POLITYKA SPOŁECZNA I
ZDROWOTNA
Wykład I
WSIZ - Wacław Kruk
Zakres przedmiotu:
• Polityka zdrowotna i społeczna:
definicje, funkcje , cele;
• Polityka społeczna w Polsce i w krajach
UE;
• Obszary polityki społecznej:
zabezpieczenia społeczne, pomoc
społeczna, rynek pracy, zatrudnienie a
bezrobocie, problemy
niepełnosprawności,
Zakres przedmiotu:
• Organizacje pozarządowe w obszarze
polityki społecznej;
• Polityka zdrowotna w Polsce i jej
instrumenty;
• Polityka zdrowotna UE;
• Narodowy Program Zdrowia;
• Administracja państwowa, samorząd
terytorialny i organizacje pozarządowe
a zabezpieczenie potrzeb społecznych;
Plan wykładu:
• Pojęcie polityki
• Polityka społeczna i próby jej
zdefiniowania
• Sprawiedliwość społeczna
• Postęp społeczny - rozwój społeczny
• Doktryny i modele polityki społecznej
• Zabezpieczenie społeczne
Definicje polityki:
• Polityka
(z gr.
polis
– państwo –
miasto) jest pojęciem właściwym
naukom społecznym, w których
rozumiana jest wielorako.
Def. wg Maxa Webera:
• Polityka
to dążenie do udziału we
władzy lub do wywierania wpływu na
podział władzy: między państwami, w
obrębie państwa lub między grupami
ludzi którzy to państwo tworzą.
Definicje polityki:
Wg politologii amerykańskiej:
• Polityka - to sztuka bycia wybieranym
(zdobywania władzy);
Wg klasycznej teorii polityki Arystotelesa:
• Polityka to sztuka rządzenia państwem, do
której niezbędne są:
- wiedza
- umiejętności i
- predyspozycje psychiczne
Celem polityki
– jest
„dobro wspólne”
Termin polityka
społeczna
• Jest to celowe oddziaływanie państwa,
związków zawodowych i innych
organizacji na istniejący układ stosunków
społecznych, które zmierzają do:
• poprawy warunków bytu i pracy
szerokich warstw ludności,
• usuwania nierówności społecznych
oraz
• podnoszenia kultury życia.
Polityka społeczna (PS):
Polityka społeczna:
• E.Rosset
określa PS jako:
• „(…) system idei oraz działań
zmierzających do polepszenia
całokształtu warunków życiowych
ludności”.
• J. Rosner
określa PS jako:
- działalność państwa i organizacji
społecznych w dziedzinie kształtowania
warunków bytu i pracy,
zmierzających do optymalnego
zaspokojenia indywidualnych i
społecznych potrzeb.
Polityka społeczna:
• Jako dyscyplina naukowa zajmuje
się
potrzebami materialnymi i
duchowymi
człowieka oraz grup
społecznych na określonym etapie
rozwoju państw, z uwzględnieniem
uwarunkowań geofizycznych i
kulturowych.
Polityka społeczna:
• Podstawowym zadaniem polityki
społecznej jest:
• - zapewnienie poczucia
bezpieczeństwa
egzystencjonalnego, oraz
• - zapewnienie państwu pomyślnej
ciągłości rozwoju.
• Możliwe jest to wtedy gdy istnieje
odpowiedni zasób
podstawowych dla
życia artykułów i usług
a państwo
może nimi dysponować.
Empiryczna polityka społeczna:
• - ma długi rodowód a jej dynamiczny rozwój
w ostatnich stuleciach należy traktować
jako efekt synergii
dwóch procesów
:
• 1/
rozszerzenia przez państwo
świadczeń
dla obywateli (tam gdzie doszło
do gwałtownego przyspieszenia wzrostu
dochodu narodowego na mieszkańca)
• 2/
regulowania dostępu
do tych
świadczeń (zapewniających podmiotowość
obywatela)
Polityka społeczna jako
działalność praktyczna:
Zajmuje się zaspokajaniem potrzeb, które dzielą się
na:
• a/
związane ze sferą
bytu
:
• - wyżywienie, mieszkanie, pomoc materialną,
niezdolność do pracy itp.
• b/
sfery
pozamaterialnej
:
• - ochrona zdrowia, edukacja, usługi i działalność
kulturalną, rekreacja itp.
• c/
o charakterze
psychospołecznym
:
• - aktywność społeczna, satysfakcja z pracy, uznanie,
poczucie bezpieczeństwa ekonomicznego, itp.
Idea sprawiedliwości społecznej:
Obejmuje:
• A)
sprawiedliwy podział dóbr
• B)
równość szans w życiu społeczno-
gospodarczym i politycznym
• C)
równość wobec prawa
Równość społeczna:
• - to stan stosunków społecznych, w którym
wszyscy członkowie społeczeństwa mają
równe szanse i równe położenie życiowe
(materialne warunki zaspokajania swoich
potrzeb)
Postęp społeczny:
• To:
świadome organizowanie
postępowych przemian w różnych
dziedzinach życia
społecznego
i
doskonalenia określonego systemu
społecznego;
• - Wg kryterium
dobrobytu
– poprawa
materialnych (np. dochody) i
niematerialnych (np. dostępność
usług zdrowotnych i edukacyjnych)
warunków życia ludności;
Postęp społeczny
• Wg kryterium
ładu społecznego:
• – kształtowanie pożądanych
treści współżycia społecznego:
• bezpieczeństwa (ilość zjawisk
patologicznych),
• wrażliwości społecznej,
• otwartości jednostek na potrzeby
innych;
Postęp społeczny
• Wg kryterium
równości i
sprawiedliwości społecznej:
• – niwelowanie różnic i dysproporcji
między poszczególnymi grupami
społecznymi;
• Wg kryterium
demokracji społecznej:
• – wpływ coraz większej grupy obywateli
ma wpływ na kształtowanie form życia
zbiorowego
Rozwój społeczny
• - to:
• proces powiększania zakresu
możliwości wyboru przez ludzi;
• Obejmuje on:
• zarówno kształtowanie ludzkich
zdolności
, jak i tworzenie
odpowiednich warunków do
pełnego wykorzystania tych zdolności;
Rozwój społeczny
• Oznacza:
oddziaływanie na fizyczny i
intelektualny rozwój człowieka,
• co zależy od:
• - społecznej infrastruktury,
• - jej dostępności,
• - zamożności społeczeństwa,
• - poziomu rozwoju gospodarczego itp.
Różnice pomiędzy
postępem
a
rozwojem społecznym
:
Postęp społeczny:
Rozwój społeczny:
Ocena zachodzących
zmian
Opis zachodzących
zmian
Ujęcie jakościowe
Ujęcie ilościowe
Zawiera dodatni
ładunek wartościujący
Neutralny pod
względem
wartościowania
Doktryny i modele polityki
społecznej:
• A)
model marginalny (
doktryna
liberalna
):
• Zasada „polegania na sobie”
• – każdy obywatel powinien sam
rozwiązywać problemy socjalne poprzez
własną przezorność, rozwagę,
zapobiegliwość i oszczędność;
• Główne podmioty p. społecznej to (w
kolejności): jednostka, rodzina,
organizacje pozarządowe, państwo -
jako ostateczność!
Doktryny i modele polityki
społecznej:
• Pozapaństwowe podmioty p. społecznej
działają na zasadzie dobrowolności;
• Państwowa p. społeczna ma charakter
selektywny – skierowanie do grup
znajdujących się w najgorszej sytuacji,
świadczenia o charakterze doraźnym;
• Podstawową instytucjonalną formą
zabezpieczenia przed ryzykiem
społecznym są ubezpieczenia prywatne;
Doktryny i modele polityki
społecznej:
• B)
model motywacyjny (
d. socjalliberalna
):
• Szersza ingerencja w sprawy socjalne obywateli;
• Państwowa p. społeczna opiera się na zasadzie
pomocniczości i ma charakter głównie
uzupełniający względem inicjatyw
oddolnych podejmowanych przez jednostki,
organizacje społeczne, wyznaniowe, oraz inne
osoby prawne;
• Uzależnienie prawa do pomocy i świadczeń
socjalnych od statusu danej osoby na rynku
pracy
• Główna forma zabezpieczenia to powszechne,
obowiązkowe ubezpieczenia socjalne
Doktryny i modele polityki
społecznej:
• C)
Model instytucjonalno-
redystrybucyjny (
d.
socjaldemokratyczna
):
• Zasada „społecznej odpowiedzialności”
• – społeczeństwo a nie jednostka ponosi
odpowiedzialność za zapewnienie
dobrobytu i bezpieczeństwa każdemu
obywatelowi;
• Dystrybucja dochodów dokonywana
przez rynek jest niesprawiedliwa i powinna
być oparta na kryteriach etyczno-
moralnych;
Doktryny i modele polityki
społecznej:
• Regulatorem dystrybucji dochodów
jest państwo, które działa w tej sferze za
pomocą systemu podatkowo-transferowego;
• PS ma charakter uniwersalny i
powszechny – dąży się do zapewnienia
wszystkim jednostkom jednakowego
dostępu do świadczeń socjalnych;
• Hierarchia podmiotów p. społecznej:
- państwo, podmioty pozapaństwowe
(uzupełniają działania państwa);
Doktryny i modele polityki
społecznej:
• D)
model socjalistyczny (
wariant
utopijny
):
• Dystrybucja rynkowa jest nierówna i
niesprawiedliwa, dlatego należy
wytworzyć
idealny twór zastępujący
rynek
– układ oparty na
centralnym
planowaniu
;
• Dystrybucja dokonywana przez państwo
jest najdoskonalsza i nie ma potrzeby
prowadzenia polityki społecznej (!).
Doktryny i modele polityki
społecznej:
• E)
model socjalistyczny (
wariant
realny
):
• Wydajność i skuteczność gospodarki
centralnie planowanej nie jest wysoka,
więc konieczna jest większa pomoc
społeczna;
• Głównym podmiotem p. społecznej
jest państwo – podmioty
pozapaństwowe pełnią rolę marginalną.
Podstawowe dziedziny polityki
społecznej:
• polityka ludnościowa i rodzinna
• polityka w dziedzinie zatrudnienia, płac,
warunków i ochrony pracy;
• p. mieszkaniowa;
• p. ochrony zdrowia;
• p. oświatowa;
• p. kulturalna;
• p. zabezpieczenia społecznego i opieki
społecznej;
• p. ochrony środowiska naturalnego
• p. prewencji, zwalczania patologii
społecznej
Są nimi te wszystkie organy, instytucje
i organizacje, których zadaniem jest
realizacja celów polityki społecznej.
Są to:
I. Podmioty publiczne:
1) Podmioty kreujące PS:
a) Sejm
b) Senat
Podmioty polityki społecznej:
Podmioty polityki społecznej:
• – uchwalają i wydają akty prawne regulujące
m.in. zasady polityki społecznej, ustalają
budżet państwa na politykę społeczną
• 2) podmioty realizujące PS:
• - Rząd i właściwi ministrowie, np.:
a) Komisja Planowania przy Radzie
Ministrów
b) Ministerstwo Zdrowia – zajmuje się
ochroną zdrowia, pomocą społeczną,
rehabilitacją niepełnosprawnych
Podmioty polityki społecznej:
c) Ministerstwo Pracy i Polityki
Społecznej – sprawuje nadzór nad
ZUS, prowadzi politykę zatrudnienia i
płac, ubezpieczeń społecznych
d) Ministerstwo Edukacji
Narodowej
e) Ministerstwo Sprawiedliwości
(dział Sądów Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych)
Podmioty polityki społecznej:
• F) pozostałe podmioty realizujące PS:
• - zakłady pracy
• - ZUS, KRUS
• - policja (walka z patologiami)
• 3) podmioty nadzorujące sferę PS:
• - NIK (Najwyższa Izba Kontroli)
• - PIP (Państwowa Inspekcja Pracy)
• - PIS (Państwowa Inspekcja Sanitarna)
Wszystkie one kontrolują czy PS
prowadzona jest w sposób właściwy.
Podmioty polityki społecznej:
• 4) podmioty sądowe:
• - Trybunał Konstytucyjny
• - sądy powszechne
• Badają zgodność norm prawnych w
zakresie PS.
• II. Niepubliczne podmioty PS:
partie polityczne – będące przy władzy
związki zawodowe – stoją na straży
interesów socjalnych i ekonom.
pracowników
Podmioty polityki społecznej:
samorządy i izby (np. lekarskie,
adwokackie) – działają w interesie
jednej konkretnej grupy zawodowej
niepubliczne zakłady pracy
organizacje i stowarzyszenia
społeczne działające na zasadzie
wolontariatu
Kościół
spółdzielczość
Zabezpieczenia społeczne
(ZS):
• - to
system świadczeń
, do którego
obywatele mają prawo lub z których
mają możliwość korzystania w
okolicznościach i na warunkach
określonych odpowiednimi
przepisami.
• W węższy znaczeniu:
• - to
zabezpieczenie materialne
osób, które w zasadzie bez własnej
winy nie posiadają wystarczających
źródeł utrzymania, albo nie posiadają
ich wcale.
Zabezpieczenia
społeczne:
• - to
przedsięwzięcie publiczne
podejmowane dla zagwarantowania
odpowiedniego poziomu życia
członków danego społeczeństwa w
razie zaistnienia typowych zdarzeń
losowych tzw.
ryzyk socjalnych
.
• Celem jest :
• - kompensata utraconych dochodów lub
zaspokojenie podstawowych potrzeb na
co najmniej minimalnym poziomie.
Zabezpieczenia
społeczne:
• Wg Trybunału Konstytucyjnego :
• - obywatel ma prawo do
zabezpieczenia społecznego w razie
niezdolności do pracy ze względu na
chorobę lub inwalidztwo oraz po
osiągnięciu wieku emerytalnego.
Zakres i formy określa ustawa.
• - obywatel pozostający bez pracy nie z
własnej woli i nie mający innych
środków utrzymania, ma prawo do ZS,
którego zakres i formę określa ustawa.
Zabezpieczenia
społeczne:
• Historia:
• 1918 r. - Dekret o zabezpieczeniu
społecznym – Rada Komisarzy Ludowych
(ZSRR)
• 1935 r. – Social Security Act – ustawa z USA
• 1948 r. – Powszechna Deklaracja Praw
Człowieka, art. 22:
• „Każdy człowiek ma jako członek
społeczeństwa prawo do zabezpieczenia
społecznego”
Zabezpieczenia
społeczne:
Zabezpieczenia społeczne:
• Wyróżnia się trzy
formy
zabezpieczenia społecznego:
• 1.
ubezpieczeniową
• 2.
zaopatrzeniową
• 3.
opiekuńczą (pomocową)
Formy zabezpieczenia
społecznego:
• 1.
ubezpieczeniowa
– gdy jest
opłacana składka na rzecz instytucji
ubezpieczeniowej, stanowiąca
podstawę pokrywania
świadczenia (model niemiecki
wprowadzony przez Bismarcka);
Formy zabezpieczenia
społecznego:
• 2.
zaopatrzeniowa
– gdy występują
uprawnienia do świadczeń ze strony
państwa, ale bez opłacania
składek (model angielski
wprowadzony przez Beveridge’a –
wcześniej wprowadzony w Danii);
Formy zabezpieczenia
społecznego:
3.
opiekuńcza (pomocowa)
–
udzielane świadczenia mają charakter
uznaniowy, a warunkiem ich
przyznania jest
wystąpienie
określonej
potrzeby
.
- pomoc dostosowana jest do
indywidualnej sytuacji jednostki
- system dotyczy całej ludności,
- świadczenia są finansowane
najczęściej ze źródeł publicznych.
Zabezpieczenia społeczne:
• Forma
pomocowa
może nastąpić ze
środków:
• - budżetowych państwa,
• - samorządu terytorialnego,
• - fundacji,
• - organizacji wyznaniowej,
• - organizacji społecznej,
• - środków zakładu pracy,
• - ofiarności społeczeństwa.
Zabezpieczenia społeczne:
• W formie
ubezpieczeniowej
–
zatrudnieni i pracodawcy są
zobowiązani do płacenia składek na
rzecz funduszu emerytalnego:
kapitałowego
– powstającego z
kapitalizowania składek a wypłaty
są uzależnione od jego wielkości
i wartości;
Zabezpieczenia społeczne:
repartycyjnego
– jego wielkość zależy
od wartości składek płaconych przez
aktualnie pracujących i
pracodawców; jest to
umowa
międzygeneracyjna
mówiąca, że
aktualnie pracujący część swoich
wynagrodzeń (określoną ustawowo)
przeznaczają na wypłatę emerytur dla
osób już niepracujących (licząc, że w
przyszłości też będą beneficjentami
systemu);
Zabezpieczenia społeczne:
• W formie
zaopatrzeniowej
–
świadczenia są finansowane przez
państwo z podatków powszechnych
ludziom spełniającym określone
kryteria (wieku, stażu pracy);
• Forma ta, ze względu na stosunkowo
niski poziom świadczeń, występuje
częściej w powiązaniu z dobrowolnymi
ubezpieczeniami prywatnymi aniżeli
forma ubezpieczeniowa.
Zabezpieczenia społeczne:
Zabezpieczenia społeczne:
• Systemy zabezpieczenia
społecznego (ubezpieczeniowy,
zaopatrzeniowy, pomocowy)
występujące w poszczególnych
państwach, stanowią kombinację
różnych form.
• W większości krajów forma
pomocowa uzupełnia obecnie system
ubezpieczeniowy i zaopatrzeniowy.
System emerytalny w
Polsce:
Połączenie systemu repartycyjnego
(I filar) z systemem kapitałowym
(II i III filar) sprawiają że obecnie w
naszym kraju obowiązuje
system
emerytalny mieszany.
Uwaga:
Szacuje się, że
bez III filaru nasza
emerytura będzie stanowiła zaledwie
ok. 1/3 aktualnego wynagrodzenia!.
Zabezpieczenia społeczne:
• Obecnie Bank Światowy promuje
model zabezpieczenia na starość
łączący formy
ubezpieczenia
kapitałowego
z systemem
zaopatrzeniowym
.
• Taki właśnie model został pod koniec
lat dziewięćdziesiątych przyjęty w
Polsce.
Zabezpieczenia społeczne:
• Powszechny system emerytalny
to
sposób gromadzenia środków w
okresie naszej pracy na czas
starości, kiedy to nie ma już
dochodów z pracy.
• Powinien on zapewnić pracownikowi
godziwe
życie w czasie, gdy nie
może już, z racji wieku, wykonywać
pracy zarobkowej.
Stary system finansowania ZUS –
system repartycyjny
emeryci
płacący składki
ZUS
Obecny system ubezpieczenia
społecznego w Polsce:
Z
U
S
O
F
E
Z
a
b
e
zp
ie
cz
e
n
ie
in
d
y
w
id
u
a
ln
e
EMERYTURA
Obecny system ubezpieczenia
społecznego w Polsce:
Obecny system emerytalny:
emeryci
płacący składki
7,3 %
12,22 %
19,52 %
ZUS
ubezpieczenia
emerytalne
pozostałe
ubezpieczenia
społeczne
świadczeniobiorcy
16,35-
19,5%
Liczba ludności
Efektywność systemu repartycyjnego
(pokoleniowego).
Pracując
y
Emery
ci
1
5
2
3
3
2
System ubezpieczenia
społecznego w Polsce:
• w epoce brązu i żelaza -18 lat;
• na początku naszej ery - 22 lata;
• 1800 r. - 35 lat (w krajach
rozwiniętych);
• w 1900 r. - 50 lat;
• obecnie - 75 lat .
Najkrócej żyją obecnie mieszkańcy
Afryki, gdzie
w większości krajów przeciętna
długość życia wynosi 40 - 50 lat.
Współczynnik dzietności
kobiet:
W 2005 r. na jedną kobietę przypadało tylko 1,24
dziecka!
Wiek rodzących
kobiet:
Średnia długość życia w
Polsce
Liczba ludności według wieku
2002 r.
wiek emerytalny
Liczba ludności według wieku
2010 r.
0
500000 1000000 1500000 2000000 2500000 3000000 3500000
0- 4
15-19
30-34
45-49
60-64
75-79
90-94
wiek emerytalny
Liczba ludności według wieku
2020 r.
0
500000 1000000 1500000 2000000 2500000 3000000 3500000
0- 4
15-19
30-34
45-49
60-64
75-79
90-94
wiek emerytalny
Liczba ludności według wieku
2030 r.
0
500000 1000000 1500000 2000000 2500000 3000000 3500000
0- 4
15-19
30-34
45-49
60-64
75-79
90-94
wiek emerytalny
System ubezpieczenia
społecznego w Polsce:
• Wysokość płaconej obowiązkowo
składki, jak i uzyskiwanych
świadczeń, jest limitowana przez
państwo – co ma skłonić osoby o
wyższych dochodach do lokowania
oszczędności w systemach
ubezpieczeń prywatnych.
Zabezpieczenie społeczne w
EU:
• W EU eksponuje się jako inicjatorów
tworzących system
zabezpieczenia społecznego:
• a) państwo
• b) zakład pracy
• c) gospodarstwo domowe
Zabezpieczenie społeczne w
EU:
Wariant ubezpieczeniowy
preferowany przez EU (za T.
Szumliczem):
• część bazowa
– publiczne
zabezpieczenie emerytalne w którym
uczestniczą przymusowo wszystkie
osoby aktywne zawodowo
• drugi filar
– dodatkowe zakładowe
ubezpieczenia emerytalne
• trzeci filar
– indywidualne
zabezpieczenie emerytalne
Zabezpieczenie społeczne w
EU:
• Największe problemy przeżywają w
EU te kraje w których dominuje system
ubezpieczeniowy repartycyjny
(Niemcy, Włochy, Grecja, Hiszpania).
Zainicjowane w tych krajach reformy
polegają na:
• podwyższeniu wieku emerytalnego
• zmniejszeniu przeliczników
rewaloryzacyjnych
• zachęcaniu do rozbudowy systemów
dodatkowych