Zasady sporządzania 
bibliografii załącznikowej

PRZYKŁADY

CYTOWANIE



oznacza przytoczenie w tekście 
czyichś wypowiedzi, powołanie się 
na fakty naukowe i informacje 
zawarte w innych publikacjach

CYTOWANIE POLEGA NA:



dosłownym przytoczeniu fragmentu 
tekstu (cytat)

LUB



przytoczeniu w formie parafrazy – 
omówienie, streszczenie, 
uogólnienie za pomocą własnych 
słów (tzw. powołanie się na czyjś 
tekst)

W cytowaniu stosuje się różne 
style:



Styl Vancouver 



Styl IEEE



Styl Harvard



Styl wg normy PN-ISO 690:2002

STYL VANCOUVER

Polega na przypisaniu każdej 
wykorzystanej pozycji książkowej 
kolejnego numeru w tym miejscu w 
tekście, w którym autor po raz 
pierwszy się na nią powołał. W 
nawias wstawia się cyfrę arabską, a 
lista na końcu pracy porządkowana 
jest wg kolejności cytowania. 

STYL VANCOUVER

Badania wykazały, że wprowadzenie 
profilaktyki odleżyn zmniejszyło 
częstość ich występowania 

(1).

 

(1) 

Kowalski J., 2008. Profilaktyka 

odleżyn. Problemy Pielęgniarstwa. 6, 
32 – 34 (czasopismo).

STYL IEEE

Cytowania są posegregowane wg 
kolejności pojawiania się w tekście i 
oznaczane liczbą umieszczaną w 
nawiasie kwadratowym. Odwrotnie 
niż w Vancouver inicjał imienia 
piszemy przed nazwiskiem, tytuł 
artykułu w cudzysłowie i kursywą. 

STYL IEEE

Obsada pielęgniarska na oddziałach 
chirurgicznych nie zapewnia 
bezpieczeństwa chorym 

[12].

[12]

 J. Kowalski: „Bezpieczeństwo opieki”. 

Pielęgniarstwo XXI wieku, 2007; 5: 12-19.

 

STYL HARVARD

Odwołanie się do piśmiennictwa jest 
w tekście umieszczone w nawiasie, w 
którym podaje się nazwisko autora i 
rok wydania, np.:

„Sytuacja ekonomiczna zakładów 
opieki zdrowotnej w 2003 roku była 
zadowalająca” 

[Kowalski 2005, s. 15].

 

WYKORZYSTANIE 

PRZYPISÓW DOLNYCH 

Po każdym zacytowaniu w tekście 
na bieżąco wstawiamy odnośnik z 
małą cyferką, który pojawia się u 
dołu strony pod kreską. 
Na końcu wystarczy skopiować 
przypisy dolne i uporządkować je, 
tzn usunąć powtarzające się, 
usunąć numerki przypisów i stron. 

PRZYPISY DOLNE

Nie ulega wątpliwości, że protokoły 
z rozmów oraz wywiadów powinny 
być bardzo rzetelne i staranne. 

1

1

 

Lenartowicz H., Kózka M. (red.): 

Metodologia badań w 
pielęgniarstwie. Wyd. Lekarskie 
PZWL, Warszawa 2010.

PRZYKŁAD - OPIS KSIĄŻKI



Ślusarska B., Zarzycka D., 
Zahradniczek K. (red.): Podstawy 
pielęgniarstwa. T. II. Wyd. Czelej, 
Lublin 2010.



Kózka M., Płaszewska – Żywko L. 
(red.): Procedury pielęgniarskie. 
Wyd. Lekarskie PZWL, Warszawa 
2009. 

PRZYKŁAD – OPIS RODZIAŁU 

W KSIĄŻCE 



Ślusarska B.: Edukacja pacjenta a 
pielęgnowanie. W: Ślusarska B., 
Zarzycka D., Zahradniczek K. (red.): 
Podstawy pielęgniarstwa. T. II. Wyd. 
Czelej, Lublin 2004, s. 959-962.

PRZYKŁAD – OPIS ARTYKUŁU 

W CZASOPIŚMIE

•

Szczepkowski M.: Dobra stomia. 
Postęp Nauk Medycznych, 2006, 
nr 19, s. 240 – 248. 

•

W przypadku artykułu napisanego 
przez kilku autorów, można podać 
pierwszego lub pierwszego oraz 
skrót  [ i inni]. 

PRZYKŁAD – OPIS CZASOPISMA 
ELEKTRONICZNEGO ONLINE



Journal of Technology Education 
[online]. Blacksburg: Virginia 
Polytechnic Institute and State 
University, 2006 [dostęp 15 marca 
2012]. Półrocznik. Dostępny w 
Internecie: 
gopher://borg.lib.edu:70/1/jet.ISNN1
054

PRZYKŁAD – OPIS ARTYKUŁU W 

CZASOPIŚMIE DOSTĘPNYM W SIECI



Bobińska M.: Plagiat i autoplagiat. 
Gazeta Prawna [online]. 2012-02-
25, nr 105/2012 [dostęp 28 lutego 
2012]. S. 2. Dostęp w Internecie : 
http://archiwum.onfor.pl/gp/index.p
hp

Opracowano na podstawie: 

Lenartowicz H., Kózka M.: 
Metodologia badań w 
pielęgniarstwie. Wyd. 
Lekarskie PZWL, Warszawa 
2010.