PowerPoint Presentation

Spis treści:

1. Pojęcie państwa.

2. Funkcje państwa.

3. Normy prawne.

4. System prawa.

5. Fakty i skutki prawne.

1. Pojęcie państwa.

Państwo

-jest polityczną, suwerenną,

terytorialną, i przymusową organizacją

społeczeństwa.

Organizuje i koordynuje prace dużych grup

społecznych.

Państwo jako podmiot prawa

międzynarodowego powinno posiadać

następujące elementy:

-stałą ludność

-struktury karne

-suwerenną władzę

-określone terytorium (wielkość państwa nie

wpływa na jego podmiotowość)

-zdolność wchodzenia w relacje międzynarodowe

-określone zasady prawne.

2. Funkcja państwa.

to całokształt jego działalności w określonych, mających

zasadnicze znaczenie dla społeczeństwa obszarach jego

życia

W zależności ile się obszarów życia wyodrębni, tyle

wyróżnimy funkcji państwa.

Kryteriami wyróżniania funkcji państwa są:

zakres działalności państwa w danej dziedzinie

mierzony wysokością wydatków na jej prowadzenie,

znaczenie działalności państwa w danej dziedzinie

życia dla społeczeństwa,

specyficzność metod działania państwa w danej

dziedzinie życia

Funkcja wewnętrzna (najważniejsza)

–

to działania państwa na rzecz utrzymania i umocnienia

istniejącego ustroju społecznego, gospodarczego,

politycznego i jego przekształcania zgodnie z interesami

klasy dominującej. Utrzymanie porządku wewnątrz kraju i

zapewnienie bezpieczeństwa jego mieszkańcom.

Działania realizowane są różnymi

metodami

ekonomicznymi, ideologicznymi, organizatorskimi a

czasem

i przy użyciu przymusu, siły - w przypadku zagrożenia

bezpieczeństwa państwa, porządku czy zagrożenia ustroju.

W realizację tej funkcji

zaangażowane

są:

organy administracji, policja, więziennictwo, sady, prokuratura

oraz w razie potrzeby wojsko.

2. Funkcja zewnętrzna

- ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa

społeczeństwu od zewnątrz.

Ochrona przed zagrożeniami ze strony innych państw czy

organizacji – zapewnienie bezpieczeństwa politycznego,

terytorialnego, gospodarczego, ludnościowego

i niezależności państwa.

Ta funkcja obejmuje także

działalność

sprzyjającą

wymianie gospodarczej, naukowej, kulturalnej itp.

W przypadku silnych państw może to być też działalność

o charakterze

ekspansji

– atakowania innych państw w

celu zdobycia korzyści.

Duże znaczenie ma też udział w rozwiązywaniu

problemów

globalnych – opanowanie przestrzeni

kosmicznej, wydobywanie bogactw zgromadzonych na

dnie mórz itp.

3. Funkcja gospodarczo-organizatorska

-Każde państwo ma istotny udział w kształtowaniu,

organizowaniu i oddziaływaniu na życie gospodarcze

przez: budowanie infrastruktury niezbędnej do życia

społecznego, ustanawia pieniądz, który jest miernikiem

wymiany handlowej, ustanawia miary i wagi, zapewnia

system podziału dóbr między członków społeczeństwa,

oddziaływuje przez system kredytów bankowych.

Państwo prowadzi politykę gospodarczą i bardzo silnie

oddziaływuje na gospodarkę, chroni ją od nadmiernej

ingerencji z zewnątrz.

Sytuacja gospodarcza państwa jest b. ważnym

czynnikiem kształtowania pozycji państwa w świeci i ono

dba o nią, stara się stwarzać korzystne warunki do jej

rozwoju, jednych popiera, innym stawia hamulce.

4. Funkcja kulturalno-wychowawcza

–

realizowana przez propagowanie pewnych wartości

kulturalnych i politycznych, korzystnych z punktu

widzenia państwa a zwalczanie niekorzystnych.

Realizuje je za pomocą szkolnictwa, środków

masowego przekazu. Rozmaite organizacje społeczne,

kościoły wspomagają państwo.

Przymus nie ma zastosowania.

Stosuje informację, perswazję, pozyskiwanie

zwolenników czy pewnego rodzaju administracyjne

czy finansowe restrykcje.

5. Funkcja socjalna

–

zapewnienie pewnych, godnych warunków życia

zwłaszcza biedniejszej części społeczeństwa aby,

różnice społeczne nie były przyczyną wybuchów

społecznych, państwo stara się ich wspierać,

budować solidarność społeczeństwa.

Stara się rozwijać talenty społeczeństwa, dba o

ochronę jego zdrowia.

Organizuje ubezpieczenia społeczne, pomoc socjalną,

zaopatrzenie inwalidów.

3. Normy prawne

Norma prawna

- to wynikająca z przepisów prawa reguła postępowania, wydana lub usankcjonowana

przez państwo, zagwarantowana przymusem państwowym.

Budowa normy prawnej:

• Hipoteza

• Dyspozycja

• Sankcja

Elementy normy prawnej



Hipoteza

- zawiera opis sytuacji, w przypadku której

zaistnienia norma znajdzie zastosowanie, albo opis

cech, które posiada adresat normy prawnej, np.:



Sprzedawca, który otrzymał cenę wyższą od ceny

sztywnej (...)



Dyspozycja

- określa obowiązek lub uprawnienia

adresata normy prawnej; zawiera opis pożądanego

zachowania się adresata normy prawnej, np.:



(...) obowiązany jest zwrócić kupującemu pobrana

różnicę (...)



Sankcja

- informuje o skutkach niezastosowania się

do dyspozycji normy prawnej, np.:

(...) podlega karze

pozbawienia wolności do lat trzech.

Charakter norm prawnych

może być: generalny,

abstrakcyjny lub indywidualny i konkretny:

generalność

- oznacza, iż norma nie jest skierowana

do jednego, ściśle oznaczonego adresata, ale do

grupy podmiotów określonych przy pomocy nazwy

rodzajowej.

abstrakcyjność

- oznacza, że nakazane czy też

zakazane zachowanie jest wymagane od adresata

normy w każdym przypadku, gdy ziszcza się

określone w normie prawnej okoliczności.

indywidualność

- oznacza, że norma jest skierowana

do wskazanego podmiotu

konkretność- oznacza, że norma dotyczy ściśle

wskazanej sytuacji

Ze względu na swobodę pozostawioną

adresatowi normy prawnej, wyróżnia

się:

Normy bezwzględnie obowiązujące –

adresat

powinien zachować się dokładnie tak, jak określono

w normie. Nie ma on pozostawionej swobody w

wyborze postępowania.

Normy względnie obowiązujące –

adresat może nie

dokonać wyboru innego zachowania niż określone

w normie prawnej.

Normy semiimperatywne –

wyznaczają pewne ramy

postępowania, dając swobodę stronom stosunku

prawnego, ale w pewnych tylko granicach.

Innym kryterium podziału norm prawnych

jest sposób określenia zachowań ludzkich:

Normy nakazujące-

określają, co ich adresat powinien uczynić,

aby postępować zgodnie z treścią normy prawnej, np.:

Osoby prawne i państwowe jednostki organizacyjne nie

mające osobowości prawnej są obowiązane obliczyć i

odprowadzić podatek rolny-bez wezwania-na rachunek

budżetu właściwej gminy ze względu na miejsce położenia

gruntów.

Normy zakazujące

określają od jakich działań adresat normy

prawnej powinien się powstrzymać, np.:

Członek zarządu nie może bez zezwolenia spółki zajmować się

interesami konkurencyjnymi.

Normy zezwalające (upoważniające lub uprawniające)-

uprawniają do określonego zachowania się adresata, np.:

Każdy wspólnik może przeglądać księgę udziałów.

System prawa danego państwa

oznacza całokształt obowiązujących w

określonym czasie przepisów prawnych

tego państwa, uporządkowanych wg

przyjętych kryteriów. Bardziej ogólnie

można system prawny określić też jako

uporządkowany zbiór norm prawnych

Systemem źródeł prawa

nazywamy charakterystyczne formy działalności

prawotwórczej w systemie prawnym danego

państwa

w zależności od rodzaju tworzonych faktów

prawotwórczych, wyróżnia się:

systemy prawa stanowionego, zwane inaczej

systemami prawa ustawowego, powstające w

głównej mierze w drodze stanowienia norm przez

ustawodawcę

systemy prawa powstające głównie w drodze

precedensów prawotwórczych

5. Fakty prawne

Fakty prawne-

ogół okoliczności określonych

przepisami prawa, które wywołują skutki prawne,

czyli powodują powstanie, zmianę lub wygaśnięcie

stosunku prawnego.

Faktami prawnymi są:

Faktami prawnymi są:


zdarzenia prawne

- zdarzenia niezależne od

zachowania się podmiotów prawa wywołujące skutki

prawne



zachowania prawne

- zachowania podmiotów prawa

wywołujące skutki prawne:



działania prawne - zachowania przejawiające się

aktywnością wobec świata zewnętrznego



zaniechania prawne - zachowania przejawiające się

brakiem aktywności wobec świata zewnętrznego

Skutek prawny

- następstwo określonych

przepisami prawa okoliczności polegające na

powstaniu, zmianie lub wygaśnięciu stosunku

prawnego.

Document Outline