WODY POWIERZCHNIOWE W
POLSCE
Wody powierzchniowe
Obecność wód powierzchniowych na danym obszarze
uzależniona jest od:
Warunków klimatycznych
Rzeźby terenu
Wielkości opadów atmosferycznych
Temperatury powietrza
Do wód powierzchniowych Polski zaliczamy
:
Morze Bałtyckie ( część wód wewnętrznych)
Rzeki
Jeziora
Stawy
Bagna i mokradła
Sztuczne zbiorniki i kanały
Rzeki
Teren Polski, biorąc pod uwagę uwarunkowania hydrograficzne, leży w
zlewisku trzech mórz:
Morza Bałtyckiego – 99,8%, w tym:
dorzecze Wisły – 55,7%;
dorzecze Odry – 33,9%;
rzeki pobrzeża bałtyckiego – 9,3%;
dorzecze Niemna – 0,8%;
Morza Czarnego 0,2%:
dorzecze Dunaju (Orawa)
dorzecze Dniestru;
Morza Północnego:
dorzecze Łaby (Izera, Orlica)
Zlewisko
to - obszar lądowy, z którego wszystkie wody powierzchniowe i
podziemne spływają do jednego morza, oceanu bądź też innego zbiornika
wodnego.
Obszary źródliskowe
• Większość polskich rzek ma swoje źródła w trzech regionach kraju, nazywanych
obszarami źródliskowymi. Są to:
• Karpaty i Sudety – gdzie początek biorą Wisła i Odra oraz większość ich górskich
dopływów;
• Wyżyny – gdzie znajdują się źródła dużych dopływów Wisły i Odry, np. Warta,
Pilica,
Nida, Wieprz
• Pojezierze Pomorskie i Pojezierze Mazurskie – skąd wypływają rzeki wpadające
bezpośrednio do morza lub będące dopływami dolnych odcinków Wisły i Odry. Są
to m.in. Łeba, Pasłęka, Słupia
Ze stoków Baraniej Góry wypływają
źródła Białej i Czarnej Wisełki -
potoków dających początek
największej polskiej rzece - Wiśle.
Dział wodny
obszar wododzielny, granica oddzielająca sąsiadujące ze sobą dorzecza
Działem głównym nazywa się granicę pomiędzy zlewiskami dwóch mórz, działem I
rzędu - granicę pomiędzy dorzeczami rzek głównych, natomiast dorzecza dopływów
rzek głównych rozdziela dział II rzędu itd.
Główne działy wodne oddzielają dorzecza Wisły i Odry oraz rzek, które płyną
bezpośrednio do Morza Bałtyckiego. Stosunkowo łatwo wyznaczyć jest dział wód na
obszarach pofałdowanych, w górach i na wyżynach, gdzie prowadzi się go wzdłuż linii
grzbietu wypukłości terenu, przez jego szczyt oraz przez przełęcze pomiędzy nim a
sąsiednimi szczytami ( W Sudetach i Karpatach – oddziela dorzecza Odry i Wisły od
dorzeczy Łaby, Dunaju i Dniestru.) Natomiast na terenach nizinnych jego dokładne
wyznaczenie jest o wiele trudniejsze.
Dorzecze
-
zlewnia danej rzeki
, czyli cały obszar, z którego wody powierzchniowe
spływają do określonej rzeki lub jej dopływów. Granicą dorzecza jest dział wodny.
Terytorium Polski należy do dorzeczy:
Wisły
Odry
Rzek pobrzeża Bałtyku
Niemna
Łaby
Dniestru
Dunaju
Specyficzną cecha dorzeczy Odry i Wisły jest ich asymetria. Prawe dorzecza obu rzek
są znacznie większe od lewych.
Stosunek dorzecza lewego do prawego dla Wisły
wynosi 27:73
a
dla Odry 30: 70
. Prawe dopływy rzek są zatem dłuższe niż lewe.
Główną przyczyną jest nachylenie terenu z południa na północ i ze wschodu na
zachód.
Dorzecza i zlewiska rzek Polski
Dorzecze
Dunaju
Dorzecze
Dniestru
dorzecze
Łaby
Dorzecze
Wisły
Dorzecze
Odry
Dorzecze
rzek
pobrzeża
Bałtyku
Dorzecze
Niemna
Zlewisko M.
Czarnego
Zlewisko M.
Północnego
Zlewisko M.
Bałtyckiego
Działy
wodne
Ustrój rzek
Ustrój (reżim) rzeczny
- sposób w jaki kształtuje się przepływ rzeki w ciągu
roku. Przede wszystkim zależy on od źródeł zasilania (deszcz, śnieg,
lodowiec górski) oraz od wahań stanu wód w ciągu roku.
Rzeki polskie maja ustrój śnieżno – deszczowy.
Oznacza to, że są
zasilane głównie przez opady deszczu i topniejące śniegi. Najwyższe stany
wód występują na wiosnę i w lecie
Maksimum wiosenne związane z topnieniem śniegu zaznacza się zwłaszcza
w karpackich i sudeckich dopływach Wisły i Odry.
Letnie wezbrania rzek spowodowane ulewnymi deszczami w lipcu i sierpniu,
które zwiększają poziom wody w korycie. Powodują one szybki przybór wody,
głównie w rzekach górskich, i lokalne powodzie. Jeżeli opady trwają kilka dni
i są intensywne mogą spowodować powodzie o znacznym zasięgu, stwarzając
duże niebezpieczeństwo.
W zimie lokalne powodzie zdarzają się w strefie wybrzeża Morza
Bałtyckiego. Powodują je silne wiatry północne spiętrzające wodę morską u
ujścia rzek i uniemożliwiające jej swobodny odpływ. Zjawisko to nazywamy
cofką.
Najniższe stany wód w rzekach Polski występują pod koniec lata i na
początku jesieni oraz w zimie, gdy część wody jest retencjonowana w postaci
śniegu i lodu. We wschodniej części kraju trwa najdłużej – do 80 dni, w
części zachodniej i północno zachodniej – najkrócej -10-20 dni.
Sieć hydrograficzna Polski
Najdłuższe rzeki w Polsce:
•
Wisła
(długość 1049 km, powierzchnia dorzecza 194 425 km2, a średni przepływ wody
to 1020 m3/s)
•
Odra
(długość 854 km (742 km w Polsce) dorzecze 118 861 km2, średni przepływ wody
560 m3/s)
•
Warta
(długość 808 km, dorzecze 54 529 km2, średni przepływ wody 215,0 m3/s)
•
Bug
(długość 772 km (w tym w Polsce 587 km) dorzecze 39 420 km2, średni przepływ
wody 155 m3/s)
•
Narew
(długość 484 km ( 448 km w Polsce) dorzecze 75 175 km2, średni przepływ
wody to 318 m3/s)
•
San
(długość 443 km, dorzecze 16 861 km2, średni przepływ wody to 125 m3/s)
•
Noteć
(długość 388 km, dorzecze 17 330 km2, średni przepływ wody to 76,6 m3/s)
pozostałe duże rzeki Polski to: Pilica, Biebrza, Bzura, Nysa Kłodzka, Prosna.
Jeziora naturalne o największej powierzchni w
Polsce to:
Śniardwy
(typ morenowy, zajmuje powierzchnie 113,8
km2, ma głębokość 23,4 metry)
Mamry
(powierzchnia 104,4 km2, głębokość
43,8metrów)
Łebsko
(powierzchnia 71,4 km2, jezioro przybrzeżne,
głębokość 6,3 metry)
Dąbie
(powierzchnia 56,0 km2, deltowe, głębokość
4,2 metry)
Jeziora najgłębsze w Polsce to:
Hańcza
(głębokość 108,5 metry, rynnowe)
Drawsko
(województwo zachodniopomorskie,
głębokość 79,9 metry, rynnowe)
Wielki Staw
(głębokość 79,3 metry, cyrkowe)
Czarny Staw
(głębokość 76,4 metry, cyrkowe)
Wigry
(województwo podlaskie, głębokość 73 metry,
rynnowe)
Jeziora
W Polsce znajduje się kilkadziesiąt tysięcy jezior, z których 9300 ma
powierzchnię powyżej 1 ha.. Większość jezior występuje na obszarze
ostatniego zlodowacenia.
Z geologicznego punktu widzenia jeziora są formami krótkotrwałymi i
najczęściej świadczą o młodości krajobrazu, w którym występują.
Większość polskich jezior liczy kilka tysięcy lat, tylko nieliczne są nico starsze,
np. tatrzańskie jeziora cyrkowe powstałe 10-12 tyś lat temu.
W Polsce jeziora zajmują obszar zaledwie 3200 km
2
co stanowi ok. 1%
powierzchni kraju.
Występowanie jezior w Polsce jest jest nierównomierne. Najwięcej jest jezior
na północy kraju, głównie na pojezierzach. Na południu, od zasięgu
zlodowacenia Wisły jeziora są nieliczne i zróżnicowane pod względem
pochodzenia.
Genetyczne typy jezior w Polsce
Pochodzen
ie i typ
jezior
Przykłady jezior
Geneza misy jeziornej
Charakterystyczne
cechy jeziora
Przybrzeżne
Wicko, Sarbsko,
Bukowo, Łebsko,
Jamno
Odcięcie mierzeją zatoki morskiej
• płaskie, przeważnie
zabagnione brzegi
• od morza oddzielone
mierzeją
Deltowe
Dąbie, Druzno
Odcięcie osadami rzecznymi części
zalewu
• płaskie i zabagnione
brzegi
• płytkie
• znacznie zarośnięta
misa jeziorna
Zakolowe
Czarniakowskie,
Bużysko
Odcięcie zakola rzeki
• kształt wydłużony,
przypominający zakole
rzeki
• zabagnione brzegi
• wąskie i płytkie
Wydmowe
Głównie w
puszczach
Kampinowskiej i
Noteckiej oraz na
Roztoczu m.in.
Orzełek, Moczydło
Wypełnienie wodą śródwydmowego
zagłębienia (zazwyczaj misy
deflacyjnej), w którym
nieprzepuszczalne podłoże znajduje
się niezbyt głęboko i jest przykryte
warstwą piasku
•Kształt owalny lub
wydłużony
• zabagnione i
zatorfione brzegi
• płytkie
• zasilane głównie
opadami, okresowo
wysychające
Krasowe
Na Równinie
Łęczycko –
Włodawskiej, m.in.
Krasne, Białe oraz w
okolicach Buska-
Zdroju
Rozpuszczanie skał, głównie
wapienia i gipsów, i zapadanie się
podłoża
• kształt owalny lub
okrągły
• stosunkowo głębokie
poligenetycz
ne
Gardno
Działalność lądolodu w plejstocenie,
a następnie przeobrażenie wskutek
oddziaływania prądów morskich i
wiatru w holocenie
• kształt zróżnicowany,
przeważnie wydłużony
• stosunkowo płytkie
•Otoczone wydmami
Największym jeziorem w Polsce jest jezioro Śniardwy – powierzchnia 113,8 km
2
Najgłębszym jeziorem w Polsce
jest Hańcza – max głębokość
108,5 m
Śniardwy - Warnołty
Hańcza
Bagna i mokradła
Bagna i mokradła to obszary stale podmokłe znajdujące się w miejscach
utrudnionego odpływu wód opadowych lub wysokiego poziomu wód
gruntowych. Porośnięte przez roślinność przystosowaną do specyficznych
warunków związanych z dużym nawilgoceniem.
Obszary te zajmują 8% powierzchni kraju.
W większości przypadków bagna są jednocześnie torfowiskami.
Największe zespoły torfowisk występują w dolinach Narwi i Biebrzy oraz
na Polesiu Zachodnim. Silnie zabagnione są dna pradolin, szerokie doliny
rzeczne, delty Wisły i Odry. Ze względu na sposób zasilania w wodę
torfowiska dzielimy na:
wysokie – zasilane wyłącznie wodami opadowymi, występujące na
działach wodnych, płaskich wierzchowinach i obszarach zbudowanych ze
skał nieprzepuszczalnych;
niskie – zasilane wodami gruntowymi, spotykane w szerokich dolinach
rzek oraz w miejscach zanikłych jezior.
Bagna
Biebrzańskie
Sztuczne zbiorniki
Zbiornik antropogeniczny
( zalew) - zbiornik utworzony
w wyniku działalności
człowieka. Powstają na rzekach,
przede wszystkich górskich
wskutek wybudowania zapory.
Do najczęściej spotykanych
należą funkcje: przyrodnicze,
krajobrazowe,
przeciwpowodziowe,
hodowlane, zaopatrzenia w
wodę (do celów komunalnych,
rolniczych, przemysłowych),
energetyczne, turystyczno-
rekreacyjne, przeciwpożarowe,
militarne, obronne.
W Polsce istnieje ok. 100
sztucznych zbiorników wodnych
o pojemności powyżej 1 hm³
Zbiornik Czorsztyński
Największe sztuczne zbiorniki wodne w
Polsce
Nazwa
zbiornika
Rzeka,
na
której
powsta
ł
Funkcje
Powierzc
hnia
[w km
2
]
Pojemno
ść
maksym
alna
[w mln
m
3
]
Rok
ukończe
nia
Włocławski
Wisła
Energetyczna,transp
ortow, rekreacyjna
70,4
408,0
1970
Jeziorsko
Warta
Retencyjna,
rekreacyjna
42,3
202,8
1990
Siemianowski
Narew
Zaopatrzenie w wodę
ludności, rekreacyjna
32,5
79,5
1991
Goczałkowski
Wisła
Retencyjna,
zaopatrzenie w wodę
ludności
32,0
165,6
1956
Zegrzyński
Narew
Energetyczna,
transportowa,
rekreacyjna
30,3
94,3
1963
Soliński
San
Energetyczna,
transportowa,
rekreacyjna
21,2
472,0
1968
Turawski
Mała Panew
Transportowa,
retencyjna
20,8
107,6
1938
Nyski
Nysa
Kłodzka
transportowa,
rekreacyjna,
energetyczna,
retencyjna
20,4
123,4
1971
Otmuchowski
Nysa
Kłodzka
Transportowa,
retencyjna
19,8
130,5
1933
Sulejowski
Pilica
retencyjna,
rekreacyjna,
zaopatrzenie ludności
w wodę
19,8
88,1
1974
Kanały wodne
Kanał wodny
– sztuczny ciek wodny, fragment drogi wodnej, którego
celem jest połączenie istniejących naturalnych dróg wodnych.
Kanał wodny łączący rzeki i jeziora to kanał żeglugi śródlądowej. Gęsta
sieć rzeczna i przecinające je kanały tworzą śródlądowe szlaki wodne.
Najkorzystniejsze jest budowanie kanałów w miejscach, gdzie dział wód
jest stosunkowo niski, a żeglowne odcinki wód zbliżają się do siebie na
małą odległość. Do pokonywania różnic poziomów wody wynikających z
ukształtowania terenu służą śluzy lub pochylnie.
Wśród funkcji kanałów można wymienić m.in. Melioracyjne, przemysłowe,
energetyczne, rekreacyjne i turystyczne.
Kanał Gliwicki
Rodzaj i znaczenie gospodarcze kanałów
Kanał
Połączenie
Rodzaj
kanału
Znaczenie gospodarcze
Augustowski
Czarna Hańcza -
Biebrza
żeglowny
Turystyczny szlak wodny, spław
drewna
Bydgoski
Brda-Noteć
żeglowny
Transport surowców mineralnych,
regulowanie stanów wody w
rzekach
Elbląski
Jez. Drwęckie – Jez.
Drużno
żeglowny
Turystyczny szlak wodny
Gliwicki
Kłodnica-Odra
żeglowny
Transport węgla i surowców
mineralnych
Łączański
Wisła-Wisła
żeglowny
Usprawnia żeglugę
Notecki
Noteć-Kanał Bydgoski
żeglowny
Regulacja stanów wody w k.
Bydgoskim, turystyczny szlak
wodny, transport
Obry i
Mosiński
Warta- Obra -Odra
melioracyj
ny
Regulacja stanów wody w dolinie
środkowej Odry, turystyczny szlak
wodny
Ślesiński
Jez. Gopło - Warta
żeglowny
Transport, turystyczny szlak wodny
Wieprz-
Krzna
Wieprz - Krzna
melioracyj
ny
Regulacja stosunków wodnych na
Polesiu Lubelskim
Żerański
Narew -Wisła
żeglowny
Transport, turystyczny szlak wodny