Bez tytułu slajdu

1.1

Podstawowe definicje

TEREN POŻARU

– to obszar, na którym znajdują

się obiekty, pomieszczenia, lasy, uprawy palące się

oraz bezpośrednio i pośrednio zagrożone.

3-
prawe

wiatr

Rys.1 Elementy terenu pożaru

1.front (czoło) pożaru; 2.tył pożaru;

3.skrzydła pożaru; 4.oś pożaru

TEREN AKCJI

– to obszar obejmujący teren

pożaru oraz teren, na którym są prowadzone

działania.

Rys. 2 Elementy terenu akcji gaśniczej

1.punkt czerpania wody; 2.stanowisko odwodu

taktycznego; 3.stanowisko dowodzenia; 4.punkt pomocy

medycznej

Pozycja: A- wodna; B- wężowa; C- ogniowa

Teren
pożar
u

NATARCIE

– to podstawowy rodzaj działań

bojowych

mający na celu

zlikwidowanie pożaru.

- to podstawowa forma walki

z pożarem

polegająca na

bezpośrednim oddziaływaniu

środkami na obiekty, obszary zagrożone

pożarem,

OBRONA

to jedna z form działania

taktycznego

polegająca na

oddziaływaniu środkami na

obiekty,

obszary zagrożone

pożarem

- to

działanie, którego celem jest

niedopuszczenie do rozprzestrzeniania

się

pożaru i stworzenie

warunków do

natarcia

Natarcie

2.1

Cechy charakterystyczne

natarcia

Cechy charakterystyczne natarcia to:

duże tempo działań,

właściwa intensywność podawania

środka gaśniczego.

Natarcie obejmuje:

rozwinięcie sił i środków,

natarcie właściwe,

osiągnięcie celów.

Etapy natarcia to:

cel bliższy- lokalizacja,

cel dalszy- likwidacja pożaru.

2.2 Zmiana czasu gaszenia w zależności

od intensywności podawania środka

gaśniczego.

I=m

x s

-1

]

Wykres zmiany czasu gaszenia tekstolitu w

zależności od intensywności podawania wody

(wg Strusia i Lindnera).

2.3Warunki skuteczności natarcia

wysoka sprawność taktyczna i

techniczna zastępów,

dobór odpowiedniego sprzętu i środków

gaśniczych,

odpowiednie rozmieszczenie stanowisk

gaśniczych ( wewnątrz 10m, zewnątrz

20m),

dokładne określenie zadań dla

prądowników,

właściwy zamiar taktyczny.

2.4 Najważniejsze czynniki decydujące o

skuteczności natarcia

systematyczność działań ( nieprzerwane

podawanie środka gaśniczego),

dyscyplina prądowników ,współdziałanie

prądowników.

2.5 Czynniki decydujące o podjęciu

natarcia

Do nich możemy zaliczyć:

rozmiar pożaru,

ilość sił i środków będących przy

pożarze,

zasięg prądów gaśniczych,

rodzaj środka gaśniczego

2.6 Prowadzenie natarcia (możliwości)

Natarcie może być prowadzone:

na całą powierzchnię pożaru ( każdy

punkt powierzchni pożaru jest w zasięgu

prądów gaśniczych),

na całą objętość pomieszczenia

( polega na wypełnieniu pomieszczenia

środkiem gaśniczym; para wodna, gaz

obojętny, woda, piana),

na cały obwód pożaru lub jego część

( front, skrzydła, tył pożaru)

(prowadzimy działania w szyku

frontalnym- na front, oskrzydlającym-

na skrzydła, lub okrążającym).

2.7 Natarcie prowadzone z samochodu

będącego w ruchu.

Jest to specyficzny rodzaj natarcia.

Prowadzony jest w następujących

przypadkach:

cały obiekt jest objęty pożarem i brak

możliwości czegokolwiek uratowania,

ze względu na rozmiar pożaru i duże

ilości nagromadzonych materiałów

palnych,

duża powierzchnia pożaru przy

możliwości poruszania się pojazdu

( lasy).

2.8 Natarcie na ognisko pożaru

( określane przez P. P. Bielickiego

również jako działania skoncentrowane).

Stosuje się, gdy stopniowe wprowadzanie

sił i środków nie daje właściwych rezultatów. To

działanie organizujemy w dwóch etapach. W

pierwszym etapie gromadzimy siły i środki na

stanowiskach wyjściowych z równoczesnym

prowadzeniem działań obronnych lub

połączonych. Jest to najtrudniejszy etap.

W drugim etapie skoncentrowane,

zdecydowane i nieprzerwane natarcie

wszystkimi siłami i środkami.

2.9 Prowadzenie natarcia w wąskich

korytarzach i dużych przestrzeniach

wewnętrznych.

Otwierając drzwi do pomieszczeń należy pamiętać o zasadzie “

otwierania drzwi do zewnątrz i wewnątrz”. Należy spodziewać

się nagłego rozgorzenia przez pojawienie się ognia w górnej

części drzwi. Rozproszony prąd wody skierować pod sufit

( uwaga na pułapkę wodną). W wąskich korytarzach

zadymionych poruszać się przy ścianach, badać temperaturą

ścian. Strażacy( minimum 2-uch) winni być zabezpieczeni

przynajmniej w aparaty ochrony dróg oddechowych, przyłbica

zasłonięta. Dostosować intensywność podawania środka

gaśniczego do zaistniałej sytuacji. Rozproszony prąd wody

kierować od siebie do najdalszej części korytarza ale podawać

w kierunku sufitu. Powstająca para przytłumi pożar.

Systematycznie wygaszać palące się ściany i sufit, docierając

do ogniska pożaru. W przypadku pracy na drewnianych

stropach sprawdzać czy nie została naruszona (przepalona )

konstrukcja, a w przypadku występowania metalowych

systematycznie schładzać.

Pracując w dużych przestrzeniach wewnętrznych prowadzić

systematyczne oddymianie, stosować zwarte prądy wody,

nawet działka przy wysokich przestrzeniach( kościoły, hale,

teatry), gdyż rozproszone prądy wody nie osiągną palących się

konstrukcji sufitu czy stropu. Stosować drabiny i podnośniki.

Prowadzenie działań

3.1.

Prowadzenie bezpieczne linii

wężowych

Należy stosować i przestrzegać

następujących zasad:

linie wężowe prowadzić najkrótszą i

najdogodniejszą drogą,

kierunek rozwijania linii wężowych w

terenie płaskim przyjmować od pompy

do pożaru, a w przypadku dużych

wzniesień odwrotnie( nie jest to zasada,

należy ocenić tą sytuację),

położona linia wężowa nie powinna

mieć załamań i skręceń, układać

dużymi łukami,

położone linie na drodze

komunikacyjnej nie mogą przeszkadzać

innym użytkownikom (klatki schodowe,

korytarze),

przy ostrych krawędziach stosować

siodełka,

przez drogi prowadzić linie prostopadle

do jezdni i zabezpieczyć mostkami

przejazdowymi (ustawić znak lub strażaka;

zwijać tylko na poboczu drogi),

przez rowy stosować pomosty lub

podwieszać do drabin lub bosaków,

przez torowiska układać pod szynami lub

stosować zasadę rozdzielacza i zbieracza,

podanie lub zatrzymanie wody winno być

poprzedzone komunikatem (“linia główna

woda naprzód, I,II lub III linia woda

naprzód lub przez stój),

przy pionowych liniach należy stosować

podpinki,

rozdzielacz ustawiać jak najbliżej pożaru

( o miejscu decyduje dowódca).

Prowadzenie bezpieczne linii

wężowych

3.2.

Zajmowanie stanowisk

gaśniczych

Rozmieszczenie stanowisk gaśniczych,

zadania oraz środek gaśniczy jak

również zamiar taktyczny ustala

dowódca, natomiast technikę

podawania prądów gaśniczych ustala

prądownik, który uwzględnia zamiar

taktyczny i sytuację pożaru.

3.2.1

Miejsce pracy

prądownika

Miejsce to winno zapewniać:

dobrą widzialność strefy

spalania,

dobrą możliwość manewrowania

strumieniem środka gaśniczego,

nieprzerywalną pracę,

utrzymanie łączności

współdziałania,

możliwość wycofania stanowiska

w przypadku powstania

rozgorzenia.

3.2.2.

Organizacja stanowiska

gaśniczego

Powinno zapewniać:

likwidację pożaru,

obronę obszarów (obiektów)

zagrożonych,

zabezpieczenie prac

ratowniczych oraz dróg

ewakuacyjnych,

ochronę sąsiednich stanowisk

bojowych,

poprawę warunków

pracy(obniżenie temperatury,

oddymianie, itp.)

4.1

Rodzaje obrony

OBRONA BLIŻSZA

– to obrona

skierowana na

obiekty, pomieszczenia,

obszary zagrożone

bezpośrednio,

zadaniem jej jest

niedopuszczenie do

rozprzestrzenienia się pożaru

rozprzestrzenienia się pożaru.

OBRONA DALSZA

– to działania

skierowane na

obiekty,

pomieszczenia,

obszary zagrożone

pośrednio z

zadaniem

niedopuszczenia do

wytworzenia nowych ognisk

pożaru.

4.2.

Zadania obrony

Niedopuszczenia do zapalenia:



neutralizowanie wpływu

promieniowania cieplnego,

dobór właściwego środka

gaśniczego,

właściwa intensywność.



zastosowanie kurtyn wodnych,



zbijanie płomieni,



ochładzania gazów,



zamknięcie otworów,



ułożenie warstw izolacyjnych( piana,

środek zwilżający),



tworzenie przerw ogniowych

( wyburzenie, wycięcie drzew,

zerwanie warstwy gleby).

Likwidowanie zarzewi pożaru z

wydzielonych sił:



w pasie przyległym do frontu pożaru,



na tyłach pożaru (zwana czasami

osłoną).

4.3.

Zasady kierowania obroną

i kiedy ją prowadzimy:



obrona jest prowadzona na

głównych kierunkach

rozprzestrzeniania się pożaru,



obrona jest prowadzona na

obiektach o znacznej wartości

użytkowej, kulturowej i religijnej,



obrona często wspiera natarcie

poprawiając pracę innym

stanowiskom gaśniczym,



działania obronne towarzyszą

często działaniom ratowniczym, tj.

ochrona przejść przed

zadymieniem, nagrzewaniem czy

pojawieniem się płomieni.

4.4.

Praktyczne prowadzenie

obrony.

W praktyce stosuje się obronę

z natarciem i

uzależnione to działanie

jest od:



wytworzonej sytuacji pożarowej i

rozwoju pożaru



charakteru rozprzestrzeniania się

pożaru



warunków pogodowych



liczebności sił i środków

Działanie stanowisk w obronie



obrona bliższa – 20m



obrona dalsza – 30m

Wielkość obszaru bronionego

uzależniona jest od:



charakteru zabudowy



rozmiaru pożaru



siły i kierunku wiatru



nasilenia procesu spalania

Najczęściej stosujemy w obronie

środek gaśniczy:



rozproszone prądy wody



pianę gaśniczą



zwarty prąd gdy nie można podejść



przy pożarach lasów zrzuty środka

gaśniczego z samolotów

Działania połączone (dawniej

określano przez opóźnianie lub

obronę manewrową)

DZIAŁANIA POŁĄCZONE

- to forma działań

łączących

natarcie z obroną,

mające na celu

zmniejszenie

szybkości rozprzestrzeniania się

pożaru i obronę obiektów

położonych bezpośrednio

przy

froncie

pożaru.

Działania te polegają na:

tłumieniu płomieni, obniżaniu

temperatury ( działania na

froncie),

ochładzaniu materiałów przyległych

do strefy spalania (działania przed

frontem),

blokowanie otworów ( blokowanie

okien, drzwi, otworów

technologicznych).

Rys. Formy działań taktycznych przy pożarach

zewnętrznych

N. natarcie, Ob. obrona bliska, Od. obrona

dalsza, P. działania połączone, I.

linia natarcia, II. linia obrony bliskiej, III. linia

obrony dalszej

III

O
b

Rys. Formy działań taktycznych przy pożarach

wewnętrznych:

N. natarcie, Ob. obrona bliska, Od. obrona dalsza, P.

działania połączone.

Zasady zajmowania stanowisk

gaśniczych

Aby właściwie funkcjonowało stanowisko gaśnicze i

spełniało wymogi do jego działania należy:

wyszukanie ogniska pożaru poprzez

manewrowanie prądem gaśniczym,

zajęcie dogodnego stanowiska pozwalające na

obserwację strefy spalania i swobodne

posługiwanie się prądem gaśniczym,

uzyskać właściwą skuteczność gaśniczą,

prowadzić stałą obserwację sytuacji pożarowej

i dokonywać oceny skutków działania

przekazywać przełożonym informacje o

zmianach zachodzących na stanowisku

gaśniczym,

reagować na każdą zmianę zachodzącą w

sytuacji pożarowej

( nawet wycofać stanowisko),

kierować pracą swego pomocnika,

wykazywać własną inicjatywę w celu

osiągnięcia wyznaczonego celu ( lokalizacja i

likwidacja pożaru).

Działania wewnętrzne i

zewnętrzne

DZIAŁANIA WEWNĘTRZNE

– ten rodzaj

działań jest

prowadzony wewnątrz

obiektu. Bardzo

skuteczny

z uwagi na

możliwość

dotarcia do

ogniska pożaru.

DZIAŁANIA ZEWNĘTRZNE

– rodzaj działań

zewnętrznych czyli

stanowiska

gaśnicze są

zlokalizowane na zewnątrz obiektu

lub przed palącymi się

obszarami

( upraw, lasów,

itp. W przypadku

palących

się obiektów

prowadzi się te działania

gdy pożar

jest w II lub III fazie

rozwoju.

Również

prowadzi się te

działania w przypadku, gdy

jest

niemożliwe wejście do

obiektu. Są to

typowe i

charakterystyczne działania

przy pożarach przestrzennych.

Sposoby zabezpieczenia

ratowników pracujących na

stanowiskach gaśniczych

Do nich możemy zaliczyć:

praca w strefach zadymionych tylko w

aparatach ochrony dróg oddechowych,

przestrzegać czasu pracy w tych aparatach,

przestrzegać zasad pracy w obrębie

urządzeń elektrycznych będących pod

napięciem,

nie budować stanowisk gaśniczych we

wnętrzu obiektu i w bezpośrednim

sąsiedztwie grożących zawaleniem,

zajmując pracując na drabinie stanowiska

na miejscach grożących upadkiem z

wysokości należy właściwie zabezpieczyć się

o stałe i pewne elementy konstrukcyjne

obiektu,

Sposoby zabezpieczenia ratowników

pracujących na stanowiskach gaśniczych

pracując na drabinie prądownik

winien być zabezpieczony zatrzaśnikiem,

a linia wężowa podpinką,

operując prądami wody i piany należy

przestrzegać następujących zasad:

przyjmowanie stanowiska blisko

ognia oraz w przypadku wybuchu

wykorzystać wszelkie osłony i sprzęt

zabezpieczający przed działaniem

wysokiej temperatury,

kierować prądy w ten sposób, aby nie

dopuścić do zniszczenia elementów

konstrukcji budynku, które zniszczone

lub osłabione przez ogień mogłyby

spowodować zawalenie się obiektu lub

jego części,

Sposoby zabezpieczenia ratowników pracujących

na stanowiskach gaśniczych

nie operować zwartymi prądami w czasie

pożarów w aptekach, laboratoriach, składach

chemicznych i materiałów łatwo zapalnych

oraz tam, gdzie są zgromadzone większe ilości

substancji chemicznych w opakowaniach

szklanych,

nie używać zwartych prądów wody przy

pożarach pyłów i materiałów pylących oraz w

tych obiektach, gdzie substancje te mogą

wytwarzać powstawanie mieszanin

wybuchowych,

nie stosować zwartych prądów wody na

powierzchnie silnie rozgrzanych metali,

nie działać prądami na silnie rozgrzane

elementy konstrukcji budowlanych, które

bezpośrednio grożą zawaleniem,

nie wolno otwierać i zamykać gwałtownie

dopływu wody w liniach wężowych,

zabrania się gwałtownego zwiększania

ciśnienia wody w liniach wężowych,

w czasie stosowania agregatów,

samochodów lub stałych urządzeń z

proszkami gaśniczymi podczas pożarów

wewnętrznych należy używać izolacyjnego

sprzętu ochrony dróg oddechowych.

Sposoby zabezpieczenia ratowników pracujących

na stanowiskach gaśniczych

nie stosować prądów wody i piany do

gaszenia materiałów i surowców, które w

zetknięciu z wodą mogą wchodzić w

niebezpieczne reakcje chemiczne, jak np.

karbid, wapno niegaszone, sód oraz inne

metale lekkie i ich stopy.

Document Outline