Rozwój Osobowości

Według Zygmunta Freuda

Rozwój psychoseksualny

Seksualność
pregenitalna

Seksualność

genitalna

Celem rozwoju psychoseksualnego jest skupienie

popędów płynących ze wszystkich źródeł pod

hegemonią genitalności i związanie ich z

rozmnażaniem.

Seksualność człowieka możemy podzielić na:

Seksualność pregenitalna

Obejmuje wszystkie fazy rozwoju
psychoseksualnego aż do okresu
latencji. Z definicji jest perwersyjna,
ponieważ wyklucza zaangażowanie
popędu w rozmnażanie. Wobec
seksualności dziecięcej Freud używał
określenia polimorficzna perwersyjność.

Fazy seksualności pregenitalnej



Faza narcyzmu pierwotnego



Faza oralna



Faza analna



Faza falliczna

Faza narcyzmu pierwotnego

Klasyczna wersja psychoanalizy zakłada,
że noworodek wszystkie popędy ma
skierowanie na siebie. Ten etap rozwoju
określa się jako narcyzm pierwotny. W
trakcie procesu zaspokajania potrzeb
dziecko kieruje swoje popędy na obiekt.

Faza oralna

Pierwszym obiektem jest pierś matki. Etap, w
którym dziecko czerpie satysfakcję z zaspokajania
popędów pochodzących z sfer oralnych (warg, gardła,
przełyku) zwie się fazą oralną. Według Freuda w tej fazie
nie ma jeszcze opozycji aktywność – pasywność. W
stosunku do popędu dziecko jest jedynie pasywne. Karl
Abraham wprowadził natomiast subfazę tej fazy faza
sadystyczno – oralna. Relację z obiektem dziecko
nawiązuje poprzez inkorporację – wyobrażenie
wchłaniania obiektu dającego przyjemność.

Faza analna

(nazywana także fazą analno-mięśniową). Dziecko czerpie wówczas
przyjemność z drażnienia błony śluzowej odbytu oraz muskulatury –
jako aparatu mogącego dziecku dać kontrolę nad procesem wydalania.
Dziecko oscyluje wokół dwóch skrajności – dawanie –
zatrzymywanie. Przyznaje także wartość wydalanym
ekskrementom – jako częściom swojego ciała. Trening czystości
staje się faktem społecznym dzięki temu, że dorośli domagają
się defekacji w odpowiednim czasie i karcą za defekacje w
czasie nieodpowiednim. Z fiksacjami w fazie analnej Freud wiązał takie
cechy jak skąpstwo, rozrzutność, upartość, skłonność do
kolekcjonowania, sadyzm i masochizm, stosunek do władzy i dominacji,
twórczość, bierność i impulsywność, kontrola, uporządkowanie,
czystość i skłonność do brudzenia itp. Karl Abraham wprowadził pojęcie
fazy sadystyczno – analnej.

Faza falliczna

Kolejną sferą erogenną, która zaczyna
dominować są zewnętrzne narządy płciowe –
penis i łechtaczka. Z tego względu okres
dominacji tych sfer nosi nazwę fazy fallicznej.
Kluczowymi wydarzeniami tej fazy jest lęk
kastracyjny i kompleks Edypa. Na skutek ich
pojawienia wczesnodziecięca aktywność
seksualna zostaje zahamowana. Rozpoczyna
się okres latencji.

Seksualność genitalna

Osobnik wkracza w tę fazę wraz z okresem
dojrzewania. Jej cechą charakterystyczną jest
to, że przyjemność seksualna skupiona jest na
narządach rozrodczych (pochwa u kobiet i
penis u mężczyzn) oraz to, że przyjemność
czerpana z zaspokajania popędu zostaje
podporządkowana celom narządów rozrodczych
(pochwa u kobiet i penis u mężczyzn) oraz to,
że przyjemność czerpana z zaspokajania popędu
zostaje podporządkowana celom rozrodczym –
Dzięki czemu przestaje być perwersyjna.