Niewerbalne
zachowania
polskich
polityków

Wyraz wrodzonych zdolności,

czy wyrafinowana manipulacja?

http://www.youtube.com/watch?

v=7MfeQQJWGCc&feature=cha

nnel

Przygotowali:
Agnieszka Kamińska
Agnieszka Lesisz
Rafał Kociołek

Marketing polityczny

• Podczas pierwszych sprawdzianów

wyborczych po 1989 roku, wyborcy

kierowali się głównie emocjami oraz

przesłankami historycznymi.

• Od niedawna można zauważyć wpływ

na decyzje wyborców takich narzędzi

jak

marketing

wyborczy,

PR,

socjotechniki

wyborcze

czy

manipulacja polityczna.

• Elementy

te

można

nazwać

marketingiem

politycznym

czyli

zespołem teorii, metod i praktyk

społecznych

mających

na

celu

przekonanie obywateli do udzielenia

poparcia politykowi lub partii. Jest on

jedną z form komunikacji politycznej.

Kampania wyborcza

• Zabiegi marketingowe intensyfikują się podczas

kampanii wyborczej w celu spopularyzowania
kandydatów lub programu politycznego partii,
doprowadzenia do uzyskania przez kandydatów
jak największego poparcia.

• Następuje zmiana sposobu myślenia o osobie

polityka i zdobywaniu przez niego poparcia dla
swoich działań.

• Polityk traktowany jest jako produkt, który trzeba

sprzedać.

Kampania wyborcza

• Głównym

celem

kampanii

jest

osiągnięcie

zwycięstwa wyborczego.

• Strategia kampanii wyborczej stanowi istotną część

tego planu i obejmuje:

– Pozycjonowanie kandydata,

– Analizę silnych i słabych stron kandydata lub

komitetu wyborczego,

– Określenie grup docelowych, do których będzie

kierowana kampania.

 Podstawowym zadaniem sztabu wyborczego jest

przygotowanie planu kampanii wyborczej, a
następnie jego realizacja.

Wizerunek medialny
polityka

• Media są ważnym czynnikiem determinującym

proces marketingu politycznego.

• Wizerunek medialny stał się podstawowym

czynnikiem poparcia lub jego braku dla danej
postaci politycznej.

• Kampanie wyborcze toczą się głównie za pomocą

środków masowego przekazu.

• Politycy mają możliwość stać się „gośćmi” w

domach wielu wyborców.

• Wizerunek medialny polityka musi „pasować” jak

największej liczbie różnych odbiorców.

Kanały komunikacji
niewerbalnej.

Cztery główne kanały komunikacji niewerbalnej:

 Wizerunek polityka przekazywany jest za pomocą

kilku charakterystycznych znaków;

 Wyrazem komunikacji niewerbalnej jest język

ciała i wyraz twarzy polityka;

 Wizerunek polityka uzależniony jest od jego

wyglądu i stylu ubierania się;

 Ostatnim kanałem komunikacji niewerbalnej jest

sposób przemawiania polityka.

Jacy są polscy politycy?

• Czy potrafią korzystać z możliwości, jakie daje im

umiejętne stosowanie marketingu politycznego?

• Czy wśród nich są postacie, które w sposób

swobodny kontaktują się z wyborcami za pomocą
kanałów komunikacji niewerbalnej?

• Czy nasze społeczeństwo, wyborcy, dają się

nabierać na wyrafinowane sztuczki socjotechnik
wyborczych lub też łatwo podlegają manipulacji
politycznej?

• Czy czasami nie jest tak, że w praktyce decydujemy

się oddać głos na polityka tylko dlatego, że jest np.
przystojny, zakłada błękitna koszulę, jest wysoki i
umiejętnie posługuję się językiem ciała?

Komunikacja niewerbalna.

• Interpretacja przekazu informacji to:

55% uczucia wyrażonego mimiką,

38% uczucia wyrażonego barwą głosu

7% uczucia wyrażonego słowami

• Słowami przekazujemy argumenty

merytoryczne. Językiem ciała

komunikujemy nasze emocje, postawy i

nastroje. Ludzie odbierają nas właśnie

głownie przez te cechy. O skutecznym

porozumiewaniu mówimy wtedy, gdy

wypowiadane słowa zgodne są z

niewerbalnymi środkami przekazu.

„Nie dam się zrobić na lalkę,
jak Kwaśniewski” – Lech
Wałęsa

• Teoria

marketingu

politycznego

stała

się

podstawą

dla

osób

zajmujących

się

przygotowaniem polityków do walki wyborczej.

• Politycy uczą się całego kanonu aktów

komunikacji niewerbalnej. Niektórzy z udanymi
efektami, inni ze słabszym rezultatem.

• Jest także grupa, coraz węższa, która uważa

narzędzia marketingu politycznego za rzecz
zbędną

i

niepotrzebną.

Cechy rozpoznawalne
polityków:

• Wyżsi politycy łatwiej zdobywają zaufanie

wyborców.

• Istnieje prawidłowość, iż wyżsi politycy

kierują państwami demokratycznymi, a

niżsi łatwiej zostają despotycznymi

władcami.

 Wzrost

• Andrzej Olechowski były lider Platformy Obywatelskiej,

ugrupowania głoszącego hasła liberalne, ma blisko 2
metry wzrostu.

• Andrzej Lepper rządził Samoobroną metodami

autorytarnymi.

• W Sojuszu Lewicy Demokratycznej, partii gdzie rządził

Leszek Miller, jeden z niższych polityków, który jeszcze
do niedawna trzymał swoją partię w mocnych ryzach.

• Jarosław Kaczyński należy do niższych

polityków, partię Prawo i Sprawiedliwość
prowadzi zasadzie silnej, scentralizowanej
władzy.

• Wyjątek od tej reguły stanowi były Prezydent

Aleksander Kwaśniewski. Jest on niskim politykiem,
ale w żadnym stopniu nie kojarzy się
społeczeństwu z rządami silnej ręki.

 Styl ubierania –

mężczyźni

• Kanonem jest, że politycy powinni zakładać

marynarki o ciemnym odcieniu (np. granatowe,
grafitowe, czarne), do tego biała koszula i krawat.

• Niewskazana jest zbytnia agresywność koloru

koszuli ani krawatu.

• Krawat można także wykorzystać do podkreślenia

barw partyjnych. Przykładem mogą być
biało – czerwone krawaty Samoobrony.

• Aleksander

Kwaśniewski

wprowadził

modę

błękitnych koszul oraz krawatów w groszek.

 Styl ubierania - kobiety

• Wskazany jest przede wszystkim żakiet.

• Panie mają możliwość poprzez odpowiedni strój

prezentować swoje naturalne wdzięki.

• Aleksandra Jakubowska – Szefowa Kancelarii

Premiera Leszka Millera zakładała spódnice i
eksponowała swoje nogi, podobnie jak obecna
Marszałek Sejmu Ewa Kopacz.

• Na drugim biegunie była posłanka Samoobrony

Renata Beger, która stylem ubioru oraz
zachowania odbiegła od ogólnie przyjętych
standardów.

 Mowa ciała i wyraz

twarzy

• Bardzo istotny czynnik wypływający na wizerunek i odbiór polityka.

• Coraz więcej polityków stara się koordynować wypowiadane słowa

z gestykulacją a także wie jak zachowywać się w studiu
telewizyjnym.

• Brak harmonii między wypowiedzią a mimiką i ruchami ciała to

świadectwo braku uczciwości wychwytywane przez odbiorcę
podświadomie.

• Wicepremier Grzegorz Kołodko charakteryzował się pozowaniem do

kamery, zawieszaniem pióra przed złożeniem podpisu,
demonicznymi spojrzeniami.

• Leszek Miller posiada problemy z odpowiednią gestykulacją

podczas wystąpień publicznych. Używa wielu gestów, które w
większości nie pasują do wypowiadanych słów, są spóźnione lub
pokazywane za wcześnie.

Aleksander
Kwaśniewski

• Osoba, której łatwo przychodzi komunikacja

poprzez sztukę mowy ciała. Posiada on

naturalne zdolności, które pozwalają mu na

swobodne używanie gestykulacji i mimiki.

Choć także pan Prezydent wykonywał

kiedyś gest, przypominający wyborcom

raczej papieskie błogosławieństwo niż gest

pasujący głowie państwa. Pan prezydent,

podczas spotkań publicznych, podchodził

do zebranych ludzi i podnosił nad ich

głowami obie ręce. Zgodnie z panującą

opinią, gest ten był zamierzony, gdyż miał

symbolizować „ojcowską” opiekę głowy

państwa nad społeczeństwem.

Cechy indywidualne polityków:

• Lech Wałęsa ma wąsy w stylu Józefa Piłsudskiego, a

także kojarzy się z obrazkiem Matki Boskiej na klapie,

• Józef Oleksy ma najbardziej znany uśmiech w Polsce,

• Jan Maria Rokita nosi kapelusz z rondem,

• Sztuczny uśmiech wicepremiera Marka Pola, bardziej

przypominał grymas na twarzy niezadowolenia, niż
przyjaznego stosunku do odbiorców,

• Jacek Kuroń kojarzył się ze strojem dżinsowym,

• Joanna Senyszyn ma dość niespotykaną barwę głosu,

• Janusz Korwin-Mikke nosi muchę,

Podsumowując, patrząc na klasę polityków
występujących w mediach ogólnopolskich widać
znaczny postęp w umiejętnym stosowaniu
różnego rodzaju socjotechnik, mających na celu
kreowanie pozytywnego wizerunku. Można
wymienić grupę polityków, którzy posiadają w
sobie potencjał marketingowy, który pozwala im
na łatwość stosowania komunikacji niewerbalnej
w kontakcie z odbiorcami (Aleksander
Kwaśniewski, Donald Tusk, Marek Borowski,
Danuta Hubner, Tomasz Nałęcz, Paweł Piskorski).

Filmy poglądowe

• http://www.youtube.com/watch?v=pXTTeq8pGks

Dziękujemy za

uwagę