Slajd 1

GEODEZYJNE OPRACOWANIE

PROJEKTU INWESTYCJI

Zadaniem geodezyjnego opracowania projektu inwestycji
jest jednoznaczne określenie położenia jego elementów
w układzie wyznaczonym przez punkty osnowy realizacyjnej.

Projekty inwestycji pod kątem ich geodezyjnego
opracowania możemy podzielić na dwie grupy:

- obejmujące zespoły obiektów

- plany zagospodarowania przestrzennego,
- plany realizacyjne osiedli mieszkaniowych,
- plany generalne zakładów przemysłowych,
- projekty szlaków komunikacyjnych.

- pojedynczych obiektów

- budynki,
- mosty wiadukty,

- wielkie maszyny.

OGÓLNY PLAN

ZAGOSPODAROWANI

A PRZESTRZENNEGO

SZCZEGÓŁOWY

PLAN

ZAGOSPODAROWANI

A PRZESTRZENNEGO

PLANY

REALIZACYJNE

OSIE ULIC

LINIE ROZGRANICZAJĄCE
TERENY O INNYM
PRZEZNACZENIU

LOKALIZACJA BUDYNKÓW

OSIE KONSTRUKCYJNE

SIECI

POLIGONOWE

OSIE ULIC SIATKA

REALIZACYJNA

OSNOWA

BUDOWLANO

-MONTAŻOWA

W geodezyjnym opracowaniu inwestycji należy ustalić
hierarchię elementów geometrycznych.

Analiza geometryczna projektu powinna obejmować;

- układ elementów głównych i podrzędnych,
- powiązania elementów projektowych z elementami

istniejącymi

- wymiary ustalone w projekcie i ich wzajemna zgodność,
- tolerancję wymiarów.

Z analizy powinny wynikać warunki:

- wzajemnej równoległości elementów,
- wzajemnej prostopadłości elementów,
- zachowania kątów,
- zachowania odległości,
- ustalone promienie krzywizny,
- normatywy budowlane (np. szerokość drogi).

W wyniku geodezyjnego opracowania projektu sporządza się
szkice dokumentacyjne, które powinny zawierać w szczególności:

- zanumerowane punkty i linie geodezyjnej osnowy

realizacyjnej,

- osie budowli lub osie elementów konstrukcyjnych oraz ich

oznaczenia,

- obrysy budowli, ich wymiary oraz ich oznaczenia,
- wszystkie elementy liniowe i kątowe potrzebne do

                 wyznaczenia budowli w nawiązaniu do osnowy
                 realizacyjnej oraz elementy służące do skontrolowania
                 prawidłowości wyznaczenia,

- ważniejsze obiekty oraz urządzenia istniejące w terenie

oraz odległości od nich do nowoprojektowanych budowli,

- robocze znaki wysokościowe i ich rzędne,
- rzędne, wysokości głównych punktów projektowanej

budowli,

- wykaz współrzędnych punktów osnowy realizacyjnej,

ewentualnie współrzędne zasadniczych punktów budowli,

Szkic realizacyjny sporządza się w skali 1:200 – 1:50.
Kolorem czarnym zaznacza się elementy istniejące,
a kolorem czerwonym elementy projektowane.

Układ "1992"

- utworzony w oparciu o jednostrefowe dla

obszaru Polski (w szerokim 10° pasie południkowym)
odwzorowanie Gaussa - Krügera elipsoidy GRS-80 z południkiem
osiowym (środkowym) Lo=19° i przy
założeniu skali długości na tym południku mo = 0.9993.

Współrzędne pełne w układzie 1992 oblicza się z formuł:
X

1992

= m

* X

- 5300000

1992

= m

* Y

+ 500000

współrzędne Gaussa-Krugera:
X

- względem obrazu równika

- względem obrazu południka środkowego

skala na południku osiowym: m

= 0.9993

Układ "1992" jest przeznaczony dla map w skalach 1: 10000
i mniejszych. Jest stosowany również w obliczeniach państwowych
osnów geodezyjnych

Układ "2000"

jest złożony z czterech stref, z których każda

powstała jako odwzorowanie Gaussa - Krügera elipsoidy GRS-80 w
pasie południkowym 3° ze skalą kurczenia na południku osiowym
każdej strefy mo = 0.999923. Dla kolejnych stref przyjęto
następujące południki osiowe: 15°, 18°, 21°, 24°. Powstałe układy
oznaczamy odpowiednio:
2000/15, 2000/18, 2000/21, 2000/24

Współrzędne pełne w układzie 2000 wyznacza się z zależności:
X

2000

= m

* X

2000

= m

* X

+ 500000 + c * 1000000

, Y

- współrzędne Gaussa-Krügera

= 0.999923

c = L

/ 3 - cecha strefy wynosząca dla kolejnych stref

odpowiednio: 5, 6 , 7, 8
L

- długość południka osiowego strefy w stopniach

Przyjęta skala na południku środkowym każdej strefy oznacza, że
zniekształcenia odwzorowawcze na tym południku wynoszą -7.7
cm/km. Na styku sąsiednich stref w obszarze Polski wynoszą one
maksymalnie ok. + 7 cm/km. Układ 2000 jest przeznaczony dla map
gospodarczych wielkoskalowych.