pośrednio produkcji oraz

zakazuje wykorzystywania pozataryfowych środków. Porozumienie pozwala

państwom na pewną swobodę stosowania kroków, jakie pragną one podjąć w

swoim sektorze rolnym. Nielimitowane wydatki są dozwolone przy

programach wspierających farmerów osiągających niskie dochody i

posiadających ograniczone środki w krajach rozwijających się, przy

programach ubezpieczeniowych i infrastrukturalnych, publicznych giełdach

żywnościowych (przy cenach światowych).

Światowa Organizacja Handlu

World Trade Organisation WTO

Programy mające związek z dopłatami rządowymi do specjalnych plonów i

poziomów produkcji dozwolone są na podstawie tak zwanego Blue Box,

który pozwala bogatym krajom płacić swoim farmerom za redukcję

produkcji.

Chociaż preambuła Porozumienia nawiązuje do bezpieczeństwa żywności, to

samo Porozumienie stanowi niewłaściwe ramy dla realizacji tego celu. AoA

jest prostą przesłanką idei, że występujące mniejsze bariery handlu

pozwalają na łatwiejsze zaspokojenie popytu na żywność. Subsydia

eksportowe są tego doskonałym przykładem.

Podczas Szczytu Ministerialnego w

Doha

w listopadzie

2001

, członkowie WTO

zgodzili się na podjęcie rozmów dotyczących wielu różnorodnych negocjacji,

włączając rolnictwo. Zakończenie tych wszystkich dyskusji przewidziano na

styczeń

2005

roku. Komitet WTO ds. Rolnictwa spotkał się w czerwcu

2002

roku w

Genewie

na pierwszych negocjacjach dotyczących środków

wspierających eksport. Kolejne spotkanie dotyczyć będzie dostępu do rynku

i wewnętrznym programom pomocowym.

Wstępne negocjacje wykazały kłopotliwe różnice występujące między grupami

krajów. Grupa Cairns kontynuuje naciski w celu eliminacji wszelkich form

dopłat eksportowych, istotne polepszenie dostępu do rynku ( włączając w to

głębokie cięcia taryfowe) oraz poważną redukcję wewnętrznego wspierania

dla handlu i produkcji rolnej. Unia Europejska jest skłonna dyskutować te

problemy lecz nie wszystko w takiej skali i obszarze, jak Grupa Cairns. Unia

wnosi także zagadnienia pozahandlowe, takie jak ochrona zwierząt, czy

wynagradzanie rolników za prowadzone przez nich usługi publiczne, których

rynek nie refunduje (chodzi o tzw. rolnictwo wielofunkcyjne). Zwolennikami

takich płatności są także:

Norwegia,

Korea

Południowa, Japonia

Szwajcaria.

Światowa Organizacja

Handlu

World Trade Organisation

WTO

Kraje rozwijające się są podzielone. Niektóre z nich są głownie

eksporterami i należą do Grupy Cairns, inne zaś są importerami

żywności i zainteresowane są zastosowaniem środków ochrony przed

płynnością kosztów importu. Większość krajów rozwijających się

należy raczej do importerów netto żywności niż do dużych

eksporterów. Prowadzony jest duży lobbing na rzecz wzrostu dostępu

do rynku i zmniejszenia dopłat w krajach rozwijających się podczas

gdy one starają się o maksimum elastyczności dla siebie a także o

ochronę poziomu życia swoich rolników i zabezpieczenie swojego

eksportu na światowym rynku.

Z Porozumieniem wiążą się trzy zasadnicze problemy: ignoruje ono

rzeczywistość globalnego rynku rolnego, wspiera rolnictwo

przemysłowe i nie zdaje egzaminu jeśli chodzi o szeroko zróżnicowane

potrzeby w krajach znajdujących się na różnych poziomach rozwoju.

Document Outline