dr Renata Pawlik



I. tzw. europejskiej instytucje prawa
gospodarczego i zakres penalizacji
prawa karnego gospodarczego;



II. zmiany normatywne w zakresie
prawa karnego gospodarczego pod
wpływem prawa UE;



III. tzw. Europejskiej prawo karne
gospodarcze;



I. tzw. europejskiej instytucje

prawa gospodarczego i zakres

penalizacji prawa karnego

gospodarczego;



Dz.U.06.149.1077



USTAWA



z dnia 22 lipca 2006 r.



o spółdzielni europejskiej



(Dz. U. z dnia 22 sierpnia 2006 r.)



Art. 1. Ustawa reguluje:



1)

powstanie,

organizację

i

działalność

spółdzielni

europejskiej, w zakresie nieuregulowanym w rozporządzeniu Rady nr
1435/2003/WE z dnia 22 lipca 2003 r. w sprawie statutu spółdzielni
europejskiej (SCE) (Dz. Urz. WE L 207 z 18.08.2003, s. 1; Dz. Urz. UE
Polskie wydanie specjalne, rozdz. 17, t. 1, s. 280);



2)

zasady zaangażowania pracowników w spółdzielni

europejskiej.



Art. 105. Kto, będąc członkiem zarządu, członkiem rady administrującej albo
likwidatorem SCE, ogłasza dane nieprawdziwe albo przedstawia je
organom SCE, władzom państwowym, członkom SCE lub lustratorowi,



podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 2.



Art. 106. Kto zamieszcza nieprawdziwe dane albo dołącza nieprawdziwe
oświadczenie do wniosku o wydanie zaświadczenia, o którym mowa w art. 29
ust. 2 rozporządzenia, albo zaświadczenia, o którym mowa w art. 7 ust. 8
rozporządzenia, albo do wniosku o wpis SCE do rejestru,



podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.



Art. 107. Kto, biorąc udział w tworzeniu SCE lub będąc członkiem jej zarządu,
członkiem rady nadzorczej, członkiem rady administrującej albo likwidatorem,
działa na jej szkodę (por. 585 k.s.h.),



podlega karze pozbawienia wolności do 5 lat i grzywnie.



Art. 108. Kto, będąc członkiem zarządu, członkiem rady administrującej albo
likwidatorem SCE, na których ciąży obowiązek zgłoszenia wniosku o upadłość
SCE, nie zgłasza tego wniosku pomimo powstania warunków uzasadniających
upadłość SCE,



podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.



Art. 109. 1. Kto, będąc członkiem zarządu, członkiem rady administrującej albo
likwidatorem SCE, dopuszcza do objęcia przez SCE własnych udziałów,



podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do 6
miesięcy.



2. Tej samej karze podlega, kto, będąc członkiem zarządu, członkiem rady
administrującej albo likwidatorem SCE, dopuszcza do przyjęcia własnych
udziałów SCE jako zabezpieczenia, w przypadku gdy SCE nie jest instytucją
finansową przyjmującą własne udziały jako zabezpieczenie udzielonego kredytu.



Art. 110. 1. Kto, będąc członkiem zarządu albo członkiem rady administrującej
SCE, dopuszcza do wydania udziałów SCE:



1)

w zamian za zobowiązanie się członków do wykonywania pracy lub

świadczenia usług,



2)

po cenie niższej niż ich wartość nominalna,



3)

niedostatecznie opłaconych,



4)

przed zarejestrowaniem SCE,



5)

w przypadku podwyższenia kapitału subskrybowanego - przed

zarejestrowaniem podwyższenia,



podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.



2. Tej samej karze podlega, kto, będąc członkiem zarządu albo członkiem rady
administrującej SCE, dopuszcza do obniżenia kwoty kapitału subskrybowanego
SCE poniżej 30.000 euro.



3. Wyrażone w euro wielkości przelicza się na walutę polską po średnim kursie
ustalonym przez Narodowy Bank Polski.

Dz.U.05.62.55, ost. zm.Dz. U. 06. 149. 1077 art. 115



USTAWA



z dnia 4 marca 2005 r.



o europejskim zgrupowaniu interesów

gospodarczych i spółce europejskiej

1)



(Dz. U. z dnia 18 kwietnia 2005 r.)



Art. 1. Ustawa reguluje:



1)

rejestrację i niektóre zasady organizacji europejskiego

zgrupowania

interesów

gospodarczych,

w

zakresie

nieuregulowanym w rozporządzeniu nr 2137/85/EWG z dnia
25 lipca 1985 r. w sprawie europejskiego zgrupowania interesów
gospodarczych (EZIG) (Dz. Urz. WE L 199 z 31.07.1985);



2)

powstanie,

organizację

i

działalność

spółki

europejskiej, w zakresie nieuregulowanym w rozporządzeniu nr
2157/2001/WE z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu
spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001);



3)

zasady zaangażowania pracowników w spółce

europejskiej.

Art. 126. Kto, będąc zarządcą zgrupowania albo przedstawicielem zarządcy

zgrupowania, składa nieprawdziwe oświadczenie o braku przesłanek, o których
mowa w art. 19 ust. 1 rozporządzenia 2137/85, wykluczających sprawowanie
przez niego funkcji,

(Zgodnie z art. 19 ust. 1 EUIG-R zarządzającymi ugrupowaniem nie mogą być

osoby, które z pewnych określonych przyczyn nie mogą należeć do administracyjnego lub zarządzającego
organu spółki, nie mogą zarządzać przedsiębiorstwem lub nie mogą działać jako zarządzający EUIG);



podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Art. 127. Kto zamieszcza nieprawdziwe dane albo dołącza nieprawdziwe

oświadczenie do wniosku o wydanie zaświadczenia, o którym mowa w art. 25 ust.
2 rozporządzenia 2157/2001, albo zaświadczenia, o którym mowa w art. 8 ust. 8
rozporządzenia 2157/2001, albo do wniosku o wpis SE do rejestru,



podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Art. 128. Kto, będąc zarządcą zgrupowania albo jego likwidatorem, nie zgłasza

wniosku

o

upadłość

zgrupowania

pomimo

powstania

warunków

uzasadniających jego upadłość według przepisów o postępowaniu upadłościowym
i naprawczym,



podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Art. 129. Kto, będąc członkiem zarządu, członkiem rady administrującej lub

dyrektorem wykonawczym albo likwidatorem SE, na których ciąży obowiązek
zgłoszenia wniosku o upadłość SE, nie zgłasza tego wniosku pomimo
powstania warunków uzasadniających upadłość SE według przepisów o
postępowaniu upadłościowym i naprawczym,



podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.



Art. 130. Kto, biorąc udział w tworzeniu SE lub będąc członkiem jej
zarządu, członkiem rady nadzorczej, członkiem rady administrującej
lub dyrektorem wykonawczym albo likwidatorem, działa na jej szkodę,



podlega karze pozbawienia wolności do lat 5 i grzywnie.



Art. 131. 

Kto,

będąc

członkiem

zarządu,

członkiem

rady

administrującej lub dyrektorem wykonawczym albo likwidatorem SE,
dopuszcza do nabycia przez SE akcji własnych albo do brania ich w
zastaw,



podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia
wolności do 6 miesięcy.



Art. 132. Kto, będąc członkiem zarządu, członkiem rady administrującej
lub dyrektorem wykonawczym SE, dopuszcza do wydania dokumentów
uprawniających do wykonywania praw z akcji:



1)

niedostatecznie opłaconych,



2)

przed zarejestrowaniem SE,



3)

w przypadku podwyższenia kapitału zakładowego - przed

zarejestrowaniem podwyższenia,



podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia
wolności do roku.



II. zmiany normatywne w

zakresie prawa karnego

gospodarczego pod wpływem

prawa UE;



Art. 228. 

(85)

§ 1. Kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej,

przyjmuje korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę,



podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.



§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca



podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia

wolności do lat 2.



§ 3. Kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej, przyjmuje korzyść

majątkową lub osobistą albo jej obietnicę za zachowanie stanowiące

naruszenie przepisów prawa,



podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.



§ 4. Karze określonej w § 3 podlega także ten, kto, w związku z

pełnieniem funkcji publicznej, uzależnia wykonanie czynności

służbowej od otrzymania korzyści majątkowej lub osobistej albo jej

obietnicy lub takiej korzyści żąda.



§ 5. Kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej, przyjmuje korzyść

majątkową znacznej wartości albo jej obietnicę,



podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.



§ 6. Karom określonym w § 1-5 podlega odpowiednio także

ten, kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej w

państwie obcym lub w organizacji międzynarodowej,

przyjmuje korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę

lub takiej korzyści żąda, albo uzależnia wykonanie czynności

służbowej od jej otrzymania. *



*Art. 228 zmieniony przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. (

Dz.U.03.111.1061

) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 lipca 2003 r.



Art. 230a. 

(88)

§ 1. Kto udziela albo obiecuje udzielić

korzyści majątkowej lub osobistej w zamian za pośrednictwo

w załatwieniu sprawy w instytucji państwowej,

samorządowej, organizacji międzynarodowej albo krajowej

lub w zagranicznej jednostce organizacyjnej dysponującej

środkami publicznymi, polegające na bezprawnym wywarciu

wpływu na decyzję, działanie lub zaniechanie osoby pełniącej

funkcję publiczną, w związku z pełnieniem tej funkcji,



podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.



§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca



podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo

pozbawienia wolności do lat 2.



§ 3. Nie podlega karze sprawca przestępstwa określonego w §

1 albo w § 2, jeżeli korzyść majątkowa lub osobista albo ich

obietnica zostały przyjęte, a sprawca zawiadomił o tym

fakcie organ powołany do ścigania przestępstw i ujawnił

wszystkie istotne okoliczności przestępstwa, zanim organ ten

o nim się dowiedział.*



* Art. 230a dodany przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. (

Dz.U.03.111.1061

) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 lipca 2003 r.



Art. 296a. 

(114)

§ 1. 

(115)

Kto, pełniąc funkcję kierowniczą w jednostce

organizacyjnej wykonującej działalność gospodarczą lub pozostając z nią w

stosunku pracy, umowy zlecenia lub umowy o dzieło, żąda lub przyjmuje

korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę, w zamian za nadużycie

udzielonych mu uprawnień lub niedopełnienie ciążącego na nim obowiązku

mogące wyrządzić tej jednostce szkodę majątkową albo stanowiące czyn

nieuczciwej konkurencji lub niedopuszczalną czynność preferencyjną na

rzecz nabywcy lub odbiorcy towaru, usługi lub świadczenia,



podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.



§ 2. Tej samej karze podlega, kto w wypadkach określonych w § 1 udziela

albo obiecuje udzielić korzyści majątkowej lub osobistej.



§ 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu określonego w § 1 lub 2



podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności

do lat 2.



§ 4. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 wyrządza znaczną szkodę

majątkową,



podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.



§ 5. Nie podlega karze sprawca przestępstwa określonego w § 2 albo w § 3

w związku z § 2, jeżeli korzyść majątkowa lub osobista albo ich obietnica

zostały przyjęte, a sprawca zawiadomił o tym fakcie organ powołany do

ścigania przestępstw i ujawnił wszystkie istotne okoliczności przestępstwa,

zanim organ ten o nim się dowiedział.



114) Art. 296a dodany przez art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. (

Dz.U.03.111.1061

) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 lipca 2003 r.



115) Art. 296a § 1 zmieniony przez art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 24 października 2008 r.

(

Dz.U.08.214.1344

) zmieniającej nin. ustawę z dniem 18 grudnia 2008 r.



Art. 110. 

(43)

§ 1. Ustawę karną polską stosuje

się do cudzoziemca, który popełnił za granicą czyn

zabroniony skierowany przeciwko interesom

Rzeczypospolitej Polskiej, obywatela polskiego,

polskiej osoby prawnej lub polskiej jednostki

organizacyjnej niemającej osobowości prawnej oraz

do cudzoziemca, który popełnił za granicą

przestępstwo o charakterze terrorystycznym.



§ 2. Ustawę karną polską stosuje się w razie

popełnienia przez cudzoziemca za granicą czynu

zabronionego innego niż wymieniony w § 1, jeżeli

czyn zabroniony jest w ustawie karnej polskiej

zagrożony karą przekraczającą 2 lata pozbawienia

wolności, a sprawca przebywa na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej i nie postanowiono go

wydać.



43) Art. 110 zmieniony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. (

Dz.U.04.93.889

) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 maja 2004 r.



Art. 112. 

(44)

Niezależnie od przepisów obowiązujących w

miejscu popełnienia czynu zabronionego, ustawę karną

polską stosuje się do obywatela polskiego oraz cudzoziemca

w razie popełnienia:



  1)   przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu

wewnętrznemu lub zewnętrznemu Rzeczypospolitej Polskiej,



1a)  

(45)

(utracił moc),



  2)   przestępstwa przeciwko polskim urzędom lub

funkcjonariuszom publicznym,



  3)   przestępstwa przeciwko istotnym polskim interesom

gospodarczym,



  4)   przestępstwa fałszywych zeznań złożonych wobec

urzędu polskiego,



  5)   przestępstwa, z którego została osiągnięta,

chociażby pośrednio, korzyść majątkowa na

terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.



44) Art. 112 zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 marca 2004 r. (

Dz.U.04.69.626

) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 maja 2004 r.



Art. 297.  (117) § 1. Kto, w celu uzyskania dla siebie lub kogo innego, od

banku lub jednostki organizacyjnej prowadzącej podobną działalność

gospodarczą na podstawie ustawy albo od organu lub instytucji

dysponujących środkami publicznymi - kredytu, pożyczki pieniężnej,

poręczenia, gwarancji, akredytywy, dotacji, subwencji, potwierdzenia przez

bank zobowiązania wynikającego z poręczenia lub z gwarancji lub

podobnego świadczenia pieniężnego na określony cel gospodarczy,

elektronicznego instrumentu płatniczego lub zamówienia publicznego,

przedkłada podrobiony, przerobiony, poświadczający nieprawdę albo

nierzetelny dokument albo nierzetelne, pisemne oświadczenie dotyczące

okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego wsparcia

finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia,



podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.



§ 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew ciążącemu obowiązkowi, nie

powiadamia właściwego podmiotu o powstaniu sytuacji mogącej mieć

wpływ na wstrzymanie albo ograniczenie wysokości udzielonego wsparcia

finansowego, określonego w § 1, lub zamówienia publicznego albo na

możliwość dalszego korzystania z elektronicznego instrumentu płatniczego.



§ 3. Nie podlega karze, kto przed wszczęciem postępowania karnego

dobrowolnie zapobiegł wykorzystaniu wsparcia finansowego lub

instrumentu płatniczego, określonych w § 1, zrezygnował z dotacji lub

zamówienia publicznego albo zaspokoił roszczenia pokrzywdzonego.



117) Art. 297 zmieniony przez art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 18 marca 2004 r.

(Dz.U.04.69.626) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 maja 2004 r.



Art. 258.  (99) § 1. Kto bierze udział w zorganizowanej

grupie albo związku mających na celu popełnienie

przestępstwa lub przestępstwa skarbowego,



podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.



§ 2. Jeżeli grupa albo związek określone w § 1 mają

charakter zbrojny albo mają na celu popełnienie

przestępstwa o charakterze terrorystycznym, sprawca



podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.



§ 3. Kto grupę albo związek określone w § 1 w tym mające

charakter zbrojny zakłada lub taką grupą albo związkiem

kieruje,



podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.



§ 4. Kto grupę albo związek mające na celu popełnienie

przestępstwa o charakterze terrorystycznym zakłada lub

taką grupą lub związkiem kieruje,



podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od

lat 3.



99) Art. 258 zmieniony przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r.

(Dz.U.04.93.889) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 maja 2004 r.



III. tzw. Europejskiej prawo

karne gospodarcze;

Określenie rodzaju i wymiaru stosowanych sankcji

karnych nie leży w kompetencji Wspólnoty.

Zdaniem Trybunału prawodawca wspólnotowy nie

może przyjąć przepisów dotyczących rodzaju i

wymiaru stosowanych sankcji karnych, natomiast

chociaż, jako generalna zasada, prawo karne nie

należy do kompetencji Wspólnoty, to kiedy

zastosowanie proporcjonalnych, skutecznych i

odstraszających sankcji karnych przez organy

państw członkowskich stanowi zasadniczy środek

dla celu zwalczania przestępstw przeciwko

środowisku to wówczas Wspólnota ma prawo

wprowadzać takie sankcje w celu zapewnienia

przestrzegania reguł, jakie na tym obszarze

wprowadziła.

dr Renata Pawlik

1.

Regulacje wspólnotowe i unijne w zakresie

kompetencji

do

stanowienia

sankcji

karnych

z

uwzględnieniem

Traktatu

Lizbońskiego.

2.

Specyfika prawa karnego.

3.

Specyfika prawa europejskiego i jej wpływ

na prawo państw członkowskich na

przykładzie Polski.

4.

Suwerenność i jej pojmowanie.

5.

Harmonizacja prawa karnego.

dr Renata Pawlik

Trzy filary:
I . Filar wspólnotowy;
II. Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa;
III. Współpraca policyjna i sądowa w sprawach

karnych;

Artykuł 29 TUE (dawny K1 TUE)
Bez

uszczerbku

dla

kompetencji

Wspólnoty

Europejskiej,

celem

Unii

jest

zapewnienie

obywatelom wysokiego poziomu bezpieczeństwa
osobistego w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa
i sprawiedliwości, przez wspólne działanie Państw
Członkowskich w dziedzinie współpracy policyjnej i
sądowej w sprawach karnych oraz poprzez
zapobieganie i zwalczanie rasizmu i ksenofobii.

dr Renata Pawlik



Cel ten jest osiągany poprzez zapobieganie i zwalczanie

przestępczości zorganizowanej lub innej, zwłaszcza terroryzmu,

handlu ludźmi i przestępstw przeciwko dzieciom, nielegalnego

handlu narkotykami oraz nielegalnego handlu bronią, korupcji i

nadużyć finansowych, dzięki:

— ściślejszej współpracy policji, organów celnych oraz innych

właściwych organów w Państwach Członkowskich, prowadzonej

zarówno bezpośrednio, jak i za pośrednictwem Europejskiego

Urzędu Policji (Europol), zgodnie z postanowieniami artykułów 30i

32,

— ściślejszej współpracy organów sądowych oraz innych właściwych

organów w Państwach Członkowskich, w tym współpracy za

pośrednictwem Europejskiej Jednostki Współpracy Sądowej

(Eurojust), zgodnie z postanowieniami artykułów 31i 32,

— zbliżaniu, w miarę potrzeby, norm prawa karnego w Państwach

Członkowskich, zgodnie z postanowieniami artykułu 31 lit. e).

dr Renata Pawlik



Art. 31 lit. E TUE

e)

stopniowe

przyjmowanie

środków

ustanawiających

minimalne

normy

dotyczące znamion przestępstw i kar w
dziedzinach przestępczości zorganizowanej,
terroryzmu

i

nielegalnego

handlu

narkotykami.

dr Renata Pawlik



Artykuł 47 TUE

Z

zastrzeżeniem

postanowień

zmieniających

Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę

Gospodarczą w celu ustanowienia Wspólnoty

Europejskiej, Traktat ustanawiający Europejską

Wspólnotę

Węgla

i

Stali

oraz

Traktat

ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii

Atomowej, żadne z postanowień końcowych

niniejszego Traktatu w niczym nie narusza

Traktatów

ustanawiających

Wspólnoty

Europejskie oraz późniejszych traktatów i aktów

je zmieniających lub uzupełniających.

dr Renata Pawlik



Artykuł 5 TWE

Wspólnota działa w granicach kompetencji powierzonych jej

niniejszym Traktatem oraz celów w nim wyznaczonych.

W dziedzinach, które nie należą do jej kompetencji wyłącznej,

Wspólnota podejmuje działania, zgodnie z zasadą

pomocniczości, tylko wówczas i tylko w takim zakresie, w

jakim cele proponowanych działań nie mogą być osiągnięte

w sposób wystarczający przez Państwa Członkowskie,

natomiast z uwagi na rozmiary lub skutki proponowanych

działań możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie

Wspólnoty. Działanie Wspólnoty nie wykracza poza to, co

jest konieczne do osiągnięcia celów niniejszego Traktatu.

dr Renata Pawlik



„Artykuł 3b TWE (TRAKTAT LIZBOŃSKI)

1. Granice kompetencji Unii wyznacza zasada przyznania. Wykonywanie tych

kompetencji podlega zasadom pomocniczości i proporcjonalności.

2. Zgodnie z zasadą przyznania Unia działa wyłącznie w granicach kompetencji

przyznanych jej przez Państwa Członkowskie w Traktatach do osiągnięcia określonych

w nich celów. Wszelkie kompetencje nie przyznane Unii w Traktatach należą do

Państw Członkowskich.

3. Zgodnie z zasadą pomocniczości, w dziedzinach, które nie należą do jej wyłącznej

kompetencji, Unia podejmuje działania tylko wówczas i tylko w takim zakresie, w

jakim cele zamierzonego działania nie mogą zostać osiągnięte w sposób

wystarczający przez Państwa Członkowskie, zarówno na poziomie centralnym, jak i

regionalnym oraz lokalnym, i jeśli ze względu na rozmiary lub skutki proponowanego

działania możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii. Instytucje Unii stosują

zasadę pomocniczości zgodnie z Protokołem w sprawie stosowania zasad

pomocniczości

i

proporcjonalności.

Parlamenty

narodowe

czuwają

nad

przestrzeganiem zasady pomocniczości zgodnie z procedurą przewidzianą w tym

Protokole.

4. Zgodnie z zasadą proporcjonalności zakres i forma działania Unii nie wykraczają poza

to, co jest konieczne do osiągnięcia celów Traktatów. Instytucje Unii stosują zasadę

proporcjonalności zgodnie z Protokołem w sprawie stosowania zasad pomocniczości i

proporcjonalności.”.

dr Renata Pawlik



Artykuł 10 TWE

Państwa

Członkowskie

podejmują

wszelkie

właściwe środki ogólne lub szczególne w celu
zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających
z niniejszego Traktatu lub z działań instytucji
Wspólnoty.

Ułatwiają one Wspólnocie wypełnianie jej zadań.
Powstrzymują się one od podejmowania wszelkich

środków,

które

mogłyby

zagrozić

urzeczywistnieniu celów niniejszego Traktatu.

dr Renata Pawlik

Artykuł 69b (TRAKTAT LIZBOŃSKI)

1.

Parlament Europejski i Rada, stanowiąc w drodze dyrektyw zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, mogą ustanowić

normy minimalne odnoszące się do określania przestępstw oraz kar w dziedzinach szczególnie poważnej przestępczości

o wymiarze transgranicznym, wynikające z rodzaju lub skutków tych przestępstw lub ze szczególnej potrzeby wspólnego

ich zwalczania. Powyższe dziedziny przestępczości są następujące: terroryzm, handel ludźmi oraz seksualne

wykorzystywanie kobiet i dzieci, nielegalny handel narkotykami, nielegalny handel bronią, pranie

pieniędzy, korupcja, fałszowanie środków płatniczych, przestępczość komputerowa i przestępczość

zorganizowana.

W zależności od rozwoju przestępczości Rada może przyjąć decyzję określającą inne dziedziny przestępczości

spełniające kryteria, o których mowa w niniejszym ustępie. Rada stanowi jednomyślnie po uzyskaniu zgody Parlamentu

Europejskiego.

2. Jeżeli zbliżanie przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich w sprawach karnych okaże się niezbędne w

celu zapewnienia skutecznego wprowadzania w życie polityki Unii w dziedzinie, która stała się przedmiotem środków

harmonizujących, dyrektywy mogą ustanowić normy minimalne odnoszące się do określania przestępstw oraz kar w

danej dziedzinie. Dyrektywy te przyjmuje się zgodnie ze zwykłą lub specjalną procedurą prawodawczą, taką samą jak

procedura stosowana do przyjmowania stosownych środków harmonizujących, bez uszczerbku dla artykułu 61i.

3. Jeżeli członek Rady uzna, że projekt dyrektywy, o której mowa w ustępie 1 lub 2, mógłby naruszać podstawowe aspekty

jego systemu wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych, może zażądać przedłożenia tej kwestii Radzie Europejskiej.

W takim przypadku zwykła procedura prawodawcza zostaje zawieszona. Po przeprowadzeniu dyskusji i w przypadku

konsensusu Rada Europejska, w terminie czterech miesięcy od takiego zawieszenia, odsyła projekt do Rady, co oznacza

zakończenie zawieszenia zwykłej procedury prawodawczej. W takim samym terminie, w przypadku braku porozumienia i

w sytuacji gdy co najmniej dziewięć Państw Członkowskich pragnie ustanowić wzmocnioną współpracę na podstawie

danego projektu dyrektywy, informują one o tym Parlament Europejski, Radę i Komisję. W takim przypadku uznaje się,

że upoważnienie do podjęcia wzmocnionej współpracy, o którym mowa w artykule 10 ustęp 2 Traktatu o Unii

Europejskiej i w artykule 280d ustęp 1 niniejszego Traktatu, zostało udzielone i stosuje się postanowienia dotyczące

wzmocnionej współpracy.

dr Renata Pawlik

1. wyrok w sprawie Amsterdam Bulb z dnia 2 lutego 1977

r. ; sprawa 50/76, Rec. str. 137;

2. wyrok w sprawie Komisja przeciwko Grecji, lepiej znany

pod nazwą „greckiej kukurydzy” z dnia 21 września
1989 r. sprawa 68/88, Rec. str. 2965;

3. wyrok w sprawie Drexl z dnia 25 lutego 1988 r. sprawa

299/86, Rec. str. 1213;

4. postanowienie z dnia 13 lipca 1990 r. w sprawie

Zwartveld i in.; sprawa C‑2/88, Rec. str. I‑3365;

5. wyrok z dnia 8 lipca 1999 r. w sprawie Nunes i de

Matos; sprawa C‑186/98, Rec. str. I‑4883;

dr Renata Pawlik

Obszary objęte do tej pory działaniami harmonizacyjnymi to terroryzm

[1]

, handel ludźmi

[2]

, wykorzystywanie seksualne dzieci

[3]

, pomocy w nielegalnym wyjeździe lub pobycie

[4]

, przestępstwa przeciwko środowisku naturalnemu człowieka

[5]

,

przestępstw nielegalnego handlu narkotykami

[6]

, przestępstw komputerowych

[7]

, nadto zauważyć należy uzupełnienie

istniejącego już acquis communautaire w zakresie ochrony interesów finansowych wspólnot europejskich dotyczące

przestępstwa oszustwa

[8]

, korupcji

[9]

, prania pieniędzy, związanych z naruszeniem tych interesów, lecz również

minimalne wymogi penalizacyjne dotyczące fałszowania lub podrabiania euro

[10]

, a także pozostałych przestępstw

przeciwko pewności obrotu środkami płatniczymi jak fałszerstwa innych pieniędzy lub papierów wartościowych, czy też

podrabianie niegotówkowych środków płatniczych

[11]

, korupcji w sektorze prywatnym

[12]

, a także prania pieniędzy z

innych przestępstw źródłowych niż popełniane na szkodę interesów finansowych Wspólnot Europejskich.

[1]

dec. ram. 2002/475/WSiSW z 13.06.2002r. o zwalczaniu terroryzmu, Dz.Urz. WE 2002,L 194,s.3;

[2] dec. ram. 2002/629/WSiSW z 19.07.2002r. w sprawie walki z handlem ludźmi, Dz.Urz. WE 2002,L 203,s.1;
[3] dec. ram. 2004/68/WSiSW z 13.06.2002r. dot. zwalczania seksualnego wykorzystywania dzieci i pornografii dziecięcej,

Dz.Urz. WE 2004,L 13,s.44;

[4] dec. ram. 2002/90/WSiSW z 28.11.2002r. w sprawie zdefiniowania ułatwiania nielegalnego wjazdu, tranzytu i pobytu,

Dz.Urz. WE 2002,L 328,s.17; dec. ram. 2002/946/WSiSW z 28.11.2002r. w sprawie rozszerzenia ram prawno – karnych w

celu zapobiegania ułatwianiu nielegalnego wjazdu, przejazdu i pobytu, Dz.Urz. WE 2002,L 328,s.1;

[5] dec. ram. 2003/80/WSiSW z 27.01.2003r. w sprawie ochrony środowiska poprzez prawo karne, Dz.Urz. WE 2003,L 29,s.55;
[6] dec. ram. 2004/757/WSiSW z 25.10.2004r. ustanawiające minimalne przepisy określające znamiona przestępstw i kar w

dziedzinie nielegalnego handlu narkotykami, Dz.Urz. WE 2004,L 335,s.8;

[7]dec. ram. 2005/222/WSiSW z 24.05.2005r. w sprawie ataków na systemy informatyczne, Dz.Urz. WE 2006,L 69,s.67;
[8] Konwencja o ochronie interesów finansowych Wspólnot Europejskich z 26.07.1995r. ustanowionej na podtsawie art. K.3

traktatu o Unii Europejskiej (Dz. Urz. WE 1995, C 316, s.3, art. 1 ust.1), która weszła w życie 17.10.2002r.,

[9] Protokół z 18.09.1996r. do konwencji o ochronie interesów finansowych wspólnot Europejskich (Dz. Urz. WE 1996, C 313,

s.2) oraz konwencji z 26.05.1997r. o zwalczaniu korupcji obejmującej urzędników Wspólnot Europejskich oraz urzędników

państw członkowskich, dz.Urz. WE 1997, C 195,s.2;

[10] dec. ram. 2000/383/WSiSW z 29.05.2000r. w sprawie zwiększenia ochrony przez wprowadzenie sankcji karnych oraz

innego rodzaju kar za podrabianie pieniędzy w związku z wprowadzeniem euro, Dz.Urz. WE 2000,L 140,s.1;

[11] dec. ram. z 28.05.2001r. w sprawie zwalczania fałszowania i podrabiania niegotówkowych środków płatności, Dz.Urz. WE

2001,L 149,s.1;

[12] dec. ram. 2003/568/WSiSW z 13.06.2002r. o zwalczaniu korupcji w sektorze prywatnym, Dz.Urz. WE 2003,L 192,s.54;

dr Renata Pawlik