FIZJOLOGIA

PROCESÓW

TRAWIENIA

TRAWIENIE

Hydrolizę enzymatyczną
wielkocząsteczkowych
substancji pokarmowych na
substancje drobnocząsteczkowe,
przyswajalne przez organizm i
wchłaniane przez błony
komórkowe, nazywamy
trawieniem.

ENZYMY
AMYLOLITYCZNE

POLISACHARYDY MONOSACHARYDY

ENZYMY
PROTEOLITYCZNE

BIAŁKA AMINOKWASY

ENZYMY
LIPOLITYCZNE

TŁUSZCZE GLICEROL +

WOLNE

KWASY

TŁUSZCZOWE

TRAWIENIE

WĘGLOWODANÓW

Węglowodany trawione są przez
ENZYMY AMYLOLITYCZNE, które w
środowisku obojętnym (jama ustna) i
lekko zasadowym (jelito cienkie)
hydrolizują wiązania glikozydowe.
Produktami działania amylaz:
ślinowej i trzustkowej są
oligosacharydy i disacharydy, a
disacharydaz – monosacharydy.

TRAWIENIE BIAŁEK

Trawienie białek jest procesem
skomplikowanym z racji dużych
rozmiarów cząsteczek i złożoności
budowy chemicznej tych związków.
Wiązania peptydowe są
rozszczepiane przez ENZYMY
PROTEOLITYCZNE.

HCl

PEPSYNOGEN PEPSYNA

Enterokinaza
jelitowa

TRYPSYNOGEN

TRYPSYNA

Trypsyna

CHYMOTRYPSYNOGEN

CHYMOTRYPSYNA

PODPUSZCZKA

(RENNINA, CHYMOZYNA)

To enzym trawienny, który znajduje się w dużych

ilościach w śluzówce żołądka cielęcego. Jest ona

wykorzystywana w mleczarstwie do produkcji

serów podpuszczkowych. Istnieją także

podpuszczki roślinne, znajdujące się w niektórych

sokach i tkankach roślin oraz grzybów. Od czasów

antycznych powszechnie znaną substancją

wywołującą proces ścinania mleka jest sok figowy.

Obecnie w użyciu znajdują się także podpuszczki

syntetyczne.

Podpuszczka występuje również w żołądku

człowieka, ale jedynie w okresie niemowlęcym,

zanika u dzieci około trzeciego roku życia -

powoduje denaturację białka z mleka matki.

Katalizuje rozkład rozpuszczalnego kazeinianu

wapnia do nierozpuszczalnego parakazeinianu

(twaróg), który jest następnie trawiony pepsyną.

TRAWIENIE TŁUSZCZÓW

Trawiennie tłuszczów zachodzi w dwunastnicy

i jelicie cienkim. Tłuszcze nie rozpuszczają się
w wodzie. ENZYMY LIPOLITYCZNE
rozpuszczają się w wodzie, ale nie
rozpuszczają się w tłuszczach i dlatego
działają jedynie na powierzchni lipidów. W
zwiększeniu powierzchni dostępnej dla
enzymów uczestniczy żółć. Rezerwuarem żółci
jest pęcherzyk żółciowy, skąd jest ona
uwalniana do dwunastnicy
w miarę zapotrzebowania.