Zasady sporządzania
bibliografii załącznikowej

PRZYKŁADY

CYTOWANIE



oznacza przytoczenie w tekście
czyichś wypowiedzi, powołanie się
na fakty naukowe i informacje
zawarte w innych publikacjach

CYTOWANIE POLEGA NA:



dosłownym przytoczeniu fragmentu
tekstu (cytat)

LUB



przytoczeniu w formie parafrazy –
omówienie, streszczenie,
uogólnienie za pomocą własnych
słów (tzw. powołanie się na czyjś
tekst)

W cytowaniu stosuje się różne
style:



Styl Vancouver



Styl IEEE



Styl Harvard



Styl wg normy PN-ISO 690:2002

STYL VANCOUVER

Polega na przypisaniu każdej
wykorzystanej pozycji książkowej
kolejnego numeru w tym miejscu w
tekście, w którym autor po raz
pierwszy się na nią powołał. W
nawias wstawia się cyfrę arabską, a
lista na końcu pracy porządkowana
jest wg kolejności cytowania.

STYL VANCOUVER

Badania wykazały, że wprowadzenie
profilaktyki odleżyn zmniejszyło
częstość ich występowania

(1).

(1)

Kowalski J., 2008. Profilaktyka

odleżyn. Problemy Pielęgniarstwa. 6,
32 – 34 (czasopismo).

STYL IEEE

Cytowania są posegregowane wg
kolejności pojawiania się w tekście i
oznaczane liczbą umieszczaną w
nawiasie kwadratowym. Odwrotnie
niż w Vancouver inicjał imienia
piszemy przed nazwiskiem, tytuł
artykułu w cudzysłowie i kursywą.

STYL IEEE

Obsada pielęgniarska na oddziałach
chirurgicznych nie zapewnia
bezpieczeństwa chorym

[12].

[12]

J. Kowalski: „Bezpieczeństwo opieki”.

Pielęgniarstwo XXI wieku, 2007; 5: 12-19.

STYL HARVARD

Odwołanie się do piśmiennictwa jest
w tekście umieszczone w nawiasie, w
którym podaje się nazwisko autora i
rok wydania, np.:

„Sytuacja ekonomiczna zakładów
opieki zdrowotnej w 2003 roku była
zadowalająca”

[Kowalski 2005, s. 15].

WYKORZYSTANIE

PRZYPISÓW DOLNYCH

Po każdym zacytowaniu w tekście
na bieżąco wstawiamy odnośnik z
małą cyferką, który pojawia się u
dołu strony pod kreską.
Na końcu wystarczy skopiować
przypisy dolne i uporządkować je,
tzn usunąć powtarzające się,
usunąć numerki przypisów i stron.

PRZYPISY DOLNE

Nie ulega wątpliwości, że protokoły
z rozmów oraz wywiadów powinny
być bardzo rzetelne i staranne.

1

1

Lenartowicz H., Kózka M. (red.):

Metodologia badań w
pielęgniarstwie. Wyd. Lekarskie
PZWL, Warszawa 2010.

PRZYKŁAD - OPIS KSIĄŻKI



Ślusarska B., Zarzycka D.,
Zahradniczek K. (red.): Podstawy
pielęgniarstwa. T. II. Wyd. Czelej,
Lublin 2010.



Kózka M., Płaszewska – Żywko L.
(red.): Procedury pielęgniarskie.
Wyd. Lekarskie PZWL, Warszawa
2009.

PRZYKŁAD – OPIS RODZIAŁU

W KSIĄŻCE



Ślusarska B.: Edukacja pacjenta a
pielęgnowanie. W: Ślusarska B.,
Zarzycka D., Zahradniczek K. (red.):
Podstawy pielęgniarstwa. T. II. Wyd.
Czelej, Lublin 2004, s. 959-962.

PRZYKŁAD – OPIS ARTYKUŁU

W CZASOPIŚMIE

•

Szczepkowski M.: Dobra stomia.
Postęp Nauk Medycznych, 2006,
nr 19, s. 240 – 248.

•

W przypadku artykułu napisanego
przez kilku autorów, można podać
pierwszego lub pierwszego oraz
skrót [ i inni].

PRZYKŁAD – OPIS CZASOPISMA
ELEKTRONICZNEGO ONLINE



Journal of Technology Education
[online]. Blacksburg: Virginia
Polytechnic Institute and State
University, 2006 [dostęp 15 marca
2012]. Półrocznik. Dostępny w
Internecie:
gopher://borg.lib.edu:70/1/jet.ISNN1
054

PRZYKŁAD – OPIS ARTYKUŁU W

CZASOPIŚMIE DOSTĘPNYM W SIECI



Bobińska M.: Plagiat i autoplagiat.
Gazeta Prawna [online]. 2012-02-
25, nr 105/2012 [dostęp 28 lutego
2012]. S. 2. Dostęp w Internecie :
http://archiwum.onfor.pl/gp/index.p
hp

Opracowano na podstawie:

Lenartowicz H., Kózka M.:
Metodologia badań w
pielęgniarstwie. Wyd.
Lekarskie PZWL, Warszawa
2010.