SPOŁECZNY OBIEG

SPOŁECZNY OBIEG

INFORMACJI

INFORMACJI



Zdecydowana

większość

aktywności

komunikacyjnej ludzi odbywa się w ich
miejscach

pracy

lub

nauki,

czyli

w

organizacjach.



Organizacje mają głównie strukturę

hierarchiczną, a co za tym idzie, sposoby

inicjowania tak zwanej komunikacji

formalnej (procesy porozumiewania się w

strukturach zorganizowanych) można

przedstawić za pomocą trzech schematów.

1

. KOMUNIKACJA PIONOWA „W

. KOMUNIKACJA PIONOWA „W

DÓŁ”

DÓŁ”

Zwierzchnik

Zwierzchnik

Podwładny

Podwładny



Komunikacja o kierunku góra – dół
dotyczy

przede

wszystkim

wiadomości

skierowanych przez przełożonych do swoich
podwładnych.



Może dotyczyć dwóch osób, np. polecenie
szefa, ażeby dana osoba posegregowała
faktury

lub

przechodzić

przez

kilka

odrębnych szczebli, np. ogólna dyrektywa w
sprawie nowej strategii organizacji.



Innym

dobitnym

przykładem

komunikacji formalnej w kierunku
„góra – dół” jest wydawanie rozkazów
w wojsku.

2. KOMUNIKACJA PIONOWA „ W

2. KOMUNIKACJA PIONOWA „ W

GÓRĘ”

GÓRĘ”

Zwierzchnik

Zwierzchnik

Podwładny

Podwładny



Komunikacja o kierunku dół - góra dotyczy
informacji przekazywanych przez podwładnych
swoim

bezpośrednim

lub

pośrednim

przełożonym.



Do

najbardziej

typowych

informacji

przekazywanych tą drogą należą raporty,
sprawozdania lub propozycje usprawnień oraz
sugestie i opinie o trudnościach albo prośby i
skargi.

3. KOMUNIKACJA POZIOMA

3. KOMUNIKACJA POZIOMA

PRACOWNICY RÓWNORZĘDNI

PRACOWNICY RÓWNORZĘDNI

A B

A B



W komunikacji poziomej przepływ
informacji

odbywa

się

pomiędzy

pracownikami tego samego szczebla, między
pracownikami określonych grup w firmie.



Formalne kontakty między pracownikami w
ramach komunikacji poziomej dają okazję do
nawiązywania kontaktów koleżeńskich o
charakterze nieformalnym.



Pojęciem przeciwstawnym do komunikacji
formalnej

jest

pojęcie

komunikacji

nieformalnej.



Najczęściej przyjmuje ona postać poziomego
obiegu

i

dotyczy

przede

wszystkim

porozumiewania się w kontaktach koleżeńskich,
przyjacielskich czy sąsiedzkich.



Dotyczy ona wymiany informacji pomiędzy
pracownikami tego samego szczebla, a w
każdym razie ten obieg pomija zupełnie
hierarchiczne zasady podporządkowania.



Nieformalny obieg
komunikacji służy nie
tylko efektywniejszemu
wykonywaniu zadań,
ale również przyczynia
się do powstawania i
podtrzymywania więzi
interpersonalnych
pomiędzy
pracownikami, które
dają im oparcie
społeczne i
emocjonalne.



Przydatność komunikacji nieformalnej w życiu
społecznym wynika przede wszystkim z tego,
że jest ona szybsza, zawiera więcej informacji
niż komunikacja formalna i odbywa się w
sposób bezpośredni – twarzą w twarz.



Wielość schematów komunikacji nieformalnej
powoduje, że nie da się uogólnić w sposób
tak prosty jak było w przypadku komunikacji
formalnej.



Nieformalne sieci komunikacji nazywane są
przez Amerykanów winoroślą, gdyż mogą być
tak splątane i rozgałęzione jak ta roślina.



W związku z tym, informacje przekazywane z
ust do ust mogą „po drodze” ulegać pewnym
zniekształceniom.

Oto

niektóre

rodzaje

Oto

niektóre

rodzaje

zniekształceń:

zniekształceń:



niwelacja –

niwelacja – relacja staje się „uszczuplona”, z
każdym kolejnym przekazem ubywa w niej
szczegółów



zaostrzenie –

zaostrzenie – wyolbrzymienie elementów,
które utrzymały się w przekazie



asymilacja –

asymilacja – dostosowanie relacji do tego, co
jest znane i zrozumiałe odbiorcom poprzez
nadawanie niezrozumiałym elementom własnej
uproszczonej interpretacji oraz wprowadzanie
nowych elementów



przekręcanie –

przekręcanie – zmianom ulegają liczby, nazwy
własne, kolejność relacjonowanych zdarzeń